ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ ΣΤΑ ΟΠΛΑ

Γράφει ο Βάνος

Τετάρτη..Είμαστε στη συμβολή των οδών Καραγιώργη Σερβίας και Σταδίου. Οι μπάτσοι κάνουν προσπάθεια να ωθήσουν τον κόσμο προς τα κάτω από την Βασιλέως Γεωργίου χωρίς αποτέλεσμα..Τα δακρυγόνα διαλύονται λόγω του αέρα που μάλιστα ωθεί τα ντουμάνια προς τηβουλή....
Ο κόσμος υποχωρεί μόλις 20-30 μέτρα και επιστρέφει σε λιγότερο από πέντε λεπτά. Μετά από την πρώτη κιόλας υποχώρηση, ακούγονται τα πρώτα τακ-τακ από τις πέτρες στις ασπίδες των ΜΑΤ. Μα από πού ξεφύτρωσαν αυτοί; Πριν μόλις 10-15 λεπτά ήμαστανστην πάνω γωνία της ΒΓ και ούτε κουκουλοφόροι ούτε τίποτα. Μετά από 4-5 αποτυχημένες προσπάθειες για να διώξουν τον κόσμο τα ΜΑΤ κάνουν ντου πεζή με ταυτόχρονη ρίψη δακρυγόνων .Κάποια σκάνε 10-15 μέτρα από το κάτω άκρο της ΒΓ . Ο καπνός σηκώνεται στον αέρα κάθετα και μία ριπή αέρα τον ρίχνει κάτω, ακριβώς εκεί που ήμουν εγώ με τους φίλους μου.Αρχίζει η εσπευσμένη υποχώρηση κατά μήκος της Σταδίου. Αυτή την έφαγα γερά, μάλλον πιο γερά από οποιαδήποτε άλλη φορά όλες αυτές τις μέρες, και παρά το ότι την προηγούμενη ήμουν ακριβώς μπροστά από τη βουλή όταν πέσαν τα δακρυγόνα στο κέντρο της Αμαλίας. Δεν έχω βάλει μαλόξ στο πρόσωπο και δεν έχω παρά μια χάρτινη μάσκα μπογιατζή του 0,2€ στην τσέπη – αρνούμαι να δεχτώ ότι πρέπει να μασκαρευτώ για να διαδηλώσω. Ο κόσμος υποχωρεί βιαστικά βήχοντας , βρίζοντας, μερικοί ξερνάνε. Ο καπνός –με τη βοήθεια του αέρα – μας ακολουθεί και μας ωθεί σε βήμα επικίνδυνα ταχύ. «Ψυχραιμία – μη βιάζεστε-παιδιά, αργά» Το μάτι μου πέφτει φευγαλέα σε ένα ηλικιωμένο ζευγάρι. Μαλόξ στο πρόσωπο, και η γυναίκα κρατάει στη μύτη της ένα μαντηλάκι, από κείνα τα υφασμάτινα με τα αρχικά μας που και η δικιά μου γιαγιά μας έφτιαχνε όταν ήμασταν παιδιά. Οσύζυγος περπατάει αγέρωχος κρατώντας την αγκαζέ , χωρίς καμία προφύλαξη πέρα από το μαλόξ και κοιτάζοντας σιωπηλός κάτω. Τα μάτια μου έχουν σχεδόν κλείσει και δακρύζουν σε βαθμό που δυσκολεύομαι να δω που πηγαίνω. Η αναγούλα, η δυσκολία στην αναπνοή και η ζαλάδα με κάνουν να συνειδητοποιήσω ότι ενδέχεται να λιποθυμήσω. Κοιτάζω πίσω προσπαθώντας να δω που είναι οι φίλοι μου. Πρέπει να κρατηθώ , αρχίζω να ρίχνω χαστούκια στον εαυτό μου. Κουράγιο, η πλατεία Κολοκοτρώνη είναι κοντά και θα κάνουμε αριστερά να αναπνεύσουμε λίγο καθαρό αέρα.

Νοιώθουμε εξευτελισμένοι, ταπεινωμένοι. Τα μάτια μας καρφωμένα στο σημείο απ’όπου ήρθαμε, αφουγκραζόμαστε τα τεκταινόμενα περιμένοντας να γυρίσουμε. Οι μπάτσοι όμως κατέβασαν ομάδες των 5-10 ατόμων στους κάθετους δρόμους για να αποτρέψουν ακριβώς αυτό. Στη συμβολή αυτών των δρόμων με τη Σταδίου, η «εμπροσθοφυλακή» παίζει πάλι πετροπόλεμο. Σα να μη φτάνει αυτό, ανάβουν και μια φωτιά στη μέση του δρόμου -στην πλευρά της πλατείας Κολοκοτρώνη προς το Σύνταγμα- με ξύλινα παρτέρια που καλύπτει το μισό του πλάτους του δρόμου και κάνει επικίνδυνη έως αδύνατη την επιστροφή του κόσμου. Κουκουλομασκοφόροι ξηλώνουν τα μάρμαρα από την ΑΤΕ. Μία κυρία φωνάζει «σταματήστε τους, δε βλέπετε τι κάνουν» ξανά και ξανά, μέχρι που έναπαλικάρι –χωρίς κουκούλα – ουρλιάζοντας λέει «τι θες να κάνουμε κυρία μου, δεν βλέπεις τι μας κάνουν , τι θες να τους πετάξουμε;» Το ίδιο σκηνικό όλες αυτές τις μέρες το ζήσαμε όλοι ξανά και ξανά. Επίθεση ΜΑΤ , υποχώρηση , επιστροφή – μέχρι που κάποια στιγμή η επιστροφή δεν κατέστη δυνατή.. Όσο αποφασισμένος και να είσαι, δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις ένα άρμα με τις γροθιές σου.

Κοιτάζω την Τράπεζα της Ελλάδος και αναρωτιέμαι αν ο κόσμος έχει συνειδητοποιήσει ότι βρίσκεται μπροστά στην παντελώς απροστάτευτη μισή αιτία του κακού. Η κορυφή του όγκου του πλήθους έχει σταματήσει περίπου στα μέσα της πλατείας Κολοκοτρώνη. Από κει και πίσω, λαός όσο φθάνει το μάτι σου , ίσαμε την Ομόνοια. Κοιτάζω αυτό τον κόσμο..Ρούχα φθηνά , τσαλακωμένα, ιδρώτας, πρόσωπα γεμάτα ένταση και οργή. Άνθρωποι απλοί, μεροκαματιάρηδες ,μικροεπαγγελματίες, εργάτες, άνεργοι, φοιτητές και πιτσιρικάδες. Συνταξιούχοι και ηλικιωμένοι που ούτως ή άλλως τα ΄βγάζαν δύσκολα πέρα , και τώρα αντί να πηγαίνουν τα εγγονάκια τους βόλτα στο πάρκο, βρέθηκαν με μαλόξ στα μούτρα, αντιμέτωποι με τους μισθοφόρους της δημοκρατορίας, πολλοί απ’αυτούς πιθανόν όχι για πρώτη φορά. Κοντολογίς…Λαουτζίκος.. Όλοι αυτοί που οι «μιγάδες της νεοελληνικής ιστορίας» του Βεργίδη περιφρονούν σαν όχλο , αλλά που είναι όμως κατ’αυτόν οι πραγματικοί θεματοφύλακες του Ελληνισμού, αυτοί που κάθε φορά με τον τίμιο αγώνα τους θα διεκδικήσουν την αξιοπρέπεια του λαού μας όταν οι μιγάδες θα την έχουν κάνει για το Κάιρο ή θα πολεμούν το σύστημα «εκ των έσω» μη αποποιούμενοι όμως των προνομίων τους. Κοιτάω αυτόν ακριβώς τον κόσμο, νοιώθοντας ότι δεν υπάρχει ένα μέρος στον κόσμο που θα ήθελα περισσότερο αυτή τη στιγμή να βρίσκομαι.. Εδώ που βρίσκομαι θυμάμαι τα βιβλία του Νίκου Βεργίδη, που αν κάνεις το λάθος και αφήσεις την αιρετικότατη –αλλά και μελετημένη – οπτική του να εισχωρήσει στο οικοδόμημα της σκέψης σου, θ’αρχίσει να στη ροκανίζει απ’τα θεμέλια, για να μην πω ότι θα στα κάνει γης μαδιάμ.

