ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ, ΕΛΟΣ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ...

Όθων ιακωβίδης

Και ξαφνικά, έγινε θαύμα !!

Ενώ δεν υπήρχε πετρέλαιο κάτω από τις Ελληνικές θάλασσες, όπως επισήμως, πριν λίγους μόλις μήνες, από του βήματος της Βουλής, βεβαίωνε ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησής μας κ Θ. Πάγκαλος, προχθές, ο Πρωθυπουργός ΓΑΠ, από το ίδιο βήμα, κατέθεσε, κατά τον πλέον κατηγορηματικό και επίσημο τρόπο, τη διαβεβαίωση ότι πετρέλαιο υπάρχει, και μάλιστα πολύ !!!

Της δήλωσής του αυτής, προηγήθηκε δήλωση της αρμόδιας Υπουργού Έρευνας και τεχνολογίας (κ. Μπιρμπίλη) σε τηλεοπτική εκπομπή (του Κώστα Χαρδαβέλα) ότι για την ίδρυση φορέα έρευνας και αξιοποίησης των Ελληνικών πετρελαίων, απαιτείται η σύμφωνη γνώμη των Υπουργείων Εξωτερικών, Άμυνας και Ενέργειας. Έσδωσε έτσι, εμμέσως αλλά σαφώς, την τεράστια διάσταση της αξίας του ορυκτού αυτού πλούτου που έχει η χώρα μας, όχι μόνο ανεκμετάλλευτο, αλλά, εδώ και πολλά χρόνια, κρυφά από τον κύριό του, τον Ελληνικό λαό.

Το ότι είναι η πρώτη φορά που Ελληνική κυβέρνηση του καθεστώτος πολιτικού συστήματος, παραδέχεται, ομολογεί και ανακοινώνει επισήμως και τελεσίδικα την ύπαρξη μεγάλης αξίας κοιτασμάτων πετρελαίου, είναι νόμισμα με δύο όψεις, την καλή και την κακή.

• Η καλή όψη, είναι η επικράτηση και η δημοσιοποίηση της αλήθειας προς τον Έλληνα πολίτη, προς τον οποίο, όλα αυτά τα χρόνια της μεταπολίτευσης, το πολιτικό σύστημα ψευδόμενο, του έκρυβε αυτή την αλήθεια, που είχε το δικαίωμα να είναι ο πρώτος που έπρεπε να γνωρίζει.

• Η κακή όψη του νομίσματος, είναι η παρούσα συγκυρία, μέσα στην οποία γίνεται αυτή η συνταρακτική αποκάλυψη. Μία συγκυρία, που διαμορφώνεται από :

- Τη δεινή θέση της Χώρας, που βρίσκεται υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο και, ως εκ τούτου, έχει μειωμένη αντίσταση στη θέληση (συμφέροντα) των ελεγκτών της και των εκλεκτών τους (μεγάλοι «παίκτες» της παγκόσμιας ενέργειας και οικονομίας, κράτη, κ.ά).

- Τη διακυβέρνηση τής Χώρας από ένα πολιτικό σύστημα που, από Δημοκρατία, έχει διολισθήσει σε μία, πολιτική και οικονομική, Ολιγαρχία της οποίας το κύριο μέλημα, όπως ο καθ’ ένας αντιλαμβάνεται, είναι το άμεσο συμφέρον της, η γιγάντωση και διαιώνισή της, εις βάρος του οφέλους της κοινωνίας και των πολιτών της, άρα και εις βάρος του θησαυρού αυτού, κύριος του οποίου είναι η κοινωνία των Ελλήνων πολιτών.

- Ένα πολιτικό σύστημα που, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των πατρόνων του, (στα οποία, γιατί να μη συμπεριλαμβάνεται και η ιδιοποίηση του θησαυρού αυτού ;) ψεύδεται συνεχώς στον λαό, μέσα από έναν αποτελεσματικό προπαγανδιστικό μηχανισμό ψεύδους, που στηρίζεται αφ’ ενός στην ελλιπή (και παραμορφωτική) Παιδεία και αφ’ ετέρου στα ΜΜΕ, τα οποία έχει εντάξει στις δυνάμεις του.

- Ο σημερινός πρωθυπουργός, έχει απωλέσει κάθε ίχνος αξιοπιστίας, (πλήν αυτής που χαίρει από τους ομοτράπεζούς του πάτρωνες και διεθνείς παίκτες της οικονομικής παγκοσμιοποίησης), αφού :

- 1ον) Εκλέχθηκε ψευδόμενος ότι «λεφτά υπάρχουν» ή αγνοώντας εγκληματικά ότι «δεν υπάρχει ούτε σάλιο» (όπως είπε χαρακτηριστικά Υπουργός του, αμέσως μετά την άλωση της κυβερνητικής Εξουσίας).

