Του ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΝΟΥΣΑΚΗ
«Γκρεμίστε κάθε μορφή παρασιτισμού, τους ανίκανους πολιτικούς, τους αργόσχολους υπαλλήλους, τους αγιογδύτες κληρικούς, τους άνομους δικαστές, τους αδούλευτους αριστοκράτες, τους λερωμένους κονδυλοφόρους, τους πρωταθλητές της μίζας, τους γλείφτες της εξουσίας... Κάντε αυτή τη ρήξη και διά μιας θα απλοποιηθεί το πρόβλημα της μιζέριας. Απλοποίηση ανεπιθύμητη στην εξουσία»...
Βικτόρ Ουγκό
Εσάς, «τα παράσιτα» του Ουγκό και τους νονούς σας, ντόπιους και ξένους, σας βαρεθήκαμε. Κουραστήκαμε να βλέπουμε να εκπορθείτε τα όνειρα ενός λαού, να ασωτεύετε τον ιδρώτα των εργαζομένων, να υπεξαιρείτε τη γνώση, να εκπορνεύετε κάθε καινούργιο. Να καταδικάζετε μια ιστορική χώρα σε μια συνεχή, αυξάνουσα εξαθλίωση. Να παζαρεύετε την ψυχή της στα χρηματιστήρια της οικουμένης. Να οδηγείτε σε οπισθοχώρηση, δύο αιώνων κοινωνικές κατακτήσεις. Να γλεντοκοπάτε στο ρυθμό του επιθανάτιου ρόγχου του Ελληνισμού.
Ο χώρος σας ονομάζεται μετριότητα, και είναι αυτή που σπρώχνει την κοινωνία προς την εξαθλίωση, τη χυδαιότητα, την υποδούλωση. Που διασπαθίζει οτιδήποτε ζωντανό των ανθρώπων και των πραγμάτων, που το βανδαλίζει, το λερώνει, το πνίγει. Το πνευματικό σας τίποτα φτιαγμένο από γκρίζες σκιές, κρυμμένους σκευωρούς και κιτρινισμένες εξοχότητες δεν διαθέτει καμία άλλη ευφυΐα εκτός απ' αυτήν της συνωμοσίας, της ηδονομανίας, του χρήματος. Αυτό το παλιό σύμπλεγμα της παρανομίας, του ηθικού ξεπεσμού, τόνοι μελάνι δύσκολα θα ξεριζώσουν. Γιατί, αποτελώντας το μαύρο κομμάτι της κοινωνίας, γίνατε δυσδιάκριτοι στο σκοτάδι. Γιατί κρύβεστε στη σκιά του δεύτερου ρόλου, δεν προσφέρατε ποτέ κάποιο έργο στο κοινωνικό σύνολο. Γιατί είστε οι εκπρόσωποι της διαστροφής που γουργουρίζει στις σκοτεινές γωνιές της κρατικής μηχανής, που εξυφαίνει σκευωρίες στις επιτροπές και τα πολιτικά γραφεία, που παραμονεύει στα μέσα ενημέρωσης.
Ομως το χειρότερο απ' όλα είναι ότι καταφέρατε να ξεριζώσετε από τις νέες γενιές τη δυναμική που δημιουργεί την κινητικότητά τους, μουμιοποιήσατε κάθε μελλοντικό, γελοιοποιήσατε οποιαδήποτε αμφίσβητηση. Τους αρπάξατε από τα πιο τρυφερά τους χρόνια κάθε ουτοπία και όνειρο. Απαιτείτε απ' αυτούς έναν ηρωισμό για τον οποίο οι ίδιοι αποδειχτήκατε ανίκανοι. Επιτρέψατε μονάχα να πλανάται στον αέρα η φοβερή κατηγορία που μουρμουρίζουν οι νέοι σήμερα. Την κατηγορία ότι η ελπίδα σκοτώθηκε. Ομως μην έχετε αυταπάτες, κάποια στιγμή θα κληθείτε να λογοδοτήσετε στην Ιστορία για τα έργα σας.