Όμως δεν έχουμε καμία τύχη..Όλη μας η ελπίδα είναι να ξαναγυρίσουμε στην πλατεία, να μην αφήσουμε να μας πάρουν αυτό το χώρο λες και είναι αυτή τη στιγμή το κέντρο του κόσμου, του οποίου οι κατάληψις θα σημάνει την ολοκληρωτική νίκη. Βαθειά μέσα μας ξέρουμε ότι είναι μάλλον ανώφελο, αλλά ονειρευόμαστε να είμαστε εκεί όταν θα βγαίνουν οι σύγχρονοι μιγάδες ούτως ώστε να τους ρίξουμε από απόσταση αναπνοής μια βροντερή γιούχα, λες και πρόκειται για μία βόμβα μεγατόνων την οποία πασχίζουμε να ξεφορτώσουμε πάνω στον εχθρό. Οι προστάτες τους όμως είναι πολύ πιο δυνατοί από εμάς , άσε που δεν είναι καν άνθρωποι αφού είναι όλοι ίδιοι σα δυο σταγόνες νερό, δεν έχουν πρόσωπα και έκφραση-μόνο κράνη και μάσκες- ούτως ώστε να δούμε τα αποτελέσματα των νοηματικών και λεκτικών μας όπλων στα μούτρα τους.

Η αδυναμία μας γιγαντώνει την οργή. «Μόνο με όπλα θα φύγουν αυτοί» ακούω από πίσω μου. «Δεν καταλαβαίνουν τίποτα». «Να’χαμε ένα MG3 στημένο εκεί πάνω..» «Αυτοί είναι ζώα» « Τι να κλάσουν οι πέτρες; Εδώ θέλει αντάρτικο..» Και γω αντίστοιχες σκέψεις κάνω..Εγώ που σέβομαι και τον τελευταίο σπόρο ζωής πάνω σ’αυτόν τον πλανήτη, φαντάζομαι τον εαυτό μου να πυροβολεί ένα ανθρώπινο όν με μάνα και πατέρα και παιδιά, και η εικόνα –προς έκπληξή μου- δεν μου φαίνεται και τόσο αποκρουστική. Θυμάμαι ξαφνικά τον λόγο που η πλατεία λέγεται πλατεία Κολοκοτρώνη όταν κάποια στιγμή σηκώνω λίγο τα μάτια μου και συνειδητοποιώ ότι βρίσκομαι δύο μέτρα πίσω από το άγαλμα του γέρου πάνω στ’άλογό του. «Μήπως ήλθε η ώρα;..» αναρωτιέμαι, και είμαι σίγουρος ότι πολλοί εκείνη τη στιγμή μέσα σε αυτό το πλήθος έχουν δώσει ήδη την απάντηση.

Μαθαίνουμε ότι τα ΜΑΤ στην πλατεία έκαναν κίνηση λαβίδα ( κάτι που ποτέ δεν είχαν κάνει έως τώρα αφού πάντα αφήνουν μία διέξοδο προς την οποία απωθούν τον κόσμο ) και ωθούν τον κόσμο προς τα σκαλοπάτια , κάτι το αδιανόητα επικίνδυνο. Ο κόσμος που είτε από επιλογή είτε από τύχη βρέθηκε εκεί, τρώει το ξύλο της χρονιάς του.

Βλέπω τις ειδήσεις της ημέρας..Αν δεν είχα ηρεμήσει εν τω μεταξύ και δεν είχα κάνει τις σκέψεις που είχα κάνει καθώς γύριζα, θα περίμενα ότι με όλα αυτά που έγιναν θα είχε πέσει η κυβέρνηση , ή έστω θα είχε παραιτηθεί ο υπουργός δημοσίας τάξης ( προστασίας του πολίτη και τρίχες κατσαρές ), ότι η αντιπολίτευση θα είχε χαλάσει τον κόσμο κλπ κλπ .Δεν εκπλήσσομαι όμως ότι τίποτα απ’όλα αυτά δεν έχει συμβεί. Αντιθέτως.. Παρεμπιπτόντως, διαβάζω τώρα τελευταία: «Τα έχουν κάνει πάνω τους», «Τρέμουν την οργή του λαού» , «ξέρουν ότι πλησιάζει το τέλος και έχουν πανικοβληθεί» Όσοι τα γράφουν αυτά, μάλλον τις ευχές τους εκφράζουν, ή άντε αυτά που εισπράττουν από τα βουλευτάκια, όχι από την ηγεσία.Την επόμενη μέρα καθώς γυρνώ από τη Βούλα το βράδυ, βλέπω στα φανάρια της Γλυφάδας ίσαμε 50 –χωρίς υπερβολή- μηχανές και αντίστοιχο αριθμό δελτάδων. Τόσοι πολλοί που ήταν, νόμισα ότι γίνεται κάποια διαδήλωση. «Ε, αν μετά τα βόρεια προάστια ξεσηκώθηκε και η Γλυφάδα, τότε έχουμε ελπίδες..» σκέφτηκα χαμογελώντας. Αργότερα έμαθα ότι ο «πανικοβεβλημένος» πρωθυπουργός ήθελε να πάει να φάει ψαράκι, και γι αυτό κινητοποίησε τη μισή αστυνομία. Αντιθέτως λοιπόν.., αυτό που είδα την Τετάρτη απ’τη βουλή, ήταν έξτρα προκλητικότητα, χλεύη, υποκρισία και φυσικάψέματα, πολλά και εξοργιστικά ψέματα. «Μας εξωθούν στα όπλα ..» σκέφτηκα. Είναι προφανές ότι ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν , και ξέρουν ότι θα υπάρξουν και άνθρωποι μέσα σε όλο αυτό τον κόσμο που δεν θα σκεφτούν απλώς την προσφυγή στα όπλα, αλλά θα το κάνουν και πράξη, ή εν πάσι περιπτώσει το ελπίζουν. Μας εξωθούν με κάθε δυνατό τρόπο στα άκρα, ακόμα και με την άρνησή τους να μας ακούσουν έστω μία φορά να τους γιουχάρουμε. Γι αυτό αδειάζουν οι μπάτσοι την πλατεία κάθε φορά με τόση σχολαστικότητα και επιμέλεια .Έτσι , να μας κάνουν να χάσουμε κάθε λογική, να λειτουργήσουμε ενστικτωδώς όπως λειτουργεί κάθε ζωντανό όν σε αυτό τον πλανήτη που δέχεται επίθεση. Να σκάσουμε βρε αδερφέ από την οργή και την ανημποριά στην οποία μας οδηγούν οι ειρηνικές διαδηλώσεις, να πούμε «φτάνει πια!..»

Ας δούμε λοιπόν τι πιθανότητες για ένοπλο αγώναυπάρχουν. Εννοείται ότι αφού μας εξωθούν εκεί, θα έχουν λάβει και τα μέτρα τους. Θέλουν ντε και καλά να μας αντιμετωπίσουν στο γήπεδό τους, και με τα όπλα που θα διαλέξουν αυτοί.

