SOICHIRO HONDA, Ή ΚΥΝΗΓΩΝΤΑΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ.

Το 1938 κι ενώ σπούδαζε ακόμα, ο κ. Χόντα μάζεψε ό,τι είχε και δεν είχε και τα επένδυσε σε ένα μικρό εργαστήριο, όπου προσπάθησε να φτιάξει και καλυτερεύσει ένα πιστόνι δικής του εφεύρεσης...
Ήθελε να το πουλήσει στην Τογιότα, γι’ αυτό δούλευε μέρα νύχτα, βουτηγμένος στα λάδια ως τους αγκώνες και κοιμόταν εκεί, στο εργαστήριο του, πιστεύοντας ακράδαντα ότι θα είχε ένα τέλειο αποτέλεσμα. Έβαλε ενέχυρα, ακόμα και τα κοσμήματα της γυναίκας του, για να μην κλείσει το εργαστήριο. Όταν όμως τα τελειοποίησε και τα παρουσίασε στην Τογιότα, του είπαν ότι τα πιστόνια του δεν ήταν του βεληνεκούς της Τογιότα. Τον ξαναέστειλαν να συνεχίσει τις σπουδές του για άλλα δύο χρόνια, όπου δέχθηκε τις ειρωνείες των δασκάλων και των συμφοιτητών του, που του έλεγαν πόσο ανόητα ήταν τα σχέδια του.

Εκείνος όμως, αντί να το βάλει κάτω, εξακολούθησε να πιστεύει στο σκοπό του. Τελικά, μετά από άλλα δύο χρόνια, η Τογιότα του έδωσε το συμβόλαιο που ονειρευόταν. Η πίστη του και το πάθος του βγήκαν σε καλό, γιατί ήξερε τι ήθελε, έδρασε, πρόσεξε τι πήγαινε καλά και τι όχι κι άλλαζε συνεχώς τις προσπάθειες του, ώσπου να πετύχει αυτό που ήθελε. Τότε όμως δημιουργήθηκε ένα νέο πρόβλημα.

Η Ιαπωνική κυβέρνηση ετοιμαζόταν για πόλεμο και αρνήθηκε να του δώσει το τσιμέντο που χρειαζόταν για να χτίσει το εργοστάσιο του. Νομίζετε πως τα παράτησε τότε; Όχι.
Συγκεντρώθηκε στο να λέει πόσο άδικο ήταν; Ότι το όνειρό του είχε πεθάνει; Ούτε κατά διάνοια! Αποφάσισε και πάλι να μεταχειριστεί την εμπειρία αυτή και να ακολουθήσει άλλη στρατηγική. Αυτός και οι συνεργάτες του εφηύραν μια νέα μέθοδο, με την οποία έφτιαχναν όσο τσιμέντο χρειάζονταν, κι έτσι έχτισαν το εργοστάσιο. Κατά τη διάρκεια του πολέμου το εργοστάσιο βομβαρδίστηκε δύο φορές και καταστράφηκαν τα πιο σημαντικά του μηχανήματα. Πως νομίζετε ότι αντέδρασε ο κ. Χόντα;
Μαζί με την ομάδα του, μάζεψε όλα τα δοχεία βενζίνης που είχαν πετάξει οι Αμερικανοί με τα αεροπλάνα τους. Τα ονόμασε «δώρα του Προέδρου Τρούμαν», γιατί αυτά του έδωσαν τις πρώτες ύλες που χρειαζόταν, για να ξαναφτιάξει το εργοστάσιο του, υλικά που δεν υπήρχαν τότε στην Ιαπωνία.
Τελικά, αφού νίκησε όλες τις καταστροφές, ήρθε κι ένας σεισμός και του ισοπέδωσε το εργοστάσιο. Τότε ο Χόντα αποφάσισε να πουλήσει την πατέντα του για πιστόνια στην Τογιότα. Να λοιπόν ένας άνθρωπος που πήρε δυνατές αποφάσεις να πετύχει. Είχε πάθος και πίστη σε αυτό που έκανε. Έδρασε δυναμικά. Είχε εξαιρετική στρατηγική. Άλλαζε συνεχώς τον τρόπο δράσης και όμως ακόμη δεν είχε πετύχει αυτό που ήθελε. Αποφάσισε να επιμείνει.

