«…Της δόξας λάμπει γαλανό το φως, στην Χώρα,
Γελούνε οι κάμποι, τραγουδάνε τα νερά
Γιγάντων ίσκιοι ηρωϊκοί
ξυπνήστε τώρα Στου
Λυτρωμού την χρονογύριστη χαρά»
Κάθε χρόνο ο νους και οι σκέψεις των Ελλήνων στρέφονται με κατάνυξη και υπερηφάνεια προς την ιστορικήν εκείνη ημέρα της 25ης Μαρτίου 1821, όταν οι προπάτορές των ύψωσαν τη σημασία της επαναστάσεως κατά των Τούρκων κατακτητών και άρχισαν τον άνισο, γιγάντιο και μακροχρόνιο αγώνα για την ανάσταση, την ελευθερία και την ανεξαρτησία του Έθνους.
Ο κύβος είχε ριφθεί σε μια χρονική περίοδο, κατά την οποία οι επικρατούσες πολιτικές συνθήκες στην Ευρώπη ήσαν απαγορευτικές για επαναστάσεις και οι οιωνοί συνεπώς δεν μπορούσαν να είναι ευνοϊκοί. Οι επί 4 περίπου αιώνες τυραννισμένοι, απογοητευμένοι, εγκαταλελειμμένοι και προδομένοι από τους χριστιανικούς λαούς της Ευρώπης, άοπλοι και ανοργάνωτοι ‘Έλληνες, δεν είχαν να πολεμήσουν μόνο με μια μεγάλη αυτοκρατορία, αλλά και με την παντοδύναμη τότε « Ιερά Συμμαχία». Την είχαν συνάψει οι μεγάλες δυνάμεις μετά τη νίκη των κατά του μεγάλου Ναπολέοντα στο Βατερλό. Εμπνευστής της ήταν ο φοβερός μισέλληνας υπουργός Εξωτερικών της Αυστρίας, κόμης Μέτερνιχ, που ήταν και πολιτικός καθοδηγητής της και απέβλεπε στη διατήρηση του υφισταμένου τότε status quo στην Ευρώπη και την κατάπνιξη κάθε φιλελεύθερης ιδέας και κινήσεως.
«…Όλες οι μεγάλες δυνάμεις, με εξαίρεση σε ορισμένες περιπτώσεις την Αγγλία, ήσαν απόλυτα σύμφωνες στην αποθάρρυνση κάθε φιλελεύθερης κινήσεως στο εξωτερικό των κρατών των» γράφει στο αξιόλογο βιβλίο του « The Greek war of independence», ο γνωστός Άγγλος συνταγματάρχης Κρις Γουντχάουζ (που έδρασε με τους Έλληνες αντάρτες στα ελληνικά βουνά κατά την κατοχή, σελίδα 44). Και στη σελίδα 54:
«… Οι Τούρκοι εθεωρούντο, τότε εκείνο που αποκαλείται « Μεγάλη Δύναμη». Το να θεωρεί κανένας την Τουρκία μεγάλη Δύναμη την εποχή εκείνη δεν ήταν καθόλου υπερβολή. Αν και βυθισμένη στον λήθαργο και διεφθαρμένη, η κυβέρνηση στην Κωνσταντινούπολη διέθετε ακόμη μεγάλα αποθέματα ισχύος, που δεν χρειάζονταν παρά μόνο ένα κίνητρο σαν της Επαναστάσεως για να τεθούν σε δράση…»
Ο Δαυίδ κατά του Γολιάθ! Ή μάλλον, κατά των Γολιάθ της δυτικής Ευρώπης. Ο στρατιωτικός καθώς και ο διπλωματικός αγώνας που άρχιζε, ήταν άνισος από κάθε άποψη. Επιτυχία θα σήμαινε ανάσταση. Αποτυχία πλήρη εξόντωση και εξαφάνιση του ελληνικού έθνους.
Αλλά οι απόγονοι των αρχαίων ηρώων του Μαραθώνα, της Σαλαμίνας, των Πλαταιών και των Θερμοπύλων, που είχαν πολεμήσει και κατανικήσει τις πολυάριθμες ορδές του Δαρείου και του Ξέρξη, δεν μπορούσαν να περιμένουν άλλο. Ούτε και βοήθεια από κανένα! Ελευθερία ή θάνατος ήταν η πολεμική ιαχή και υπενθύμισε σε όλες τις χώρες και τους λαούς ότι η Ελλάδα, δεν είχε παύσει να γεννά και να μεγαλώνει ήρωες!