1-
Η ποιο λογική/παράλογη αντίδραση: Κάποιος / κάποιοι που τα έχουν πάρει στη κράνα , ( πιθανότατα Κρητικοί για τους οποίους θα είναι ευκολότερο να βρουν όπλα ) βρίσκουν μερικά αυτόματα και στην επόμενη πορεία, σε κάποια ευκαιρία γαζώνουν πέντε-δέκα μπάτσους. Οι μπάτσοι απαντούν ασύμμετρα – αλλά και με πανικό αφού θα είναι δύσκολο να αντιληφθούν από πού τους έρχονται τα πυρά – όπως συνηθίζουν , και ακολουθεί λουτρό αίματος με δεκάδες /εκατοντάδες νεκρούς διαδηλωτές . Πιο ονειρικό σενάριο για αυτά τα αδίστακτα ανθρωπάρια που μας κυβερνούν δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Είναι σημαντικό να υπάρξουν ΚΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ΝΕΚΡΟΙ – ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟΙ , ΤΟΣΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ( Το ακούτε αυτό κύριοι των ΜΑΤ που εκτελείτε διαταγές;) για να μην αποδοθεί το όλο επεισόδιο σε ασύμμετρη κρατική βία .Για να μην γράφω τα ίδια, αντιγράφω από ένα σχόλιο μου προ μερικών ημερών:

Ο Πρώτος που θα κάνει την τρέλα να κατεβάσει οτιδήποτε στην πλατεία, ( ο νοών νοήτω) ή θα κάνει οποιαδήποτε ενέργεια ( και πάλι ο νοών νοήτω ) που θα συνδέεται με αυτήν, θα γραφτεί στην ιστορία ως ο πιο βλάξ πατριώτης που υπήρξε ποτέ..Την άλλη μέρα ( ή ίσως και την άλλη ώρα ) θα έχει γεμίσει η Αθήνα με άνδρες της Φρόντεξ με τα οπλοπολυβόλα υπό χείρας, πιθανόν και με στολές Ελλήνων αστυνομικών. Με τον ίδιο τρόπο θα φυλάσσονται και υπουργεία , σπίτια και πολιτικά γραφεία υπουργών κλπ.Τέρμα οι πορείες, τέρμα οι συγκεντρώσεις φυσικά.. για λόγους ασφαλείας. Σαν να βλέπω μάλιστα τον σιχαμένο να μιλάει στο βήμα της βουλής με το ψευτοτσαμπουκαλίδικο ύφος και να λέει χτυπώντας το χέρι στην έδρα: “Η τρομοκρατία δεν θα περάσει. Οι πολίτες μας εμπιστεύθηκαν τη δημοκρατία μας και υποσχόμαστε ότι θα κάνουμε τα πάντα για να τη διαφυλάξουμε.Θα σώσουμε αυτή τη χώρα από την τρομοκρατία..”

..Κατά το θα σώσουμε αυτή τη χώρα από χρεοκοπία. Η κυβέρνηση θα βρει την ευκαιρία να επικαλεστεί το άρθρο 48 του συντάγματος και να κυρήξει τη χώρα σε κατάσταση πολιορκίας, με τη συνακόλουθη ανάκληση δημοκρατικών δικαιωμάτων μας. Οι πάντες στο κυβερνών κόμμα –αλλά και σε άλλα- θα καλωσορίσουν με μεγάλη ανακούφιση τον -στην ουσία του- στρατιωτικό νόμο. Τέρμα οι γιούχες όταν θα πηγαίνουν στα γραφεία τους ή όταν θα κυκλοφορούν στο δρόμο. Κάθε γωνιά και ένας αστυνόμος οπλισμένος σαν αστακός. Ονειρεμένηκατάσταση..Η δημοκρατία θριάμβευσε! Βόλτες, ψαροφαγία ,γλέντια και μακαρονάδες … χωρίς βαρκάδες.Ζωάρα!

Όποιος έχει σκεφτεί να κάνει κάτι τέτοιο, ας το ξεχάσει καλύτερα. Είναι προετοιμασμένοι άριστα γι αυτό , ακόμα και για περίπτωση κατάληψης της βουλής. Δεν διαβάζουμε μόνο εμείς ιστορία..Διαβάζουν και αυτοί. Τα παραπάνω θα δυσχεράνουν σε ασύλληπτο βαθμό την ανακατάληψη της χώρας μας και πάντως σε καμία περίπτωση πριν την ολοκληρωτική της καταστροφή και το ξεπούλημα των πάντων. Το επόμενο βήμα της αντίστασης πλέον, θα είναι φυσικά αυτό που πολλοί μπορεί να υποστηρίζουν και σαν πρώτη επιλογή, δηλαδή:

Αντάρτικο πόλεων: Όποιος έχει παρακολουθήσει την πορεία των μεγάλων οργανώσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό(Baader Meinhof, BrigateRosse,17N κλπ) ξέρει πολύ καλά ότι επί της ουσίας δεν πέτυχαν τίποτα απολύτως. Τίποτα προς όφελος του λαού εννοώ, αντιθέτως πέτυχαν πολλά προς όφελος αυτών εναντίον των οποίων –υποτίθεται ότι -αγωνισθήκαν. Το ποιο προφανές είναι ότι η δράση τους οδήγησε σε ακόμα μεγαλύτερη καταστολή, σε βαθμό που ο κόσμος άρχισε να πιστεύει -πιθανόν δίκαια σε αρκετές περιπτώσεις – ότι είναι έμμισθοι υπάλληλοι της εξουσίας. Είναι προφανές ότι τέτοια κινήματα λειτούργησαν ως σφουγγάρι για την απορρόφηση της λαϊκής οργής, είτε το έκαναν σκόπιμα είτε όχι. Την εξουσία πάντως την υπηρέτησαν άριστα , βγάζοντας από τη μέση πολλούς που θα ήθελε η ίδια να βγάλει. Οι ερυθρές ταξιαρχίες για παράδειγμα απήγαγαν τον Aldo Moroκαι βρέθηκαν στη θέση του να μην ξέρουν τι να τον κάνουν αφού αντελήφθησαν ότι η εξουσία στην ουσία τους τον παρέδωσε ιδία βουλήσι και δεν τον ήθελε πίσω με τίποτα.

Σε τέτοιες οργανώσεις, πολύ συχνά παρεισφρύουν πράκτορες που οδηγούν τα πράγματα προς κατευθύνσεις που συμφέρουν την εξουσία, και όχι το λαό. Ενδιαφέρον έχει επίσης και το άρθρο του Παναγιώτη Τραϊανού σχετικά με τους Βαρδινογιάννηδες και τη 17Ν.

Το συμπέρασμα είναι μία απ’τα ίδια με το προηγούμενο: «Καλά του ‘κάναν» θα λέει ο λαός μετά από κάθε πετυχημένη ενέργεια, αλλά αποτέλεσμα ουδέν. Η δε προβοκάτσια θα πέφτει σύννεφο. Μια βόμβα για παράδειγμα που θα σκάσει και θα πεθάνουν 5-10 αθώοι, κι άντε μετά να βρεις άκρη ποιος είναι ποιος. Και να τα προσχήματα για ακόμα πιο σκληρή καταστολή. Πιό γενικευμένη προοπτική αυτού είναι η επόμενη εκδοχή ένοπλου αγώνα:


