ΗΘΙΚΗ ΔΙΟΛΙΣΘΗΣΗ...

Πρώτον, πρέπει να πω ότι ακόμη υπάρχουν μόνιμα μέλη του ΠΑΣΟΚ, που πλέον αποφεύγουν ανοικτές συζητήσεις για τα τεκταινόμενα. Πλην όμως παραμένουν πιστά στην πολιτική του κόμματος και του κου Γ. Α. Παπανδρέου, ωσάν να θέλουν να επιβεβαιώσουν τον δικό τους εαυτό μέσα από την ανούσια "δικαίωση" ενός αποτυχημένου εθνικά και κοινωνικά πολιτικού.




Δεύτερον, πρέπει να αντιληφθούμε όλοι, ότι βρισκόμαστε σε περίοδο πολέμου. Χωρίς σφαίρες και όπλα, αλλά με οικονομικούς όρους. Τα συναισθήματα που προκαλούνται όμως είναι ίδια για όλους : τρόμος, φόβος, ανασφάλεια, απόγνωση. Καθώς και οι επιπτώσεις : πείνα, ανεργία, άστεγοι, ψυχικές ασθένειες, σωματικές ασθένειες, μείωση του μέσου όρου ζωής, θυσίες.

Το διακύβευμα στον πόλεμο αυτόν είναι πάλι η εθνική ανεξαρτησία και τα δικαιώματα των πολιτών με επέκταση στην ιδιωτική περιουσία και την ποιότητα ζωής.

Δυστυχώς, η πλειοψηφία των ελλήνων, ενώ διακατέχεται από αγανάκτηση, έχει περιέλθει και σε πνευματική και ψυχολογική σύγχυση, εξαιτίας των αλλεπάλληλων οικονομικών χτυπημάτων που καθημερινά δέχεται. Έτσι δεν μπορεί να διακρίνει τι συμβαίνει πραγματικά και τι μπορεί να κάνει.

Η επικοινωνιακή τακτική που ακολουθούν οι δανειστές με την συνεργασία των πολιτικών κομμάτων, στοχεύει καθαρά στο υποσυνείδητο του πολίτη. Δημιουργώντας του φόβο και ανασφάλεια, καταφέρνουν να πετυχαίνουν την κοινωνική παράλυση.

Ο κάθε έλληνας που ακόμη εργάζεται, ακούγοντας τις ειδήσεις από τα ΜΜΕ, με τον τρόπο που μεταφέρονται (π.χ. "συμφώνησαν απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων", ..."νέες μειώσεις στις συντάξεις", ..."χιλιάδες οι άστεγοι στην Αθήνα"...), καταλαμβάνονται από πανικό, μήπως και έρθει η σειρά τους ! Έτσι εύκολα διολισθαίνουν στο να αποδεχθούν παρεμβάσεις σε ζωτικά δικαιώματά τους και να δημιουργήσουν αντιπαλότητες με άλλες μερίδες της κοινωνίας που θεωρούν ότι ευνοούνται σε βάρος τους ή βρίσκονται "ακόμη" σε προνομιακή θέση ως προς τους ίδίους.

Π.χ. Οι άνεργοι και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι καταφέρονται κατά του δημοσίου, γιατί δεν έχουν απολυθεί και ζητάνε την απόλυση τους.
Οι χαμηλά αμειβόμενοι, ζητάνε ως θεία δίκη την μείωση μισθών της τάξης των 1000 - 1500 ευρώ γιατί θεωρούν ότι είναι προνόμιο πλέον.

Όμως με αυτή την στάση, που καλλιεργείται και ενθαρρύνεται από την επικοινωνιακή τακτική της τρόικας και της κυβέρνησης Παπαδήμου - ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑΟΣ, την ανοχή των άλλων κομμάτων και τα "φίλια ΜΜΕ", ουσιαστικά επιτυγχάνεται η συνεχής διολίσθηση του βιοτικού επιπέδου του συνόλου των πολιτών, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, και η όλο και πιο εύκολη εκποίηση του δημόσιου πλούτου.