- Πες μου, μπαμπά, στο όνομα ποιας ιδεολογίας, ποιας ηθικής αρχής κάνεις αυτές τις κριτικές; Μπορεί κι εσύ να ανήκεις σε μια απ' αυτές τις κατηγορίες. Σήμερα αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν πρότυπο. Εγώ και οι φίλοι μου θέλουμε να γίνουμε έτσι όταν μεγαλώσουμε. Να εξασφαλίσουμε μια άνετη ζωή.
-Πρόσεχε πολύ, μην παρασύρεσαι, μικρέ Ορέστη, πρόσεχε, πρόσεχε. Μια κοινωνία που απαντά στην ανθρώπινη ανάγκη με την πελατολογία, την επαιτεία και την κομπίνα, είναι μια κοινωνία μαφίας. Εάν δεν μπορέσει να σου καλλιεργήσει τη βαθιά επιθυμία μιας αυθεντικής ζωής, τότε σε καταδικάζει στον ατομικισμό, τη μοιρολατρία, το ραγιαδισμό. Μετατρέπει ό,τι πιο ζωντανό κι ανθρώπινο διαθέτεις σε φύσημα θανάτου και βαρβαρότητας. Απόφυγε λοιπόν οτιδήποτε σε μαθαίνει πώς να επιβιώνεις και σε ξεμαθαίνει πώς να ζεις. Που σε υποχρεώνει να εκλιπαρείς γονατιστός, σε καταδικάζει να προχωράς με δεκανίκια. Ο,τι εξαναγκάζει το πνεύμα να μηχανοποιεί το σώμα, οδηγώντας στο επιφανειακό, το απάνθρωπο. Επέλεξε το σεβασμό, τη γενναιοδωρία, την εσωτερική δημιουργία, γιατί αλλιώς δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική αλληλεγγύη, ισότητα και δικαιοσύνη.
Αλλωστε, υπάρχουν και ο τίμιος εργαζόμενος, ο προβληματισμένος πολίτης, ο ανήσυχος παιδαγωγός που ξενυχτάνε με αγωνία στο προσκεφάλι σου. Σήμερα είναι μειοψηφία. Ομως αυτοί μπορούν κι ακούνε τον παλμό της καρδιάς σου σ' έναν κόσμο όλο φασαρία. Αυτοί θα σου δείξουν πώς να καλλιεργήσεις τους κάμπους της Ιστορίας ποτίζοντάς τους με τον τίμιο ιδρώτα σου. Μην καθυστερείς λοιπόν άλλο, αλλά πιάσε τα τετράδια, άνοιξε τα βιβλία. Μάθε ό,τι χρειάζεται για να φτιάξεις μια καινούργια ζωή. Μια ζωή όλο παρουσία, χωρίς την υποκρισία, τη συναλλαγή, την εξάρτηση. Εμείς αποτύχαμε.
Εσύ, είμαι σίγουρος, θα πετύχεις.
skalistiri
Το είδα στο Νυχτερινό επισκέπτη
Γράμμα στη Μάνα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή-Mάνα μου, Μάνα γλυκιά
Έλειπα χρόνια μακρυά σου και σε λησμόνησα!!!. Ήμουν εδώ, κι όμως έλειπα. Με πήραν στο παιδομάζωμα, Μάνα. Εκεί στις αρχές του Σεπτέμβρη του -72, εμένα κι άλλους πολλούς απ’ την ίδια γέννα, μάς πήραν απ’ τον κόρφο σου και μας έβαλαν στη στράτα να μας κάνουν αναλλώσιμα για τις ιδεολογίες τους, τις λέρες και τις απατεωνιές τους. Οι αλάωντες, Μάνα, που ‘ρθαν απ’ τα ξένα με τα τρανά ονόματα και το δανεικό εγγλέζικο σαγίο, τό αμερικάνικο τρύπιο ποδείο και τις γαλλικές κολόνιες… Αυτοί ήρθαν να σ’ αποτελειώσουν κόβοντας τα κεφάλια μας. Κι είχαν μαχαίρια και λόγχες που τέτοιες δεν ξανάδες ούτε του Πέρση βασιλιά, ούτε του Τούρκου, ούτε του Γερμανού.