Γενικευμένο αντάρτικο στα πρότυπα της αντίστασης στην κατοχή, αντάρτικος στρατός , ΕΛΑΣ Β’ ή κάτι τέτοιο.. Προϋπόθεση για κάτι τέτοιο είναι η δημιουργία –στην παρανομία – ενόςστοιχειωδώς αξιόμαχου στρατού τουλάχιστον 20-30.000 ανδρών ο οποίος θα είναι σε θέση να καταλάβει την εξουσία με τα όπλα, έστω και σε μια μεμονωμένη γεωγραφική περιοχή και να την κρατήσει. Γιατί αυτό είναι που μετράει πραγματικά , το να καταλάβεις την εξουσία (ή να εγκαθιδρύσεις νέα ) καταλαμβάνοντας όλα τα κυβερνητικά πόστα και εκδιώκοντας/συλλαμβάνοντας τους κρατούντες. Αν δεν καταλάβεις υπουργεία / Βουλή / αστυνομία / τηλεπικοινωνίες , δεν έχεις καμία τύχη. Στην καλύτερη θα οδηγηθείς σε εμφύλιο, ειδικά αν ο στρατός της χώρας είναι ομοεθνείς σου. Στη χειρότερη, αν ο στρατός αρνηθεί να σε πολεμήσει, ας μην έχουμε καμία αμφιβολία ότι θα υπάρξει προσφυγή σε διεθνή στρατιωτική επέμβαση. Αλλά το συγκεκριμένο εγχείρημα δεν πρόκειται να φτάσει ποτέ εκεί ούτως ή άλλως. Οι συνθήκες δεν είναι ίδιες με της κατοχής. Δεν είναι δυνατόν να βγουν σήμερα 20-30000 νοματαίοι –έστω και αν είναι χωρισμένοι σε μικρές ομάδες – στην παρανομία και να ζουν στο βουνό. Θα τους βρουν την άλλη μέρα. Δεν είναι δυνατόν και να εξοπλιστούν από πουθενά τόσοι πολλοί άνθρωποι, παρά μόνο χτυπώντας και αποσπώντας όπλα από τον ίδιο τον Ελληνικό Στρατό άρα…εμφύλιος. Ούτε υπάρχει φυσικά η δυνατότητα για απόκτηση βαρέων όπλων. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι θα υπάρξει σύμπραξη με τμήματα του στρατού, αλλά και αυτή η προοπτική παρουσιάζει πολλά προβλήματα. Το πρώτο και κυριότερο είναι ότι με τα τεχνικά μέσα που υπάρχουν σήμερα και με τους κάθε λογής πράκτορες που κυκλοφορούν, το εγχείρημα θα ανακαλύπτονταν και θα εξοντονώταν πριν οι σχεδιαστές του φτάσουν σε αριθμό όχι τους 30.000, αλλά ίσως μερικές δεκάδες.

Σε κάθε περίπτωση, η ένοπλη κατάληψη της εξουσίας μπορεί να γίνει μόνο από έναν οργανωμένο στρατό όπως ο Ελληνικός στρατός. Κάθε άλλη προοπτική ένοπλης πάλης είναι σχεδόν με βεβαιότητα καταδικασμένη στην αποτυχία και το μόνο που θα κάνει θα είναι να δώσει στους προδότες όλα τα προσχήματα που χρειάζονται για να διαιωνίσουν για όλο το ορατό μέλλον την εξουσία τους. Και μη μου πει κανείς για εκλογές και ΝΔ και τι λέει ο Σαμαράς. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στην εναλλαγή των κομμάτων στο τιμόνι της Αργεντινής, το τι έλεγαν και το τι έπραξαν, και θα καταλάβει. Υπάρχει σχεδιασμός εκ των άνω, και κανείς εξ αυτών δεν είναι τόσο χαζός ώστε να παίξει όλα του τα λεφτά σε ένα άλογο. Η τακτική είναι γνωστή…( ευτυχώς ελάχιστα πετυχημένη στην Ελλάδα αν κρίνει κανείς από τα ποσοστά της ΝΔ στις δημοσκοπήσεις ) Όταν ο ένας μπαχαλεύει, ο «ανένδοτος» άλλος απορροφά τη λαϊκή οργή και εμπορεύεται ελπίδα. Οι ίδιοι που του έχουν αναθέσει αυτό το ρόλο, τον επιπλήττουν αδιάκοπα και τον παρουσιάζουν ως ανυποχώρητο για να τον καθιερώσουν ως αγωνιστή και πατριώτη στη συνείδηση του λαού. Και μετά, άντε φτου κι’απ την αρχή. Πολύ φοβάμαι ότι το γνωστό παλικάρι της ΝΔ – το οποίο εκτιμώ βαθύτατα για το θάρρος και την διαχρονική εντιμότητά του – δεν το έχει αντιληφθεί, ή πιθανότατα το έχει αντιληφθεί αλλά προτιμά να κρατά τη θέση του ούτως ώστε να μην εκλείψει μία από τις ελάχιστες φωνές αληθείας και αντίστασης μέσα στο κοινοβούλιο. Δεν μπορώ παρά να του δώσω δίκιο και να του ευχηθώ το καλύτερο στον άνισο αγώνα που δίνει. Πολύ φοβάμαι όμως ότι σε περίπτωση που η ΝΔ κερδίσει τις επόμενες εκλογές, εις αναγνώριση των αγώνων του από την ηγεσία της ΝΔ και για να συνεχίσει να αγωνίζεται για το καλό της πατρίδας, θα του δοθεί το εξαιρετικά σημαντικό νεοσυσταθέν υπουργείο «σαρδέλας και λοιπών ιχθύων»..Η θέση του υπουργού οικονομικών φυσικά και θα καταληφθεί από έναν τεχνοκράτη «..που γνωρίζει καλά τα θέματα του χρέους», πιθανόν τραπεζίτη ή κάτι αντίστοιχο.

Να ξεκαθαρίσω κάτι εδώ: Δεν είμαι ιδεολογικά αντίθετος στην προσφυγή στα όπλα. Υπάρχουν περιπτώσεις ( εξωτερική εισβολή – κατοχή κλπ ) που είναι απαραίτητη και δεν θα δίσταζα να την υποστηρίξω εάν ένοιωθα ότι είναι ο ποιο ανώδυνος και ρεαλιστικός τρόπος για την κατάλυση της κατοχής και της ανακατάληψη της πατρίδας μας, ή η τελευταία λύση , έστω και μόνο για λόγους αξιοπρέπειας. ( Και φυσικά τότε δεν θα δημοσιοποιούσα ένα αντίστοιχο άρθρο!) Είμαι αντίθετος όμως στην προσφυγή στα όπλα ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ,γιατί και μόνο γιατί θα βλάψει την υπόθεση μας. Ακόμα και αν κατάφερνε το πλήθος να καταλάβει τη βουλή –και ναι, τότε τα ελικόπτερα θα έλθουν και θα έχουν θέσεις πριβέ- δεν μπορεί να γίνει τίποτα αν δεν υπάρχει από κάτω κυβέρνηση έτοιμη να αναλάβει τα ηνία. Και βέβαια δεν εννοώ και δεν θέλω κανένα από τα άλλα κόμματα να το πράξει, ούτε φυσικά κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» ή προσωπικοτήτων. Αυτός που θα κυβερνήσει θα πρέπει να είναι αληθινά ο λαός και κανένας άλλος. Θα επανέλθω σε αυτό το θέμα σε άλλη ανάρτηση.

Για να ξαναγυρίσω στο θέμα του στρατού: Τι πιθανότητες υπάρχουν σήμερα για μια δυναμική ενέργεια από την πλευρά του στρατού; Δεν μιλάω για τίποτα χουντόφατσες που ονειρεύονται δικτατορίες σε βάθος χρόνου, αλλά για αληθινούς πατριώτες που θα ήθελαν να αποκεφαλίσουν τη σημερινή πολιτική λαίλαπα , να ακυρώσουν το μνημόνιο και να προκυρήξουν εκλογές μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα. Είναι νομίζω αυτονόητο ότι ο στρατός είναι σε θέση να γνωρίζει άριστα αυτά που ο κάθε άνθρωπος σήμερα στην Ελλάδα που έχει στοιχειωδώςενδιαφερθεί για τα τεκταινόμενα γνωρίζει: Υπάρχει σχεδιασμός εκ των άνω και οι εντόπιοι εκτελεστές του σχεδίου είναι δωσίλογοι και προδότες εσχάτου βαθμού, ικανότατοι, αδίστακτοι και πανούργοι στην εκτέλεση της «αποστολής» τους. Γιατί λοιπόν ο στρατός δεν επεμβαίνει; Εφόσον οι καταστροφές που πλήττουν τη χώρα αυτή τη στιγμή είναι ίδιες αν όχι -σε βάθος χρόνου- μεγαλύτερες ενός πολέμου, γιατί δεν αναλαμβάνει δράση;