- 2ον) Προκειμένου να παραμείνει στην κυβερνητική εξουσία, πρόδωσε βάναυσα κάθε ίχνος της πολιτικής ιδεολογίας του (Σοσιαλισμός), προσκυνώντας τα άκρως φιλελεύθερα μέτρα που εφαρμόζει η κυβέρνησή του, με την ίδια (ή και περισσότερη) ευλάβεια και ζέση, με τα ακριβώς αντίθετά τους, που ευαγγελίζονταν ως Σοσιαλιστής.

- 3ον) Έφερε στην Ελλάδα, υπογράφοντας το ελεεινό «Μνημόνιο», αυτό που δεν πρόφτασε, πριν από λίγα χρόνια, να φέρει ο ίδιος πάλι, στην Κύπρο, με το «Σχέδιο Αναν» που τόσο μανιωδώς προώθησε και υποστήριξε: Την ξένη επικυριαρχία, με ταυτόχρονη απώλεια της Εθνικής Ανεξαρτησίας μας, και μάλιστα στον πλέον ζωτικό Εθνικό χώρο, αυτόν της Οικονομίας μας.

- Από την άλλη πλευρά, της αντιπολίτευσης, η Αριστερά, έχει πάθει αυτό που έπαθε ο βοσκός του ανέκδοτου που φώναζε συνέχεια «λύκος – λύκος», χωρίς να υπάρχει λύκος και όταν εμφανίστηκε ο λύκος, κανένας δεν τον πίστευε.

- Ο ΛΑ.Ο.Σ, με την πρώτη έχασε τα φτερά και τα πούπουλα του πατριωτισμού του, υπογράφοντας το εθνικά επαίσχυντο «Μνημόνιο» της παράδοσης της Εθνικής Ανεξαρτησίας μας στον πλέον ζωτικό εθνικό χώρο, αυτόν της Οικονομίας μας.

- Η ΝΔ, δια του Σαμαρά, ασκεί την ίδια ακριβώς (με του Πα.Σο.Κ) καταστροφική πολιτική των μεγάλων ψεμμάτων, δηλαδή της μεγάλης απάτης. Συνεργός η ίδια και συναυτουργός, όλα αυτά τα χρόνια, στο μέγα έγκλημα της πτώχευσης της χώρας και της φτωχοποίησης των πολιτών, απευθυνόμενη σε πολίτες/οπαδούς μειωμένης αντίληψης που, (μέσα από τις κομματικές παρωπίδες που τους έχει φορέσει) είναι ικανοί να βλέπουν μόνο τα λάθη του ΠΑΣΟΚ, (όπως ακριβώς οι αντίστοιχοι του Πα.Σο.Κ είναι ικανοί να βλέπουν μόνο τα λάθη της ΝΔ) προσπαθεί να ανακτήσει την εμπιστοσύνη της κοινωνίας, ψευδόμενος ασύστολα, ότι η δική του πρόταση περί ανάπτυξης, θα βγάλει τη χώρα από την πτώχευση σε δύο-τρία χρόνια. Πλήρης απόκρυψη της αλήθειας ότι στο πηγάδι που μας έριξε το κόμμα του, μαζί με τον συναυτουργό του Πα.Σο.Κ, δεν μπορούμε να βγούμε πριν περάσουν 15-20 χρόνια, κι αυτό υό όρους. Καμία νύξη για την απώλεια της Εθνικής Ανεξαρτησίας μας, που συνεπάγεται η υπογραφή του Μνημονίου. Πού είναι ο πατριωτισμός σας κ. Σαμαρά;;; Γιατί βλέπετε μόνο την οικονομική πλευρά του Μνημονίου;; Και γιατί, ως σήμερα, η ΝΔ δεν έβγαλε μιλιά για τα Ελληνικά πετρέλαια; Μήπως, η απάντηση στο ερώτημα αυτό έχει άμεση σχέση με αυτό που κατέθεσε ο (σοβαρός, καθηγητής του Παν. Θεσ/κης) Ιωάννης Τσουκαλάς, πρώην (επί ΝΔ) Γεν. Γρ. του Υπουργείου Έρευνας και Τεχνολογίας (μέσα από την χθεσινή τηλεοπτική εκπομπή «Λαβύρινθος» του Αλέξανδρου Τριανταφυλλίδη, στην ΕΡΤ3) κατά την οποία ακούστηκε να λέει το εκπληκτικό, ότι ντρέπεται να πεί τον λόγο που αυτός ο θησαυρός μένει, επί σειρά ετών, αναξιοποίητος; Και, πότε ντρέπεται ένας δημόσιος άνδρας, (σήμερα Ευρωβουλευτής) ; Ας μου επιτραπεί η αυτονόητη απάντηση: Όταν η θέση της ηγεσίας του, είναι αναφανδόν εναντίον των συμφερόντων της κοινωνίας, την οποία υποτίθεται ότι υπηρετεί και έχει ορκισθεί γι’ αυτό (με βαρύγδουπες τελετές, ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας, του Αρχιεπισκόπου και όλου του Ελληνικού λαού, μέσα από την τηλεόραση….)

