ΘΑ ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΣΕ Ο ΘΑΛΑΜΟΦΥΛΑΚΑΣ ΜΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ;

Ελαβα το παρακάτω email με τίτλο "θα φιλοξενούσε ο Θαλαμοφύλακας μια κριτική άποψη;‏" από εναν φίλο αναγνώστη:

Φίλε Θαλαμοφύλακα καλημέρα.

Πολύ καλή η ανακάλυψη σου για τα καλυμένα ομόλογα. Σου στέλνω ένα λινκ που λέει περισσότερα για αυτό το θέμα.

http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/-------a---2010082326822/

Στη ουσία οι μεγάλες τράπεζες κάνουν για τα δάνεια που δίνουν στις κυβερνήσεις ότι κάνουν και οι μικρές τράπεζες με τα δικά μας δάνεια.......ζητάνε υποθήκη!!!

Αυτό δεν γίνεται μόνο στην Ελλάδα. Ήδη από τις 30 Ιουλίου του 2008 η βουλή των αντιπροσώπων στις ΗΠΑ ψήφισε θετικά την αγορά καλυμένων ομολόγων.

Από αυτή την στιγμή οι περισσότερες πολιτείες της αμερικής είναι υποθηκευμένες σε τράπεζες.

Βλέπεις φίλε Θαλαμοφύλακα δεν είναι μόνο η Ελλάδα ό τόπος που γίνονται τα όσα λέμε.

Και με αυτή την πάσα θα έρθω σε αυτό που θέλω να σε πώ...

Διάβασα αρκετά τον Συντονιστή και τον Θεματοφύλακα καθώς και διάφορα σχόλια αναγνωστών ή και άλλων bloggers.

Σωστά ζητάς να απαλαχτούμε από αριστερες ή δεξιές ή κομματικές ή θρησκευτικές ή ιδεολογικές αγκυλώσεις.

Σωστά ζητάς μια επανάσταση ήθους.

Η επανάληψη και η απευθηνση στους έλληνες και στην Ελλάδα νομίζω ότι είναι και αυτή μια αγκύλωση που πρέπει να ξεπεραστεί.

Η πατρίδα είναι για τον κάθε ένα απο εμάς κατι σημαντικό και κάτι ξεχωριστό παράλληλα. Δεν είναι σε καμία περίπτωση κοινό συμφέρον.

Η πατρίδα του Χανιώτη είναι διαφορετική από την πατρίδα του Χαλκιδικιώτη. Στο όνομα της Ελλάδας έχει καταστραφεί και η Κρήτη και η Χαλκιδική.

Δεν προχωραω παραπάνω το παράδειγμα μου γιατί θα γραψω πολλά. Ευχαρίστως να επανέλθω σε άλλο χρόνο.

Στο κείμενο σου http://thalamofilakas.blogspot.com/p/blog-page_24.html σου στέλνω μια κριτική με τιμή και με σεβασμό.

Με προβληματίζει πάρα πολύ το γεγονός ότι ενώ από την μιά η κριτική σου στο καθεστώς και στην κρίση είναι ορθολογική.

Η πίστη που έχεις στο ιδανικό της Ελλάδας είναι πίστη μυθολογικού πάθους.

Η Ελλάδα, το αίμα, η πατρίδα είναι έννοιες είτε ιδεολογικές είτε μυθικές. Αλλάζουν ανα μιά δεκαετία αναλόγος πως συμφέρει αυτούς που μας κυβερνάνε.

Η ιστορία. Η αντικειμενική αλήθεια ή τουλάχιστον η προσπάθεια της γνωσης της δεν είναι προδοτική πράξη, το αντίθετο.

Ενας λαός που έχει αυτογνωσία είναι ένας ισχυρός λαός.

Ο λαός που δεν θέλει να μάθει την Ιστορία του είναι ένας προδομένος λαός.

Γιατί λοιπόν φοβάσαι;; Το κείμενο σου " η ποινικοποίησης της λέξης πατρίδα" είναι ένα φοβισμένο κείμενο.

