Στις 8 Οκτωβρίου, ημερομηνία σταθμός για τα Ελληνικά δικαστικά χρονικά, θα διεξαχθεί δίκη δεκάδων επαγγελματικών ομάδων και συνταξιούχων κατά του μνημονίου που θα γίνει στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Και δεν είναι μόνο αυτό. Καθημερινά οι προσφυγές αυξάνονται με… γεωμετρική πρόοδο αφού όλο και περισσότεροι κλάδοι και κοινωνικές ομάδες (δικηγόροι, μηχανικοί, δημοσιογράφοι, δημόσιοι υπάλληλοι συνταξιούχοι, στρατιωτικοί, διπλωμάτες Σύλλογοι συνταξιούχων της ΑΤΕ, του ΗΣΑΠ και της ΔΕΗ, η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία, και πολλοί άλλοι) πλήττονται βάναυσα από τη λαίλαπα του μνημονίου. Έτσι, η μοναδική ελπίδα πλέον είναι μια θετική απόφαση του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου που θα κρίνει σαν αντισυνταγματικές τις επιταγές του μνημονίου που μετουσιώθηκαν σε νόμους του ελληνικού Κράτους με την ανοχή-συνενοχή των Ελλήνων ιθυνόντων και σύμφωνα με τις οποίες οι περικοπές αποδοχών και συντάξεων αναμένεται (στο αισιόδοξο σενάριο) να κριθούν αντισυνταγματικές γιατί παραβιάζουν την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) και αντιτίθενται στις αποφάσεις του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.
Τίθεται όμως το εύλογο και καίριο ερώτημα: γιατί να καταφεύγουμε εναντίον το μνημονίου και όχι εναντίον των διαχειριστών του Ελληνικού Κράτους από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα οι οποίοι καταχράστηκαν την εμπιστοσύνη μας και υποθήκευσαν το μέλλον μας -μέσω της Εθνικής οικονομίας- στις βάναυσες επιταγές του μνημονίου;
Ο Ελληνικός λαός, ψηφίζοντας τις εκάστοτε Κυβερνήσεις από το 1974 μέχρι σήμερα, έδινε την εντολή στον εκάστοτε διαχειριστή του να τον οδηγήσει στην ευημερία. Αντ’ αυτού όμως, ο εκάστοτε εντολοδόχος καταχρώνταν την εμπιστοσύνη του εντολέα του και χρησιμοποιούσε την εξουσία που του εκχωρούνταν προς ίδιον όφελος (βλέπε περιουσιακά στοιχεία πολιτικών στο σημερινό τύπο).
Συνεπώς, αν κάποιος πρέπει να καθίσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου αυτός είναι το Κράτος, με άλλα λόγια όλοι οι Πρωθυπουργοί που -είτε επί σκοπού ή από ανικανότητα- με άστοχες ενέργειες και ανάθεση των οικονομικών σε ακατάλληλους Υπουργούς, χρησιμοποίησαν την εξουσία του Κυβερνήτη για να μας οδηγήσουν στο σημερινό σημείο αποτελμάτωσης και απόλυτης φτώχειας.
Η προσφυγή κατά του μνημονίου, μπορεί να φαντάζει σαν λύση αλλά είναι απλά μια κίνηση απελπισίας, μια μάλλον χαμένη υπόθεση, επειδή είναι απρόσωπη ως προς τον κατηγορούμενο (πως θα δικαστεί Δ.Ν.Τ. και οι πρακτικές του;).
Άρα, ίσως πρέπει να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας και να στραφούμε δικαστικά εναντίον συγκεκριμένων ατόμων που είναι γνωστό ότι απέτυχαν στο διαχειριστικό έργο που τους αναθέσαμε σύμφωνα με όλες τις σύννομες δημοκρατικές διαδικασίες, και αντί να φροντίσουν για την ευμάρεια τη δική μας και του Έθνους, έπραξαν τα εντελώς αντίθετα εις βάρος μας……
Τίθεται όμως το εύλογο και καίριο ερώτημα: γιατί να καταφεύγουμε εναντίον το μνημονίου και όχι εναντίον των διαχειριστών του Ελληνικού Κράτους από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα οι οποίοι καταχράστηκαν την εμπιστοσύνη μας και υποθήκευσαν το μέλλον μας -μέσω της Εθνικής οικονομίας- στις βάναυσες επιταγές του μνημονίου;
Ο Ελληνικός λαός, ψηφίζοντας τις εκάστοτε Κυβερνήσεις από το 1974 μέχρι σήμερα, έδινε την εντολή στον εκάστοτε διαχειριστή του να τον οδηγήσει στην ευημερία. Αντ’ αυτού όμως, ο εκάστοτε εντολοδόχος καταχρώνταν την εμπιστοσύνη του εντολέα του και χρησιμοποιούσε την εξουσία που του εκχωρούνταν προς ίδιον όφελος (βλέπε περιουσιακά στοιχεία πολιτικών στο σημερινό τύπο).