Νομίζω ότι θα ήταν μεγάλη αφέλεια να πιστέψουμε ότι οι κρατούντες ξεκίνησαν την υλοποίηση του σχεδίου τους χωρίς προηγουμένως να εξασφαλίσουν τα νώτα τους από τον μοναδικό πόλο δύναμης μέσα σε ένα κράτος που θα μπορούσε να τους ανατρέψει άμεσα. Η εξασφάλιση αυτή δεν προήλθε από πράξεις της παρούσας κυβέρνησης κατά την περίοδο Βενιζέλου όπως θα περίμενε κανείς, αλλά απορρέει από τις πολιτικές και στρατιωτικές επιλογές της χώρας μας, με πρώτη την ίδια την ένταξή μας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Ο Ε.Σ φαίνεται να έχει γαλουχηθεί τις τελευταίες δεκαετίες με το δόγμα της προσκόλλησης στο άρμα των ΕΕ/ΝΑΤΟ. Επίσης φαίνεται ότι αποδέχεται πλήρως και το δόγμα της μεταψυχροπολεμικής εποχής σύμφωνα με το οποίο ο στρατός δεν είναι μόνο ο ένοπλος προστάτης της εθνικής ανεξαρτησίας ενός κράτους, αλλά έχει και άλλους ρόλους που καλείται να παίξει εντός και εκτός συνόρων, όπως πχ την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, εσωτερικών ταραχών και εξεγέρσεων, ειρηνευτικές αποστολές, αντιμετώπιση της κυβερνοτρομοκρατίας κλπ. Είναι ανατριχιαστική αυτή η παράμετρος την οποία με πολύ απλό και κυνικό τρόπο εξηγεί ο συνταγματάρχης ε.α Αντώνης Μυλωνάκης



Είναι συγκλονιστικό το πόσο αυτονόητα θεωρεί τα εξωφρενικά που λέει αυτός ο πρώην στρατιωτικός που πολιτεύτηκε μάλιστα με το ΛΑΟΣ. Όσο αποκρουστικά και να είναι αυτά που λέει, η αλήθεια είναι ότι αποτελούν κατευθυντήριες γραμμές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, οπότε νομίζω θα ήταν λογικό να συμπεράνουμε ότι όλες οι ηγεσίες του Ε.Σ τα τελευταία χρόνια –όπως και η σημερινή με αρχηγό τον Φράγκο Φραγκούλη – θεωρούσαν και θεωρούν αυτονόητες αυτές τις κατευθύνσεις. Ο Ελληνικός στρατός εξάλλου, συμμετέχει ενεργά σε πλήθος πολυεθνικών δυνάμεων που αποτελούν την αιχμή του δόρατος αυτής της πολιτικής όπως:

SEEBRIG: Πολυεθνική δύναμη αποτελούμενη από στρατεύματα των εξής χωρών: Αλβανία,Βουλγαρία,Ελλάδα, Τουρκία, Ιταλία, Σκόπιακαι Ρουμανία.
Το στρατηγείο της δύναμης μεταφέρεται στην Ελλάδα αυτές τις μέρες και ο πρώτος αρχηγός της για τη διετία 2011-2013 θα είναι Σκοπιανός. Ο δεύτερος για τη διετία 2013-2015 θα είναι Τούρκος. ( Μα καλά, επίτηδες το κάνουν;)

Τα στρατεύματα παραμένουν στο πάτριό τους έδαφος και συγκεντρώνονται μόνο κατόπιν της σχετικής εντολής .Σκοποί της ταξιαρχίας είναι φυσικά η ανθρωπιστική βοήθεια, αποστολές διατήρησης ειρήνης και φυσικά επικουρικές αποστολές στα πλαίσια των ΗΕ, ΕΕ και ΝΑΤΟ.



. Να σημειωθεί ότι η Helbroc στην οποία μετέχουν Ελλάδα ,Βουλγαρία,Ρουμανία και Κύπρος με συνολική δύναμη γύρω στους 1500 άνδρες, αποτελεί Ελληνική πρωτοβουλία και συστάθηκε επί ΝΔ με την ομόφωνη ψήφιση της σχετικής «τεχνικής συμφωνίας» από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Οι σκοποί της εν λόγω πρωτοβουλίας ήταν πάντα οι ίδιοι με τους σημερινούς όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει και από την άσκηση «ΕΥΡΩΠΗ-ΙΙ/08» που έλαβε χώρα στο πεδίο Ασκήσεων ΑΣΚΟΣ – ΠΡΟΦΗΤΗΣ στη Θεσσαλονίκη το 2008, ξανατονίζω – επί ΝΔ. Στο ακόλουθο link μπορεί κανείς να δει στην πρώτη φωτογραφία το κίτρινο πανό που γράφει “EU GO HOME” . Το σενάριο της άσκησης,

…..περιγράφει μία υποθετική κατάσταση κρίσης η οποία έχει ξεσπάσει σε ένα υποθετικό νησί με το όνομα «ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ». Μία μειονότητα μεταξύ των πολιτών της «ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ» είναι οργανωμένη σε παραστρατιωτικές ομάδες και μεταξύ άλλων βίαιων ενεργειών, ενεργεί επιθετικά απέναντι σε ένα μεγάλο αριθμό πολιτώντης Ε.Ε. οι οποίοι κατοικούν στο νησί. Έχουν επίσης παρατηρηθεί ωμότητες απέναντι σε πρόσφυγες που φτάνουν στο νησί από μία υποθετική νησιωτική χώρα που αποκαλείται «BROWNLAND».

Να κάνω εδώ μια παρένθεση για να πω ότι το 2005 γνώρισα τυχαία ένα παιδί γύρω στα 35 το οποίο μετά από κάποια κουβέντα μου είπε ότι είναι ομογενής εκ Γερμανίας και δουλεύει για λογαριασμό του Γερμανικού δημοσίου –όχι τίποτα παράνομο ή μυστικό – εδώ στην Ελλάδα. Ειδικότητα: Εγκληματολόγος. Ήταν φανερό ότι δεν ήθελε να πει και πολλά, αλλά μου είπε κάποια στιγμή –προκαλώντας μου τεράστια έκπληξη – ότι κάνουν κάποιες έρευνες «για τις ταραχές που περιμένουν τα επόμενα χρόνια στην Ευρώπη.» «Τι ταραχές ρε;» ρώτησα γεμάτος απορία, για να λάβω την απάντηση ότι «τα επόμενα χρόνια περιμένουν πολλές ταραχές στην Ευρώπη λόγω εξαθλίωσης, πείνας κλπ» «Ποια πείνα ρε, υπάρχει σήμερα πείνα στην Ευρώπη;» ρώτησα και πάλι γεμάτος απορία, αλλά η συζήτηση κόπηκε κάπου εκεί, και έκτοτε δεν ξανάδα το παιδί αυτό. Τις προηγούμενες μέρες, διάβασα στο Ολυμπία την ακόλουθη είδηση Το μυαλό μου πήγε σε αυτή την κουβέντα πριν 6 χρόνια. Το ύφος του συντάκτη του ακόλουθου έγγραφου δε, παραπέμπει σε Έλληνα, αφού είναι επικριτικός προς τη Γερμανία και μιλά με κάποιον υποβόσκων θαυμασμό για τους Έλληνες ( με όλα αυτά που λέει για τα λυχνάρια κλπ ) Με τα λίγα Γερμανικά που ξέρω, δεν έχω διαβάσει ποτέ ένα επίσημο Γερμανικό κείμενο που να έχει γραφτεί με τέτοιο ύφος και να χρησιμοποιεί τέτοιου είδους παρομοιώσεις.

Κοντολογίς – για να κλείσω την παρένθεση – αγαπητοί φίλοι, μας την έχουν στημένη εδώ και χρόνια, και προφανώς δε μιλάω μόνο για την Ελλάδα, αλλά για όλους τους λαούς που θα αντισταθούν στη νέα τάξη πραγμάτων. Η κυβέρνηση της ΝΔ του Καραμανλή, έβαλε την υπογραφή της σε όλα τα σχετικά έγγραφα τα οποία προετοίμασαν τη σημερινή κατάσταση, αφού μάλιστα είναι και αυτή που υπέγραψε τη συνθήκη της Λισαβόνας που άνοιξε το δρόμο στην αλλαγή του ρόλου του στρατού όπως μας πληροφορεί τόσο ευγενικά και ο κύριος Μυλωνάκης.

