Όψιμη και αισχυντηλή η παραδοχή, αλλά άκρως διαφωτιστική, γιατί κάνει κομμάτια τα κυβερνητικά επιχειρήματα περί Μνημονίου, δανεισμού και χρεωκοπίας, ιδία αν ληφθεί υπ' όψιν και το υπόλοιπον της δηλώσεως Τόμσεν: «Η Ελλάδα δεν πρόκειται να χρεωκοπήσει, διότι μια τέτοια επιλογή δεν συμφέρει κανέναν»! Έχουμε και λέμε, λοιπόν, ξεκινώντας από την κυνική και ωμή παραδοχή ότι «δεν συμφέρει κανέναν» η χρεωκοπία της Ελλάδος: Ακριβώς έτσι είναι! Ποτέ δεν συνέφερε τους δανειστές η χρεωκοπία της χώρας. Κυριολεκτικά έτρεμαν στην ιδέα αυτή. Και για την τύχη της Ένωσης, αλλά κυρίως για τα δικά τους χρήματα (Γαλλία, Γερμανία).
Επομένως, το... ενδεχόμενο της χρεωκοπίας ήταν το μεγάλο χαρτί που είχε στα χέρια του ο Γ. Παπανδρέου, αλλά ποτέ δεν το έριξε στο τραπέζι. Αν το είχε κάνει, ούτε Μνημόνιο θα υπήρχε ούτε δυναστική επιτήρηση ούτε η χώρα θα είχε γίνει περίγελος στα μάτια της οικουμένης... Δεν υπάρχει κανένα μυστήριο στη συμπεριφορά του πρωθυπουργού: ο κ. Παπανδρέου, λέγοντας απροκάλυπτα ψέματα προεκλογικώς, ήξερε ότι θα γινόταν καταγέλαστος αν υλοποιούσε επιλογές που βρίσκονταν στον αντίποδα των εξαγγελιών του.
Κατασκεύασε, λοιπόν, έναν μύθο: ότι τάχα ανακάλυψε μετεκλογικά τα πραγματικά στοιχεία για την οικονομία. Μύθος και ψέμα: τα ήξερε όλα. Με το νι και με το σίγμα (δηλώσεις Προβόπουλου κ.τ.λ.). Αλλά το ένα ψέμα φέρνει το άλλο: οχυρωμένος πίσω από το υπαρκτό αλλά όχι μείζον ζήτημα του χρέους, έριξε καθ' ολοκληρίαν τις ευθύνες στους προηγούμενους για την κατάσταση της οικονομίας. Όπως είπε όμως και ο Τόμσεν, το πραγματικό πρόβλημα βρίσκεται στις «διαρθρωτικές αδυναμίες» της ελληνικής οικονομίας. Οι οποίες ως γνωστόν δεν δημιουργούνται εν μια νυκτί ούτε σε διάστημα μίας πενταετίας. Είναι πρόβλημα δεκαετιών. Όπως και το γενικό συμμάζεμα του κράτους...
Τι έκανε, λοιπόν, ο πρωθυπουργός; Οχυρώθηκε πίσω από το Μνημόνιο -κατασκευάζοντας το δίλημμα «Μνημόνιο ή χρεωκοπία»- για να μπορέσει να επιβάλει τις αλλαγές (τις απαιτούμενες, αλλά και τις προσαρμοσμένες στη νεοφιλελεύθερη λογική) τα ψέματα είναι θνησιγενή.
Κατασκεύασε, λοιπόν, έναν μύθο: ότι τάχα ανακάλυψε μετεκλογικά τα πραγματικά στοιχεία για την οικονομία. Μύθος και ψέμα: τα ήξερε όλα. Με το νι και με το σίγμα (δηλώσεις Προβόπουλου κ.τ.λ.). Αλλά το ένα ψέμα φέρνει το άλλο: οχυρωμένος πίσω από το υπαρκτό αλλά όχι μείζον ζήτημα του χρέους, έριξε καθ' ολοκληρίαν τις ευθύνες στους προηγούμενους για την κατάσταση της οικονομίας. Όπως είπε όμως και ο Τόμσεν, το πραγματικό πρόβλημα βρίσκεται στις «διαρθρωτικές αδυναμίες» της ελληνικής οικονομίας. Οι οποίες ως γνωστόν δεν δημιουργούνται εν μια νυκτί ούτε σε διάστημα μίας πενταετίας. Είναι πρόβλημα δεκαετιών. Όπως και το γενικό συμμάζεμα του κράτους...
Τι έκανε, λοιπόν, ο πρωθυπουργός; Οχυρώθηκε πίσω από το Μνημόνιο -κατασκευάζοντας το δίλημμα «Μνημόνιο ή χρεωκοπία»- για να μπορέσει να επιβάλει τις αλλαγές (τις απαιτούμενες, αλλά και τις προσαρμοσμένες στη νεοφιλελεύθερη λογική) τα ψέματα είναι θνησιγενή.
Και οι απάτες.
Που αποκαλύπτουν «το ανύπαρκτο πρόσωπο που υπήρξαμε»...
Από: apneagr.blogspot.com
Την μεγάλη απάτη του ΓΑΠ σχεδόν όλοι οι Έλληνες την γνωρίζουν. Αυτό όμως δεν δίνει σε κανένα άφεση αμαρτιών, βλέπει κανείς καμία αντίδραση; Οι μόνοι που κάπως αντέδρασαν είναι οι φορτηγαντζήδες (άσχετα αν πιστεύει ο καθένας αν έχουν δίκιο ή όχι).Ελπίζω να είναι η αρχή!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι καιρός να αφήσουμε λιγο τον καναπέ μας χάνουμε ότι κερδίσαμε με αίμα και ιδρώτα τόσα χρόνια δεν μας χάρισε ποτέ κανείς τίποτε.