ΠΕΡΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΜΟΤΗΤΑΣ...

Η ρητορική των ημερών που μεσολάβησαν των δύο εκλογικών αναμετρήσεων ήταν σαφής.

Η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί.....

Δεν υπήρξαν πολιτικά χείλη που να μην εκστόμισαν τη συγκεκριμένη φράση, ειδικά αυτών που συγκυβερνούσαν το προηγούμενο διάστημα της κρίσης.

Με βασικό επιχείρημα την τραγική οικονομική κατάσταση, τη δαμόκλειο σπάθη της ενδεχόμενης πτώχευσης και την αδηφαγία των αγορών απέναντι σε μια χώρα που δεν κυβερνάται μονοπώλησαν την επικοινωνιακή τακτική.

Το μεγαλύτερο ποσοστό του εκλογικού κοινού επείσθη για την ανάγκη κυβερνησιμότητας από ανθρώπους που κατέχουν εμπειρικά το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και προσανατολίζονται στην προοπτική της παραμονής της χώρας στο ευρώ με οποιοδήποτε τίμημα στη λογική της συνεργασίας δυνάμεων που κινούνται σε αυτή τη λογική.

Η στοχοποίηση του Αλέξη Τσίπρα ως δημαγωγού από ευρωπαϊκά και εγχώρια ΜΜΕ ανέκοψε την εκτόξευσή του και έδωσε με βραχεία κεφαλή τη νίκη στις δυνάμεις που πρεσβεύουν την νοοτροπία της πιστής εφαρμογής των ευρωπαϊκών κανόνων, με τις γνωστές παρενέργειες.

Τα διλήμματα της προεκλογικής περιόδου, ευρώ ή δραχμή, Ευρώπη ή Αφρική, εξέλιξη ή οπισθοδρόμηση ήταν απλώς συνέπειες της ακυβερνησίας ή οποία κατά τους θιασώτες της άμεσης κυβερνησιμότητας έθετε τη χώρα σε θανάσιμο κίνδυνο.
Κάπως έτσι φτάσαμε στην κυβέρνηση συνεργασίας, εθνικής σωτηρίας, ειδικού σκοπού, εσωτερική τρόικα κατά την αντιπολίτευση ή οπωσδήποτε αλλιώς θέλουμε να την ερμηνεύσουμε ανάλογα με τις πεποιθήσεις μας.
Η κυβέρνηση μακράς πνοής λοιπόν μετράει ούτε δέκα μέρες ζωής.

Αν εξαιρέσουμε τις ασθένειες των δύο βασικότερων πυλώνων της ,του πρωθυπουργού και του υπουργού Οικονομικών, ο οποίος όμως δεν πρόλαβε να ορκιστεί και τελικά αντικαταστάθηκε λόγω χρόνιου προβλήματος υγείας, μιλάμε για τον ορισμό της ακυβερνησίας που μας κάνει να νοσταλγούμε ακόμη και την κυβέρνηση των πρώτων ημερών του ΓΑΠ που ευαγγελιζόταν την πράσινη ανάπτυξη και το opengov ενώ οι αγορές μας έσκαβαν το λάκκο.

Έχουμε και λέμε:Αντικατάσταση του βασικότερου υπουργού με δεδομένο το θέμα υγείας του κ.Ράπανου, παραίτηση υπουργού για δεδομένη παράμετρο που δεν του επέτρεπε να καταλάβει υπουργικό θώκο, παραιτήσεις προέδρων οργανισμών, πολιτικές επιστολές στον αέρα και φιάσκο με το θέμα της αντιπροσώπευσης στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο –με τελικό αποτέλεσμα την παρουσία του Προέδρου λόγω ευρωσυντάγματος -δίνουν μια εικόνα διάλυσης που έκαναν την περίοδο της ακυβερνησίας να θυμίζει καλοκουρδισμένο ελβετικό ρολόι.

Ένας αμερικάνος κωμικός συνήθιζε να λέει ότι το μεγαλύτερο κακό σε μια χώρα είναι ότι όλοι όσοι ξέρουν πώς να κυβερνήσουν είναι πολύ απασχολημένοι οδηγώντας ταξί ή κουρεύοντας μαλλιά, υπονοώντας σαφώς ότι όλοι νομίζουμε ότι αν κυβερνούσαμε θα είχαμε μια μαγική λύση για όλα.

Ένας συνάδελφός του έλεγε ότι είναι πολύ εύκολο να είσαι κωμικός όταν έχεις ολόκληρη κυβέρνηση να δουλεύει για πάρτη σου.

Η ακυβέρνητη κυβέρνηση των ημερών μας όμως δεν έχει ίχνος κωμωδίας, διότι σύμφωνα με τη ρητορική της καλείται να οδηγήσει το καράβι σε μια τραγική συγκυρία και ως γνωστόν κωμωδία και τραγωδία είναι αντίθετες έννοιες.
Μάλλον είχε δίκιο ο Κέννεντι όταν το μακρινό 1960 έλεγε ότι, η μεγαλύτερη έκπληξη όταν αναλάβαμε την κυβέρνηση, ήταν ότι βρήκαμε την κατάσταση τόσο άσχημη όσο υποστηρίζαμε προεκλογικά ότι είναι.

http://www.protagon.gr
To είδα στο friendshipiseverything.blogspot.gr