Με πίστη στον Θεό και στην αιώνια Ελλάδα, οι σκλαβωμένοι έλληνες επέπεσαν κατά των τυράννων των και ύστερα από τιτάνια και μακρόχρονη μονομαχία, κατόρθωσαν χάρις κυρίως στις ατρόμητες ψυχές των να σπάσουν τις βαριές αλυσίδες της σκλαβιάς τεσσάρων αιώνων, μιας τυραννικής και εξοντωτικής σκλαβιάς, που δεν είχε το προηγούμενο της στην ιστορία.
Άξιοι των προγόνων
Οι Έλληνες του 1821 απέδειξαν ότι ήσαν άξιοι απόγονοι των προγόνων των με την υπεράνθρωπη ανδρεία και τα απαράμιλλα κατορθώματα των κατά των πολυάριθμών στρατών της μεγάλης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που με τις σφαγές των αθώων και τη γενοκτονία που εξαπέλυσε επιχείρησε να καταπνίξει την επανάσταση. Η ανδρεία και τα κατορθώματα της φούχτας αυτής των σχεδόν άοπλων και ανεκπαίδευτων ηρώων κατά των άρτια εξοπλισμένων σουλτανικών στρατευμάτων συγκίνησε αμέσως όλη τη φιλελεύθερη, αλλά λανθάνουσα λόγω του φόβου της «Ιεράς Συμμαχίας» κοινή γνώμη των ευρωπαϊκών λαών. Και προσήλκυσε πλήθος φιλελλήνων από κάθε ευρωπαϊκή χώρα, που άλλοι βοήθησαν υλικά την Επανάσταση και άλλοι κατέφθασαν στην Ελλάδα για να πολεμήσουν και να ποτίσουν με το αίμα των το δέντρο της ελευθερίας της χώρας που υπήρξε το λίκνο του πολιτισμού των πατρίδων των.
Εξάλλου, αυτά τα κατορθώματα και αυτή η ανδρεία απέδειξαν στον κόσμο ότι αυτά που είχε γράψει στο ποίημα του για την Ελλάδα στο τέλος του 18ου αιώνα ο μεγάλος φιλέλληνας λόρδος Βύρων «… για τους Έλληνες ντροπή, για την Ελλάδα ένα δάκρυ!» δεν απέδιδαν την πραγματική εικόνα του γαλανού ουρανού, της αλυσοδεμένης ψυχής ενός μαρτυρικού λαού.
Η πραγματική εικόνα επρόκειτο να αποδοθεί λίγο αργότερα με τους στίχους του εθνικού ποιητή της Ελλάδας, Διονύσιου Σολωμού:
Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή…
και δεν το μπορούμε παρά να παραθέσουμε στην αγγλική τη μετάφραση των δυο πρώτων στροφών του Εθνικού μας Ύμνου, που έχει κάνει στο βιβλίο, το οποίο προαναφέραμε, ο γενναίος Άγγλος συνταγματάρχης Γουντχάουζ που συμπολέμησε με την Ελληνική Αντίσταση στα βουνά κατά την κατοχή, 1942-44, όπως ο λόρδος Βύρων (Μπάιρον) συμπολέμησε με τους ήρωες του Μεσολογγίου το 1821. Και τούτο γιατί είναι τέλεια αριστουργηματική, θα έλεγα:
«I know you by the blade
Of your dreaded sword
I know you by your eye
Swiftly surveying the World
Risen from the bones
a hallowed Greek trail
and Valiant as of old
Hail, o Liberty. Hail!».
Κανένας άλλος λαός στον κόσμο δεν έχει γράψει παρόμοια δραματική ιστορία πολέμων, θριάμβων και καταστροφών, πτώσεων και αναστάσεων και δεν έχει χύσει τόσο πολύ αίμα για να εξασφαλίσει την ελευθερία και την εθνική επιβίωση του…
Κανένας άλλος λαός δεν έχει αντιμετωπίσει μόνος (ίσως, μόνο ο λαός του Ισραήλ), τόσους πολλούς και παντοδύναμους εχθρούς στη μακραίωνη ιστορία του και δεν έχει προσφέρει, υποφέρει και υποστεί τόσα πολλά. Και σε μία εποχή, που όλοι θεωρούσαν ότι δεν υπήρχε πλέον, έξαφνα αναδύθηκε θριαμβευτικά και ένδοξα προς έκπληξη και κατάπληξη τόσο των φίλων όσο και των εχθρών.