Μας πήγαν στα “σχολειά” τους να μας τυφλώσουν, να μας σπάσουν τα δάχτυλα να στραβώσουν τα μυαλά μας, να γίνουμε ένα με αυτούς και να τους υπηρετούμε μια ζωή. Κι άρχισαν να σε ξεγυμνώνουν εμπρός μας… πρώτα τη γαλάζια ποδιά, ύστερα τα σχολικά Σάββατα, κατόπιν τους τόνους και τα πνεύματα.. τα νεύματα. Κάπου τον Σεπτέμβριο του ’81 με σχετικό τους «νόμο» μαζί με την δακοκτονία. Πήραν τα βιβλία και τα κιτρίνισαν… έκαναν τα σχολεία κουτιά. Τσιμεντένιες αυλές, κάγκελα στα παράθυρα, τσιμέντο και σοβάς παντού… σχολείο αδιάφορο, άχρωμο, άοσμο, άγευστο… η χειρότερη πόρτα για να μπεις στη ζωή, ένας προθάλαμος φυλακών.
Ύστερα στο Γυμνάσιο… στραγγαλισμός των εφηβικών ονείρων… αίθουσες κονσέρβες των 35 και των 40 ψυχών, ευνουχισμός της κρίσης, ο βωμός της παπαγαλίας. Εκεί μας μάθανε πως δεν είμαστε παιδιά σου Μάνα, και πως στα χώματά σου ήρθαμε “ινδοευρωπαίοι” και σφάξαμε τον κόσμο σου. Πως το αλφάβητό σου είναι αραβικό κάποιου φοινικιστή γιαχβέ και ο Πλάτωνας αντέγραφε τον Μωυσή και πως οι αρχαίοι παππούδες μας ήταν κίναιδοι, ομοφυλόφιλοι και παιδεραστές…Για την Πύρρα και τον Δευκαλίωνα Μάνα, τους Πρωπάτoρές Μας μούγκα.!!! Ακόμα θυμάμαι Μάνα τον θεολόγο πού μας δίδασκε βιολογία και τους ψαλμούς του δαβίδ. Τους Ορφικούς Υμνους! τους πέταξε στον Καιάδα. Στο Γυμνάσιο… εκεί σκοτώσανε το Διόνυσο μέσα μας… Σκονάκια στα μανίκια, και στούς μηρούς, τσιγάρο στην πίσω αυλή, κοπάνες, αλάνικο περπάτημα, ουίσκια και μπύρες στα κλεφτά, μπιλιάρδα και πρέφα στα ουφάδικα, βιντεοταινίες με τον Ντούζο, Ψάλτη και.. τσόντες με Γκουσκούνη στις καφετέριες… μαγκιές, ροχάλες και χουφτώματα… Αυτά μας τάϊζαν, αυτά τρώγαμε, άλλο δρόμο δε μας δείξαν Μάνα…οι τυφλοί σου ευνούχοι μισθοσυντήρητοι υποτακτικοί. ΣΥΝΈΧΕΙΑ
Ύστερα ήρθε το Λύκειο, Πολυκλαδικά πειράματα, Τεχνικά αλητοκότετσα, Γενικά της πτυχιακής παραμύθας. Από Λύκ-εια (Λύκ=Φώς) σκοτάδια και ερέβη. Πάλης ξεκίνημα, σχολείο κιρχνατζίδικο απ’ τις παρατάξεις και τα κόμματα… Ο γιός του βουλευτή πρόεδρος στο 15μελές… αλισβερίσια, άλλαξε ο-κολιές δηλαδή, με τα γαλαζοπράσσινα συμβούλια καθηγητών, βουτιές στο “ταμείο”, μίζες απ’ τις εκδρομές… κονόμα τρελή στην πενταήμερη… Μαθητές κομματόσκυλα, σιχαμένες “προεκλογικές” εκστρατίες… αφίσσες τυπωμένες απ’ το κόμμα, ανορθόγραφα συνθήματα στον τοίχο που μόλις άσπρισε ο επιστάτης… και μετά κοπάνα, σούζες κι ορθάδικο ο ένας πάνω στον άλλο, με ντίσκο, ράπ, θράς, και το κακό συναπάντημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔώδεκα χρόνια στα θρανία και δεν μου έμάθαν να κοιτώ την ομορφιά σου Ελλάδα μου. Και οι δάσκαλοι στο χορό της συνδίκας ως τα κέρατα βουτηγμένοι. Η ταυτότητά μας, ένα χαρτί με υπηκοότητα δηλαδή υπάκουος δούλος ένα πλαστικοποιημένο λατινογραφημένο μάλιστα έντυπο διπλής όψεως, αυτό μόνο.