Από την στιγμή όπου χάθηκε η κοινωνική συνοχή και η θέληση για μαζική κινητοποίηση (ειρηνικά αλλά με έντονη διαμαρτυρία και αποδοκιμασία), χάνεται και το παιχνίδι της ανάταξης της οικονομικής ζωής της χώρας προς όφελος των πολιτών.

Τις τελευταίες ημέρες, παρακολουθούμε πάλι το ίδιο θέατρο παραλόγου που παίχτηκε το β' εξάμηνο του 2011. Ακραίοι εκβιασμοί για την πλήρη αποδοχή όρων προκειμένου να συμφωνηθεί το PSI και παράλληλα να δοθεί το νέο δάνειο, ώστε η απομείωση του χρέους να αποβεί σε βάρος μόνο της χώρας και των πολιτών και όχι των δανειστών - επενδυτών.

Πλέον, εάν υπογραφεί αυτή η δανειακή σύμβαση, τίθεται εν αμφιβόλω, η πορεία προς την ανάπτυξη, καθώς τα 130 δις θα χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για την πληρωμή των ομολόγων που λήγουν μέχρι την 31η Μαρτίου και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Που βρίσκεται εδώ η "ελεύθερη οικονομία" ?

Το δίδαγμα από όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου, είναι ότι η κατάχρηση και η πλεονεξία, σε συνδυασμό με την εξαπάτηση, είναι η συνταγή της επιτυχίας για όποιον αναζητά "μία καλύτερη τύχη"...

Το δεύτερο δίδαγμα, είναι ότι οι σύγχρονοι έλληνες, ακόμα δεν έχουν αφομοιώσει την έννοια της δημοκρατίας, αφού έχουν ατονήσει οι δυναμικές αντιδράσεις κατά της συστηματικής "απαγόρευσης" των εκλογών. Για πρώτη φορά μετά την 7ετία της Δικτατορίας του 67', το πολιτικό σύστημα, επιδιώκει να αποτρέψει την έκφραση της λαϊκής βούλησης μέσω εκλογών, ακόμα και εάν ήδη έχει το ίδιο καταρρεύσει και αποδοκιμαστεί.

Σε αυτό το παιχνίδι, μοιραία είναι η ανακολουθία του "σθένους και της πυγμής" του Προέδρου της ΝΔ Αντώνη Σαμαρά, που υποχώρησε σιωπηρά, από την αρχική θέση του για εκλογές στις 19 Φεβρουαρίου. Η κόκκινη γραμμή θα ήταν το εισιτήριο της καθολικής αναγνώρισης του ως έλληνα ηγέτη υψηλού διαμετρήματος. Τώρα, η νέα "εκλογική περίοδος" μετατίθεται στον Απριλίου του 2012, όμως από τους πολίτες, πάλι αμβισβειτείται η ειλικρίνεια των "προθέσεων των αρχηγών" και ιδιαιτέρως του Σαμαρά, ο οποίος πλέον καθημερινά διολισθαίνει σε όλο και στενότερο ηθικά και πολιτικά χώρο, σβήνοντας πολλές ελπίδες της κοινωνίας για εθνική αντίσταση έναντι των οικονομικών εκβιαστών.
Ένας ηγέτης εθνικού διαμετρήματος, δεν θα δέχονταν ποτέ την πρωτεραιότητα ενός "ανεξερεύνητου χρέους" έναντι των κοινωνικών και ηθικών αναγκών των πολιτών του.

Είναι εξωφρενικά οφθαλμοφανής η καταστρατήγηση κάθε δημοκρατικής αρχής και έννοιας δικαίου, από την στιγμή που δημοσκοπικά τα ποσοστά των κομμάτων έχουν φτάσει σε τόσο χαμηλά επίπεδα. Και είναι εξαιρετικά αντιδημοκρατική η στάση των κομμάτων της παρούσης Βουλής, και ιδιαιτέρως των τριών συγκυβερνώντων συν του εξαρχής περιορισμένης αποδοχής Παπαδήμου, να "αρνούνται" την προσφυγή στις κάλπες, λόγω χρέους.........

