Η γενιά των 30+ είναι πιθανώς η πιο ριγμένη των τελευταίων 200 ετών, από την απελευθέρωση. Γεννήθηκε ανάμεσα στο 1970 και 1980 σε ένα σχετικά ''καθαρό'' περιβάλλον που υπήρχαν ακόμα αρχές και αξίες όρθιες. Με ελάχιστη μετανάστευση, πολιτικό περιβάλλον, τότε, σε άνοδο από την χούντα που προηγήθηκε και μια ελληνική μηχανή που έπαιρνε σιγά-σιγά μπροστά για να φτάσει τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες και γιατί όχι, να τις ξεπεράσει.
Είχε όμως δύο μεγάλες ατυχίες. Πρώτον να διοικεί την χώρα η άλλη γενιά, αυτή του Πολυτεχνείου, η χειρότερη πανούκλα που έχει γνωρίσει η χώρα, άνθρωποι ακρίδες που έπεσαν πάνω σε οτιδήποτε υγιές και το κατέστρεψαν. Ρούφηξαν την ζωή από παντού, από παιδεία, υγεία, πολιτική, αθλητισμό και κοινωνία με μοναδικό σκοπό το κέρδος. Και έπειτα τα άφησαν στην τύχη τους.
Όλη αυτή η γενιά είχε βέβαια τον πανάξιο μέντορα της, τον άνθρωπο που τα αποτελέσματα των τομών που έκανε τα βλέπουμε σήμερα. Τον άνθρωπο που τόλμησε το 1985 να πάρει δάνειο 25 ετών με επιτόκιο 25% που έληγε τον Μάιο του 2010. Είναι φυσικά το περίφημο δάνειο που θέλαμε να προλάβουμε την λήξη του και μπήκαμε κακήν κακώς στον μηχανισμό στήριξης.
Μιλάω φυσικά για τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον άνθρωπο που άλλαξε την νοοτροπία μιας ολόκληρης χώρας. Που έκανε καθημερινό βίωμα των Ελλήνων το φακελάκι, τα ρετιρέ του Δημοσίου με τον επαίσχυντο συνδικαλισμό τους, την παράλογη δύναμη των κομματικών φοιτητών, που με τον νόμο πλαίσιο του 1982 μπορούσαν να εκλέγουν Πρυτάνεις!!! και πολλά στραβά και άσχημα που μας περιτριγυρίζουν σήμερα.
Το χειρότερο όλων όμως δεν είναι ότι άλλαξε όλα αυτά που άλλαξε, εν πάση περιπτώσει, αλλά κάτι άλλο. Ότι μπόλιασε τον κόσμο με εξωπραγματικές ελευθερίες και προνόμια, τις πλήρωσε με φρέσκοτυπωμένο και δωρεάν χρήμα και χάραξε το αυλάκι μέσα στο οποίο κινήθηκαν και οι υπόλοιποι πρωθυπουργοί. Κανείς δεν τόλμησε να βγει έξω από αυτό γιατί θα τον έτρωγε η μαρμάγκα, που λέμε. Και κανείς δεν βγήκε τελικά, ακόμη και η δεξιά (δεξιά να την κάνει ο θεός) συναγωνιζόταν σε διανομή προνομίων ακόμη και το ΚΚΕ!
Οπότε πάμε πάλι στην αρχή. Η γενιά των 30+ δεν συμμετείχε σε κανένα πάρτι, δεν πήρε καμία μίζα (πάντα σχετικά μιλάμε, κάποιοι ''εκλεκτοί'' πρόλαβαν) και τώρα βλέπει μπροστά της ένα χαρτάκι με τον λογαριασμό. Πρέπει να βγάλει όλη την δουλειά για να ξεχρεώσει την Ελλάδα. Γιατί όποιος πιστεύει ότι αυτή την δουλειά θα την κάνει η ''γενιά του Πολυτεχνείου'' απατάται οικτρά. Αυτή η γενιά θα διεκδικεί προνόμια στον δρόμο μέχρι τέλους, μέχρι να βγει ομαδικά στην σύνταξη και να μας αφήσει στην ησυχία μας. Θα αποσυρθεί για να φάει τα τζάμπα λεφτά, του χαβαλέ της μίζας και της αρπαχτής.
