Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης
Το πρώτο βροντερό ΟΧΙ του Θεσσαλονικιώτικου λαού ενάντια στην εγκληματική πολιτική ηγεσία , ανάγκασε τα ανδρείκελα της πολιτικής ολιγαρχίας, που είχαν λάβει την τιμητική θέση για τη μεγάλη παρέλαση της ηρωικής επετείου του ΟΧΙ στον Ιταλο/Γερμανικό Άξονα του Β'ΠΠ, “να πάρουν των ομματιών τους” και να αποχωρήσουν “κακήν – κακώς” από τη θέση των “επισήμων”.
Οι δηλώσεις, τόσο των ίδιων, όσο και των έμμισθων δημοσιογραφούντων παπαγάλων τους, περί προσβολής της Εθνικής επετείου και της Δημοκρατίας, πέφτει στο κενό, καθώς ο λαός δεν προσέβαλε τη Δημοκρατία και τα σύμβολά της. Τουναντίον, προστάτεψε τη Δημοκρατία, προσβάλλοντας τους καταπατητές της.
Δεν επέτρεψε τα σύμβολα της Δημοκρατίας (τις σημαίες) να τιμήσουν τα σύμβολα και τους εκφραστές της εθνικής μειοδοσίας, παρελαύνοντας μπροστά τους.
Όσοι μιλούν για Δημοκρατία και εννοούν τη λειτουργία του καθεστώτος πολιτικού συστήματος, αν δεν είναι βαθειά ναρκωμένοι από την ανηλεή προπαγάνδα του συστήματος, είναι αυτοί που σιτίζονται από αυτό, που το υπηρετούν, που θα το υπερασπισθούν μέχρις εσχάτων, γιατί διαβιούν (πολυτελώς) μέσα από τη λάθρα διαβίωση του συστήματος αυτού.
Είναι αυτοί που κάνουν πως δεν βλέπουν την υποκατάσταση της Δημοκρατίας από μία στυγνή Ολιγαρχία (πολιτική και οικονομική) που, εδώ και χρόνια, λεηλατεί τη χώρα ασύστολα, ανεμπόδιστα και ατιμώρητα, με αποτέλεσμα τη βαθειά πτώχευσή της.
Είναι αυτοί που αποψίλωσαν την κοινωνία από κάθε οικονομική της ικμάδα και τώρα ετοιμάζονται να εκποιήσουν τη μόνη ελπίδα τής ανασύνταξής της: τις (φανερές και κρυφές, γνωστές και άγνωστες) πλουτοπαραγωγικές πηγές της. Ώστε καμία ελπίδα να μην υπάρχει για ανόρθωση της γονατισμένης στα πόδια των δανειστών της, Ελλάδας.
Αυτή την (καλυπτόμενη επιδέξια κάτω από τον μανδύα της Δημοκρατίας) ένοχη της εθνικής πτώχευσης και ταπείνωσης, Ολιγαρχία, εκπαραθύρωσε από τις καρέκλες της η “οργή λαού” που σιγά – σιγά μεταμορφώνεται σε “φωνή Θεού” που “θα τους πάρει και θα τους σηκώσει” όλους αυτούς που κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν το παιχνίδι που παίζεται στην πλάτη της πολύπαθης κοινωνίας μας.
Οι “ταγοί” και τα “φερέφωνά” τους, δεν μπορούν να εξηγήσουν το πάθος και τον συντονισμό του αυθόρμητου πλήθους και μιλάνε για προσχεδισμένη επιχείρηση “κάποιων”.
Αυτόπτης μάρτυς, στην πρώτη γραμμή των γεγονότων, βεβαιώνω τον πλήρη αυθορμητισμό τού πολύμορφου (και εντελώς άσχετου μεταξύ του) πλήθους που, όμως, το ένωνε ένα αόρατο νήμα: η βεβαιότητα της ενοχής των “επισήμων” για τον εγκληματικό εξευτελισμό της χώρας και των ίδιων.
Το πρώτο βροντερό λαϊκό ΟΧΙ εναντίον της νέας τάξης που απαιτεί να επιβάλλει η “Διεθνής του Χρήματος” με τους εδώ εκπροσώπους της, συνέπεσε με το ιστορικό, νικηφόρο και ένδοξο Ελληνικό ΟΧΙ εναντίον του φασισμού.
Το λαϊκό, με το εθνικό ΟΧΙ, έγιναν ένα.
Η ιστορία, ήδη, το σημείωσε...
Οι δηλώσεις, τόσο των ίδιων, όσο και των έμμισθων δημοσιογραφούντων παπαγάλων τους, περί προσβολής της Εθνικής επετείου και της Δημοκρατίας, πέφτει στο κενό, καθώς ο λαός δεν προσέβαλε τη Δημοκρατία και τα σύμβολά της. Τουναντίον, προστάτεψε τη Δημοκρατία, προσβάλλοντας τους καταπατητές της.
