του Γιάννη ΜαρίνουΗ άποψη της στήλης αυτής παραμένει υπέρποτε ισχυρή, ότι προϋπόθεση αντιμετώπισης κάθε προβλήματος σε μια κοινωνία είναι το επίπεδο και η ποιότητα παιδείας των μελών της. Η ελληνική οικονομία έφθασε στο σημερινό αδιέξοδο λόγω της ανεπαρκούς και παραπλανητικής διαπαιδαγώγησης. Κατά μείζονα λόγο, της χαώδους κατάστασης και της ηθικής κατάπτωσης του χώρου της εκπαίδευσης, βασικού υπεύθυνου για τη σημερινή διεστραμμένη παιδεία την οποία επιμένει να υποθάλπει η ελληνική πολιτεία...
Η άποψη της στήλης αυτής παραμένει υπέρποτε ισχυρή, ότι προϋπόθεση αντιμετώπισης κάθε προβλήματος σε μια κοινωνία είναι το επίπεδο και η ποιότητα παιδείας των μελών της. Η ελληνική οικονομία έφθασε στο σημερινό αδιέξοδο λόγω της ανεπαρκούς και παραπλανητικής διαπαιδαγώγησης. Κατά μείζονα λόγο, της χαώδους κατάστασης και της ηθικής κατάπτωσης του χώρου της εκπαίδευσης, βασικού υπεύθυνου για τη σημερινή διεστραμμένη παιδεία την οποία επιμένει να υποθάλπει η ελληνική πολιτεία.
Αλλά για να θεραπεύσεις μια ασθένεια του σώματος ή της κοινωνίας θα πρέπει να προηγηθεί η έγκαιρη διάγνωση και να στηριχθεί σε κάθε είδους εξετάσεις και αναλύσεις, οι οποίες συνήθως είναι από δυσάρεστες έως επώδυνες. Τι και τις πταίει; Αντιγράφω από ένα άρθρο μου στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» της 28.1.1999:
«Μαθητές και καθηγητές με την ανοχή των γονέων έχουν μπει σε ένα σύστημα αμοιβαίας και συνεχώς διευρυνόμενης διαφθοράς και αγραμματοσύνης. (...) Επειδή μαθητές και καθηγητές έχουν αμοιβαίως διαφθαρεί και δεν εργάζονται στα δημόσια σχολεία, σπουδάζουν και μορφώνονται μόνο τα παιδιά των πλουσίων οικογενειών. (...) Ούτε οι μαθητές ούτε οι καθηγητές δουλεύουν αρκετά. Δουλεύουν απαράδεκτα λίγο. Και η κύρια ευθύνη γι΄ αυτή την κατάσταση βεβαίως οφείλεται στις κυβερνήσεις του ΠαΣοΚ που κυβέρνησαν τον τόπο τα τελευταία 18 χρόνια». Πρόκειται για διαπίστωση του σημερινού αντιπροέδρου της κυβέρνησης κ. Θεόδωρου Πάγκαλου («Τα Νέα», 22.1.1999). Για να παραδεχθεί η τότε υπουργός Ανάπτυξης κ. Βάσω Παπανδρέου: «Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε όλοι ότι υπάρχει ευθύνη για τη λογική της ήσσονος προσπάθειας με την οποία έχομε διαποτίσει τη νέα γενιά της Ελλάδας».
«Στον χώρο της εκπαίδευσης και γενικότερα της παιδείας, τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά τη μεταπολιτευτική περίοδο είναι απειράριθμα και συνήθως σε βαθμό κακουργήματος. Αφού η “φιλοσοφία” των δήθεν εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων είχε ως ανομολόγητη πρόθεση την εισαγωγή της ελάσσονος προσπάθειας και στους μαθητές, και κυρίως στους καθηγητές. Αλλεπάλληλες μειώσεις των ωρών μαθήσεως και διδασκαλίας, κατάργηση κάθε ελέγχου για το συντελούμενο διδακτικό έργο και τα αποτελέσματά του, νομοθέτηση της κοπάνας των καθηγητών, εδραίωση της παπαγαλίας στη θέση της μετάδοσης γνώσεων.
