ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ: ΠΕΔΙΟ ΚΑΠ.

... το παιχνίδι ξανάρχισε με μια καινούρια μπάλα, ο ήλιος συνέχιζε να λάμπει, και ο Φόρντ συνέχισε να πηδά πάνω κάτω κουνώντας το κεφάλι του και ανοιγοκλείνοντας τα μάτια του.

-"Κάτι έχεις στο μυαλό σου έτσι;" είπε ο Αρθουρ
-"Νομίζω" είπε ο Φόρντ μ' έναν τόνο στην φωνή του που τώρα πια ο Αρθουρ είχε μάθει να αναγνωρίζει και έδειχνε πως επρόκειτο να ακολουθήσει κάτι το εντελώς ακατανόητο, "ότι είναι ένα ΚΑΠ εκεί."

Εδειξε. Περιέργως η κατεύθυνση που έδειξε δεν ήταν ίδια με την κατεύθυνση του βλέματός του. Ο Αρθουρ κοίταξε στην μια κατεύθυνση που ήταν προς το κικλίδωμα, και στην άλλη κατεύθυνση που ήταν προς τον αγωνιστικό χώρο.Κούνησε το κεφάλι του, σήκωσε τους ώμους του. Σήκωσε και πάλι τους ώμους του.

- "Ενα τι;" είπε.
- "Ενα ΚΑΠ"
- "Ενα Κ...;"
- "...ΑΠ"
- "Και τι είναι αυτό;"
"Κάποιου άλλου πρόβλημα" είπε ο Φόρντ.
"Α, ωραία" είπε ο Αρθουρ και χαλάρωσε. Δεν είχε ιδέα περί τίνος επρόκειτο, αλλά τουλάχιστον φαινόταν να έχει περάσει.
Εκανε λάθος.
"Εκεί" είπε ο Φόρντ δείχνοντας πάλι προς το κικλίδωμα και κοιτώντας τον αγωνιστικό χώρο.
"Πού;" είπε ο Αρθουρ
"Εκεί" είπε ο Φορντ.
"Μάλιστα" είπε ο Αρθουρ που δεν έβλεπε τίποτα.
"Το βλέπεις;" είπε ο Φορντ.
"Ποιό;" είπε ο Αρθουρ.
"Μπορείς να δείς" είπε υπομονετικά ο Φορντ, "το ΚΑΠ;"
"Νόμιζα πως είπες πως είναι κάποιου άλλου πρόβλημα".
"Ναί".
Ο Αρθουρ κούνησε το κεφάλι του αργά, προσεκτικά, και μ' έναν αέρα τεράστιας ηλιθιότητας.
"Και θέλω να ξέρω" είπε ο Φορντ "αν μπορείς να το δείς".
"Θέλεις;"
"Ναί".
"Με τι μοιάζει;" είπε ο Αρθουρ.
"Πού να ξέρω βλάκα;" φώναξε ο Φορντ. "Αν μπορείς να το δείς, πές μου εσύ".
Ο Αρθουρ αισθάνθηκε αυτήν την αίσθηση της ακαθόριστης δόνησης πίσω από τους κροτάφους του, που ήταν πια το σήμα κατατεθέν στις συζητήσεις του με τον Φορντ. Το μυαλό του κρύβονταν σαν τρομαγμένο κουτάβι στο σπιτάκι του. Ο Φόρντ τον έπιασε από το μπράτσο.
"Το ΚΑΠ" είπε, "είναι κάτι που δεν μπορούμε να δούμε, ή δεν βλέπουμε, ή το μυαλό μας δεν μας αφήνει να δούμε, γιατί νομίζουμε ότι είναι κάποιου άλλου πρόβλημα. Αυτό σημαίνει ΚΑΠ. Κάποιου Αλλου Πρόβλημα. Το μυαλό το λογοκρίνει, είναι σαν ένα νεκρό σημείο. Αν το κοιτάξεις κατ' ευθείαν δεν το βλέπεις, εκτός κι αν ξέρεις ακριβώς τι είναι. Η μόνη σου ελπίδα είναι να το αιφνιδιάσεις πιάνοντάς το απ' την άκρη του ματιού σου".
"Α," είπε ο Αρθουρ "γι αυτό..."
"Ναί" είπε ο Φορντ που ήξερε τι επρόκειτο να πεί ο Αρθουρ.
"... χοροπηδούσες πάνω..."
"Ναί".
"...κάτω, και μισόκλεινες τα μάτια σου..."
"Ναί".
"...και..."
"Νομίζω πως κατάλαβες"
"Το βλέπω" είπε ο Αρθουρ, "είναι ένα διαστημόπλοιο"...



Αθάνατος Ντάγκλας Ανταμς στο "Η ζωή, το σύμπαν και τα πάντα".