Τι φοβάσαι αν δεν είσαι εσύ ή εγώ έλληνας. Αν ο τρισπάππος σου ήταν Αρμένης ή Λατινος ή ξερώ γώ. Τι θα άλλαζε για σένα; Τι θα άλλαζε στο να σκέφτεσε ελληνικά.

Αυτό δεν έχει σημασία φίλε Θαλαμοφύλακα; Το σκέπτεσθαι και το πράττειν. Δυστηχώς οι περισσότεροι πιστέυουν ότι έχοντας τον τίτλο, αυτό τους κανει έλληνες. Αυτή η ιδέα με βρίσκει αντίθετο.

Μιλάς για DNA. Και εγώ μιλάω για το DNA. Αλλά ο ανθρωπάκος στον οποίο αναφέρεσε στο κειμενο σου έχει ονοματεπώνυμο. Γιατί δεν το αναφέρεις; Γιατί το ξεχνάς;

Ποιος μίλησε πρώτος για το ελληνικό DNA; Ποιος μίλησε πρωτος για την ανωτερότητα της ελληνικης φυλής; Την ξέχασες την Φάνη Χαλκιά; Πές μου ειλικρινά όταν την άκουγες τότε να λεέι αυτά που έλεγε συμφώνησες ή όχι; Πές μου πιστέυεις ότι το ντοπάρισμα της είναι μια συνωμοσία των εχθρών της Ελλάδας; Είμαι γραικύλος που σου την θύμισα;

Είναι αντιπατριωτική πράξη να θυμίζω την Χαλκιά;

Σου στέλνω ένα κείμενο κριτικής. Θα ήθελα να το δημοσιέυσεις στο blog σου. Αν σε προσβάλει ή το θεωρείς εκτός συζήτησης να με συγχωρέσεις εκ των προτέρων.

Από όλες τις πατρίδες η αλήθεια είναι η πιο γλυκιά πατρίδα. Μην την αρνηθεις.

ΥΓ. Το πρώτο δάνειο που χρεώθηκε η Ελλάδα από τις μεγάλες δυνάμεις το πήραμε το 1823 ήδη από τότε είχαμε καί χάσει την "εθνική κυριάρχία" και υποθηκέυσει τον τόπο και τον πλούτο αυτής της χώρας. Τίποτα καινούργιο δεν συμβαίνει τώρα. Απλά γεννηθήκαμε στη δεκαετία του 70 όπου κάνανε για μια 20ετία "αγρανάπαυση" στην Ελλάδα. 

Επειδή ο σκοπός ύπαρξης του Θαλαμοφύλακα είναι να σκιαγραφηθεί το τι συμβαίνει σήμερα στον κοσμο και την Ελλάδα και όχι η κατήχηση ή η μύηση σε μια "απόλυτη αλήθεια", η απάντηση στην ερώτηση αν θα φιλοξενηθει εδώ ένα κείμενο καλοπροαίρετης κριτικής ακόμα και εάν δεν συμφωνώ με όσα αναφέρονται στο κείμενο αυτο, είναι ΦΥΣΙΚΑ ΝΑΙ.

Δημοσιεύω λοιπον το κείμενο:

Κοινωνία αυτοχθόνων & κοινωνία μετοίκων : Η ορθολογικοποίηση των ρόλων.

Στο τίτλο της προκήρυξης του http://sindonistis.blogspot.com/: «Πώς θα το πετύχουμε: Ένας αποτελεσματικός τρόπος διαμαρτυρίας», γίνετε κάλεσμα προς έλληνες για συμμετοχή σε συλλαλητήριο την 11/9.

Ένα από τα αιτήματα του συλλαλητηρίου  αυτού είναι η διενέργεια δημοψηφίσματος και η ορθολογική εξέταση των δικαιωμάτων των μεταναστών στη ζωή και των ελλήνων στην αυτοδιαχείριση.  