Ολα αυτά διευκολύνθηκαν και παγιώθηκαν με την εισαγωγή του κομματισμού στα σχολεία, με την εκπαίδευση κομσομόλων,που αναδείχθηκαν σε ηγεμονίσκους και εν ανάγκη τρομοκράτες,ακόμη και των δασκάλων τους, με την κατάργηση της αξιολόγησης των καθηγητών,με την αποθέωση της συνδικαλιστικής δραστηριότητας διδασκόντων και διδασκομένων προς ψηφοθηρίαν των κομματικών πατρώνων τους.Και καθώς έτσι υπονομεύθηκε η πειθαρχία,επιβλήθηκε η αναξιοκρατία και διευκολύνθηκε η διαφθορά,που αναπόφευκτατροφοδοτήθηκε παράλληλα με τα ιδιαίτερα μαθήματα και τις ανίερες συναλλαγές καθηγητών- μαθητών και των αναίσχυντων ή ανεγκέφαλων γονέων τους για να εξασφαλίσει το παιδί καλό βαθμό,έστω και επί πληρωμή.
Ετσι αφέθηκε ελεύθερο το έδαφος για να αναπληρώσει η παραπαιδεία αυτό που έγινε απόβλητο από τα δημόσια ιδίως σχολεία, εις δόξαν της δωρεάν παιδείας, εξ αιτίας της οποίας όλες σχεδόν οι οικογένειες που έχουν παιδιά απομυζώνται συστηματικά.
Και φυσικά όλα αυτά συντελούνται με το επίχρισμα των απατηλών συνθημάτων για παιδεία προς όλους, ΑΕΙ για όλους, με την αγιοποίηση συλλήβδην και αθρόως των ενάρετων τέκνων τους που, και όταν ακόμη εγκληματούν στα σχολεία, στους δρόμους ή στα γήπεδα, έχουν την ηθική στήριξη της κοινωνίας. Πολύ λογικό, άλλωστε,αφού παιδιά τους είναι και τους μοιάζουν. Θα πρέπει μάλιστα να υποθέσουμε ότι τίποτε από όλα τα προαναφερθέντα δεν έγινε τυχαία ή ότι προέκυψε παρά τις αντίθετες επιθυμίες των νομοθετών».
Αυτά μεταξύ πολλών άλλων έγραφα πριν από δέκα χρόνια και αυτά οδήγησαν την Ελλάδα στο σημερινό οικονομικό κατάντημα και την παραπλανημένη νεολαία μας στα σημερινά απελπιστικά αδιέξοδά της.tovima.gr
tovima.gr
Το είδα στον Ακρίτα
Υπάρχουν ιδιωτικοί υπάλληλοι, δημόσιοι υπάλληλοι και λειτουργοί. Αυτή τη στιγμή είναι όλα ΕΝΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιδικά οι λειτουργοί θα έπρεπε να είχαν διαφορετική αντιμετώπιση από το κράτος ούτως ώστε να ζουν με αξιοπρέπεια παρέχοντας αξιοπρέπεια στους πολίτες.
Άνθρωποι που ασχολούνται με την παιδεία, την υγεία, τη δικαιοσύνη, την προστασία του πολίτη, την ενημέρωση (συγχωρέστε με αν ξεχνώ κι άλλα), θα έπρεπε να αμοίβονται με τέτοιο τρόπο ούτως ώστε η συνείδηση και η κρίση τους να μην εξαγοράζεται.
Αντ' αυτού όλα σήμερα έχουν μια τιμή. Ακόμα και η παρανομία. Γι αυτό δεν υπάρχει τίποτα όρθιο. Οι έχοντες χρήμα κάνουν ότι θέλουν, οι μη έχοντες φυτοζωούν. Πριν λίγο διάβαζα για μια μαθήτρια που της αρνήθηκαν ιατρικές εξετάσεις επειδή τη συγκεκριμένη στιγμή δεν είχε 5 ευρώ να πληρώσει.
Με μια λέξη "ΑΙΣΧΟΣ !!!"
Α.Ζ.
Υ.Γ.Και υπάρχουν ακόμα άτομα που πιστεύουν οτι ο Jeffrey θα μας σώσει .... Τι να πώ ρε παιδιά, τι να πω !!!