Γράφει ο Γρηγόρης ΖωγραφάκηςΑπό τη Κυβέρνηση Καραμανλή που «έδωσε» τις πρώτες εγγυήσεις στο τραπεζικό σύστημα μέχρι και σήμερα, κάθε φορά που..... δίνονται εγγυήσεις του ελληνικού Δημοσίου ακούμε την ίδια φράση… «Οι εγγυήσεις παρέχονται για να διοχετευθούν στη πραγματική οικονομία…..» Και όλοι οι Υπουργοί δεσμεύονται για πίεση προς τους τραπεζίτες…..
Φυσικά τίποτα από τα δύο δε συμβαίνει….
Δεν είμαστε ουτοπικοί….Αν καταρρεύσει το τραπεζικό Σύστημα με τη μορφή που λειτουργεί η Οικονομία σήμερα θα παρασύρει και το Κράτος…..
Αυτό όμως δε σημαίνει ότι πρέπει να περάσουμε και στο άλλο άκρο….Αυτό που συμβαίνει σήμερα δηλαδή….Να στηρίζει το κράτος μόνο τις Τράπεζες και να αγνοεί τους Πολίτες…..
Τίθεται όμως κι ένα δεύτερο ηθικό ζήτημα….Οι Τράπεζες αγνόησαν επιδεικτικά τους Νόμους τόσα χρόνια κι ενώ έπρεπε να χρησιμοποιηθεί αυτό ως μοχλός πίεσης για να ανακουφιστεί η Αγορά αλλά και το Οικογενειακό Εισόδημα οι ηγεσίες των Υπουργείων απροκάλυπτα τις στηρίζουν και εξαντλούν τα Νομοθετικά τους «όπλα» στους Πολίτες…..
Είναι και ανήθικο αλλά και προς τη λάθος κατεύθυνση…..
Από: pikri-sokolata.blogspot.com
Αγαπητέ Γρηγόρη
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ διαχειρίστρια των χρημάτων του κράτους (Τράπεζα Ελλάδος) είναι η πρώτη που κλέβει το κράτος. Γιατί ? Μα πολύ απλά διότι είναι μια ανώνυμη εταιρία με ιδιώτες μετόχους και ΟΧΙ κρατική όπως θά πρεπε. (Μπείτε στο site της τράπεζας και διαβάστε το καταστατικό.)
Πώς το κλέβει? Παίρνοντας δάνεια της Ευρωπαικής Ένωσης με επιτόκιο Χ και δανείζοντας το στο ελληνικό κράτος με επιτόκιο 2Χ (διπλάσιο).
Το ελληνικό κράτος έχει σύμβαση με την εν λόγω τράπεζα ως το 2020, και λογικά θα προσπαθήσει να την ανανεώσει πολύ πριν τη λήξη. Γιατί? Μα πολύ απλά για να στηρίξει τους πλούσιους ιδιώτες και να "μιζώσει" λίγο και τους φτωχούς πολιτικούς.
Στη σύμβαση δε, αναφέρεται ρητά ότι απαγορεύεται κάθε είδους εξόρυξη και εκμετάλλευση του υπεδάφους προς εξόφληση του δανείου. Οπότε για ποιά σωτηρία μιλάμε?
Αυτή τη στιγμή είμαστε σε σταυροδρόμι. Ή κατρακυλάμε σιγά σιγά ώσπου να πεθάνουμε, ή κατρακυλάμε απότομα και ξεκινάμε σιγά σιγά την ανάκαμψη ώσπου να ορθοποδήσουμε.
Νομίζω είναι πώς το βλέπει ο καθένας από μας. Πόσο εγωιστικά σκέφτεται. Να ζήσω όσο λιγότερο χειρότερα γίνεται μέχρι να πεθάνω, ή να πεθάνω αν χρειαστεί για να ζήσουν τα παιδιά μου καλύτερα?
Α.Ζ.