ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

"Δημοψήφισμα είναι μια διαδικασία άμεσης ψηφοφορίας ολόκληρου του εκλογικού σώματος, προκειμένου να επικυρωθεί ή να απορριφθεί μια πρόταση που έχει ιδιαίτερη σημασία για ένα κράτος.
Δημοψηφίσματα διοργανώνονται συνήθως για σημαντικά ζητήματα, όπως για την υιοθέτηση νέου Συντάγματος, την επικύρωση νέας Συνθήκης, κ.λπ.
Σε πολλές χώρες τα δημοψηφίσματα αποτελούν συνήθη πρακτική, διοργανώνονται εύκολα, με πρόταση βουλευτών ή συλλογή υπογραφών, σε τοπικό ή εθνικό επίπεδο." 

(wikipedia)

Αναρωτηθήκατε ποτέ, για ποιο λόγο, στη χώρα στην οποία γεννήθηκε η δημοκρατία, έχει να γίνει δημοψήφισμα από το 1946;   Γιατί δεν προβλέπεται από το σύνταγμα μας κανένας άλλος τρόπος πρόκλησης δημοψηφίσματος εκτός από αίτημα δημοψηφίσματος που πρέπει να υποβάλλουν 151 βουλευτές, το οποίο θα πρέπει να υπερψηφίσουν τα δύο τρίτα (3/5) της βουλής; Γιατί δεν προβλέπεται διενέργεια δημοψηφίσματος με συλλογή υπογραφών;  Γιατί δημοψήφισμα στην Ελλάδα, μπορεί να γίνει ΜΟΝΟ όταν και εφόσον το επιθυμήσει η κυβέρνηση; (αφού πρέπει να εγκρίνουν τα 3/5 της βουλής). Γιατί κανένας άλλος τρόπος δεν προβλέπεται από το σύνταγμα;

Ερευνώντας τους πιθανούς λόγους για τους οποίους οι κυβερνώντες δεν διενεργούν ποτέ δημοψήφισμα, και δε μας ρωτάνε ποτέ πριν πάρουν μια τεράστιας σημασίας για την μοίρα μας απόφαση, καταλήγουμε σε δυο πιθανές απαντήσεις , ότι αυτό γίνεται είτε επειδή μας θεωρούν ανίκανους, είτε επειδή μας θεωρούν ιδιοκτησία τους.  Και στις δυο περιπτώσεις, κατώτερους από τους ίδιους.


Οταν άκουσα ότι ο τρισμέγιστος δημοκράτης πρωθυπουργός μας θα διενεργήσει δημοψήφισμα, παρά το γεγονός ότι θα έπρεπε να χαρώ (αφού πιστεύω στην τεράστια δύναμη του δημοψηφίσματος),  προβληματίστηκα.  Με ιδιαίτερη καχυποψία ομολογώ προσπάθησα να σκεφτώ έναν λόγο για τον οποίο, μια κυβέρνηση που έχει αποθρασυνθεί τόσο πολύ ώστε να ξεπουλάει απροκάλυπτα τη γη, τις ζωές και την αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου λαού να διενεργήσει δημοψήφισμα, ειδικά τώρα, που η "αγανάκτιση" του κόσμου εκτονώθηκε τόσο έντεχνα στις πλατείες και κανείς δεν φωνάζει πια για όσα γίνονται. Εναν λόγο για τον οποίο μια κυβέρνηση που μας έσυρε στο ΔΝΤ χωρίς δημοψήφισμα, υπέγραψε το μνημόνιο χωρίς δημοψήφισμα, υπέγραψε το μεσοπρόθεσμο χωρίς δημοψήφισμα, άλλαξε τον μεταναστευτικό νόμο χωρίς δημοψήφισμα και έλαβε γενικά αποφάσεις τεράστιας σημασίας για τη χώρα μας χωρίς δημοψήφισμα, τώρα θέλει να κάνει δημοψήφισμα;

Προσπάθησα να απαντήσω στην παραπάνω ερώτηση καλοπροαίρετα, αλλά δεν τα κατάφερα.Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι ο τρισμέγιστος δημοκράτης πρωθυπουργός μας θέλει να κάψει το τελευταίο μας χαρτί. Το δημοψήφισμα.