Συνεπώς, αν κάποιος πρέπει να καθίσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου αυτός είναι το Κράτος, με άλλα λόγια όλοι οι Πρωθυπουργοί που -είτε επί σκοπού ή από ανικανότητα- με άστοχες ενέργειες και ανάθεση των οικονομικών σε ακατάλληλους Υπουργούς, χρησιμοποίησαν την εξουσία του Κυβερνήτη για να μας οδηγήσουν στο σημερινό σημείο αποτελμάτωσης και απόλυτης φτώχειας.
Η προσφυγή κατά του μνημονίου, μπορεί να φαντάζει σαν λύση αλλά είναι απλά μια κίνηση απελπισίας, μια μάλλον χαμένη υπόθεση, επειδή είναι απρόσωπη ως προς τον κατηγορούμενο (πως θα δικαστεί Δ.Ν.Τ. και οι πρακτικές του;).
Άρα, ίσως πρέπει να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας και να στραφούμε δικαστικά εναντίον συγκεκριμένων ατόμων που είναι γνωστό ότι απέτυχαν στο διαχειριστικό έργο που τους αναθέσαμε σύμφωνα με όλες τις σύννομες δημοκρατικές διαδικασίες, και αντί να φροντίσουν για την ευμάρεια τη δική μας και του Έθνους, έπραξαν τα εντελώς αντίθετα εις βάρος μας……
http://e-newsandviews.blogspot.com/
Greenpeace: όχι στη μονάδα του Αστακού
ΑπάντησηΔιαγραφήNα μην εγκρίνει την κατασκευή του σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στον Αστακό, καλεί την κυβέρνηση η Greenpeace ζητώντας από την τοπική κοινωνία να αντισταθεί σε ένα έργο που στο όνομα της “ανάπτυξης” απειλεί κυριολεκτικά να τινάξει την περιοχή στον αέρα και δημιουργεί μία κερκόπορτα, μέσα από την οποία θα ελλοχεύει για πάντα ο κίνδυνος πιο επικίνδυνων και καταστροφικών επενδύσεων.
.Η συγκεκριμένη μονάδα δε συμπεριλαμβάνεται σε κάποιο εθνικό ενεργειακό σχεδιασμό και ακυρώνει σε μεγάλο βαθμό τις προσπάθειες για την ικανοποίηση των δεσμεύσεων της χώρας στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Πακέτου για το Κλίμα και την Ενέργεια.
Πέραν των προφανών κινδύνων για την περιοχή (αφού η εγκατάσταση υπάγεται στην Οδηγία ‘Σεβέζο’ για τις επικίνδυνες βιομηχανικές εγκαταστάσεις), η συγκεκριμένη μονάδα, με βάση τα τεχνικά χαρακτηριστικά αναμένεται να εκλύει περί τα 3,5 εκατ. τόνους διοξειδίου του άνθρακα ετησίως. Η προώθηση της συγκεκριμένης μονάδας θέτει εν αμφιβόλω το εγχείρημα της Πράσινης Ανάπτυξης. Γεννά εύλογα ερωτηματικά το γεγονός ότι ενώ για μια μικρή μονάδα φωτοβολταϊκών χρειάζεται μια πολύμηνη διαδικασία, μέσα σε ένα μόλις μήνα μπορούν να εξασφαλιστούν οι απαραίτητες εγκρίσεις για μια ρυπογόνο και επικίνδυνη μονάδα!
Αν θέλετε να δημοσιεύσω κάτι (και το παραπάνω θα το δημοσίευα ευχαρίστως), να μου το στείλετε στο thalamofilakas @ hotmail . gr και όχι να κάνετε άσχετα σχόλια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην άλλη φορά θα τα σβήσω, ακόμη και εάν συμφωνώ με το περιεχόμενο...