Από όλα τα κείμενα που έχουν αναρτηθεί στα blog του http://thalamofilakas.blogspot.com/ και του Συντονιστή δεν είδα καμία διευκρίνιση, σε σχέση με την εθνικότητα που θα πρέπει να έχει όποιος θέλει να συμμετέχει στο συλλαλητήριο, που να αλλάζει την αρχική μου εντύπωση ότι το συλλαλητήριο της 11/9 απευθύνετε αποκλειστικά μόνο σε όσους των οποίων η ταυτότητα αναγράφει ως υπηκοότητα: Ελληνική. Θα επιτρέψουμε άραγε τους μη έχοντας αυτή την υπηκοότητα στη διαδήλωση; Είναι ελεύθερη η πρόσβαση τους στο δημόσιο χώρο ή η πρόταση του συλλαλητηρίου είναι prive μόνο προς έλληνες; Στο δημοψήφισμα με βάση τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας, θα συμμετέχουν στην ψηφοφορία όλοι όσους θα τους αφορά το αποτέλεσμα ή μόνο ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας-των αυτοχθόνων;

Μήπως πρόκειται για μια πρόταση ανάλογη των δημοψηφισμάτων στην Ελβετία όπου δικαίωμα ψήφου είχαν μόνο οι άντρες, και κάθε τόσο με δημοψηφίσματα επιβεβαιώνανε «αμεσοδημοκρατικά» τον αποκλεισμό των γυναικών, ερήμην, από τη συμμετοχή τους στα δημοψηφίσματα;

Το κάλεσμα των περισσότερων κειμένων που αναρτήθηκαν στα προαναφερθέντα ιστολόγια, γίνετε επανειλημμένα αποκλειστικά προς έλληνες, αγνοώντας ότι στην πολιτιστική, οικονομική και πολιτική διαμόρφωση του τόπου συμβάλει και το 1/10 του πληθυσμού το οποίο δεν αποτελείτε από αυτόχθονες, αλλά βάλλετε το ίδιο με τους υπολοίπους από την πολιτική του μνημονίου και του ΔΝΤ. Είναι σαφές ότι με ένα τέτοιο ποσοστό οποιαδήποτε κοινωνική λύση δεν θα μπορέσει να υλοποιηθεί χωρίς την συμμετοχή τους.

Στη φρασεολογία των κειμένων και των σχόλιων επαναφέρετε διαρκώς ο στοχασμός και η προσφώνηση μιας προδομένης πατρίδας. Η επίκληση μιας ενιαίας φυλής, ενός σε ολότητα παρελθόντος που ενώνετε με το παρόν διαμέσου των ζωντανών απογόνων που αυτοαποκαλούνται, με βάση την νομική έκδοση ταυτότητας, έλληνες.

Η διέξοδος στη παρούσα κρίση εμφανίζετε σε γενικές γραμμές με την υλοποίηση ενός νέου τύπου ηθικής και πολιτικής επανάστασης που θα φέρει ένα νέο κράτος στο προσκήνιο με ένα νέο αρχηγό που θα ξέρει την δύναμη του ελληνικού λαού και θα την υπολογίζει

Θα ήθελα να συνεισφέρω στο διάλογο του blog αυτού με κάποιες σκέψεις που προκύπτουν από την ιστορία της αρχαίας και της νεότερης Ελλάδας. Σκέψεις οι οποίες θέλουν να συμβάλουν στο προκείμενο του αιτήματος του δημοψηφίσματος και των προβληματισμών που θέτει το συλλαλητήριο. Τον ορθό λόγο δηλαδή.

Έλληνας ή Πολίτης;

Το ερώτημα που με απασχολεί έχει να κάνει με το υποκείμενο το οποίο αναλαμβάνει δράση στο συλλαλητήριο. Στη προσδοκία του Συντονιστή τα χαρακτηριστικά του υποκειμένου τα πληρούν οι έλληνες. Προφανώς ο Συντονιστής απευθύνετε στους 10 περίπου εκατομμύρια εγγεγραμμένους στα μητρώα του ελληνικού κράτους, που η ταυτότητα τους προσδιορίζει ως ιθαγενείς. Το ερώτημα που θέτω είναι με ποιο κριτήριο ορίζεται ο έλληνας;