Δεν επέτρεψε τα σύμβολα της Δημοκρατίας (τις σημαίες) να τιμήσουν τα σύμβολα και τους εκφραστές της εθνικής μειοδοσίας, παρελαύνοντας μπροστά τους.
Όσοι μιλούν για Δημοκρατία και εννοούν τη λειτουργία του καθεστώτος πολιτικού συστήματος, αν δεν είναι βαθειά ναρκωμένοι από την ανηλεή προπαγάνδα του συστήματος, είναι αυτοί που σιτίζονται από αυτό, που το υπηρετούν, που θα το υπερασπισθούν μέχρις εσχάτων, γιατί διαβιούν (πολυτελώς) μέσα από τη λάθρα διαβίωση του συστήματος αυτού.
Είναι αυτοί που κάνουν πως δεν βλέπουν την υποκατάσταση της Δημοκρατίας από μία στυγνή Ολιγαρχία (πολιτική και οικονομική) που, εδώ και χρόνια, λεηλατεί τη χώρα ασύστολα, ανεμπόδιστα και ατιμώρητα, με αποτέλεσμα τη βαθειά πτώχευσή της.
Είναι αυτοί που αποψίλωσαν την κοινωνία από κάθε οικονομική της ικμάδα και τώρα ετοιμάζονται να εκποιήσουν τη μόνη ελπίδα τής ανασύνταξής της: τις (φανερές και κρυφές, γνωστές και άγνωστες) πλουτοπαραγωγικές πηγές της. Ώστε καμία ελπίδα να μην υπάρχει για ανόρθωση της γονατισμένης στα πόδια των δανειστών της, Ελλάδας.
Αυτή την (καλυπτόμενη επιδέξια κάτω από τον μανδύα της Δημοκρατίας) ένοχη της εθνικής πτώχευσης και ταπείνωσης, Ολιγαρχία, εκπαραθύρωσε από τις καρέκλες της η “οργή λαού” που σιγά – σιγά μεταμορφώνεται σε “φωνή Θεού” που “θα τους πάρει και θα τους σηκώσει” όλους αυτούς που κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν το παιχνίδι που παίζεται στην πλάτη της πολύπαθης κοινωνίας μας.
Οι “ταγοί” και τα “φερέφωνά” τους, δεν μπορούν να εξηγήσουν το πάθος και τον συντονισμό του αυθόρμητου πλήθους και μιλάνε για προσχεδισμένη επιχείρηση “κάποιων”.
Αυτόπτης μάρτυς, στην πρώτη γραμμή των γεγονότων, βεβαιώνω τον πλήρη αυθορμητισμό τού πολύμορφου (και εντελώς άσχετου μεταξύ του) πλήθους που, όμως, το ένωνε ένα αόρατο νήμα: η βεβαιότητα της ενοχής των “επισήμων” για τον εγκληματικό εξευτελισμό της χώρας και των ίδιων.
Το πρώτο βροντερό λαϊκό ΟΧΙ εναντίον της νέας τάξης που απαιτεί να επιβάλλει η “Διεθνής του Χρήματος” με τους εδώ εκπροσώπους της, συνέπεσε με το ιστορικό, νικηφόρο και ένδοξο Ελληνικό ΟΧΙ εναντίον του φασισμού.
Το λαϊκό, με το εθνικό ΟΧΙ, έγιναν ένα.
Η ιστορία, ήδη, το σημείωσε...
Στην Κατερίνη μας,δεν ακούστηκε το "Ο Χ Ι" τόσο δυνατά.Μπράβο σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας κάνατε πολύ υπερήφανους.Κυρίως τιμήσατε τους προγόνους μας που αγωνίστηκαν για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Μίλησαν για εθνικό διασυρμό στο εξωτερικό, ενώ όλοι εκτός συνόρων,περιμένουν(ναι!) πως οι Έλληνες θα υψώσουν ανάστημα και θα νικήσουν το παράλογο, το άνομο,το άδικο,το κακοστημένο,το ανήθικο που ταλανίζει τον τόπο μας.
Ακούστηκε το Ο Χ Ι ξανά,ε κ ε ί π ο υ έ π ρ ε π ε.
ΟΧΙ σ'αυτούς που είναι ανθέλληνες.
ΟΧΙ στους ανεύθυνους που θέλουν τους Έλληνες με κατεβασμένο το κεφάλι.
(Σκηνές απείρου κάλλους διαδραματίζονται στο εξωτερικό.Σχόλια τύπου: " ωχ,Έλληνες είστε; έχετε να πληρώσετε;χα χα " είναι κατόρθωμά τους και μόνο.
Αν υπήρχε έστω και λίγη ψυχή μέσα τους, δε θα πήγαινε κανείς τους να σταθεί στην εξέδρα των επισήμων.Θα ήταν η τελευταία τους ευκαιρία να τιμήσουν έτσι τους ανθρώπους που πολέμησαν για την Ελλάδα.
Αφίσες ή αγάλματα του άγνωστου στρατιώτη θέλουμε στην εξέδρα και μόνο.
Γ.Σ.