Το Πανεπιστήμιο…ή τα πανεπιστήμια ευνουχιστήρια κρίσης, φυτώριο κοματόσκυλων. Μια μάντρα προπτυχιακών προβάτων… αφίσες για το πάρτυ της πάσπ με το φρόκαλο γκεστ-σταρ, εκπαιδευτική της δάπ στη Μύκονο για αχαλίνωτα σεξιστικά πάρτυς, οι άλλοι με τα κόκκινα κολημένοι στα υπόγεια με τον Βασίλη του κκε Α.Ε. να σκούζει “Πρώτη Μαϊου” κλπ κλπ. Εξεταστική, πεντάρια, τάβλι και φράπα, κλαμπάκι κι άπλυτο το άδειο απο μέρες τάπερ με τα γεμιστά… Ένα ολόκληρο κράτος να μη μπορεί να ενεργοποιήσει τα νιάτα του, να μη μπορεί να τα δείξει πως ν’ αναπνέουν στο φως σου…Μάνα
Ο Στρατός… λούφα, αγγαρία, υποταγή στον γαλονοφόρο βαθμοφύλακα καριέρας με τα συμπλέγματα εξουσίας και τη σκοπιά να κοιτάει τον τοίχο, από έξω προς τά μέσα.. Κανένα ιδανικό για σένα, Μάνα. όλος ο στρατός ένα πεδίο μίζας και βολέματος τού κοκακολά, του τυροπιτά, του χοντρέμπορου της Ορεστιάδας και της αγχωμένης μα..κίας του Διδυμοτείχου, και του Παπάγου. Νά κλείσει ο ΚΨΜτζής αξιωματικός τον μήνα, να κάνει απογραφή, να αποδώσει τις οφειλές προς τρίτους, στο 7ο-2ο Γρ. και για να αγοράσει η μονάδα, λέει, από τα εναπομείναντα κέρδη ιμάντα δυναμό μόνο για το τζίπ του διοικητού, για να πάει η γυναίκα του τον σκύλο της βόλτα στο παζάρι και να αγοράσει πράσα!. Αρχαία ρητά παντού… ποιός να διαβάσει… «Ω ΞΕΙΝ, ΑΓΓΕΛΕΙΝ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΙΣ ΟΤΙ ΤΗΔΕ ΚΕΙΜΕΘΑ ΤΟΙΣ ΚΕΙΝΩΝ ΡΗΜΑΣΙ ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ» ποιός να το καταλάβει με την σαχλή “τυρόπιτα” στο κεφάλι και τη χακί “μπυτζάμα” για στολή… Βολές με μπαγιάτικα πυρομαχικά, το g3 ολογυάλιστο αλλά στο “γάμο του καραγκιόζη”… 18 μήνες και βάλε..πεταμένοι στο βωμό των δεικτών της ανεργίας…πλήρης εξευτελισμός της θητείας, και της υπόστασης της γυναικείας με την εισαγωγή των γυναικών εθελοντριών στο σύστημα από τον κόμη αβέρωφ, και τους συν αυτώ….ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Μετά δουλειά Μάνα, στην αρένα του κάπιταλ, σε τσιφλικάδες που αγόρασαν τα πάντα με πράσινα χαρτάκια τυπωμένα από τραπεζίτες,μέιντ ίν στάζι και σία. Πέντε – δέκα τύποι αφέντεψαν τα πάντα. Μεγαλέμποροι που βάλαν χέρι στην κοινή περιουσία και μεγαλοψιλικατζήδες που με τις εφημερίδες και τα κανάλια γέμιζαν τα ρεζερβουάρ της μπουλντόζας που ‘χε τη μίζα στη Βουλή. Πέντε – δέκα τσιφλικάδες “εργολάβοι” αγόρασαν τις μετοχές της ζωής μας, των