- Το σκηνικό της κακής συγκυρίας, συμπληρώνει η αναστάτωση που έχει προκαλέσει στην περιοχή, η πρόσφατη απόφαση της Κύπρου να εκμεταλλευτεί τα αποθέματα πετρελαίων που υπάρχουν στη δική της περιοχή, η έλευση του Τούρκου πρωθυπουργού και διεκδικητή της συνεκμετάλλευσης των θησαυρών του Αιγαίου, η στρατιωτική υπεροπλία και η οικονομική ευρωστία της Τουρκίας, σε συνδυασμό με τα πλεονέκτημα της γεωγραφικής θέσης της Τουρκίας, στο «δρόμο των αγωγών» πετρελαίων και φυσικού αερίου, από το Μπακού και τη Ρωσσία. Την ενεργοποίηση αυτού του σκηνικού, έρχεται να προϊδεάσει η, προ ημερών, ομιλία του ακαδημαϊκού κ. Βασ. Μαρκεζίνη στη Θεσσαλονίκη, όπου προέβλεψε ότι πριν τα Χριστούγεννα θα υπάρξει ανακοίνωση γενικών αρχών του ελληνικού κράτους με την Τουρκία και προσχέδιο ενδεχόμενου προσυμφώνου για προσφυγή στη Χάγη που θα αφορά μεταξύ άλλων και στη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου.

Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε περισσότερο την κακή συγκυρία, μέσα στην οποία γίνεται η πολύ σημαντική αυτή κυβερνητική παραδοχή, η οποία συνοδεύτηκε από την πρωθυπουργική διαβεβαίωση ότι δεν υπάρχει καμία συνεννόηση με τη Τουρκία για συνεκμετάλλευση των πετρελαίων του Αιγαίου.

Αυτή η διαβεβαίωση είναι το χειρότερο από όλα που αναπτύχθηκαν παραπάνω. Κι αυτό, διότι σε όποιο σοβαρό θέμα μας διαβεβαίωσε ο ΓΑΠ περί του αληθούς, έγινε ακριβώς το αντίθετο. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Ας αφήσουμε το «λεφτά υπάρχουν» που αμέσως μετά, έγινε «δεν υπάρχει σάλιο». Ας αφήσουμε τον σοσιαλισμό που έκρυβε τον υφέρποντα άκρατο φιλελευθερισμό. Ας θυμηθούμε μόνο το «Εμείς δεν έχουμε ανάγκη και δεν ζητάμε λεφτά» για να καταλήξουμε «κατεχόμενο έδαφος» από τους νέους δανειστές μας. Ας θυμηθούμε το «Δεν θέλουμε το ΔΝΤ γιατί οι λύσεις που προσφέρει είναι καταστροφικές για την οικονομία», με κατάληξη να είμαστε εμείς (δηλαδή ο ΓΑΠ) που έβαλε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων το ΔΝΤ ως «πιστόλι», με το οποίο οι συνομιλητές μας μάς πυροβόλησαν στο «δοξαπατρί» και μας έχουν ξαπλώσει, στο δάπεδο της φτώχειας.