Αυτός που η ταυτότητα του το αναγράφει; Αυτός που η γενιά του ήταν έλληνες; Μέχρι ποιο βαθμό; Μέχρι ποια γενεά; Αν είναι μόνο ό ένας ο γονέας; Αν είναι όλο το σόι; Αν ο παππούς δεν ήταν έλληνας; Αν ο τρίσπάππους δεν ήταν;

Με ποια κριτήρια εκτός της γενιάς; Νομικά; Πολιτικά; Θρησκευτικά; Πολιτιστικά;

Η αλήθεια είναι ότι δεν επινοήθηκε ποτέ συγκεκριμένος νομικός ή σημασιολογικός προσδιορισμός του όρου Έλληνας. Από το σύνταγμα της Τροιζήνας το 1823 έως σήμερα ο όρος «ελληνική ιθαγένεια» έχει τη χρήση λάστιχου που τεντώνει ή μαζεύει αναλόγως των πολιτικών προτεραιοτήτων της εκάστοτε καθεστωτικής τάξης. Στα τελευταία 200 χρόνια η επανειλημμένη συνταγματική κακοποίηση της ιδιότητας της ιθαγένειας, την έχει καταντήσει ιστορικά άνευ νοήματος. Δεν μπορεί κάθε 50 χρόνια να προσδιορίζεται και να επαναπροσδιορίζεται ξανά και ξανά. Η συνταγματική περιπέτεια της ιθαγένειας έχει τεράστιο ενδιαφέρον το οποίο για οικονομία χώρου δεν θα παρουσιάσω πιο πολύ. Ενδιαφέρει ωστόσο να παρατεθεί ο διαχρονικός ορισμός αυτής της τόσο πολυσυζητημένης λέξης που πρωτοεμφανίζεται για πρώτη φορά με εθνική σημασία μόλις τον 6ο αιώνα πχ ώστε να καταδειχθή η ανυπαρξία ανθρωπολογικού, εθνικού και νομικού προσδιορισμού αυτού του όρου.

Ο Όμηρος μιλάει για Δωριείς, Ίωνες, και Αχαιούς και καθόλου όλους αυτούς ως κάτι ενιαίο εθνολογικά. Το αντίθετο έλληνες αναφέρει ως την ονομασία ενός φύλλου στην Θεσσαλία.

Στην αρχαία Αθήνα ο Ισοκράτης έχει πει το πολύ γνωστό ότι έλληνες θεωρεί «πάντες τους μετέχοντες της ελληνικής παιδείας», προσωπικά ένα τέτοιο κριτήριο ιθαγένειας θα με έβρισκε πολύ σύμφωνο αλλά θα αφαιρούσε την ιθαγένεια από το 90% των σημερινών ελλήνων και θα την απέδιδε σε αρκετούς που έχω υπόψη και είναι κάτοικοι Σουηδίας, Ελβετίας, και Χιλής.

Σε όλα τα παραπάνω διλλήματα προσπάθησε να απαντήσει ο Ηρόδοτος όταν αναφέρει ότι αυτό που έκανε τους Λακεδαιμόνιους και τους Αθηναίους να συμμαχήσουν στην εισβολή του Ξέρξη ήταν η αποδοχή ότι είναι έλληνες. Δηλαδή ότι κατά τον Ηρόδοτο μοιράζονται :

«Το όμαιμο, το ομόγλωσσο, τα ομοειδή ήθη και το ομόθρησκο»

Για το όμαιμο ως κριτήριο ελληνικότητας σήμερα ή θα πρέπει να κάνουμε εξετάσεις αίματος όλοι οι έλληνες υπήκοοι και να συγκρίνουμε μετά το δείγμα μας με αυτό του Λεωνίδα και μετά με αυτό του Σαμουήλ του Β και μετά με αυτό του Μωάμεθ του Πορθητή για να δούμε από ποιόν έχουμε περισσότερο μερίδιο αίματος, και ύστερα να κάνουμε το ξεσκαρτάρισμα μεταξύ μας, ή θα πρέπει να αποδεχτούμε ως έλληνα όποιον μένει στην τόπο αυτό κάποια χρόνια ( από γενεές έως και από την στιγμή της γέννησης του αλλά αυτή είναι καθαρά μια νομική δηλαδή πολιτική απόφαση και όχι επιστημονική ).