Η πρόσφατη εμπειρία των αγανακτισμένων, απέδειξε ότι ο Ελληνικός λαός, παρ' όλο που αυτό δεν είναι αποκλειστικό του προνόμιο, δεν έχει την απαιτούμενη γενική και πολιτική παιδεία για να ασκήσει "άμεση" δημοκρατία, όχι τουλάχιστον όπως την εννοούν οι αγανακτισμένοι. Αυτό φάνηκε στις συνελεύσεις που έμοιαζαν περισσότερο με υπαίθρια εκπομπή της Αννίτας Πάνια και λιγότερο με χώρο άσκησης δημοκρατίας. Δεν ισχυρίζομαι ότι η προσπάθεια δεν έπρεπε να γίνει, αλλά απέτυχε. Και πρέπει να βγάλουμε τα συμπεράσματα μας και να προχωρήσουμε παρακάτω.

Σε έναν ναυαγό που δεν έχει πιει νερό για μέρες, δεν του δίνουμε να πιει από το μπουκάλι. Διψάει, αλλά θα πεθάνει. Πρώτα του βρέχουμε τα χείλια, μετά του δίνουμε να πιει με το καπάκι και μετά του δίνουμε το μπουκάλι. Μια παρόμοια διαδικασία θα πρέπει να ακολουθήσουμε και για τον Ελληνικό λαό, που διψάει για δημοκρατία, αλλά διψάει πάρα πολύ. Για την ακρίβεια πεθαίνει της δίψας.

Στον Ελληνικό λαό, δεν μπορείς να δώσεις "άμεση δημοκρατία" πριν αποκτήσει την απαιτούμενη πολιτική παιδία. Μπορείς όμως να επιφέρεις μικρές αλλαγές (τεράστιας όμως σημασίας) με τις οποίες το πολιτικό περιβάλλον να γίνει λίγο περισσότερο δημοκρατικό. Να κάνεις ένα βήμα. Προς την σωστή κατεύθυνση. Που απέχει πολύ από την κατεύθυνση που έχουμε πάρει. Αυτό το μικρό βήμα τεράστιας σημασίας, είναι το δημοψήφισμα.

Το δημοψήφισμα είναι κάτι χειροπιαστό, μια αλλαγή που δεν προϋποθέτει καταστροφή της σημερινής κοινωνίας και κράτους, αλλά μπορεί να εφαρμοστεί εύκολα, με την υπάρχουσα υποδομή, με διαδικασία όμοια με των εκλογών - ενισχυμένη ίσως με περισσότερους κληρωτούς στις εφορευτικές επιτροπές. Μελλοντικά και όταν οι πολίτες θα αποκτήσουν πολιτική παιδεία τέτοια ώστε να μην κρύβουν την ψήφο τους, το δημοψήφισμα θα μπορούσε να διενεργείται και ηλεκτρονικά, μέσω διαδικτύου και μηχανημάτων τύπου ΑΤΜ στα ΚΕΠ υπο την προϋπόθεση ότι τα αποτελεσματα θα δημοσιεύονται ανοικτά και δημόσια.

Η ιδέα αυτή, το να αποφασίσουμε δηλαδή εμείς (ο λαουτζίκος) για την τύχη μας, είναι η πιο επικίνδυνη για το σύστημα. Το να ζητάμε "περισσότερη" δημοκρατία ή "άμεση" δημοκρατία γενικά και αόριστα, ούτε απειλεί το σύστημα, αλλά ούτε και μπορεί να μας βοηθήσει, γιατί ο λαός για να κατέβει στο δρόμο θέλει χειροπιαστά πράγματα και όχι γενικότητες.