NRF: Πρόκειται περί μίας δύναμης ταχείας ανάπτυξης του ΝΑΤΟ, η οποία θα παίρνει εντολές κατευθείαν από το ΝΑΤΟ με παράκαμψη της εθνικής κυριαρχίας. Σκοπός η δυνατότητα ανάπτυξής της σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου μέσα σε 5-30 ημέρες ως προπαρασκευαστική για τις επόμενες ( βραδύτερα κινούμενες ) δυνάμεις.

Οι αποστολές της φυσικά περιλαμβάνουν και τις ανθρωπιστικές, διαχείριση κρίσεων κλπ. Να σημειωθεί ότι και η απόφαση για συμμετοχή της χώρας μας στη δύναμη αυτή ( πάλι η 71η) ελήφθη από την ΝΔ,-ψηφίστηκε φυσικά και από το Πασοκ- η οποία την πέρασε εσπευσμένα από το θερινό τμήμα της βουλής, ακριβώς την ημέρα προκύρηξης των εκλογών. Το στρατηγείο της πρόκειται να μεταφερθεί στη Θεσσαλονίκη το 2012 ενώ ελληνικές δυνάμεις έχουν συμμετάσχει σε ασκήσεις της από συστάσεώς της.Περιττό να πούμε ότι πολλές από αυτές τις ασκήσεις είναι και οι λεγόμενες ασκήσεις «υποστήριξης της ειρήνης»

Γενικά νομίζω ότι είναι μάλλον περιττό να επεκταθώ περισσότερο εδώ για να εξηγήσω τον τρόπο με τον οποίο οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις έχουν ενσωματωθεί πλήρως στους μηχανισμούς των ΕΕ και ΝΑΤΟ. Η Ενσωμάτωση αυτή είναι αποτέλεσμα των εθνικών επιλογών μας οι οποίες προωθήθηκαν από όλες τις κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης και δεν οφείλεται σε διαβρωτική δράση της τελευταίας κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Ούτε φυσικά η ηγεσία των Ε.Δ είναι αντεθνική ή προδοτική. Ο κύριος Μυλωνάκης μας εξηγεί με χαρακτηριστική αφέλεια αυτά που όλη η ηγεσία των Ε.Δ αποδέχεται ως δεδομένα (Αλλιώς δεν θα μπορούσε να σταθεί ως ηγεσία με δεδομένη την εθνική πολιτική των τελευταίων δεκαετιών στο θέμα της άμυνας). Η ίδια η παρουσία μας λοιπόν μέσα σε αυτούς τους οργανισμούς και η απόλυτη εξάρτησή και ενσωμάτωσή μας σε οικονομικό αλλά και στρατιωτικό επίπεδο, καθιστά αδύνατη οποιαδήποτε ενέργεια εκ μέρους του στρατού χωρίς ταυτόχρονη έξοδό μας και απ’το ΝΑΤΟ και από την ΕΕ, και φυσικά και από το Ευρώ. Μία δυναμική ενέργεια από την πλευρά του στρατού θα σήμαινε κατ’αρχήν οικονομικό πόλεμο ( με την διακοπή της παροχής ρευστότητας από την ΕΚΤ αλλά και με χίλιους δυό άλλους τρόπους), πιθανόν μάλιστα και στρατιωτική επέμβαση από τους πρώην συμμάχους εφόσον ο στρατός θα αποφάσιζε –αναγκαστικά- και την έξοδο από ΕΕ/ΝΑΤΟ. Δεν θα ήταν καθόλου δύσκολο για τους Ευρωπαίους να δικαιολογήσουν στην κοινή τους γνώμη μία τέτοια επέμβαση, ειδικά αν σκεφτεί κανείς τους μηχανισμούς προπαγάνδας που έχουν και οι οποίοι θα παρουσίαζαν τον Ελληνικό λαό ως θύμα του στρατού και την κυβέρνηση ΓΑΠ ως εκλεγμένο θεματοφύλακα της δημοκρατίας. Δεν είναι τυχαίο ότι η προπαγάνδα τους τον τελευταίο χρόνο αποσκοπεί στο να παρουσιάσει εμάς του ίδιους ως διεφθαρμένους,τεμπέληδες, ανίκανους κλπ, και την πολιτική μας ηγεσία ως τη φωτισμένη εξημερώτρια ενός σιχαμερού έθνους που ανθίσταται στον εκπολιτισμό του.Σε μία τέτοια περίπτωση, είναι περιττό να αναφέρω ποιοι θα ήταν αυτοί που θα έτρεχαν πρώτοι πρώτοι να συνδράμουν με στρατεύματα τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ που θα επιτιθόντουσαν στη χώρα μας.

Το συμπέρασμα από όλα τα παραπάνω, είναι ότι ο στρατός δεν πρόκειται να επέμβει και θα κάνει μάλιστα πολύ καλά. Σε περίπτωση μάλιστα που υπάρξει προσφυγή στα όπλα από τον ίδιο το λαό με οποιονδήποτε από τους προαναφερθέντες τρόπους είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα τον βρούμε μπροστά μας ως αντίπαλο υπό τη σκέπη των ΝΑΤΟ/ΕΕ, καθώς η οποιαδήποτε άρνησή του να συνεργαστεί θα ισοδυναμεί σε συνέπειες με μία δυναμική ενέργεια για την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού από μέρους του. Και επειδή είναι προφανές ότι θα υπάρξει πρόβλημα μεΈλληνες φαντάρους οι οποίοι θα κληθούν να αντιμετωπίσουν με τα όπλα τα αδέλφια τους, τις όποιες επιχειρήσεις εναντίον ένοπλων διαδηλωτών ή αντάρτικων ομάδων θα συνδράμουν –ή και αναλάβουν- διεθνή στρατεύματα. Η όποια αλλαγή πολιτικού σκηνικού στη χώρα μας, δεν μπορεί παρά να γίνει μέσω ενός απολύτως ειρηνικού, μαζικότατου λαϊκούκινήματος το οποίο θα είναι πλήρως νομιμοποιημένονα καταλάβει την εξουσία, χωρίς -ει δυνατόν- να ανοίξει μύτη, και χωρίς να δώσει το πρόσχημα σε ΕΕ/ΝΑΤΟ να επέμβουν εναντίον μας στρατιωτικά. Για όσους ανησυχούν για τη γείτονα σε περίπτωση που θα μείνουμε εκτός ΝΑΤΟ, να πω απλώς ότι δεν είναι κατάλληλη στιγμή για πολεμικές κινήσεις εναντίον ενός κράτους όταν το κράτος χαρακτηρίζεται από ομοψυχία και έχει πετύχει κάτι που αυξάνει την αυτοπεποίθηση του λαού του. Ειδικά αν υπάρχει συσσωρευμένη ενέργεια λόγω προτέρας καταπίεσης η οποία μπορεί να ξεσπάσει άγρια εις βάρος του εισβολέα όπως συνέβη το ’40. Πρέπει να ειπωθεί μάλιστα ότι μία τέτοια εξέλιξή, θα έθετε και πάλι τον Ε.Σ στην υπηρεσίααποκλειστικά του ελληνικού λαού με όλα τα θετικά που αυτό συνεπάγεται. Εξάλλου η Τουρκία δεν θα νομιμοποιούνταν για οποιαδήποτε μονομερή ενέργεια αλλά και δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση ναεμπλακεί σε πόλεμο που θα διαρκέσει πάνω από μερικές μέρες ή άντε βδομάδες καθότι αυτός θα μετριάσει σημαντικά τη δυνατότητα στρατιωτικού ελέγχου σε επικίνδυνα εσωτερικά της μέτωπα. Υπ’αυτό το πρίσμα , είναι πολύ πιθανό να προκαλέσει ένα θερμό επεισόδιο τώρα που η πατρίδα μας είναι αποδυναμωμένη, αναμένοντας ότι το ΝΑΤΟ θα επέμβει άμεσα στέλνοντας στρατεύματα να μπουν ανάμεσά μας με σκοπό να μας καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με ότι αυτό συνεπάγεται (σενάριο που καθόλου δεν αποκλείεται να έχει ήδη μαγειρέψει ο αρχιπροδότης), και μάλλον απίθανο να επιχειρήσει κάτι τέτοιο αν είμαστε εκτός ΝΑΤΟ και έτοιμοι να πολεμήσουμε μέχρις εσχάτων. Ειδικά μάλιστα αν φροντίσουμε να κάνουμε και πιο συμφέρουσες για τη χώρα μας συμμαχίες..