Μετά τον πόλεμο, η Ιαπωνία πέρασε τρομερή κρίση έλλειψης βενζίνης. Ο κ. Χόντα δεν μπορούσε να μεταχειριστεί ούτε το αυτοκίνητό του για να πάει να φέρει τροφή για την οικογένειά του. Τελικά, απελπισμένος έβαλε στο ποδήλατό του ένα μικρό μοτέρ. Ώσπου να το καταλάβει, όλοι οι γείτονες του τον παρακαλούσαν να βάλει μοτεράκια και στα δικά τους ποδήλατα. Τα έφτιαξε όλα και στο τέλος του τελείωσαν τα μοτέρ. Αποφάσισε τότε να φτιάξει ένα εργοστάσιο που θα έφτιαχνε μοτέρ για τη νέα του εφεύρεση. Αλλά δυστυχώς δεν είχε χρήματα. Όπως και πριν, αποφάσισε να βρει κάποιο τρόπο. Έγραψε σε 18.000 καταστηματάρχες ποδηλάτων, σε καθέναν προσωπικά, ένα γράμμα. Τους έλεγε πως θα μπορούσαν να ξαναζωντανέψουν την Ιαπωνία με το μέσο κίνησης που θα τους έδινε ο Χόντα και έπεισε τους 5.000 να του δώσουν τα χρήματα που χρειαζόταν. Και πάλι όμως το μοτο-ποδήλατο του πουλιόταν μόνο στους ένθερμους θαυμαστές, γιατί ήταν πολύ ογκώδες.
Έκανε λοιπόν μία τελική αλλαγή κι έφτιαξε ένα πολύ ελαφρύτερο μοτο-ποδήλατο. Το ονόμασε «το σούπερ ζωάκι» και έγινε μέσα σε μία νύχτα η επιτυχία της χρονιάς, κερδίζοντας έτσι και το βραβείο του Αυτοκράτορα. Αργότερα άρχισε να εξάγει τα μοτοποδήλατά του στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ και, αργότερα στο ’70, ακολούθησαν και τα αυτοκίνητά του, που έγιναν πολύ δημοφιλή.

Σήμερα, η εταιρεία Χόντα έχει περισσότερους από 100.000 υπαλλήλους και στις ΗΠΑ και στην Ιαπωνία, και θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες αυτοκρατορίες κατασκευής αυτοκινήτων, έχοντας ξεπεράσει όλες τις πωλήσεις στις ΗΠΑ, πλην της Τογιότα. Πέτυχε, διότι ένας άντρας κατάλαβε τη δύναμη της «αφοσιωμένης απόφασης», έδρασε σύμφωνα με αυτήν, παρ’ όλες τις αντίξοες συνθήκες, σε συνεχόμενη βάση.

Ο Χόντα ήξερε στα σίγουρα ότι καμία φορά παίρνεις μίαν απόφαση και αρχίζεις να την κάνεις πράξη και στην αρχή μοιάζει να μην πετυχαίνει.

Για να πετύχεις πρέπει να βλέπεις μακριά. Oι περισσότερες αδυναμίες σου, το κάπνισμα, το να τρως πολύ, το πιοτό, το να αισθάνεσαι αποτυχημένος και να εγκαταλείπεις τα όνειρά σου – όλες προέρχονται από «κοντινές βλέψεις».
Η επιτυχία και η αποτυχία δεν είναι θέμα μιας νύχτας. Αυτό που κάνει τους ανθρώπους να αποτυγχάνουν είναι αυτές οι μικροαποφάσεις, που κρατάνε λίγο.

Αποτυχαίνεις, όταν δεν επιμένεις.
Αποτυχαίνεις, όταν δεν κάνεις κάτι.
Αποτυχαίνεις, όταν δεν ελέγχεις τη διανοητική και συναισθηματική σου κατάσταση. Αποτυχαίνεις, όταν δεν επιμένεις σε αυτό που έχεις βάλει σκοπό.
Κανένας άνθρωπος ή οργάνωση δεν έχει πετύχει με μικρής διάρκειας σκοπούς.

Μου το έστειλε η φίλη Σοφία.
Το βρήκα μόνο στο http://liverichlr.blogspot.com χωρίς άλλη αναφορά σε πηγή.