Ο ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΜΙΑΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΡΙΑΣ

Live and let Die
 

Του Πέτρου Αργυρίου

Μην αυτοκτονείτε ρε. Ποιος θα δουλέψει στις φάμπρικες; Η Σάλεχ; Την Αλ Σάλεχ, ή μάλλον τη μέθοδο της την γνωρίζω. Σειρήνα του ΠΑΣΟΚ, εμφανίζεται στα κοινωνικά μέσα και ενίοτε διατυπώνει ερωτήσεις με αφέλεια μωράς παρθένας. Άλλοτε απλά συνθηματολογεί σίγουρα πέρα και έξω από τα όρια της αστικής ευγένειας που η ίδια επιμένει πως τη χαρακτηρίζει. Χρησιμοποιώντας συνθήματα όπως: «Γελοία, θλιβερά ανθρωπάκια. Τα βάζουν με τον Κουβέλη επειδή δεν είναι ανεύθυνος και ψεύτης.»....

(http://www.facebook.com/afroditealsalech). Ή το περίφημο «Πάρτα και πάλι που θες να μου σώσεις την αξιοπρέπεια καταδικάζοντας με στη φτώχεια και στη δυστυχία» με εικονογράφηση μια σταυρωμένη μούντζα.

Η Σάλεχ όλα αυτό το διάστημα έχει μετατρέψει την προσωπική της ιστοσελίδα στο FB σε μια συσκευή προπαγάνδας που στόχο έχει να αποπροσανατολίζει όσους την παρακολουθούν από τα μείζονα κοινωνικοπολιτκά ζητήματα. Χαρακτηριστική της μεθόδου της μωρής παρθένας ήταν να μιλάει για την άλλη Ελλάδα την οποία επικαλούνταν κάθε φορά που ήθελε να μας αποσπάσει από την κακή Ελλάδα και τον κακό χαμό της. Θυμάμαι εκείνο το αλησμόνητο που περιέγραφε ως αυτόπτης μάρτυρας για τον καλό αστυνομικό που περνούσε τη γιαγιούλα απέναντι, την ίδια περίοδο που οι πραιτοριανοί της ΔΙΑΣ και των ΜΑΤ τσάκιζαν αδιάκριτα στο ξύλο τους Έλληνες πολίτες με οργανωμένα επιχειρησιακά σχέδια και με τη χρήση χημικών όπλων.

Επαγγελματίας αντιρατσίστρια, η Σάλεχ, σαν ένας θηλυκός Πάγκαλος φροντίζει πάντα να θυμίζει στους Έλληνες την ευθύνη τους. Ατομική, συλλογική, διαπλανητική, διαγαλαξιακή. Δεν είναι όλοι οι Έλληνες πολιτικοί το ίδιο, μοιάζει να μας λέει. Οι πολίτες όμως είναι, ε Σάλεχ; 

Ο αντιρατσιμός της Σάλεχ φλερτάρει επικίνδυνα με το ρατσισμό ειδικά κατά των Ελλήνων. Και αυτό το είδους του ρατσισμού που στοχοποιεί ειδικά μια ομάδα ανθρώπων είναι το πιο επικίνδυνο από όλα τα είδη του ρατσισμού.

Πρόσφατα η Σάλεχ πήγε ένα σκαλί παρακάτω: Σε άρθρο της στο Protagon (http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=16889) σε σχέση με τις Ελληνικές αυτοκτονίες, θέτει διατυπώσεις μόνο και μόνο για να τις διαψεύσει ωσάν να ήταν η απόλυτη ειδικός στο θέμα και ωσάν οι αυτοκτονίες να είναι μια τυποποιημένη συμπεριφορά ανάμεσα σε απολύτως ομοίως ανθρώπους.

Μας λέει ότι οι αυτοκτονίες είναι μόδα. Μοντέλο ήταν η Αλ Σάλεχ, κάτι παραπάνω από μας θα ξέρει για τη μόδα.