Το σημερινό πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο, έχει φτιάξει τα πράγματα έτσι, ώστε να λαμβάνει αυτό τις αποφάσεις, (τώρα τελευταία μόνο εις βάρος μας), χωρίς ποτέ να μας ρωτήσει, παρουσιάζοντας μπροστά μας έναν πολιτικό μαριονέτα από την γκάμα των μαριονετών που ελέγχει στη βουλή και εκτείνεται σε όλα τα σχέδια και τα χρώματα, από βαθύ μαύρο, μπλέ, πράσινο, κόκκινο, ροζέ, δημιουργώντας μας την ψευδαίσθηση ότι έχουμε δημοκρατία και ότι εμείς αποφασίζουμε μέσω των αντιπροσώπων μας. Το σύστημα λοιπόν, δεν πρόκειται να ρισκάρει τόσο κόπο και χρήμα και να αφήσει τον λαουτζίκο να αποφασίσει μόνος του για τη μοίρα του.

Δυστυχώς όμως γι αυτούς, στο σύνταγμα, υπάρχει ήδη μία ομάδα από αυτές που βρίσκονται καθημερινά εκεί, οι 300 Ελληνες, που δεν ζητάνε "πραγματική", ή "περισσότερη" δημοκρατία γενικά και αόριστα, αλλά δημοψήφισμα για πολύ συγκεκριμένα ερωτήματα που αν ετίθεντο προς ψήφιση, θα άλλαζε σίγουρα η πορεία της χώρας μας.  Και αυτό είναι κακό. Δεν πρέπει να επιτραπεί. Ετσι ο πρωθυπουργός μας, για να διατηρήσει την υφιστάμενη πολιτική κατάσταση, ανέλαβε να κάψει και το τελευταίο μας χαρτί, πως αλλιώς, αλλάζοντας του το νόημα και την ουσία.


Διότι το δημοψήφισμα, για να έχει δύναμη, προϋποθέτει τρία πράγματα:

- Σωστή διατύπωση ουσιαστικών ερωτημάτων,
- Ισο χρόνο παρουσίασης των πιθανών απαντήσεων στην τηλεόραση (Ισηγορία) προκειμένου να αποφασίσουμε,
- Διαφανής διαδικασία.

Αν μία εκ των προϋποθέσεων εκλείψει, το δημοψήφισμα μετατρέπεται από ισχυρό εργαλείο του λαού, σε εργαλείο του συστήματος.

Αν τα ερωτήματα που θα τεθούν είναι άσχετα, ή ασαφώς διατυπωμένα, το δημοψήφισμα δεν έχει νόημα και χρησιμεύει μόνο για να νομιμοποιήσει το ολιγαρχικό σημερινό πολίτευμα ως "δημοκρατία". Αν τεθούν τα σωστά ερωτήματα και η τηλεόραση εμφανίζει διαρκώς την μία απόφαση σωστή και την άλλη καταστροφική, επιστρατεύοντας τον στρατό των καθηγητών, εμπειρογνωμόνων, ειδικών και όλων των υπολοίπων παπαγάλων του, το δημοψήφισμα θα στραφεί εναντίον του λαού. Αν η διαδικασία δεν είναι διαφανης και "ψηφίσουν και τα δέντρα" ή ψηφίσουν μερικά πούλμαν αλλοεθνών, το δημοψήφισμα θα στραφεί εναντίον του λαού.


Το δημοψήφισμα, είναι ένα εργαλείο. Και όπως το χειρουργικό νυστέρι, που μπορεί να βοηθήσει σε μια εγχείρηση και να σώσει μια ζωή, αλλά μπορείς με αυτό να βγάλεις το μάτι σου,  έτσι και το δημοψήφισμα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν νυστέρι για να βγάλει τη σαπίλα από την κοινωνία μας, αλλά μπορεί με αυτό να βγάλουμε και το μάτι μας.

Ο τρισμέγιστος πρωθυπουργός μας θέλει να μας πιάσει το χέρι και με το δημοψήφισμα να μας βγάλει το μάτι.

Παρ' όλα αυτά όμως, πρέπει να δούμε καθαρά, ότι έχουμε ένα νυστέρι. Το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός μας θα προσπαθήσει να το χρησιμοποιήσει με λάθος τρόπο, δε σημαίνει ότι πρέπει να παραιτηθούμε απο το δημοψήφισμα και να πετάξουμε το νυστέρι, γιατί θα το χρειαστούμε.