παπούδων και των παιδιών μας. Τώρα μας “νοικιάζουν” τη ζωή μας με πανωτόκια. Πέντε – δέκα τοκογλύφοι που τίποτα δεν κάναν στη ζωή τους παρά μόνο, αγόραζαν ομάδες, συνειδήσεις, κόμματα, πολιτικούς… Πάμπλουτοι μεγιστάνες που κοντράραν τα μεγέθη τους στα κότερα στις θαλαμηγές και τούς στόλους των ελικοπτέρων… Όσοι είχαν εργοστάσια και «δίναν» δουλειές τα κλείσαν και γίναν έμποροι. Μια Ελλάδα άνεργη να ταϊζει κηφήνες μεγιστάνες…Μάνα μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ στα χαμηλά πόλεμος για την επιβίωση… Αν δεν έχεις καγιέν δεν είσαι τίποτα στα μέρη σου Ελλάδα. Και το τίποτα δε νοιάζεται για σένα… Τελευταία ρουφηξιά στο μάλμπορο, τ’ αποτσίγαρο στο δρόμο, διπλοπαρκαρισμένες αγωνίες, “χέρι” στο φπα… Ημιυπαίθριος βίος, ξυστό και στοιχηματζήδικο για την άσπρη μέρα… Ο “κονομημένος” είν’ ο έξυπνος – μουρμουράς όταν τον βλέπεις - κι ας τρώει απ’ τη σύνταξη του πατέρα και το γάλα του αγέννητού σου.
Γεννοκτονία γίνεται Μάνα μου Ελλάς. Πραγματική γεννοκτονία των Ελλήνων στον τόπο σου. Στρατιές τηλεβοθρατζήδων ξερνάνε μίσος για σένα και για ότι δικό σου, αμέτρητοι τηλεντιγκιντάκγηδες του άμπτζολουτ λάϊφστάϊλ λένε στις κόρες σου να ξεπαρθενιαστούν στα 12 για να πουλάνε τα μαγαζιά μπιχλιμπίδια και τα γηρατειά βούρρρ…με πολυεθνικά βιάγκρα. Φέραν’ και δυό εκατομμύρια δύστυχους απ’ έξω και μας κλείσανε στα πίσω απ’ τα κάγγελα των παραθύρων μας να κοιτάμε την «Υπατία», τα βλήματα του Μέγκα, τα πρωϊνά φερέφωνα και τα σιχάματα του μεσημεριού.
Γενοκτονία… που και γιατί να φέρεις παιδί στα μέρη σου Ελλάδα μου σήμερα αφού δεν θα σε γνωρίσει;… Οι γονείς δε μεγαλώνουν τα παιδιά τους, αλλά η μουρόχαβλη στην πλάσμα με τα εξτένσιον. Οι γονείς δουλεύουν διπλοβάρδιες για το χιλιάρικο, οι παππούδες δουλεύουν κι αυτοί να μαζέψουν τα ένσημα – το νόμισμα για τον βαρκάρη του Χάρου…
Λυπάμαι Μάνα μας Ελλάδα μου γλυκειά. Αν συνέβαλα κι εγώ στο χάλι αυτό να ξέρεις πως το έκανα στο δρόμο για την επιβίωση. Ζωή άξιά σου δεν ζήσαμε, τον Ουρανό σου δεν τον είδαμε, τη Σημαία σου την αφήσαμε κουρελιασμένη και τον Υμνο σου τον κομπιάζουμε… Δεν είμαστε προδότες, όμως, και δεν φεύγουμε αν οι αλάωντεςς που σε γδάρανε δεν τα πληρώσουν όλα… και με πανωτόκια, με πανωτόκια, με πανωτόκια Μάνα! Μέχρι η Πέτρα σου Μάνα μου Ελλάδα να ξαναγίνει ‘Αορνος….
Γράφει ο J.Z. καί αντιγράφει ο Αναγνώστης Ίων ο Β΄