ΚΟΜΜΑ ΝΤΟΡΑΣ: Το νέο κεφάλι της Λερναίας Ύδρας

Όθων Ιακωβίδης

Το καθεστώς πολιτικό σύστημα, η Λερναία Ύδρα που, εδώ και χρόνια τρώει κάθε ικμάδα της Ελληνικής κοινωνίας, με αποτέλεσμα να την έχει πτωχεύσει, έβγαλε χθές νέο κεφάλι.

Η Θεοδώρα (Ντόρα) Μητσοτάκη-Μπακογιάννη, πριγκήπισσα του οίκου των Μητσοτακαίων στο βιλαέτι της Κρήτης, ύψωσε το λάβαρο της «Δημοκρατικής Συμμαχίας», του νέου κόμματος  που θα σώσει την Ελλάδα. 

Επί τέλους, η Ελληνική κοινωνία, μέσα από επίπονες και μακροχρόνιες διεργασίες, απόκτησε αυτό που της έλειπε: Μία πολιτική δύναμη που να εκφράζει την οργισμένη αγανάκτησή της προς τα φαινόμενα της νοοτροπίας και πρακτικής που οδήγησαν στο έγκλημα  της πτώχευσης και στην ξεφτίλα της υπογραφής της συνθήκης παράδοσης Εθνικής Ανεξαρτησίας μας, γνωστής ως «Μνημόνιο». 

Μία πολιτική δύναμη που, επί τέλους,  θα διαγράψει από την Ελληνική πολιτική πρακτική την προσβλητική οικογενειοκρατία, ως εκ διαμέτρου αντίθετη με τη Δημοκρατία και την ημετεροκρατία ως ακυρωτική της αξιοκρατίας. Λαμπρό παράδειγμα αυτού του νέου αέρα που θα πνεύσει στην Ελληνική κοινωνία με το νέο κόμμα, η προ ημερών εγκατάσταση του γιού της στη Δημαρχία του Καρπενησίου και η, στο νέο κόμμα, προσχώρηση των ημετέρων της, πρώην αυλικών της στην Αυλή της δημαρχίας Αθηνών, του Υπουργείου Εξωτερικών, και του προσκείμενου σ’ αυτήν, κομματικού μηχανισμού της ΝΔ.

Επί τέλους, η Ελληνική κοινωνία βρίσκει τον εκφραστή των οραμάτων της για την απαλλαγή της από τις βδέλλες, που κολυμπούν στο βούρκο της διαφθοράς, με μεταξωτά κοστούμια, Jaguar, χρυσά Rolex και Know-How Siemens. Η Ντόρα, με την αποδεδειγμένη (από την πλήρη απουσία αποδείξεων του αντιθέτου) καθαρότητα των χεριών της, είναι το πλέον ενδεδειγμένο πρόσωπο που μπορεί να εγγυηθεί την πλήρη εξάρθρωση των κυκλωμάτων πολιτικής διαφθοράς, τύπου Χριστοφοράκου/Siemens.

Επί τέλους, η Ελληνική κοινωνία βρίσκει τον εκφραστή των οραμάτων της για την απαλλαγή της από τον παλαιοκομματισμό και τη συνήθη πρακτική της γέννησης νέων κομμάτων,  αυτήν της «παραφυάδας» , που ο μόνος λόγος δημιουργίας τους, είναι η περιχαράκωση των προσωπικών συμφερόντων και διεκδικήσεων των ιδρυτών τους.

Ένα τέτοιο νέο κόμμα, με αυτές τις υπέροχες για το μέλλον του Τόπου προοπτικές, πράγματι άξιζε την εκτεταμένη αφιέρωση των σημερινών πρωτοσέλιδων του Τύπου και της Τηλεόρασης, ως απτή απόδειξη και της δικής τους συνεισφοράς στην αναγέννηση της κοινωνίας. (Αλήθεια, μήπως άκουσε κανένας κάτι, από τη δήλωση του Μίκη Θεοδωράκη, για την συγκρότηση μίας νέας πολιτικής κίνησης, που θα εκφράζει τη θέληση του Ελληνικού λαού για δραπέτευση από την αιχμαλωσία του, στην οποία οδηγήθηκε από τη Ντόρα και όλο το συνάφι του καθεστώτος πολιτικού συστήματος;)

Η γενέθλια τελετή του νέου κεφαλιού της Λερναίας Ύδρας, ήταν λαμπρή, αστραφτερή, με παλμό, ενθουσιασμό, σε ένα κατάμεστο  (από μεταλλαγμένα κομματικά ανδράποδα) γήπεδο.

Η εικόνα αυτή, (που επαναλαμβάνεται στην εμφάνιση του κάθε πολιτικού «αρχηγού», βαρύτατα ένοχου της εγκληματικής απώλειας της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας), οδηγεί σε ένα κρίσιμο ερώτημα, που απευθύνεται στον κάθε  πολιτευόμενο : « - Τι έχει προσφέρει η ύπαρξη του κόμματός σου στην Ελληνική κοινωνία, τα τελευταία 35 χρόνια;»

Και μετά τις γνωστές ξύλινες λογικοφανείς ανοησίες που ο καθ’ ένας τους θεωρεί τον εαυτό του υποχρεωμένο να απαντήσει,  ακολουθεί και το επόμενο ερώτημα: - Τότε, μετά από όλα αυτά που πρόσφερε το κόμμα σου, όλα αυτά τα χρόνια, πώς γίνεται και :

• Η λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης βρίσκεται στον αιώνα της χαώδους γραφειοκρατίας, κυριευμένη από αθεράπευτη διαφθορά.
• Η Δημοκρατία έχει καταντήσει πρόσχημα μίας Ολιγαρχίας, πολιτικής και οικονομικής, συσπειρωμένης σε δύο κόμματα και τρείς οικογένειες.