Και τι μένει σε εμάς τους 30+? Η κύρια επιλογή εδώ που έφτασαν τα πράγματα είναι μια και μόνη: Εξωτερικό. Να πάει κάποιος σε μια νορμάλ και σοβαρή χώρα να δουλέψει και να ζήσει αυτός και η οικογένεια του. Οι εδώ παραμένοντες μάλλον πρέπει να γίνουν μπροστάρηδες για να επιβιώσουν. Είτε με τις βιολογικές καλλιέργειες (που πουλάνε τρελά), είτε με την τεχνολογία, είτε με κάτι άλλο πρωτοποριακό πρέπει να βγούνε μπροστά και να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Εδώ που φτάσαμε με τους ''προοδευτικούς'' αυτά πρέπει να κάνουμε.
Συμπέρασμα : Θα αλλάξουν τα πράγματα όταν η γενιά μας ''μπει'' στα πράγματα και καταλάβει θέσεις κλειδιά. Όταν αποσυρθεί επιτέλους αυτή η καταραμένη, για την χώρα, γενιά του Πολυτεχνείου και μας αφήσει να κάνουμε τα αυτονόητα. Να δουλεύουμε, να διασκεδάζουμε και να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Και όλα αυτά υγιώς, όχι με δανεικά, καθησιό και ψευτο-συνδικαλισμό. Αλλά με δουλειά και όραμα πραγματικό. Οπότε πριν αποσυρθεί και ο τελευταίος των καταραμένων μην περιμένετε καμιά σοβαρή αλλαγή πουθενά. Προς το καλύτερο εννοώ, γιατί προς το χειρότερο θα έχουμε πολλές ακόμα. Υπομονή..!
Από την Ιδεοπηγή
Αυτή η γενιά των 30+ που αναφέρεται θα είναι η πρώτη στην Ελλάδα που θα κάνει βήματα πίσω αν δεν αντιδράσει.Γι' αυτό καλό θα είναι να μην πριμένουμε να αποσυρθεί η γενιά του Πολυτεχνείου μόνη της, αλλά να την αποσύρουμε εμείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ με την ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΥΡΙΑΚΗ στο παραπάνω σχόλιο και προσθέτω ότι ο πατέρας του Ανδρέα Παπανδρέου είχε πει πριν ακόμα ο Ανδρέας γίνει πρωθυπουργός τις Ελλάδος οτι"αν αναλάβει την εξουσία ο γιος μου η Ελλάδα θα καταστραφεί".Τι γράμμη ακολουθεί άραγε ο Γιωργάκης...???
ΑπάντησηΔιαγραφήΝιώθει ότι πρέπει να ακολουθήσει τις οδηγίες του μπαμπα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σύνδρομο του Φαέθωνα
ΑπάντησηΔιαγραφή-Ήταν σαφής, σαφέστατος ο Πατέρας του. «Εάν ποτέ πάρεις τα χαλινάρια στα χέρια σου, θα καταστρέψεις τη χώρα..». Και είχε συγκεκριμένους λόγους ο Πατέρας, να πιστεύει κάτι τέτοιο. Γνώριζε πώς μια ζωή ήταν φιλόδοξος, αρρωστημένος, φαύλος, αρχομανής, άπατρης, ρίψασπις, αγύρτης, εκβιαστής, μπεκρούλιακας, χαρισματικά λαοπλάνος, επιπόλαιος.
Με τα πολλά λόγια όμως, με τις διάφορες καί θορυβώδεις αλχημείες του τα μπλά-μπλά του, τη μαλαγανιά του, τα δικολαβίστικα τσαλίμια του, τις απατηλές καί συνάμα απίστευτες υποσχέσεις του, τα «έξυπνα» ταχυδακτυλουργικά του κόλπα, κατάφερε κάποια στιγμή καί πήρε επιτέλους τα ηνία, του πολυπόθητου άρματος του ‘Ήλιου στα χέρια του.