Το ίδιο δε συνέβη εξάλλου και κατά το πρόσφατο παρελθόν; Όταν τραυμάτισε θανάσιμα τη φασιστική αυτοκρατορία του Μουσολίνι, ανέτρεψε το χρονοδιάγραμμα των σχεδίων του Άξονα και άλλαξε την πορεία του πολέμου, που διαφορετικά η νικη των Συμμάχων ή δε θα είχε επιτευχθεί ή ο Άξονας θα είχε επιτύχει συμπεφωνημένη ειρήνη.
Και το πιο πιθανό: εάν ο πόλεμος παρετείνετο, που θα ήταν αναπόφευκτο αν η Ελλάδα δεν άλλαζε την πορεία του και δεν καθυστερούσεν και ματαίωνε την προέλαση του Άξονα προς τη Μέση Ανατολή, ο Χίτλερ, που πρώτος κατασκεύασε τους πυραύλους θα είχε κατασκευάσει πρώτος και την ατομική βόμβα…
Για αυτό και έχομε γράψει και στον « Ελεύθερο» (Ανοιχτή επιστολή προς τους Εταίρους της Ε.Ε.) και στο βιβλίο μας « The forgotten Debt» ότι η Ελλάδα δεν χρωστά τίποτε. Και σε κανένα. Και ότι αντίθετα, πολλοί της χρωστούν πολλά…
Κατά την Ελληνική Επανάσταση σύναψε τη θρυαλλίδα για τη διάλυση της ανίερης « Ιεράς Συμμαχίας» που καταπίεζε τους φιλελεύθερους λαούς της Ευρώπης και εμπόδιζε τις ατομικές ελευθερίες και την κοινωνική πρόοδο.
Κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο βοήθησε τους Συμμάχους από το μακεδονικό μέτωπο να καταγάγουν τις πρώτες νίκες κατά του Κάιζερ.
Ενώ η Τουρκία, την οποία πολλοί από αυτούς υποστηρίζουν σήμερα σε βάρος της Ελλάδος (θέλουμε να την υποστηρίζουν αλλά όχι σε βάρος μας. Εμείς ευεργετήσαμε την Τουρκία κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και αυτή μας πρόδωσε…). Κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο κατέστρεψε ολόκληρη σχεδόν την αποβατική δύναμη των Συμμάχων στην Καλλίπολη. Είχαν εκστρατεύσει εκεί παρά τις επιφυλάξεις της Ελλάδος για να ανοίξουν τα στενά των Δαρδανελλίων και, μεταξύ άλλων, να μπορούν να ανεφοδιάζουν τη Ρωσία. Αν το είχαν επιτύχει, πιθανόν να μην είχεν εκραγεί η μπολσεβίκικη επανάσταση στη Ρωσία, με όλα τα επακόλουθα…
Αλλά ας γυρίσουμε στο αθάνατο 1821. Το ελληνικό έθνος από την αρχαιότητα δίδαξε τον κόσμο όχι μόνο πώς να ζει αλλά και πώς να πολεμά και να θυσιάζεται για την ελευθερία όλου του κόσμου…
Έτσι, τη μεγάλη αυτή επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821 ας σταθούμε προσοχή να χαιρετήσουμε την τρομερή και ένδοξη επιστροφή της ελευθερίας στη χώρα όπου γεννήθηκε. Θα είχε επιστρέψει μέσα στα πρώτα τρία χρόνια της Επαναστάσεως, αν δεν επήρχετο η διχόνοια που καλλιέργησαν μεταξύ των ηρώων της ξενόφερτοι πολιτικοί, που εξουδετέρωσαν και φυλάκισαν τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη- τον φυσικό αρχηγό της Επαναστάσεως. Αν ο Κολοκοτρώνης δεν είχε επιτύχει έγκαιρα την κατάληψη της Τρίπολης και δεν εξόντωνε αργότερα τον Μουσταφάμπεη στα Δερβενάκια και τη στρατιά του Δράμαλη με τα αριστουργηματικά επιχειρηματικά του σχέδια, η Επανάσταση θα καθηλωνόταν προτού ανδρωθεί!