Αλώστε από την εποχή του Ηροδότου ήταν ήδη πολιτικός ο λόγος να επικαλεστεί κανείς την ελληνικότητα. Οι Αθηναίοι την επικαλεστήκανε στους Μηδικούς πολέμους για να ξεγελάσουνε τους Λακεδαιμόνιους ότι δεν θα τους προδώσουνε,, κάτι που όπως ξέρουμε από την ιστορία το κάνανε με την πρώτη τους ευκαιρία. ( διαμάχη Κέρκυρας-Κορίνθου 433πχ ).

Μια διαδικασία «καθαρισμού της φυλής» επιστημονικά μπορεί να γίνει και θα επανέφερε σίγουρα τον αριθμό των γνήσιων αιματολογικά ελλήνων στα πραγματικά του νούμερα όπως ήταν πριν τους ελληνιστικούς χρόνους. Γιατί όπως γνωρίζουμε όλοι, όσοι αγαπάμε την ελληνική ιστορία, από τους ελληνιστικούς χρόνους και μετά η, ανατολική κυρίως, λεκάνη της Μεσογείου αποτελεί το σπίτι και την πατρίδα των ελλήνων. Ένας κοινός χώρος για πολλούς λαούς που ανάμεσα στις άλλες του ιδιότητες μοιράστηκε και αυτή της ελλαδικότητας. Μια κατάσταση που διατηρήθηκε έτσι μέχρι την κατάρρευση της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η αλήθεια είναι γνωστή. έλληνες υπήρχαν στην Αλεξάνδρεια, στην Ιορδανία ακόμα και μέχρι σήμερα στην Μασσαλία.

Στη Θράκη, στην Μακεδονία, στην Ιλλυρία υπήρχαν λογής λαοί , μέχρι να εκδοθούν οι ταυτότητες του Ελευθέριου Βενιζέλου που ελληνοποίησαν με συνοπτικές διαδικασίες το μωσαϊκό που κατοικούσε στις περιοχές της οθωμανικής αυτοκρατορίας που σήμερα ονομάζουμε περιφέρειες Έβρου, Μακεδονίας, Θεσσαλίας και Ηπείρου. Ένα μωσαϊκό αποτελούμενο από τους απόγονους αρβανίτες, καραμανλήδες, εβραίους, βενετούς, φράγκους, πομάκους, σλαβόφωνους, βλάχους και τα απομεινάρια των ελλήνων – μακεδόνων και σκυθών των ρωμαϊκών χρόνων. Ακόμα και βαράγγοι ( Νορμανδοί ) υπάρχουν μεταξύ μας. Πως αλλιώς εξηγούνται οι ξανθοί γαλανομάτηδες Παπαδόπουλοι που έχουμε μεταξύ μας παρά ως απόγονοι των βόρειων εισβολέων ή μισθοφόρων της βυζαντινής περιόδου που ξεμείνανε στην Ελλάδα; Από όλους αυτούς οι πιο παλιοί σε ιστορική καταμέτρηση είναι οι Πελασγοί, όλοι οι υπόλοιποι ήρθαν μετά από αυτούς ως μετανάστες ή κατακτητές,

Ένας τρόπος λοιπόν είναι η εξέταση DNA. Αυτός είναι και ο μοναδικός τρόπος να ξεκαθαρίσει μεταξύ μας το όμαιμο των γνήσιων ελλήνων. Μια λύση που σίγουρα ο Αδόλφος Χίτλερ, αν είχε την τεχνολογία στα χέρια του εκείνη την εποχή, θα χρησιμοποιούσε εκτός και αν δεν ήθελε να βρεθεί μπροστά στις τεράστιες και δυσάρεστες για αυτόν εκπλήξεις που θα του δίνανε τα αποτελέσματα των εξετάσεων για την άρια φυλή. Και αυτό γιατί με βάση τις αιματολογικές μελέτες οι Ρομά είναι η πιο αμιγές και κοντά στη άρια φυλή κοινωνική ομάδα. Και ο λόγος είναι γιατί είναι η μοναδική φυλή που λόγο του απομονωτισμού της δεν μπλέχτηκε σε αιματολογικά μπασταρδέματα.

