ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΟΝ ΤΟΥ ΒΙΟΥ

"...Ο Σέξτος Τυράννιος ήταν ένας επιμελής ηλικιωμένος, τον οποίο μετά τα ενενήντα του ο ίδιος ο Γάιος Καίσαρας απάλλαξε από τα καθήκοντά του. Ο Σέξτος Τυράννιος ξάπλωσε στο κρεβάτι του και διέταξε να τον θρηνήσουν όλοι στο σπίτι σαν να ήταν νεκρός. Όλο το σπίτι θρήνησε τη διαθεσιμότητα του παλιού του αφέντη, και δεν τελείωσε τη λύπη του μέχρι να...
του αποδοθεί ξανά η συνηθισμένη του δουλειά. Είναι λοιπόν τόσο μεγάλη χαρά για κάποιον να πεθάνει στο ζυγό; Και όμως, πολλοί έχουν το ίδιο συναίσθημα. Η επιθυμία τους να μοχθούν διαρκεί περισσότερο από την ικανότητά τους για κάτι τέτοιο. Μάχονται τη σωματική τους αδυναμία, θεωρούν τα γηρατειά σκληρά, όχι για τίποτε άλλο, παρά γιατί τους βάζουν στην άκρη. Ο νόμος δεν επιστρατεύει για στρατιώτη κάποιον που έχει περάσει τα πενήντα του ούτε καλεί κάποιον στη Σύγκλητο μετά τα εξήντα του. Είναι πιο δύσκολο για τους ανθρώπους νααποκτήσουν ελεύθερο χρόνο από τους ίδιους τους εαυτούς τους παρά από το νόμο.

Εν τω μεταξύ, όταν ληστεύουν και τους ληστεύουν, όταν καταπατούν την ξεκούραση των άλλων, όταν ταλαιπωρούν τους άλλους, η ζωή τους δεν έχει κανένα κέρδος, καμιά χαρά, ο νους τους δεν βελτιώνεται καθόλου. Κανείς δεν έχει στο νου του το θάνατο, κανείς δεν φρενάρει από τις μεγαλεπήβολες ελπίδες. Πράγματι, κάποιοι κανονίζουν ακόμη και όσα είναι πέρα από τη ζωή - ογκώδεις τάφοι και αφιερωματικές στήλες δημόσιων έργων και δωρεές για τις καύσεις και επιδεικτικές κηδείες. Αλλά η πικρή αλήθεια είναι ότι τέτοιοι άνθρωποι έπρεπε να κηδεύονται νύχτα, με το φως των δαυλών, σαν να μην είχαν ζήσει παρά ένα ελάχιστο χρονικό διάστημα."

ΛΟΥΚΙΟΣ ΑΝΝΑΙΟΣ ΣΕΝΕΚΑΣ.

Δευτερότοκος γιος του εύπορου ρητορο-διδάσκαλου Λεύκιου Ανναίου Σενέκα του Πρεσβυτέρου, ο Λεύκιος Ανναίος Σενέκας ο Νεώτερος γεννήθηκε το 4 π.Χ. στην Κόρδοβα της Ισπανίας. Ήταν ηγετική πνευματική φυσιογνωμία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, υπηρετώντας τη φιλοσοφία, την πολιτική, τη ρητορική και τη δραματουργία. Το 65 μ.Χ. διατάχθηκε να αυτοκτονήσει, έχοντας καταδικασθεί ως συνωμότης. Βάδισε στο θάνατο με αξιοπρέπεια, αναλογιζόμενος τη νηφαλιότητα που οφείλει να διακατέχει όσους πλησιάζουν το τέλος της ζωής τους, όπως την περιγράφει στο παρόν έργο του Για το Σύντομον του Βίου (De Brevitate Viae). Είναι ένα κείμενο χαρακτηριστικό για το λογοτεχνικό τρόπο και τα προκλητικά ερωτήματα που έθετε ο Ρωμαίος φιλόσοφος. Στο ηθικοπλαστικό αυτό δοκίμιο ο Σενέκας, όπως και οι Στωικοί, μιλά για την ισορροπημένη ζωή και τη συμπλοκή σχέση του ατόμου με την κοινωνία. Υποστηρίζει ότι η φύση δίνει αρκετό χρόνο στον άνθρωπο ώστε να πραγματοποιήσει τα σημαντικά και ουσιαστικά πράγματα, και εξαρτάται από τον καθένα να διαχειριστεί το χρόνο του με σωφροσύνη. Η ενασχόληση με τα φιλοσοφικά ζητήματα και όχι με τα επιφανειακά κοινωνικά θέματα της επικαιρότητας ή τις ανώφελες ηδονές συνιστούν για το Σενέκα δείγματα σωφροσύνης.

ΛΟΥΚΙΟΣ ΑΝΝΑΙΟΣ ΣΕΝΕΚΑΣ - ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΟΝ ΤΟΥ ΒΙΟΥ