Το δημοψήφισμα, σαν εργαλείο δημοκρατίας, έχει τα παρακάτω πλεονεκτήματα:

• Εϊναι ο μοναδικός τρόπος άσκησης δημοκρατίας.

• Μια πολιτεία στην οποία οι αποφάσεις λαμβάνονται με δημοψηφίσματα, δημιουργεί ενεργούς πολίτες..

• Με τα δημοψηφίσματα, ο ρόλος της κυβέρνησης γίνεται καθαρά εκτελεστικός, αφού τις σοβαρές αποφάσεις δεν τις παίρνει η κυβέρνηση, αλλά ο λαός.  Οι αρχαίοι μας πρόγονοι, δεν ψήφιζαν αντιπρόσωπους που αποφάσιζαν για τα κοινά, αλλά διόριζαν εκτελεστές των αποφάσεων τους, σε πολλές χρονικές περιόδους κληρωτούς. Αποφάσιζαν στην αγορά με δημοψηφίσματα (δια βοής μεν, αλλά δημοψηφίσματα σύμφωνα με τον ορισμό) και οι πολιτικοί εκτελούσαν τις αποφάσεις.  Σήμερα έχουμε την τεχνολογία και τη δυνατότητα να ασκήσουμε δημοκρατία στη χώρα μας.  Αν αποκτήσουμε την πολιτική παιδεία και φτάσουμε στο σημείο να επικυρώνονται οι νόμοι της βουλής με δημοψηφίσματα, ο ρόλος της Βουλής, θα γίνει προπαρασκευστικός, αφού ο τελικός νομοθέτης θα είναι ο λαός. Ολα αυτά θα βοηθήσουν και στην απεξάρτηση της δικαστικής εξουσίας από την κυβέρνηση.  Και θα γίνει και ένα βήμα για να καταπολεμηθεί το τέρας της κομματοκρατίας.

• Θα τελειώσουν οι  "~ισμοί" που μας χωρίζουν.  Σοσιαλισμός, κουμουνισμός, φιλελευθερισμός, αναρχισμός, εθνικισμός.  Η δημοκρατία, δε χρειάζεται ~ισμούς.   Οι ~ισμοί είναι αυτοί που δίχασαν τον αριστερό χώρο στην Ελλάδα ο οποίος σήμερα είναι διασπασμένος σε χίλια κομμάτια. Και ξέρετε γιατί;  Γιατί η προσχώρηση σας σε κάθε ένα από τα κομμάτια αυτά, απαιτεί να δεχθείτε ΟΛΟΚΛΗΡΟ τον ~ισμό. Και αν δε σας κάνει, να πάτε σε άλλο μαγαζί. Ετσι λοιπόν, ο ~ισμός του κου κου έ, δεν ταιριάζει με τον ~ισμό του Σύριζα, ούτε με του μου λου κουκουε,  ενώ ο ~ισμός των αναρχικών για κάποιο λόγο είναι κάθετα αντίθετος και εχθρικός προς τον ~ισμό των κουμουνιστών. Η δημοκρατία βάζει στην άκρη όλους αυτούς τους ~ισμούς. Ο Δημοκράτης ακούει όλους και αποφασίζει κατα περίπτωση. Μπορεί στην εξωτερική του πολιτική να αποφασίσει να είναι εθνικιστής, στην υγεία κουμουνιστής, στην παιδεία δεξιός, στην οικονομία σοσιαλιστής (πραγματικός όχι σαν αυτούς που έχουμε) και σε οτιδήποτε άλλο, ότι αποφασίσει ότι πρέπει να κάνει.