Η καθαρότητα είναι για άλλη μια φορά θέμα καραντίνας.

Για το ομόγλωσσο είναι ένα κριτήριο που μπορεί την εποχή του Ηροδότου όπου η παιδεία και η γλώσσα έπαιζε τόσο σπουδαίο ρόλο να είχε σημαντική θέση, αλλά σήμερα που δυστυχώς με την υποταγή της κουλτούρας μας στον αστικό καπιταλιστικό πολιτισμό, την εξαφάνιση της αρχαίας ελληνικής και την αντικατάσταση της από το κακέκτυπο που μιλώ και γράφω αυτή την στιγμή δεν μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι όσοι μιλούμε την νεοελληνική είμαστε και έλληνες. Η σύγχρονη δημοτική αποτελεί ένα έκτρωμα, μια τραβεστί έκδοση της αρχαίας ελληνικής γλώσσας.

Σκεφτήκατε ποτέ γιατί έπρεπε οι θεμελιωτές του αστικού ελληνικού κράτους τον καιρό της σύστασης του ( 1840-1905 ) να δημιουργήσουνε μια πιο «απλή» γλώσσα για να μιλούν οι νεοέλληνες; Η δημοτική δεν ήταν η μοναδική λύση που είχαν να επιλέξουν ο Αδαμάντιος Κοραής και ο κύκλος του απέναντι σε μια άλλη κακοποίηση της γλώσσας όπως είναι η καθαρεύουσα. Η μάθηση της αρχαίας ελληνικής από τους σύγχρονους έλληνες πολίτες δεν εξυπηρετεί την ιδεολογική συγκρότηση του προτεκτοράτου Ελλάδα. Και για αυτό το λόγο επιλέχθηκε ο θάνατος της ως γλώσσα.

Αν σήμερα εμείς μιλούσαμε την ίδια γλώσσα με τους έλληνες θα μπορούσαμε να διαβάζουμε απευθείας τα ελληνικά κείμενα με τον ίδιο τρόπο που διαβάζουμε εφημερίδα. Κάθε φορά που από το στόμα μας θα έβγαινε η λέξη ΚΡΑΤΟΣ θα εννοούσαμε ΩΜΗ ΒΙΑ. Αν μιλούσαμε την ελληνική γλώσσα οι λέξεις, τα νοήματα, οι ιστορίες θα αποκτούσαν ξανά το νόημα τους,. Ο δήμος δεν θα επέτρεπε σε κανένα πολίτη να έχει τον τίτλο και την εξουσία του άρχειν. Κανένας δήμαρχος λοιπόν ανάμεσα μας. Η φιλοξενία στον ξένο θα ήταν ιερό καθήκον. Το άσυλο απαράβατος νόμος. Και η θέσμιση νόμων καθήκον των πολιτών και όχι δικαίωμα της ολιγαρχίας. Αλλά σήμερα παπαγαλίζουμε μεταξύ μας αλλότριες λέξεις και νοήματα, αγνοώντας ότι η κληρονομιά της αρχαίας ελληνικής είναι ισόποση σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες. Δεν είμαστε εμείς οι αποκλειστικοί κληρονόμοι. Η αρχαία ελληνική έχει αποτελέσει την βάση για όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες, και ταυτόχρονα είναι ξένη σε όλες στον ίδιο βαθμό που είναι η αρχαιοελληνική ξένη προς την δημοτική. Στην ακρόαση ενός ελληνικού κειμένου και ο νεοέλληνας και ο εγγλέζος μοιράζονται τον ίδιο βαθμό άγνοιας. Φτάνει πια αυτή η φαντασιοπληξία των «νεοελλήνων» που ισχυρίζονται ότι μιλάν την ελληνική γλώσσα. Το θράσος αυτό μειώνει το μέγεθος και την ουσία του ελληνικού πνεύματος.

