ΘΑ ΜΕΤΑΤΡΕΨΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΧΩΡΑ - ΣΠΙΝΑΛΟΓΚΑ...

Σε μια χώρα -Σπιναλόγκα πάνε να μετατρέψουν την Ελλάδα, καθώς το 2014 θα χρωστάμε μαζί με τα τωρινά δανεικά της Τρόικας κοντά στα 400 δις ευρώ.

Απ αυτή τη Λερναία  Ύδρα του χρέους δεν πρόκειται να βγούμε ποτέ , ειδικά  εάν  συνεχίσουμε ν ανεχόμαστε την αντιμετώπιση πειραματόζωων του πλανήτη δίχως αντίδραση....

Την ίδια στιγμή η Γερμανία - που μοιράζεται την κατοχή της ελληνικής επικράτειας μαζί με τις Ηνωμένες Πολιτείες -απολαμβάνει μια πρωτόγνωρη ανάπτυξη  που σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην διαφθορά που εγκατέστησαν στη χώρα οι πολυεθνικές και οι πράκτορές της.

Κανείς πολιτικός δεν τολμά να πει την αλήθεια η οποία σύμφωνα με τη βιαιότητα των  αριθμών  η παράλυτη Ελλάδα θα χρωστάει σε τρία χρόνια περισσότερα απ όσα το 2009 μας οδήγησαν στο Μνημόνιο.

Δείτε το ρεπορτάζ της «Ελευθεροτυπίας»

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΙΩΤΗ 

Σε Λερναία Υδρα έχει μετατραπεί το δημόσιο χρέος της Ελλάδας.

Παρά τα σκληρά περιοριστικά μέτρα που επιβλήθηκαν με το Μνημόνιο, τη διετία 2010 - 11 το δημόσιο χρέος θα αυξηθεί κατά περίπου 30% ως ποσοστό του ΑΕΠ, φθάνοντας στο 155,1%. Ομως με την κατάθεση του προσχεδίου του προϋπολογισμού η κυβέρνηση δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσει το ακριβές ύψος του δημόσιου χρέους για το οποίο κατά πάσα πιθανότητα θα ξεπεράσει τα 340,6 δισ. ευρώ (144,3% του ΑΕΠ).

Οπως αναφέρεται στο προσχέδιο, στο χρέος του 2010 έχουν συμπεριληφθεί τα ομόλογα, ύψους 5,34 δισ. ευρώ, με τα οποία εξόφλησε η κυβέρνηση τα χρέη προς τα νοσοκομεία, καθώς και η συμμετοχή της χώρας στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, αλλά και οι καταπτώσεις δανείων ύψους 5 δισ. ευρώ τα οποία είχε εγγυηθεί το Δημόσιο. Ομως στο χρέος δεν έχουν υπολογιστεί οι συνέπειες από την επαναταξινόμηση στην κεντρική κυβέρνηση σημαντικού αριθμού δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών (ΟΣΕ, ΟΑΣΑ, ΕΛΓΑ, ΟΠΕΚΕΠΕ, ΕΛΕΓΕΠ κ.ά.) αλλά και οι λογιστικές προσαρμογές σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Σύστημα Λογαριασμών που αφορούν την καταγραφή πράξεων διαχείρισης χρέους, όπως είναι τα swap. Οι συμφωνίες αυτές βρίσκονται ήδη στο μικροσκόπιο της Eurostat, η οποία αναμένεται ότι θα γνωμοδοτήσει το αργότερο μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου.

Το χρέος της γενικής κυβέρνησης, που αποτελεί και το κατά Μάαστριχτ κριτήριο για το χρέος, στο τέλος του 2010 εκτιμάται ότι θα φτάσει τα 313,3 δισ. ευρώ ή 132,7% του ΑΕΠ, από 115,4% που ήταν το 2009. Για το 2011 προβλέπεται περαιτέρω αύξησή του στα 330,1 δισ. ευρώ ή 142% ΑΕΠ καταγράφοντας τη διετία σωρευτική αύξηση ίση με 26,8% του ΑΕΠ.