Προσπάθησα σε αυτό το κείμενο να εξερευνήσω τη σκοπιμότητα της προσφυγής στα όπλα μεμονωμένα ή μαζικά από την πλευρά του λαού, ή από την πλευρά του στρατού, με σκοπό την ανατροπή της παρούσας κατάστασης. Το συμπέρασμά μου είναι ότι κάτι τέτοιο θα επισπεύσει και θα εδραιώσει την καταστροφή της πατρίδας μας , για αυτό και πρέπει με κάθε τρόπο να αποφευχθεί . Για όσους διακυρήσσουν ότι καμίαεπανάσταση δεν έγινε ποτέ χωρίς αίμα, να πω απλά ότι οι ένοπλες επαναστάσεις ήταν επιτυχημένες στο βαθμό που οδήγησαν σε κατάληψη της εξουσίας, μια και αυτό είναι το ζητούμενο για την οποιαδήποτε ριζική αλλαγή. Η κατάληψη της εξουσίας όμως από δυνάμεις ανατρεπτικές μίας πολιτικής κατάστασης, έγινε πάμπολλες φορές και χωρίς την προσφυγή στην ένοπλη πάλη –είναι μάλιστα ο κανόνας- όπως μαρτυρούν στη σύγχρονη ιστορία οι περιπτώσεις της Αργεντινής, του Ισημερινού, της Ουγγαρίας, της Βενεζουέλας κ.α .Είναι λοιπόν δυνατή η κατάληψη της εξουσίας μέσω ένοπλης πάλης στην Ελλάδα σήμερα; Κατηγορηματικά όχι, αφού έχουν εδραιωθεί πανίσχυροι μηχανισμοί για την αντιμετώπιση ακριβώς αυτής της εξέλιξης, άσε που υπάρχουν και λύκοι τριγύρω που περιμένουν την αναμπουμπούλα για να χαρούν.

Η παγκόσμια διακυβέρνηση, ή για να το θέσω λιγότερο συνομοσιολογικά η μεταφορά της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας –αλλά και όλων των άλλων κρατών της ΕΕ σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό καθώς και των ΗΠΑ – σε υπερεθνικά κέντρα εξουσίας, δεν είναι κάτι το οποίο επίκειται να γίνει, αλλά είναι ήδη γεγονός με τις σχετικές πολιτικές στους τομείς πολιτικής/οικονομίας/άμυνας να προωθούνται για δεκαετίες και να είναι ήδη ώριμες σε ένα μεγάλο βαθμό. Κομμάτι αυτής της πολιτικής είναι και οι πάσης φύσεως πολυεθνικοί στρατιωτικοί σχηματισμοί οι οποίοι σα στόχο έχουν την επιβολή δια της βίας αν χρειασθεί των παραπάνω πολιτικών. Γι αυτό και είναι φύσις αδύνατον να υπάρξει η οποιαδήποτε θετική αλλαγή προς την κατεύθυνση ανακατάληψης της εθνικής μας ανεξαρτησίας και της άσκησης εθνικά συμφέρουσας οικονομικής πολιτικής όσο παραμένουμε μέλη των ΕΕ/ΝΑΤΟ. Είναι συνεπώς φανερό ότι κανένα κόμμα –ότι και να διακυρήσσει – δεν πρόκειται να μας σώσει από τη λαβίδα των διεθνών κέντρων εξουσίας αν δεν μας οδηγήσει έξω από αυτούς τους διαβολικούς σχηματισμούς που σκοπός τους απ’ότι φαίνεται πλέονήταν εξαρχής η επιβολή αυτής της κατάστασης στην οποία οδηγείται η χώρα μας. Ακόμα και αν υπάρχουν πατριώτες πολιτικοί οι οποίοι σαν μονάδες θα ακολουθήσουν φυγόκεντρες πολιτικές , είναι σίγουρο ότι αργά ή γρήγορα θα προσκρούσουν στο τείχος άρνησης των παραπάνω οργανισμών, ειδικά εφόσονελέγχουν την οικονομία μας μέσω του Ευρώ αλλά σε μεγάλο βαθμό και το στρατό μας μέσω των συμφωνιών που έχει υπογράψει η χώρα μας. Άσε που όπου δεν πιάνουν οι απειλές, εμφανίζονται αυτά τα καταραμένα αεροσκάφη που έχουν την κακή συνήθεια να πέφτουν όταν μεταφέρουν ανθρώπους που με τον ένα ή άλλο τρόπο στέκονται εμπόδια στους σχεδιασμούς των δυναστών του κόσμου. (Βλέπε  σχετικά με Jaime Roldos –Ισημερινός, Omar Torrijos Παναμάς , όπως επίσης και Lech Kaczynski , απόδειξή ότι δεν μπορείς να είσαι Pro-NATO αλλά anti-EU ,ούτε φυσικά και το αντίστροφο. Φαίνεται ότι στην περίπτωση του Πολωνού προέδρου, όλοι –συμπεριλαμβανομένης και της Ρωσίας –είχαν συμφέρον να φύγει ο Kaczynski από τη μέση. Να σημειώσουμε επίσης, ότι δεν μιλάμε για κάποιον Πολωνό…Τσε Γκεβάρα ,αλλά για έναν συντηρητικό πολιτικό που απλώς έβαλε το συμφέρον της πατρίδας του πάνω από το συμφέρον των διεθνών κέντρων εξουσίας.)



Κατά συνέπεια, η όποια αλλαγή δεν μπορεί να έλθειμέσω ένοπλου αγώνα αλλά ούτε και από έναν συγκεντρωτικό πολιτικό σχηματισμό όπως τα πολιτικά κόμματα της πατρίδας μας εφόσον δεν προωθούν την έξοδό μας από ΕΕ/ΝΑΤΟ και Ευρώ, κάτι που δεν κάνει πλέον ούτε το ΚΚΕ. Κι αυτό, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι κάποιο από τα κόμματα είναι 100% πατριωτικό και 100% αδέσμευτο, αφού μέσα στα υφιστάμενα πλαίσια, είναι καταδικασμένο να αποτύχει και να εμπλέξει τη χώρα μας σε τρομερές περιπέτειες. Αυτό που πρέπει να γίνει αντιθέτως, είναι η πλήρης αποκέντρωση της εξουσίας ( κάθε δήμος , κάθε γειτονιά κι ένας πόλος εξουσίας ) ούτως ώστε η πολιτική να υπαγορεύεται από τον ίδιο το λαό και οι πάσης φύσης ηγέτες του να μην είναι ηγέτες αλλά εκτελεστές των εντολών του , δεμένοι θεσμικά από κάθε πλευρά και άμεσα ανακλητοί σε περίπτωση που διαπιστωθεί ότι δεν προωθούν τις λαϊκές εντολές. Ένας ηγέτης μπορεί να απειληθεί και ένα αεροσκάφος να πέσει, δεν μπορεί όμως να εξουδετερωθεί δια της βίας ένας ολόκληρος λαός, ειδικά αν έχει καταλάβει την εξουσία χωρίς ίχνος βίας. Και δεν θα έχει κανένα νόημα να εξουδετερωθεί με οποιονδήποτε τρόπο ένας τέτοιος ηγέτης αφού δεν θα είναι ηγέτης αλλά εκπρόσωπος και ο αμέσως επόμενος θα είναι αναγκασμένος από τους θεσμούς να ακολουθήσει την ίδια πολιτική. Αυτά για όσους ελπίζουν ότι θα ξεπηδήσει ένας λαϊκός ηγέτης μέσα από το κίνημα που θα σαρώσει τα πάντα. Δεν πρόκειται να συμβεί, και εάν συμβεί υπάρχουν έτοιμοι οι πολυδοκιμασμένοι μηχανισμοί για να τον εξουδετερώσουν. Για όσους πιστεύουν ότι κάτι τέτοιο είναι ουτοπικό να καταθέσω την προσωπική μου εκτίμηση –για όλους τους ανωτέρω λόγους- ότι είναι χιλιάδες φορές ποιο ρεαλιστικό από την πίστη ότι ένα σημερινό κόμμα είναι δυνατόν να αλλάξει τα πράγματα, αν όχι με ανατρεπτικό τρόπο, τουλάχιστον με επιστροφή στην «προτέρα κατάσταση» .Το ποτάμι –μέσα στα υφιστάμενα πλαίσια- δεν γυρίζει πίσω, όταν μάλιστα φαίνεται πλέον ότι αυτός ήταν ο προορισμός του εκ συστάσεως των οργανισμών που εξασφάλισαν την ροή του μέχρι σήμερα. Η διαρκής συγκέντρωση εξουσίας όλο και σε λιγότερα υπερεθνικά πολιτικά και στρατιωτικά χέρια, αυτό ακριβώς μαρτυρά…