Δεν μιλάμε ελληνικά τα μαϊμουδίζουμε.

Για το ομοειδές και την θρησκεία το πώς μπορεί να στέκει ως κριτήριο σε μια χώρα κατειλημμένη από ρασοφόρους εξιστοριστές της Ιουδαϊκής μονοθεϊστικής μυθολογίας δεν θα πω τίποτα εγώ. Θα αφήσω τον πρώτο πατριάρχη της Οθωμανικής Κωνσταντινούπολης να μιλήσει για τον θέμα αυτό: «Είμαι χριστιανός, ως εκ τούτου δεν δύναμαι να είμαι έλλην» ανέφερε ο Γεννάδιος Σχολάριος, το 1456 υπογραμμίζοντας έτσι με την συμμετοχή του στην ιστορική διαδικασία το ασυμβίβαστο αυτών των δύο κόσμων. Μέχρι να ξεκαθαρίσουν οι νεοέλληνες αν είναι τελικά έλληνες ή χριστιανοί αυτό το κράτος δε θα είναι τίποτε άλλο παρά ένα έκτρωμα. Γιατί έκτρωμα είναι το τέκνο δύο μισητών μεταξύ τους κόσμων αυτόν του ελληνικού πνεύματος και του Ιουδαϊκού μονοθεϊσμού.

Το ερώτημα που τίθεται είναι εδώ και αιώνες το ίδιο και αμείλικτο. Είμαστε οι γνήσιοι απόγονοι των ελλήνων; Γιατί αν ναι τότε αυτό πρέπει να εξηγηθεί και ορθολογικά και πολιτικά. Ή είμαστε μια κακογραφία, μια απάτη και στην καλύτερη των περιπτώσεων οι κληρονόμοι ενός τίτλου και τίποτα περισσότερο.

Πιστεύουμε μέσα στην μικρότητα μας ότι επειδή έτυχε να γεννηθούμε 45 ή 200 χιλιόμετρα νοτιότερα από το συνοριακό σταθμό του προμαχώνα ότι αυτό μας κάνει έλληνες; Για τους αρχαίους έλληνες τα σύνορα δεν είχαν ποτέ καμία σημασία. Στην πραγματικότητα δεν υπήρχαν ποτέ ως τέτοια. Υπήρχαν τα όρια του νόμου, της αντοχής ή και τα γεωγραφικά απλά και μόνο για να ξεπεραστούν. Οι 2 μεγάλοι αποικισμοί τον 8ο και 9ο αιώνα. Οι ελληνιστικοί χρόνοι η ρωμαϊκή αυτοκρατορία, το Βυζάντιο, η οθωμανική αυτοκρατορία ήταν ένας τεράστιος χώρος δράσης και μίξεων του ελληνικού στοιχείου με ότι άλλο έβρισκε στο διάβα του. Το ξένο στοιχείο το αφομοίωνε και το μπόλιαζε αλλά ποτέ μα ποτέ δεν το απέκλειε. Ακόμα και όταν βρέθηκε μπροστά στον δήμιο του, τον χριστιανισμό, τον αντιμετώπισε με ανεκτικότητα και πνεύμα πολιτισμού.

Ο γεωγραφικός χώρος ως σύνορο αποτελεί αστειότητα για τους αρχαίους έλληνες. Ο Θουκυδίδης μας αναφέρει ότι ο Θεμιστοκλής μέσα από τον ελληνικό στόλο στην Σαλαμίνα απευθύνετε στους Αθηναίους πολίτες την ώρα που ο αττικός ουρανός είναι μαύρος από τον καπνό που καεί την Αθήνα λέγοντας τα εξής: «Έχουμε τις γυναίκες και τα παιδιά μας μαζί μας και έχουμε τα πλοία μας μπορούμε να πάμε να χτίσουμε την Αθήνα ξανά όπου θέλουμε γιατί μια πόλη δεν είναι τόπος αλλά οι πολίτες της. Εμείς είμαστε η Αθήνα τώρα»

Σήμερα η επίκληση του πατριωτισμού των ελλήνων αποτελεί την ατραξιόν ενός θλιβερού θεατρικού θίασου από κάθε λογής απατεώνες.