Μαζί με το δημόσιο χρέος όμως ξεφεύγουν και οι δαπάνες για την εξυπηρέτησή του και κυρίως τα χρεολύσια, δηλαδή η αποπληρωμή ομολόγων που λήγουν. Οπως προκύπτει από τα στοιχεία του προϋπολογισμού, το 2013, μόλις βγει η χώρα από τον μηχανισμό βοήθειας που συνοδεύει το Μνημόνιο, θα πρέπει να αντιμετωπίσει λήξεις ομολόγων περίπου 40 δισ. ευρώ. Τον αμέσως επόμενο χρόνο οι λήξεις εκτοξεύονται στα 69 δισ. ευρώ. Ετσι τη διετία 2013-2014 εκτός Μνημονίου, στην οποία θα αποπληρωθεί, η χώρα μόνο για να εξοφλήσει τους δανειστές της, στους οποίους περιλαμβάνονται η Ε.Ε. και το ΔΝΤ, θα χρειαστεί να δανειστεί περίπου 109 δισ. ευρώ. Ποσά δηλαδή πολύ μεγαλύτερα εκείνων που πυροδότησαν την κρίση χρέους της Ελλάδας. * 

ΠΟΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΟΥΝ;

Τι θα συμβεί τότε; 
Που θα βρούμε να τα πληρώσουμε;

Κανείς δεν έχει απαντήσεις.

Ο Γιώργος Δελαστίκ,  (ΕΘΝΟΣ) πολύ σωστά αναρωτιέται που οδηγούν τους λαούς οι ηγεσίες τους.

Φόβος και ανησυχία για το μέλλον επικρατούν παντού. Οχι μόνο στην Ελλάδα, όπου ολόκληρος ο πληθυσμός είναι βυθισμένος σε ένα τέτοιο κλίμα κατάθλιψης. Σε όλη την Ευρώπη το ίδιο συμβαίνει. Ανησυχούν όχι μόνο οι πολίτες που συμπεριλαμβάνονται στα οικονομικά ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα, αλλά και εκείνοι που δεν αντιμετωπίζουν προσωπικό πρόβλημα επιβίωσης ή άνετης ζωής. Κορυφαίοι εκπρόσωποι της διανόησης, της οικονομικής σκέψης, ακόμη και του κατεστημένου δεν διστάζουν να εκφράσουν δημοσίως τους φόβους τους για το πού βαδίζει η Ευρώπη και οι υπόλοιπος κόσμος με την πολιτική που ακολουθούν οι κυβερνήσεις των ηγετικών χωρών του πλανήτη.

Βίαιες αλλαγές κυοφορούνται. Στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών χωρών είναι εξόφθαλμο ότι αλλάζει ο χαρακτήρας του κράτους, καθώς ανατρέπει τις σχέσεις που είχε επί δεκαετίες πολλές σφυρηλατήσει με τους πολίτες. Το κράτος γίνεται πολύ πιο ξένο απέναντι στους πολίτες, καθώς κόβει μονομερώς ολοένα και περισσότερες από τις παροχές του προς αυτούς σε όλους τους τομείς - υγεία, συντάξεις, παιδεία, κοινωνική αλληλεγγύη, υπηρεσίες κοινής ωφέλειας.