Και αμέσως άρχισαν να συμβαίνουν άλλα πράγματα. Οι γνωρίζοντες, οι έχοντες καί οι κατέχοντες έβλεπαν, άκουγαν καί έμεναν κατάπληκτοι. Ανησυχούσαν μάλιστα καί φοβόταν για το πού το πάει το άρμα! του ‘Ήλιου. Πορεία προς ανατολάς καί μαζί πορεία προς τη Δύση. Προς Βορρά αλλά καί νότια σ΄ όλα τα μήκη καί πλάτη. Οι περισσότεροι ούτε πού καταλάβαιναν τι τους συνέβαινε, τους πότισε μανδραγόρα ο ευνούχος ηνίοχος. Θέσεις, διορισμούς από τα παράθυρα, διάλυση των κοινωνικών ιστών αναποδογύρισμα θεσμών, ηθών καί εθίμων, μίζες, αρπαχτές, ενθηλακώματα. Ένας αέρας σαπρίας, διαφθοράς πού να σού δένεται κόμπος η ψυχή, μέχρι το λαιμό του ζιβάγκο. Επειδή είχε μανία να φτάσει ψηλά, μιά ανέβαινε, καί μια έκαμνε βουτιά κάθετη, κι όποιον πάρει ο Χάρος .. καί όπως ήταν φυσικό, όλα άρχισαν να αντιστρέφονται. Λιμοί καί καταποντισμοί, σκοταδισμοί καί ερέβη, καί η μία συμφορά να διαδέχεται την άλλη. Τίποτα πλέον δεν έμεινε όρθιο. Καθημερινά λιτανείες, αποκηρύξεις, επίσημες κατάρες καί αναθέματα. Αυτός, ο ηνίοχος του ‘Ήλιου κλεισμένος στο τρελό του άρμα, με μερικούς δικούς του συνεπιβάτες αυλοκόλακες, καί με άλλες τόσες παρδαλές παστρικές, προκλητικός καί αλαζών, χωρίς χαλινάρια πια, χωρίς συναίσθηση, πετούσε στα σύννεφα. Κάπου-κάπου έκαμνε καί μερικές κρουαζιέρες με θαλαμηγές επιστήθιων φίλων του κατά ελούντα μεριά ή καί υπερατλαντικά αεροπορικά ταξίδια με στρουμπουλές αεροσυνοδούς, ο σιδερένιος ηνίοχος. «‘Έκτισε» καί «καλλιεργούσε» μία αγράμπελη, με χορηγίες άλλων κολλητών του μερικών εκατοντάδων τετραγωνικών μέτρων, για να ξεκουράζεται καί να παίρνει μια ανάσα δροσιάς...κάπου στα βόρεια προάστια, εκεί όπου είναι κάτι επαύλεις καί ρόζ βίλες, και να αφήνει στούς ικανότατους καταλληλότερους, ιπτάμενους, μαμόθρευτους, διαδόχους του την περιουσία του, σκέψου και πές, το όνομά του!!!
Μέχρι πού, ένα αστροπελέκι οργής καί αγανάκτησης τον γκρεμοτσάκισε επιτέλους, έτσι καθώς βίος καί πολιτεία του άξιζαν, διασωληνωμένο επί εξάμηνο ακριβώς, καί χολωμένο. ‘Ακρως ενδιαφέρον θέμα, άθλιας ιστορίας για μελετητές…του μέλλοντος αιώνος.
- Για τον μύθο του Φαέθωνα έγραφα τόση ώρα, μην πάει το μυαλό σας κάπου αλλού. Για τον συμπλεγματικό καί ανίκανο Φαέθωνα πού τα θαλάσσωσε σε κάποια φάση, καί άφησε πίσω του … καί καμμένη γή. Για έναν από τους πολλούς ενδιαφέροντες μύθους της σοφής προφητικής μας Μυθολογίας.-
‘Ιων ο Β΄