• Θέριεψε, όλα αυτά τα χρόνια, η  οικογενειοκρατία και ημετεροκρατία

• Παροπλίστηκε η αξιοκρατία
• Θωρακίστηκε  και εξασφαλίστηκε η ατιμωρησία της  λεηλασίας του Δημόσιου πλούτου
• Αναβαθμίστηκε η στενή διαπλοκή της πολιτικής με την οικονομική ολιγαρχία

Η κοινωνία μας οδηγήθηκε:

• Στη στέρηση προτύπων αλληλεγγύης και κοινωνικής προσφοράς, με την ταυτόχρονη παραγωγή προτύπων «κονόμας»  και ήσσονος προσπάθειας (κομματογενής δημοσιοϋπαλληλισμός)
• Στην επαγγελματοποίηση της πολιτικής
• Στην ανυπαρξία Κοινωνικής Παιδείας κατά τη διαδικασία της «Εκπαίδευσης»

• Στην απαξίωση του συνόλου της πολιτικής ηγεσίας (με ότι αυτό συνεπάγεται)
• Στην απαξίωση της Δικαιοσύνης (με ότι αυτό συνεπάγεται)
• Στην απώλεια της ουσίας της Παιδείας
• Στην απώλεια της Ασφάλειας του πολίτη και των αγαθών του (αλλά και της αίσθησης της ύπαρξής της)
• Στο βάθεμα και άπλωμα της διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα των κοινωνικών σχέσεων
• Στην αλλοτρίωση της προσωπικότητας της Ελληνικής κοινωνίας με την επιλογή του μοντέλου της «κατανάλωσης»  ως μοχλό κινήτρων της.
• Στην πλήρη απαισιοδοξία για το μέλλον της κοινωνικής προόδου
• Στην (ουσιαστική) πτώχευση της Εθνικής Οικονομίας (με ότι αυτό συνεπάγεται σαν κοινωνικός αντίκτυπος)

Και «το κερασάκι στην τούρτα» όλων των παραπάνω, αναπτύχθηκε μία εξουθενωτική, ισοπεδωτική κομματική προπαγάνδα,  που έχει οδηγήσει : 

• Στην κατάργηση της ισηγορίας
• Στον αποπροσανατολισμό της σκέψης του πολίτη/κριτή από το κυρίως πρόβλημα
• Στην απορρύθμιση της λογικής του πολίτη/κριτή/ψηφοφόρου

-         με την παραποίηση της έννοιας των λέξεων

-          με την κακοποίηση της «κοινής νοημοσύνης

-         με την ανηλεή επανάληψη του ψέματος που πρέπει να περάσει ως  αλήθεια

-         με την ανάδειξη μίας «δήθεν πραγματικότητας»

Και, επειδή πειστική απάντηση στα παραπάνω, δεν μπορεί να υπάρξει από την πλευρά κανενός πολιτευτή  του καθεστώτος πολιτικού συστήματος, αφού το ορατό αποτέλεσμα διαψεύδει κάθε προσπάθεια ωραιοποίησης της σκληρής Αλήθειας και πραγματικότητας, ένα μας μένει, όλους εμάς που βλέπουμε τα πράγματα χωρίς κομματικές παρωπίδες και παραμορφωτικά γυαλιά.

Η κοινωνία, δηλαδή ο κάθε πολίτης και κυρίως η νεολαία, στην οποία ανήκει αυτός ο πλούτος, πρέπει να αγωνισθεί, μέσα στις πόλεις και τα χωριά αυτού του τόπου, για την ανάσχεση της καταστροφικής πορείας που έχουμε πάρει.

Σ’ αυτό τον αγώνα, που ήδη άρχισε, καλείται κάθε Έλληνας / Ελληνίδα, να δώσει όλη του τη δύναμη και ενέργεια.

Και, επειδή από ‘δώ και πέρα τα σημειώματά μου που αναρτώνται σε bloggs παύουν να είναι απλώς καταγγελτικά και περιγραφικά της εφιαλτικής κατάστασης που βιώνουμε, όποιος θέλει να πάρει μέρος σε αυτό τον αγώνα, δεν έχει παρά να στείλει ένα σημείωμα στο

Ζητούνται πολίτες / οπλίτες

για να σταματήσουμε , πριν είναι πολύ αργά, την εκτροπή της Δημοκρατίας προς την πλήρη επικράτηση της πολιτικής και οικονομικής Ολιγαρχίας που, ήδη, αφού πρόδωσε τις (δήθεν) ιδεολογίες της (σοσιαλισμό, πατριωτισμό, κλπ) παράδωσε σε αλλοεθνείς  τον πλέον ζωτικό χώρο της Πατρίδας μας, την Εθνική μας Οικονομία και ετοιμάζεται, όπως δείχνουν τα σημάδια, να παραδώσει κάθε πλουτοπαραγωγική πηγή, δηλαδή το μέλλον της κοινωνίας μας.

Εμείς είμαστε αυτός που περιμένουμε.

Εμείς είμαστε αυτό που θέλουμε.

Διότι, περισσότερη εμπιστοσύνη, από αυτή που έχουμε στον εαυτό μας, δεν μπορεί να έχουμε για κανέναν.