Όταν, λοιπόν, το ίδιο πρόσωπο (και το κόμμα που τον υποστηρίζει υπογράφοντας τις αποφάσεις του), λέει ότι δεν υπάρχει καμία συνεννόηση με τη Τουρκία για συνεκμετάλλευση των πετρελαίων του Αιγαίου, τι πρέπει να περιμένουμε;

Και γιατί να μη το κάνει; Τι είναι εκείνο που θα τον εμποδίσει, όταν τίποτε δεν τον εμπόδισε να προδώσει την ιδεολογία του και να παραδώσει το πιο ζωτικό κομμάτι της Εθνικής Ανεξαρτησίας της Χώρας, σε χέρια τρίτων, αλλοεθνών ;

Το Πετρέλαιο, σίγουρα θα μπορούσε να μας βγάλει από το έλος, στο οποίο μας οδήγησε και μας έχει βουτήξει μέχρι το λαιμό, το καθεστώς πολιτικό σύστημα, χωρίς έλεος, υπό μία και μόνο προϋπόθεση: Την ηγεσία της Ελλάδας να την ασκούσαν πρόσωπα που «κόβουν φλέβες» για την πατρίδα τους.

Δυστυχώς, όπως αποδεικνύεται από τα γεγονότα, κανένα τέτοιο πρόσωπο δεν υπάρχει μέσα στο πολιτικό προσωπικό του καθεστώτος πολιτικού συστήματος.

Οπότε, τι πρέπει να κάνουμε ;

Σίγουρα, δεν μπορούμε να καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια και να παρατηρούμε την αρπαγή της ζωής μας και της περιουσίας που μας ανήκει, από τους μοιραίους που μας κυβερνούν.

Πρέπει, το συντομώτερο δυνατόν, να τους εκπαραθυρώσουμε από την ηγεσία της χώρας.

Αυτό, είναι υπόθεση δική μας.

Εμείς είμαστε αυτός που περιμένουμε.

Εμείς είμαστε αυτό που θέλουμε.

Η κοινωνία, δηλαδή ο κάθε πολίτης και κυρίως η νεολαία, στην οποία ανήκει το αύριο και ο εθνικός πλούτος της πατρίδας μας, πρέπει να αγωνισθεί, μέσα στις πόλεις και τα χωριά αυτού του τόπου, για να σώσει ότι έχει απομείνει, και αυτό είναι πολύ μεγάλης αξίας.

Σ’ αυτό τον αγώνα, που ήδη άρχισε, με τον Μίκη Θεοδωράκη να υψώνει το λάβαρο της Αντίστασης, καλείται κάθε Έλληνας και Ελληνίδα, να δώσει όλη του τη δύναμη και ενέργεια.

Η δουλειά του καθ’ ενός, τα «Αγγλικά» ή το «Γυμναστήριο» των παιδιών, οι ανέξοδες κουβέντες του καναπέ και η προσμονή του «κανένα» που θα βγάλει τα πράγματα από τα αδιέξοδο, έχουν ήδη τελειώσει, έστω και αν ατό δεν φαίνεται ακόμη. Είναι δανεικά που θα ζητηθούν πίσω, οσονούπω.

Η επανάπαυση του «μπόρα είναι θα περάσει», είναι για τους μύωπες της πραγματικότητας, αυτούς που το καθεστώς πολιτικό σύστημα έχει φορέσει τις πράσινες, τις κόκκινες, τις θαλασσιές κομματικές παρωπίδες.

(Ευτυχώς, η γενικευμένη αποχή από τις πρόσφατες εκλογές ΟΤΑ, έδειξε πως πολλοί από αυτούς τις πετάξανε και ελευθερώθηκαν από τη ιζέρια της κομματικής κοντοφθαλμίας.

Η ώρα της έγερσης έχει σημάνει.

Και, επειδή από ‘δώ και πέρα τα σημειώματά μου που αναρτώνται σε bloggs παύουν να είναι απλώς καταγγελτικά και περιγραφικά της εφιαλτικής κατάστασης που βιώνουμε, όποιος θέλει να πάρει μέρος σε αυτό τον αγώνα, δεν έχει παρά να στείλει ένα σημείωμα στο othonj3@gmail.com .

Ζητούνται πολίτες / οπλίτες

για να σταματήσουμε , πριν είναι πολύ αργά, την εκτροπή της Δημοκρατίας προς την πλήρη επικράτηση της πολιτικής και οικονομικής Ολιγαρχίας που, ήδη, αφού πρόδωσε τις (δήθεν) ιδεολογίες της (σοσιαλισμό, πατριωτισμό, κλπ) παράδωσε σε αλλοεθνείς τον πλέον ζωτικό χώρο της Πατρίδας μας, την Εθνική μας Οικονομία και ετοιμάζεται, όπως δείχνουν τα σημάδια, να παραδώσει κάθε πλουτοπαραγωγική πηγή, δηλαδή το μέλλον της κοινωνίας μας.