Προσπάθειες στην παραπάνω κατεύθυνση στην Ελλάδα υπάρχουν ήδη, και αναμένονται και άλλες. Έχω –νομίζω βάσιμες- ελπίδες, ότι μόλις υπάρξει μία αποφασιστική αρχή, θα ακολουθήσει η πλημμυρίδα , όπως ακριβώς η πρώτη συγκέντρωση των αγανακτισμένων οδήγησε στη λαοθάλασσα της Τρίτης και Τετάρτης. Για το τι πιστεύω ότι μπορεί να γίνει θα γράψω σε επόμενη ανάρτηση.

Για να κλείσω, να πώ ότι όποιος σε αυτή τη χώρα έχειπιει μία φορά ένα καφέ κάτω από τον πλάτανο στην κεντρική πλατεία οποιουδήποτε Ελληνικού χωριού,

..έχει ταξιδέψει έστω μία φορά σε κάποιο ελληνικό νησί χορταίνοντας το μάτι του με το γαλάζιο και τα απίστευτα κομματάκια ξηράς που είναι σπαρμένα σε αυτό δροσίζοντας το κορμί του στα νερά τους,

..έχει δει με τα μάτια του τον Ερμή του Πραξιτέλη -συμπληρώνοντας νοητά το δεξί του χέρι με το τσαμπί από σταφύλια- και τον Διόνυσο , την ψυχή της Ελλάδος να απλώνει το χέρι του ανυπόμονα για να αρπάξει τη ζωή –τη χαρά της ζωής που είναι δομικό στοιχείο της ψυχής του Έλληνα ,

..όποιος έχει βρεθεί έστω μία φορά σε μία ελληνική μάζωξη με φαί και κρασί –όπου τα πιάτα με τα μεζεδάκια είναι στη μέση απ’ όπου παίρνουν όλοι-έστω και αν αυτή ήταν το γεύμα που ακολούθησε μία κηδεία και διαπίστωσε ότι στην Ελλάδα μάζωξη = γλέντι,

..όποιος θυμάται ακόμα τον ανεξήγητο κόμπο στο λαιμό την πρώτη φορά που πρόσεξε ένα ηπειρώτικο κλαρίνο, μία Κρητική μαντινάδα ή ένα ταξίμι του Μάρκου κι ενώ μέχρι τότε δεν είχε ακούσει παρά μόνο ξένη μουσική,

..όποιος είδε τουρίστες να είναι ράκη που γυρίζουν στην πατρίδα τους,

και βρέθηκε στο συννεφιασμένο εξωτερικό και πεθύμησε τον ήλιο μας, τον ήλιο της Ελλάδος που δεν είναι ο ίδιος με τον άλλων, γιατί ο δικός μας δεν είναι μίζερος σαν και το δικό τους αλλά γενναιόδωρος (ενίοτε το παραξηλώνει είναι η αλήθεια ..)

..όποιος δροσίστηκε κάτω από μια ελιά, ή τρώγοντας καρπούζι αγορασμένο από ντάτσουν και γέλασε με την καρδιά του με τους ξένους που δεν ξέρουν ούτε πώς να το κόψουν!

και αυτά δεν είναι παρά απλά, λαϊκά πράγματα ..

δεν μπορεί παρά να τη λατρεύει αυτή τη χώρα..Κι ας έχει χίλια στραβά..Πόσο μάλλον όταν κάποιος γνωρίζειή ενδιαφέρεται να μάθει παραπέρα την απίστευτη κουλτούρα, κληρονομιά και ιστορία που διαθέτει και διαπιστώνει ότι και ο ίδιος, όπως και όλοι οι άνθρωποι στην πατρίδα του που εκτιμά, είναι παιδιά αυτής της κουλτούρας, στον ένα ή τον άλλο βαθμό.

Όποιος τα έχει βιώσει αυτά, ξέρει ότι δεν υπάρχει ζωή έξω από την Ελλάδα γι αυτόν. Μπορεί κάποιος να δεχτεί την ξενιτιά σαν επιλογή, δεν είναι δυνατόν όμως να δεχτεί να τον διώξουν με το ζόρι, γιατί -για όσους σκέφτονται να φύγουν-, περί αυτού πρόκειται. Δεν είναι δυνατόν να δεχτεί ότι θα έρχεται σαν τουρίστας να απολαμβάνει τις πριβέ παραλίες της κατεστραμμένηςτου πατρίδας όταν οι ντόπιοι συμπατριώτες του θαλιμοκτονούν. Δεν είναι δυνατόν να διαχωρίσει τη μοίρα του απ’αυτή του Ελληνικού λαού.

Όλα αυτά…θα τα πάρουμε πίσω. Ακόμα και αν σε πρώτη φάση, καταφέρουν να μας τα αποσπάσουν.Πρέπει όμως να είμαστε πανέξυπνοι στις δράσεις μαςκαι την κάθε έκπληξη που θα τους προκαλούμε να τη διαδέχεται η επόμενη. Πρέπει να είμαστε και ελεύθεροι, πράγμα που σημαίνει να είμαστε έτοιμοι να αναθεωρήσουμε και απόψεις/πεποιθήσεις μιας ζωής, και να τις περάσουμε από κόσκινο, αφού ο κάθε ένας από μας αναγνωρίσει ότι όσο έξυπνος και αν ήταν, όσο και αν μελετούσε, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο την τελευταία εικοσαετία έχει πέσει θύμα προπαγάνδας,περισσότερες από μία φορά. Και πρέπει να το κάνουμε , γιατί όλοι πλέον ξέρουμε τι παίζεται στο τραπέζι. Δενυπάρχουν περιθώρια για φουσκωμένα εγώ και οχυρώσεις πίσω από παγιωμένες απόψεις. Δεν υπάρχουν περιθώρια για ξεσπάσματα οργής που δεν θα φέρουν κανένα πρακτικό αποτέλεσμα αλλά αντιθέτως μπορεί να φέρουν την καταστροφή. Η δε πλατεία, ήταν μόνο η αρχή. Πρέπει να κάνουμε την υπόθεση της ανακατάληψης της πατρίδας μας προσωπική,καθημερινή μας υπόθεση , και να έχουμε υπομονή και καρτερικότητα.

Καλή δύναμη και καλό κουράγιο.

Βάνος

Από το Olympia 

το είδα στον Οδυσσέα.