Επιχειρηματίες των ολυμπιακών αγώνων που μας πουλήσανε ελληνικό πνεύμα αθάνατο, τυχοδιώκτες ξενοφοβικοί με προβιά δημοκράτη που εξαργυρώνουνε τον πατριωτισμό σε ψήφους, ρασοφόροι μητροπολίτες που κηρύττουν την υποταγή και το μίσος, νεοφασίστες που οραματίζονται μια κοινωνία στρατοπέδων, εμβατηρίων και φόβου, Νωματάρχες που μας μοιράζουνε σημαίες για να εξασφαλίσουνε την δημαρχική καρέκλα. Και από την άλλη ο λαός να ανεμίζει σημαίες στα γήπεδα και να τραγουδά για την «ελευθερία από τα κόκαλα βγαλμένη….» κάθε φορά που μπαίνει γκολ. Ντροπή. Αυτό δεν είναι πατριωτισμός αυτό είναι υπανθρωπισμός. Και επάνω σε τέτοια υποζύγια ηγεμονεύουν οι «εθνικοί σωτήρες».

Το κυρίαρχο για τους έλληνες δεν ήταν η ενότητα της φυλής κάτω από ένα ηγεμόνα. Ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για τη δημιουργία ενός κράτους. Η ονομασία «Πόλις-Κράτος» που δόθηκε από τους «σύγχρονους δασκάλους του Γένους» είναι ένα ψέμα. Σε καμία πόλη του ελλαδικού χώρου δεν υπήρχε ο αυτοπροσδιορισμός ως Κράτος, αλλά ως Πολιτεία. Ο Αριστοτέλης στην περίφημη πραγματεία περί πολιτεύματος & δημοκρατίας έγραψε για των «Αθηναίων Πολιτεία» και όχι για το Κράτος των Αθηνών;! Δώσανε μάχες οι Αθηναίοι, οι Θηβαίοι οι Σπαρτιάτες ενάντια στους Μακεδόνες βασιλείς για να κρατήσουνε την αυτονομία τους. Και υποταχτήκανε μόνο δια μέσου της βίας και της προδοσίας. Τα κριτήρια του Ηροδότου προς μια όμαιμη, ομόγλωσση, ομοειδές κοινότητα ελλήνων υστερούσαν μπροστά σε αυτά που οι πολίτες των πόλεων στον ελλαδικό χώρο θεωρούσαν ως τις πιο υψηλές αξίες. Αυτές που ο Θουκυδίδης μας περιγράφει ότι κάνουν μια πόλη να είναι ελεύθερη. Να είναι δηλαδή οι πολίτες της «αυτόνομοι, αυτοτελείς, αυτόδικοι». Δηλαδή μια πολιτεία όπου οι πολίτες ορίζουν τους νόμους της, όπου οι πολίτες εφαρμόζουν – δικάζουν μόνοι τους νόμους της, και όπου οι πολίτες αυτοκυβερνούνται.

Αυτή είναι η περιουσία που οι πόλεις, τα θέατρα, τα αγάλματα, οι μάχες, η μυθολογία, η φιλοσοφία, η ιστορία των αρχαίων ελλήνων αφήσανε κληρονομιά στην ανθρωπότητα και όχι το έκτρωμα που η ρομαντική χολιγουντιανή προπαγάνδα μας φλομώνει. Μια κληρονομιά που οι σύγχρονοι νεοέλληνες και κυρίως - και αυτό είναι ειρωνεία να συμβαίνει - οι «πατριώτες» έλληνες αγνοούν και με τις δύο σημασίες της έννοιας αυτής.

Μετά τιμής Γεωργιλάς Αθανάσιος.