Βέβαια αν ο Σουλτάνος δεν ζητούσε την βοήθεια, του Μεχμέτ Αλή της Αιγύπτου, ο στρατός της οποίας είχεν οργανωθεί από Γάλλους αξιωματικούς και το ναυτικό του από άλλους Ευρωπαίους και ανεξάρτητα από τους ξενόφερτους Έλληνες πολιτικούς και τη διχόνοια που καλλιέργησαν για να αναλάβουν αυτοί την ηγεσία του αγώνα και να καρπωθούν τον ηρωισμό των άλλων, η Επανάσταση θα είχε επιτύχει τους σκοπούς της μέχρι το 1824-1825. Η εισβολή όμως των Αιγυπτίων με τον ικανότατο σκληρό και αδυσώπητο Ιμπραήμ, είχε καταστρεπτικά αποτελέσματα και απεσόβησε την τελειωτική ήττα του Σουλτάνου.
Η Κρήτη, που είχε σχεδόν απελευθερωθεί (μόνο τα φρούρια στις πόλεις, όπου είχαν καταφύγει οι Τούρκοι έστεκαν) πνίγηκε στο αίμα και την καταστροφή. Στο μεταξύ , ο γαλλοσπουδασμένος Μαυροκορδάτος φιλοδόξησε να ξεπεράσει τον Κολοκοτρώνη, που τον είχε φυλακίσει η κυβέρνηση. Και οδήγησε στην καταλυτική για τη δυτική Ελλάδα καταστροφή, στη μεγάλη μάχη του Πέτα…
Πολλά δεν είναι ακόμα γνωστά για τα έργα, τιε ημέρες και τον ρόλο ορισμένων πολιτικών, που είτε ήσαν τοπικοί παράγοντες , είτε ήσαν Έλληνες που έφθασαν από το εξωτερικό… Αυτοί ήσαν που δέχθηκαν αργότερα και υποδέχθησαν με χαρά, μετά την απελευθέρωση τους Βαυαρούς. Αλλά ας σταματήσουμε εδώ και ας ξαναγυρίσουμε για να σταθούμε προσοχή!
Αλλά να είστε βέβαιοι ότι η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει! Και γρήγορα ή αργά θα ξαναγίνει η περήφανη Ελλάδα, που ήταν πάντοτε!
Και περίλυποι, καθώς θα σκεφτόμαστε, πού κατάντησαν την πατρίδα μας, την Ιστορία του Έπους του 1940, που υπήρξε αντάξιο και ξεπέρασε το 1821 οι προσκυνημένοι των Μνημονίων και της Τρόικας. Αυτοί, που οι σκιές των ηρώων του 21 και του 40, θα περιίπτανται πάντα της παρέλασης που οργάνωσαν για να υφαρπάσουν τιμές και δόξες που ανήκουν σε άλλους, που λείπουν από την επίσημη εξέδρα, την οποία φυλάσσουν οι αστυνομικές δυνάμεις και οι άνθρωποι των εχθρών της Ελλάδος, οι νέοι Βαυαροί.
Και όπως προφητεύει ο Κωστής Παλαμάς
«Θα ξημερώσει μια αυγή
για να σε καλέσει ο λυτρωμός
και μην έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί
να κατρακυλήσεις πιο βαθιά
στου Κακού τη σκάλα,
για τ' ανέβασμα ξανά που σε καλεί
θα αιστανθείς να σου φυτρώσουν, ω χαρά!
Τα φτερά,
τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα!»…
-Ο κ. Γ. Χαροκόπος είναι Ιστορικός και Συγγραφέας
Πηγη
http://thesecretrealtruth.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η επίσκεψη σας στο Θαλαμοφύλακα με τιμά ιδιαίτερως.
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι τρολλιές, οι κουτσουλιές και οι ύβρεις.
Τα υπόλοιπα θα μείνουν για πάντα εδώ, εκτεθειμένα σε κοινή θέα, γι αυτό πριν πατήσετε το κουμπί "Υποβολή", παρακαλώ να ξαναδιαβάσετε αυτό που γράψατε.