• Θα ενωθεί η κοινωνία και θα μειωθεί η κλαδική έχθρα (ο ιδιωτικός με τον δημόσιο, ο αγρότης με τον μεταφορέα, ο ταξιτζής με τον φαρμακοποιό). Αν δούμε ότι το σημερινό πολιτικό σύστημα μας έχει φέρει στην άκρη του γκρεμού, και αλλάξουμε, και δεχθούμε ότι θα συμμορφωθούμε και θα τηρήσουμε τις αποφάσεις του Ελληνικού λαού, τότε κάθε κάστα θα συμμορφωθεί υποχρεωτικά με τις αποφάσεις του λαού και για να προασπίσει τα κλαδικά της συμφέροντα θα αναγκαστεί να προσεγγίσει την υπόλοιπη κοινωνία για να την πείσει ότι τα αιτήματα του είναι δίκαια.  Ο κλαδικός αγώνας, θα πάψει να είναι αγώνας της κάστας ενάντια σε ολόκληρη την κοινωνία και θα γίνει αγώνας να πειστεί η κοινωνία για τη χρησιμότητα και την αξία της κάστας, πράγμα που σημαίνει συναγωνισμό και όχι ανταγωνισμό. Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα (τους οποίους τελευταία όλοι μισούνε) θα αναγκαστούν να δεχθούν τις αποφάσεις του λαού, καθώς αυτή τη φορά δε θα διαμαρτύρονται κατά ενός ηγεμόνα αλλά κατά του ίδιου τους του λαού. Σκεφτείτε λοιπόν να θέταμε προς δημοψήφισμα την άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων. Ποιος θα διαμαρτύρονταν αν την απόφαση για την άρση ή μη την ελάμβανε ο Ελληνικός λαός;  Σκεφτείτε να προταθεί και να τεθεί προς δημοψήφισμα ένα σύστημα αξιολόγησης δημοσίων υπαλλήλων που να προωθεί τους άξιους και να διώχνει τους σκάρτους.

Ο τρισμέγιστος πρωθυπουργός μας λοιπόν, για να μας μπερδέψει, θα κάνει (ή λέει ότι θα κάνει) το δημοψήφισμα που θέλει αυτός. Ακίνδυνο στην ουσία (δε θα μας ρωτήσει π.χ. αν θέλουμε να καταργηθεί η βουλευτική ασυλία αύριο το πρωϊ) με παραπλανητικές ερωτήσεις τύπου "Θέλετε να μείνουμε εντός Ευρωπαϊκής Ενωσης, ή μήπως προτιμάτε να βγούμε", υπονοώντας και προδικάζοντας ότι αν δεν ακολουθήσουμε το δρόμο που δείχνει αυτός, τάχαμου θα καταστραφούμε, θα βγούμε εκτός ΕΕ, θα γίνουμε Κούβα, Αλβανία, Ουγκάντα κ.λ.π. πράγμα που δεν τον βολεύει, διότι στις χώρες αυτές απαγορεύεται η σκλαβιά, ενώ αυτός θέλει να μετατρέψει την Ελλάδα προς το αφρικανικότερο για να μας δώσει και εμάς τους πολίτες δώρο μαζί με τη χώρα, για να κάνουμε τις δουλειές σε όποιον μας αγοράσει.

Με όλα αυτά τα επικοινωνιακά κόλπα, προσπαθεί να  μας απογοητεύσει για να μας πείσει ότι το δημοψήφισμα δεν είναι λύση και ότι το μόνο σωστό πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι να συνεχίσουμε το ολιγαρχικό του πολίτευμα που κατ' επίφαση σήμερα ονομάζεται προεδρευομένη "δημοκρατία" και να δεχόμαστε να διενεργούμε δημοψηφίσματα όποτε θέλει αυτός, δηλαδή ποτέ.

Δυστυχώς, ήδη διάβασα αναρτήσεις στο διαδίκτυο που ωρύονται κατά του δημοψηφίσματος γενικώς χωρίς να κάνουν διαχωρισμό της έννοιας του δημοψηφίσματος και στην έλλειψη εμπιστοσύνης στον τρισμέγιστο πρωθυπουργό μας που θέλει να το οργανώσει. Και αυτό είναι πολύ λυπηρό.


Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στο σύστημα να σπιλώσει την έννοια του δημοψηφίσματος και να κάψει και το καλύτερο μας χαρτί.

ΘΑΛΑΜΟΦΥΛΑΚΑΣ