Τραγουδούν το κάψιμο του σφιχτού σχοινιού, τα διαστρέμματα του ποδιού, τα σπασίματα και το αίμα στις κοφτερές πέτρες του γκρεμού και στο ρεφρέν τα άντερά μας θρηνούν, και το σίγουρο μας θάνατο προεξοφλούν.....
Τα τηλετέρατα με την ουρά και τα κέρατα, με τα δόντια τα κοφτερά, σκουπίζουν τα σάλια τους τα αηδιαστικά και μας δείχνουν το μονοπάτι.....
Το μονοπάτι για τις ευρωκοιλάδες δεν είναι τόσο φοβερό λένε τα τέρατα εν χορώ, θα φέρει ασφάλεια και ευημερία στο λαό..... Αλλά το μονοπάτι, είναι στενό.... Και είναι ψηλά πάνω από το γκρεμό..... Και εμείς σπρωχνόμαστε σαν τρελοί, και είναι σίγουρο ότι θα πέσουν κάτω πολλοί.... Στο μονοπάτι έχει κι άλλα τέρατα πολλά, που να φαν ζητάν κάθε φορά, κι όταν δε θα' χουμε τροφή, θα φαν εμάς χωρίς ντροπή.
Μονοπάτι άλλο απ' αυτό; Ρώτησε ο κακομοίρης το τέρας το ψηλό..... Ναι έχει κι άλλο από αυτό, αυτό που είναι στον ποταμό..... Αλλά στον ποταμό έχει ψάρια τροπικά.... Χαριτωμένα και μικρά.... πεινασμένα με δόντια κοφτερά..... Τατσόπουλα αρπαχτικά, φίδια φοβερά φαρμακερά... Στην όχθη ζουν Ρεπούσητηδες μαύροι βάρβαροι λαοί, ανθρωποφάγοι και αυτοί, που αν κάποιος δυστυχής λαός τους συναντήσει ο φτωχός, κάθονται πάνω του, του τρώνε την τροφή, και όταν του φάνε όλο το φαϊ, τρώνε τον ίδιο το λαό...
Τα μάτια των τηλετεράτων γουρλώνουν και οι φλέβες τους φουσκώνουν. Ο κακομοίρης λέει ότι είδε άλλο μονοπάτι δύσβατο κι αυτό, όμως ούτε μισή ώρα δρόμο από εδώ, που βγαίνει σε κοιλάδες καρπερές. Τα τέρατα σφίγγουν τις γροθιές και τραγουδούν ουρλιαχτά, με τα σάλια πεταχτά, ότι αυτά είναι τα μονοπάτια τα σωστά και ότι ο κακομοίρης αυτός είναι αστείος και γραφικός, ένας σωστός γελωτοποιός, και δεν είναι ικανός μονοπάτι άλλο να μας βρει, το μονοπάτι των τεράτων είναι σωστό....
Στο πλήθος γίνεται χαμός, άλλος πίσω άλλος μπρος, αριστερά και δεξιά, στριφογυρνάει στα σκοτεινά, με χέρια απλωμένα μπρος, δεν υπάρχει αρχηγός. Και τα τέρατα πολλά, προς το γκρεμό λεν τα μισά, τα άλλα μισά στον ποταμό, ουρλιάζουν πια πιο δυνατά να μας μπερδεύουν το μυαλό.
Κι όποιος πει ξανά για μονοπάτι άλλο πιο σωστό, που είναι δύσβατο κι αυτό, χωρίς όμως θάνατο και σκοτωμό, οι άλλοι να σωπάσει του ζητούν, να αποφασίσουν προσπαθούν, αν θα πάνε από το γκρεμό, ή αν θα πάν στον ποταμό, να τραγουδούν τα τέρατα γλυκά, δεν τα αντέχουν άλλο τα ουρλιαχτά.
ΘΑΛΑΜΟΦΥΛΑΚΑΣ
Στο πλήθος γίνεται χαμός, άλλος πίσω άλλος μπρος, αριστερά και δεξιά, στριφογυρνάει στα σκοτεινά, με χέρια απλωμένα μπρος, δεν υπάρχει αρχηγός. Και τα τέρατα πολλά, προς το γκρεμό λεν τα μισά, τα άλλα μισά στον ποταμό, ουρλιάζουν πια πιο δυνατά να μας μπερδεύουν το μυαλό.
Κι όποιος πει ξανά για μονοπάτι άλλο πιο σωστό, που είναι δύσβατο κι αυτό, χωρίς όμως θάνατο και σκοτωμό, οι άλλοι να σωπάσει του ζητούν, να αποφασίσουν προσπαθούν, αν θα πάνε από το γκρεμό, ή αν θα πάν στον ποταμό, να τραγουδούν τα τέρατα γλυκά, δεν τα αντέχουν άλλο τα ουρλιαχτά.
ΘΑΛΑΜΟΦΥΛΑΚΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η επίσκεψη σας στο Θαλαμοφύλακα με τιμά ιδιαίτερως.
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι τρολλιές, οι κουτσουλιές και οι ύβρεις.
Τα υπόλοιπα θα μείνουν για πάντα εδώ, εκτεθειμένα σε κοινή θέα, γι αυτό πριν πατήσετε το κουμπί "Υποβολή", παρακαλώ να ξαναδιαβάσετε αυτό που γράψατε.