Χρησιμοποιεί τη μέθοδο της Μωράς Παρθένας για να διατυπώσει ερωτήματα που ούτε ο χαζός του χωριού θα έκανε. Ή μάλλον κυρίως ο χαζός του χωριού δε θα έκανε. Αυτός ποτέ δεν ήταν τόσο δα χαζός. Ας πάρουμε μια γεύση: « Και στο αφελές ερώτημα «μα το γεγονός ότι οι επιτυχημένες αυτοκτονίες είναι περισσότερες δεν αρκεί;» η απάντηση είναι δραματικά αρνητική». Εδώ την χάνουμε τη συλλογιστική της Αλ Σάλεχ. Ευτυχώς. Δυστυχώς όμως την ξαναβρίσκουμε λίγο παρακάτω. Γιατί η Σάλεχ υπερτονίζει ένα υποτιθέμενο ψυχοπαθολογικό προφίλ όλων των αυτοχείρων δίνοντας εμμέσως τροφή σε αυτούς που υποστηρίζουν την επιβίωση του ικανοτέρου που είναι μια εξόχως καταστροφική και ρατσιστική αντίληψη υπεύθυνη για πλείστα όσα κοινωνικά κακά.

Ελάχιστη μνεία κάνει στις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που απαξιώνουν τον άνθρωπο και τις κοινωνίες του και μέσα στις οποίες το φαινόμενο της φυγής από τη ζωή ενισχύεται. Φταίει η κοινωνία, η έλλειψη υποδομών, η μόδα της αυτοκτονίας, ο διαταραγμένος ψυχισμός του αυτόχειρα μας λέει.

Είναι η γνωστή μισανθρωπική και παρελκυστική μέθοδος της Αλ Σάλεχ. Στάχτη στα μάτια του κόσμου: Δε φταίει το μνημόνιο, οι πολιτικοί, οι πολιτικές, το κόμμα της και τα συνένοχα παλαιοσυστημικά και νεοσυστημικά κόμματα. Όχι, οι πολίτες και η κοινωνία φταίνε. Και αυτή τη φορά και τα μήντια. Που ενώ για πρώτη φορά υποχρεώθηκαν να πουν την αλήθεια για την κοινωνική πραγματικότητα κατά την Αλ Σάλεχ πουλάνε αυτοκτονίες. Υ-πέ-ρο-χα. Αν και στρεβλά.

Τα μήντια είχαν επί μακρόν συγκαλύψει το θέμα των μνημονιακών αυτοκτονιών. Όταν έγραφα στο περιοδικό Nemecis για τις αυτοκτονίες τα μήντια το κάναν γαργάρα. Ήταν η δημόσια αυτοκτονία του συνταξιούχου φαρμακοποιού Δημήτρη Χριστούλα στο σύνταγμα που ανάγκασε τα μήντια να αποκαλύψουν το θέμα στην πλήρη του διάσταση.

Και για αυτό ο Χριστούλας είναι ήρωας και όχι μαλάκας όπως θέλουν να τον παρουσιάζουν διάφοροι παχύδερμοι σχολιαστές του άρθρου σε διάφορες περιοχές των κοινωνικών ηλεκτρονικών μέσων.

Καταγγέλλει η Αλ Σάλεχ μετά κόμματα (προφανώς τα αντιμνημονιακά)πως κάνουν σπέκουλα με τις αυτοκτονίες και πετώντας μακριά από το ελληνικό σύστημα εξουσίας το αιματοβαμμένο μπαλάκι των αυτοκτονιών τα κατηγορεί ως εγκληματίες. Ναι έτσι το λέει: Εγκληματίες. Σωστά Αλ Σάλεχ. Ομερτά. Να μη βγει στο φως τίποτα. Φυσικά. Διαχρονικά, κάθε αντιστασιακός ή έστω απλά αντιφρονώντας προβάλλεται ως εγκληματίας από τις δυνάμεις κατοχής και τους συνεργάτες τους. Να θάψουμε τις αυτοκτονίες του μνημονίου, ή τα θύματα στο Ιράκ, ή τους εξαφανισμένους στην Αργεντινή ή κάθε άλλου είδους θύματα απάνθρωπης πολιτικής και μισανθρώπων πολιτικών γιατί οι άνθρωποι, όντας εν μέρει μιμητικά όντα, μπορεί να δοκιμάσουν να αυτοθυματοποιηθούν. Έτσι είναι οι άνθρωποι. Σε μια αντιστροφή τύπου New Speak, τα θύματα για τη Σάλεχ ξαφνικά γίνονται φταίχτες και ηθικοί αυτουργοί της θυματοποίησης άλλων που μπορεί να θελήσουν να τους μιμηθούν. Το κακό παράδειγμα των αυτοκτονιών. Το καλό παράδειγμα είναι αυτού που τις καταδικάζει. Ανεξάρτητα από το ποιες είναι οι αιτίες και οι φταίχτες του ανυπόφορου ψυχικού άλγους και των βιοτικών αδιεξόδων που οδηγούν κάποιον στο να τερματίσει τη ζωή του. Αφού πρώτα έχει η ζωή του απαξιωθεί.