Διανύουμε ήδη μία περίοδο σκοτεινή για το δημοκρατικό πολίτευμα. Διανύουμε μία περίοδο όπου η δημοκρατία, η βούληση των πολιτών και η λειτουργία της Βουλής, αντικαταστάθηκαν από τις απαιτήσεις τραπεζών, που μεταφέρονται μέσω μίας ομάδας "αγγελιοφόρων και διαπραγματευτών" που τα ΜΜΕ τους ονόμασαν "αλληγορικά" ως <Τρόικα>. Οι νόμοι πλέον ψηφίζονται μέσω εκβιαστικής κομματικής πειθαρχίας από βουλευτές που δέχονται να μετατρέπονται σε φερέφωνα.
ΔΝΤ : Δημοκρατία και Νόμοι Τέλος ! Η περιβόητη τρόικα, περισσότερο λειτουργεί ως εισπρακτική εταιρεία, παρά ως συμβουλευτική επιτροπή !

Είναι επίσης προφανές, ότι ο πολιτικός κόσμος της χώρας σιωπά, "ΙΣΩΣ" επιβαρημένος από παλαιές αμαρτίες ! Και η μόνη του επιλογή, είναι πλέον η αυτοδιάσωσή του και η σύμπλευση με τις οδηγίες των δανειστών, που έντεχνα και μεθοδικά, κατάφεραν να επιβάλλουν τους όρους τους.

Όμως, εάν αυτοί οι ελάχιστοι δανειστές, έχουν την δυνατότητα να έχουν δανείσει τόσα δις στην Ελλάδα, και ακόμα πιέζουν για να δανείσουν άλλα τόσα δις σε αυτή την ήδη ισοπεδωμένη παραγωγικά χώρα, σημαίνει ότι έχουν ακόμα τεράστια κεφάλαια στην διάθεσή τους. Τότε θα πρέπει να αναρωτηθούμε τι επιδιώκουν τελικά μέσα από τις συνεχείς πιέσεις τους, καθώς είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι δεν στοχεύουν στο να πάρουν πίσω τα λεφτά τους. Είναι αδύνατον βάση των δεδομένων. Όπως δείχνουν και οι ίδιοι ότι δεν περιμένουν κάτι τέτοιο, από την στιγμή που ήδη δήλωσαν ότι η Ελλάδα θα αποκλεισθεί από κάθε μελλοντική βοήθεια εάν δεν δεχτεί τους όρους αυτής της νέα δανειακής σύμβασης των 130 δις. Τι επιδιώκουν λοιπόν οι δανειστές ; Μία και μόνη λογική εξήγηση υπάρχει : τον έλεγχο της ζωής των πολιτών μέσω της εξαθλίωσης και τελικά και τον έλεγχο του ανεκμετάλλευτου πλούτου της χώρας για αποκλειστικά δικό τους όφελος. Κάτι σαν έναν συνδυασμό εξουσίας και πλουτισμού. Ό,τι έκαναν οι αποικιοκράτες μέχρι και προν πριν από 100 χρόνια.

Ο σύγχρονος έλληνας, βρίσκεται ήδη μπροστά στο ίδιο δίλημμα που βρέθηκαν πολλές φορές οι πρόγονοί του : εξαθλίωση ή ελεύθερη αυτόνομη ζωή, με τα υπέρ και τα κατά. Και κατά παράδοξο τρόπο, παραμένει απαθής μπροστά στην επιβαλλόμενη από άλλους "επιλογή του" : και εξαθλίωση και όχι ελεύθερη και αυτόνομη ζωή !

Στο κοντινό και μακρινό παρελθόν, ο κίνδυνος των όπλων και του θανάτου δεν στάθηκαν ικανές συνθήκες να αποτρέψουν μαζικές αντιδράσεις από τους πολίτες. Σήμερα, ο κίνδυνος να μείνει κάποιος χωρίς ρεύμα, ψυγείο, αυτοκίνητο, κινητό τηλέφωνο και τηλεόραση, είναι αρκετός ώστε να μην αντιδρά μπροστά στο εργασιακό παιδομάζωμα των 490 ευρώ για τους νέους έως 30 ετών, στο ποσοστό ανεργίας 30% στον ιδιωτικό τομέα ως αποτέλεσμα του σπιράλ της ύφεσης που βύθισαν την χώρα τα μνημονικά μέτρα "περιστολής κοινωνικών και μισθολογικών δαπανών χωρίς αναπτυξιακά αντίμετρα". Πλέον, το σκηνικό επιβαρύνεται και από τις επερχόμενες απολύσεις στον δημόσιο τομέα ο οποίος συντηρούσε λίγο την ανέχεια της αγοράς και των ανέργων συγγενών...........