Ενα πιο επιθετικό κράτος κάνει την ίδια στιγμή την εμφάνισή του. Την ώρα που μέσω της λιτότητας μειώνει δραστικά τις παροχές του, ταυτόχρονα «γδέρνει» τους πολίτες μέσω μιας επιθετικότατης αύξησης της φορολογίας σε όλα τα επίπεδα. Μας παίρνει περισσότερα και μας δίνει λιγότερα, υποβαθμίζοντας διπλά το βιοτικό επίπεδο του πληθυσμού. Μειώνει μισθούς και συντάξεις και αυξάνει το κόστος διαβίωσης. Η πολιτική αυτή αποσκοπεί στην αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου εις βάρος των πολλών. Στους πολίτες γεννιέται το αίσθημα ότι οι κυβερνήσεις λεηλατούν τα εισοδήματά τους.
Λιτότητα ίσον καταστροφή, προειδοποιούν οι κορυφαίοι οξυδερκείς οικονομολόγοι του κατεστημένου - όπως π.χ. ο σύμβουλος του πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου, Αμερικανός νομπελίστας Τζόζεφ Στίγκλιτς. «Η Ευρώπη βαδίζει στη λάθος κατεύθυνση... Εχει ανάγκη από αλληλεγγύη. Δεν έχει ανάγκη από μια λιτότητα που θα οδηγήσει σε άλμα την ανεργία και θα φέρει την ύφεση», είχε τονίσει σε συνέντευξή του στη γαλλική «Μοντ» και είχε καταλήξει κατηγορηματικά στο συμπέρασμα: «Αν συνεχίσει αυτόν τον δρόμο, τότε οδεύει τρέχοντας προς την καταστροφή!»

Κατά της λιτότητας τάσσεται αναφανδόν και ο επίσης νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν, ο οποίος διατηρεί στενές σχέσεις με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα. «Πολλοί οικονομολόγοι, εμού συμπεριλαμβανομένου, θεωρούν ότι αυτή η στροφή στη λιτότητα συνιστά τεράστιο σφάλμα» γράφει σε άρθρο του στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και προσθέτει: «Και ποιος θα πληρώσει το αντίτιμο γι’ αυτόν τον θρίαμβο της ορθοδοξίας; Η απάντηση είναι δεκάδες εκατομμύρια ανέργων εργατών, πολλοί από τους οποίους θα οδηγηθούν στην ανεργία για χρόνια και κάποιοι από τους οποίους δεν θα ξαναεργαστούν ποτέ πια».

Σε κρίσιμο σταυροδρόμι βρίσκεται ο κόσμος. Οι κυβερνήσεις φέρονται ανελέητα απέναντι στους πολίτες τους. Αν δουν ότι σκύβουν το κεφάλι, όπως οι Ιρλανδοί, τους φορτώνουν διαρκώς περισσότερα βάρη, μέχρι να τους λιώσουν. Πόσο άραγε θα αντέξουν οι λαοί; Η απουσία πολιτικής διεξόδου σε πολλές χώρες καθυστερεί ενδεχόμενες κοινωνικές εκρήξεις. Είναι όμως ικανή να τις ματαιώσει κιόλας; Η μέχρι τώρα ιστορική πείρα διδάσκει ότι αυτό αποκλείεται, αλλά πρέπει να περιμένουμε να δούμε στην πράξη αν αυτό ισχύει και στη σημερινή εποχή.

Στις διεθνείς σχέσεις επικρατεί επίσης εκνευρισμός. Παλιοί εθνικισμοί αναβιώνουν στην Ευρώπη. Οι λαοί των χωρών-μελών της ΕΕ πιο πολύ κατηγορούν και περιφρονούν ο ένας τον άλλον παρά αισθάνονται αλληλεγγύη. Νομισματικοί πόλεμοι ΗΠΑ - ΕΕ - Κίνας - Ιαπωνίας κυοφορούνται. Ποτέ δεν ήταν τόσο άσχημη η κατάσταση τα τελευταία σαράντα χρόνια. Ολοι μοιάζουν σαν να περιμένουν να ακούσουν ανά πάσα στιγμή καινούργιες κακές ειδήσεις.

Αυτά δίνουν μια γεύση της Κόλασης του Δάντη που κάποιοι ετοιμάζουν για μας.

Μια τέτοια κόλαση που θα μας οδηγήσει  με μαθηματική ακρίβεια σ ‘ ένα Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, για να ξεπουλήσουν οι βιομηχανίες όπλων  και να ξαναπάρει μπρος ο καπιταλισμός, χτίζοντας φτου κι απ την αρχή πάνω στα συντρίμμια.

Από:  kourdistoportocali.com