Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟ "ΜΝΗΜΟΝΙΟ"

Όθων Ιακωβίδης

Με την αναφορά των προπαγανδιστικών «επιχειρήσεων»* του καθεστώτος πολιτικού συστήματος, που αναλύσαμε στα σχετικά σημειώματα της στήλης, μπορεί ο αναγνώστης τους να ερμηνεύσει την παρουσίαση των καθημερινών γεγονότων, όπως αυτά προβάλλονται από τα (κατακτημένα από το σύστημα) ΜΜΕ.

Έτσι, βλέπουμε σήμερα (χθές) το δίδυμο ΠΑΣΟΚ / ΝΔ, με πρωταγωνιστές τούς «ηγέτες» του, να δυναμώνει το παιχνίδι της «θόλωσης της ταυτότητας του ενόχου» τής πτώχευσης, εναλλασσόμενους, ο ένας από τον άλλο, στο σκαμνί της ενοχής, ώστε στο τέλος να καταδικαστεί ο ένας εξ αυτών, αντί και οι δύο, όπως είναι το λογικό, αφού μαζί, εμφορούμενοι από την ίδια πολιτική νοοτροπία και ασκώντας  την ίδια πολιτική πρακτική, (ακολουθούμενοι και από τα άλλα κόμματα του Κοινοβουλίου) πτώχευσαν τη χώρα, προσπαθώντας να μεγαλουργούν, σαν κόμμα.

Όμως, αν καταδικαστεί ο πραγματικός ένοχος , θα παρασύρει στον Καιάδα της ιστορίας και τους δυό τους, (μαζί με όλο το πολιτικό προσωπικό του συστήματος) ενώ η καταδίκη τού ενός, είναι  η σωτηρία αμφοτέρων, δεδομένου ότι ,όπως είναι αποδεδειγμένο όλα αυτά τα χρόνια, η κυβερνητική αποτυχία και η ενοχή καθ’ ενός τους, ξεχνιέται σε λίγο καιρό και η διαδοχή της εξουσίας διατηρείται, εναλλασσόμενη μεταξύ τους, θρονιάζοντας κάθε φορά, τον «λιγότερο, (αλλά σίγουρα) κακό»  στον κυβερνητικό θρόνο.

Αλλά, παντού και πάντα, η πτώχευση είναι αναπόφευκτη, όταν τον κάθε αποτυχημένο διαχειριστή διαδέχεται ο προηγούμενος αποτυχημένος. Δεν θέλει και πολύ μυαλό για να το καταλάβουμε!! (Αλήθεια, αυτή την απλή πραγματικότητα, την εμπεδώσαμε, ή όχι ακόμα;;;)

Προχωρούν, λοιπόν, και οι δυό τους στην ολοκλήρωση της πλαστοπροσωπίας του ενόχου, ώστε να διατηρήσουν την εξουσία επί του παρόντος και του μέλλοντός μας, τα οποία έχουν ποδοπατήσει βάρβαρα.

Έτσι, ο ΓΑΠ, εμφορούμενος, όπως πάντα, από τη νοοτροπία της κομματοκρατίας**, ξοδεύει πάλι δημόσιο χρήμα για να στηρίξει το κόμμα του, εν όψει της πιθανότατης πανωλεθρίας, στις επικείμενες Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές.

Το ίδιο θα έκανε κι ο Σαμαράς αν είχε το δημόσιο Ταμείο στη διάθεσή του. Το δείχνουν όλες οι επιλογές του, με κορυφαία την πρόταξη του κίβδηλου πόνου του για το «Μνημόνιο». Το ότι είναι κίβδηλος, φαίνεται  από τις δηλώσεις του στη Βουλή, κατά τη διαδικασία της ψήφισης του εν λόγω Μνημονίου. Τότε, στη Βουλή, είχε ψελλίσει ότι ΝΑΙ μεν, συμφωνεί με την αναγκαιότητα της υπογραφής του, ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΚΑΙ ΑΝ ΓΙΝΕΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΘΑ ΤΟ ΣΕΒΑΣΤΕΙ, αλλά  δεν το ψηφίζει διότι, αφ’ ενός αυτό θα ψηφιστεί σίγουρα από την κυβερνητική πλειοψηφία (σκεπτικό που ευθέως δήλωνε στους δανειστές ότι αν χρειαζόταν, το κόμμα του θα το ψήφιζε) και αφ’ ετέρου, έχει επιφυλάξεις για το «μίγμα» της ακολουθητέας οικονομικής κατεύθυνσής του. Δηλαδή, τρίχες κατσαρές.

Ένας «Λεόντειος Νόμος» που, για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της χώρας, είχε συνταχθεί και ερχόταν στη Βουλή από αλλοεθνείς, που «έδενε τα χέρια» της παρούσας και των επομένων κυβερνήσεων, συζητείτο στη Βουλή των Ελλήνων και, αφού ξερίζωσε και εξανέμισε «εν μια νυκτί» τον (όπως αποδείχθηκε, κίβδηλο) Σοσιαλισμό από το ΠΑΣΟΚ, ξερίζωσε και τον (όπως αποδείχθηκε, κίβδηλο) Πατριωτισμό από τη ΝΔ, αφού:

Δεν ακούσαμε, μέχρι σήμερα, από τον «πατριώτη» κ. Σαμαρά, καμία κουβέντα για την εκχώρηση της Εθνικής κυριαρχίας μας, στον πιο ευαίσθητο και στρατηγικής σημασίας χώρο της πατρίδας, αυτόν της Οικονομίας μας, που έγινε με την υπογραφή του «Μνημονίου».