Η χώρα, βυθισμένη στην απάθεια και την διχόνοια, οδεύει γοργά μέσα από τον δρόμο της οικονομικής δικτατορίας προς τον τερματισμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων, επιστρέφοντας ίσως πάλι στην εποχή των τσιφλικιών, στα οποία η ζωή ήταν πιο σκληρή στα χέρια των ελλήνων "νόμιμων" ιδιοκτητών απ' ότι ήταν στα χέρια των Τούρκων κατακτητών !
Για πρώτη φορά σε ευρωπαϊκή χώρα, το εκλεγμένο αλλά διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, διαπραγματεύεται με "διεθνούς κύρους δανειστές" όπως ο υπερχρεωμένος "σπάταλος" διαπραγματεύεται με την τοπική τράπεζα για να μην του πάρει το σπίτι για πενταροδεκάρες. Και το πρόβλημα είναι, ότι τώρα τον λογαριασμό, τον στέλνουν στους πολίτες. Οι οποίοι, κατά παράδοξο τρόπο, ενώ "τά έφαγαν τα λεφτά μαζί με τους πολιτικούς" οι ίδοι είναι χρεωμένοι μέχρι τον λαιμό, ενώ οι πολιτικοί ποιμένες, διαθέτουν καταθέσεις, κεφάλαια, περιουσίες, ανέπαφες.
Η Ελλάδα, από το 1821 και μετά, ουδέποτε απεφάσισε μόνη της. Πάντα βρίσκονταν υπό ξένη κηδεμονία και πίεση, μέσω οικονομικού και πολιτικού ελέγχου. Είναι ακόμη αστείο, να πιστεύουν οι έλληνες, ότι η δική τους ευθύνη έναντι του χρέους της χώρας είναι το ίδιο το χρέος. Δηλακή ευθύνη υλική. Όχι ! Η αποκλειστική ευθύνη των ελλήνων πολιτών, είναι πρωτίστως ηθική, γιατί επέτρεψαν στο πολιτικό σύστημα να μετατρέψει τον θεσμό της Δημοκρατίας, σε θεσμό συναλλαγής. Οι πανανθρώπινες έννοιες της ισονομίας, της ισοτιμίας και της δικαιοσύνης που γεννήθηκαν στην Δημοκρατία του Κλεισθένη, αντικαταστάθηκαν από τον ωχαδερφισμό και τον ατομικισμό και οδήγησαν στην κοινωνική ισοπέδωση.


Επομένως, οι πολίτες και μόνο οι πολίτες, έχουν την δυνατότητα να αρνηθούν τον λογαριασμό και να ζητήσουν αλλαγή του ηγέτη. Οι απειλές υπάρχουν και θα υπάρχουν, γιατί είναι μέρος της τακτικής του δανειστή που πάντα επιλέγει τον δρόμο της διαβολής της λογικής και της σύνθλιψης της ψυχικής και πνευματικής ισορροπίας του θύματος.
Εάν οι πολίτες, παραδειγματισθούν από την σωρεία άστοχων ενεργειών και απειλών, που επέτρεψε η κυβέρνηση να υπάρξουν (ναι, στην πραγματικότητα δεν έχει αλλάξει η κυβέρνηση από τον Οκτώβριο του 2009), τότε θα έχουν δώσει μία ευκαιρία στους εαυτούς τους και τα παιδιά τους να ξεφύγουν από όσα σχεδιάζουν άλλοι χωρίς την συγκατάθεσή τους.

Μία πολιτική ηγεσία, είναι υποχρεωμένη από τους διεθνείς κανόνες δικαίου να υπηρετεί πρώτα τους πολίτες της και μετά τον εαυτό της και τρίτα πρόσωπα.

Όταν αυτό δεν γίνεται, οι πολίτες οφείλουν να παρέμβουν και να επαναφέρουν την δημοκρατική τάξη.

Γρηγορείτε.

ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΑΥΤΟΛΥΚΟΣ

logia-starata.blogspot.com