ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΕΠΕΣΑΝ!

Επεσαν οι μάσκες. Από εκεί που όλο το πρόβλημα ήταν -υποτίθεται - η «σπατάλη» των Ελλήνων που «ζούσαν με δανεικά» και οι λογιστικές απάτες της κυβέρνησης Καραμανλή, ξαφνικά, σε ολόκληρη την Ευρώπη οι ηγέτες της προωθούν ακραία μέτρα λιτότητας! Σε κόλαση -κοινωνική και πολιτική- μεταβλήθηκε απότομα η Γηραιά Ηπειρος. Ενα εκατομμύριο Γάλλοι εργαζόμενοι βγήκαν την Πέμπτη στους δρόμους εναντίον των μέτρων του Σαρκοζί για το Ασφαλιστικό. Γενική απεργία προετοιμάζεται στην Ιταλία εναντίον των μέτρων λιτότητας του Μπερλουσκόνι.


Με μία (!) ψήφο διαφορά διασώθηκε η κυβέρνηση Θαπατέρο στην Ισπανία. Θα είχε ανατραπεί εξαιτίας των μέτρων λιτότητας που πέρασε αν δεν τον έσωζαν με την αποχή τους οι δεξιοί Καταλανοί εθνικιστές βουλευτές και οι ομοϊδεάτες τους από τις Κανάριες Νήσους. Ενας από τους δεκατρείς να ψήφιζε κατά του σοσιαλιστή Θαπατέρο, η κυβέρνησή του θα κατέρρεε. Με την αποχή των βουλευτών της Δεξιάς διασώθηκε από πρόταση μομφής εξαιτίας μέτρων λιτότητας που προωθεί και ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός της Πορτογαλίας Ζοζέ Σόκρατες.

Κοινωνικός πόλεμος έχει εξαπολυθεί εναντίον των εργαζομένων σε όλες τις χώρες της ΕΕ. Επιχειρείται μια βίαιη ανακατανομή του κοινωνικού πλούτου εις βάρος των οικονομικά ασθενέστερων. Παντού σχεδόν περικόπτουν, μειώνουν μισθούς και συντάξεις. Οι τραπεζίτες και τα παράσιτα του χρηματοπιστωτικού συστήματος στραγγαλίζουν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες για να πάρουν από τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους τα τρισεκατομμύρια που έχασαν στον χρηματιστηριακό «τζόγο».

Θέλουν να πάρουν πίσω όλες τις εργασιακές και κοινωνικές κατακτήσεις του 20ού αιώνα! Γι’ αυτό κόβουν τους μισθούς και τις συντάξεις. Γι’ αυτό καταργούν τα επιδόματα αδείας, τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα. Γι’ αυτό απελευθερώνουν τις απολύσεις, μειώνουν τις αποζημιώσεις. Θέλουν να στέλνουν τους εργαζόμενους από τη δουλειά κατευθείαν στον τάφο, αν είναι δυνατόν - γι’ αυτό αυξάνουν διαρκώς την ηλικία συνταξιοδότησης και τα χρόνια ασφαλιστικών εισφορών, μετατρέποντας παράλληλα τις συντάξεις σε επίδομα ελεημοσύνης.

Η αγοραστική δυνατότητα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων δεν τους ενδιαφέρει πλέον. Τους είναι αδιάφορο αν ο κόσμος δεν μπορεί να αγοράζει προϊόντα - για τον απλούστατο λόγο ότι την πολιτική της ΕΕ υπαγορεύει τώρα το χρηματιστικό κεφάλαιο, όχι το παραγωγικό! Οσο και αν η κατάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων ωφελεί όλους τους επιχειρηματίες, η απληστία και ο παρασιτισμός του τραπεζικού κεφαλαίου είναι τέτοιας έντασης ώστε φέρνουν σε ολοένα και πιο δύσκολη θέση ακόμα και κολοσσούς του παραγωγικού κεφαλαίου!

Ζοφερή η Ευρώπη του μέλλοντός μας. Η αυριανή, όχι του μακρινού μέλλοντος. Διαφωνεί κατηγορηματικά με την πολιτική της ΕΕ μέχρι και ο Αμερικανός νομπελίστας της Οικονομίας Τζόζεφ Στίγκλιτς. «Η Ευρώπη βαδίζει σε κακή κατεύθυνση... Θέλει ένα συντονισμένο σχέδιο λιτότητας. Αν συνεχίσει σε αυτόν τον δρόμο, οδεύει τρέχοντας προς την καταστροφή» δήλωσε σε συνέντευξή του στη γαλλική εφημερίδα «Λε Μοντ» και πρόσθεσε: «Η Ευρώπη έχει ανάγκη από αλληλεγγύη. Οχι από λιτότητα που θα οδηγήσει σε έκρηξη της ανεργίας και θα φέρει ύφεση... Πάνω από όλα και πριν απ’ όλα είναι η έλλειψη αλληλεγγύης που απειλεί την επιβίωση του ευρωπαϊκού σχεδίου».

Η λιτότητα υπονομεύει την ίδια την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση στις συνειδήσεις των λαών της Ευρώπης. «Αν οι Βρυξέλλες ταυτιστούν πρωτίστως με πικρά προγράμματα λιτότητας, τότε μπορεί στον δημόσιο διάλογο να απονεμηθεί στην ΕΕ ένας ρόλος σαν εκείνον που αποδίδεται σε άλλα μέρη της γης στο ΔΝΤ. Να διασύρεται δηλαδή η ΕΕ ως νεοφιλελεύθερη ομάδα κρούσης που οδηγεί στη φτώχεια χώρες και λαούς» προειδοποιεί η γερμανική «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε».

Να μην περάσουν τα μέτρα της ΕΕ και του ΔΝΤ επιβάλλει, λοιπόν, όχι μόνο το συμφέρον όλων των Ευρωπαίων εργαζομένων, αλλά ακόμη και το συμφέρον της ίδιας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