Η μέγιστη Εθνική κατάκτηση, που για να πραγματοποιηθεί και να διατηρηθεί μέχρι τις ημέρες μας, πέσανε χιλιάδες Ελληνικά κορμιά, αποσιωπήθηκε μέσα στη Βουλή των Ελλήνων, (που είναι χτισμένη με τα κόκαλά τους), από  ψοφοδεή ανδρείκελα, που προτίμησαν να σώσουν τα πολιτικά τομάρια τους, ρίχνοντας στη φωτιά τη μέγιστη Εθνική αξία: Την Ελευθερία να διαχειριζόμαστε (εμείς) τις τύχες μας.

Αυτό που δεν έκανε το Γερμανόφιλο δικτατορικό καθεστώς  στους φίλους και ομοϊδεάτες του Γερμανούς, το 1940, το έκανε, 70 χρόνια αργότερα, στις μέρες μας, το καθεστώς πολιτικό σύστημα.

Δεν ακούσαμε, από τον «πατριώτη» κ. Σαμαρά, τίποτε για την παραίτηση της Ελλάδας από την ασυλία τής απαλλοτρίωσης της  «Δημόσιας περιουσίας» της, σε περίπτωση αδυναμίας της εξόφλησης του δανείου του «Μνημονίου».

Σημειώνεται, για όσους δεν το γνωρίζουν, ότι «Δημόσια περιουσία» (η οποία είναι αναπαλλοτρίωτη, αλλά με το Μνημόνιο έγινε απαλλοτριώσιμη) είναι  το έδαφος και τα μέσα που εξυπηρετούν δημόσιους σκοπούς, όπως τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τα πολεμικά σκάφη και αεροσκάφη, το κτίριο της Βουλής , ο Παρθενώνας, ο Λευκός Πύργος, κοκ.

Δεν ακούσαμε τίποτε για την αλλαγή της ποιότητας τού χρέους μας, που ήταν χρέος προς ιδιώτες και γίνεται, με το «Μνημόνιο»,  χρέος προς κράτη, διασφαλίζοντας έτσι την πληρωμή του προς τους δανειστές μας.

Δεν ακούσαμε τίποτε, από τον «πατριώτη» κ. Σαμαρά,  για το δικαίωμα μεταβίβασης του χρέους , από τους δανειστές μας σε «τρίτους» που, μπορούν έτσι, όταν θα είμαστε σε αδυναμία να αποπληρώσουμε το χρέος, (γεγονός που θεωρείται μαθηματικά βέβαιο)  να  «καταλάβουν αμαχητί πολεμικά μας σκάφη, αεροπλάνα, εδάφη στρατηγικής σημασίας για την άμυνά μας κλπ.

Αν, λοιπόν,  ο κ. Σαμαράς και η ΝΔ, εννοεί αυτά που λέει, ότι είναι εναντίον του «Μνημονίου», να βγεί και να θέσει δημόσια και με στεντώρια φωνή, (αυτή που χρησιμοποιεί για να φωνάζει κατά του Μνημονίου) αυτά τα ερωτήματα και να πάρει ολοκληρωμένη θέση απέναντι στο Μνημόνιο και να πάψει να το αντιμετωπίζει μόνο σαν «κακό μίγμα οικονομικής πολιτικής», γιατί δεν είναι τέτοιο. Το Μνημόνιο είναι μία ξένη σημαία μπηγμένη σαν λόγχη στην καρδιά της Ελληνικής Οικονομίας. Και αυτό είναι άσχετο και άλλης τάξεως και μεγέθους πρόβλημα από την ορθότητα ή μή, των οικονομικών μέτρων που προβλέπει, πολλά από τα οποία είναι σωστά.

Στεκόμαστε ιδιαιτέρως στην απαίτηση, αυτά (αν γίνουν) να γίνουν με στεντόρεια φωνή, γιατί, συνήθως, ψελλίζεται κάτι, κάπου, για να δημιουργείται άλλοθι και, στο μέλλον, να μπορεί να λεχθεί «εγώ τα είπα αυτά».

Ξέρετε γιατί ο Σαμαράς δεν θα πεί ποτέ αυτές τις αλήθειες;

Γιατί αν τις πεί, στέλνει το κόμμα του στον καιάδα της ιστορίας, διότι αυτό πρωταγωνίστησε , με την (ίδια με τα άλλα) νοοτροπία και πρακτική , ώστε να χάσουμε όλα αυτά που αναφέραμε παραπάνω. .

Ποτέ δεν πρόκειται να το κάνει, γιατί έτσι θα έρθει αντιμέτωπος με αυτούς που δημιούργησαν τις προϋποθέσεις της πτώχευσης και επέβαλλαν αυτούς τους όρους, δηλαδή τα αφεντικά τού κόμματός του, ντόπια και ξένα, δηλαδή το ίδιο του το κόμμα, δηλαδή τον εαυτό του, «όπερ άτοπον».

Αποδεικνύεται έτσι ότι, η εγκληματική καταστροφή που προξένησαν στο άμοιρο σώμα της κοινωνίας με τη φτωχοποίησή της, οι πρωταγωνιστές της, δεν έχουν βάλει «κουκούτσι μυαλό». Συνεχίζουν να εμφορούνται από την ίδια καταστροφική νοοτροπία και να ασκούν την ίδια ολέθρια πρακτική, της πρόταξης του κομματικού συμφέροντος από το κοινωνικά ωφέλιμο.

Και μην με ρωτήσει κάποιος έξυπνος, αν δεν συμφωνώ να πάρουν οι πένητες συνταξιούχοι μία βοήθεια.

Κανένας δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένος με τον γιατρό που του’ κοψε  το υγιές χέρι του και του προσφέρει δωρεάν ένα ξύλινο, για να μην κρέμεται το μανίκι του σακακιού του.

Αυτά για σήμερα.