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της αντιστροφής που επιχειρεί η Αλ Σάλεχ και της καθεστωτικής και ολοκληρωτικής λογικής που διέπει τα γραφόμενά της το δίνει με τον πιο χυδαίο τρόπο η ίδια: «Από τη στιγμή που ο αυτόχειρας ονομάζεται «μάρτυρας» που «θυσιάζεται για το καλό των άλλων» (φράση της κ. Σακοράφα την επομένη της αυτοκτονίας του συνταξιούχου φαρμακοποιού) η πράξη εξιδανικεύεται και επομένως «οπλίζεται το χέρι» κάθε άνθρωπου με τάσεις αυτοκτονίας. Αυτό άλλωστε δεν κάνει και η Τζιχάντ, αυτό δεν έκαναν και οι καμικάζι; Όλη η ψυχολογική προετοιμασία βασίζεται στη λογική της θυσίας για το καλό των άλλων.>>

Έτσι Αλ Σάλεχ: κάνε το θύμα θύτη. Όπως τον προβάλουν όλοι οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί των κατοχικών δυνάμεων.

Και για το όνομα του ΠΑΣΟΚ και της τρόικας. Οι αυτοκτονίες δεν είναι πολιτική πράξη. Και στο Ζάλογγο οι μανάδες ήταν ψυχοπαθείς. Όλοι αυτοί που αυτοκτονούν είναι τρομοκράτες…

Και συνεχίζει η Αλ Σάλεχ σε μια έξαρση που βρωμάει αμερικανικού τύπου προπαγάνδα δίχως να δείχνει σέβας μήτε στους νεκρούς μήτε στους ζωντανούς ακόμη συγγενείς τους που μπορεί να διάβασαν ή να διαβάσουν το λιβελογράφημα της: Η αυτοκτονία είναι βλακεία. Έτσι το λες: «Η αυτοκτονία δεν είναι θυσία, είναι απλά βλακεία»

Όχι. Δεν είναι ανυπόφορη οδύνη, απελπισία, αδιέξοδο, θάνατος, απώλεια. Είναι απλά βλακεία. Και μόδα. Ή όπως λες και εσύ ψυχοπάθεια καθώς διατείνεσαι ότι «Τα αίτια(της αυτοκτονίας) δηλαδή είναι παθολογικά και μόνο η αφορμή ενδέχεται να είναι κοινωνική». Είναι προφανές Αλ Σάλεχ ότι επιδιώκεις να ξεπλύνεις το αίμα από τα χέρια των εξουσιαστών και να λούσεις με τη βρωμιά του πολιτικού εκδοροσφαγείου τα ίδια τα θύματα. Έτσι πολεμάς εσύ το ναζισμό; Οι αυτόχειρες είναι απλά ψυχοπαθείς ε Αλ Σάλεχ; Ναι, οι αυτόχειρες είναι ψυχοπαθείς και τα θύματα βιασμού όλες τους νυμφομανείς. Εκεί οδηγεί τα πράματα η λογική σου.

Για όσους ξέρουν να διαβάζουν πίσω από μια δήθεν μετριοπαθή και προσωπικά φορτισμένη θέση, είναι σαφές ότι η Αλ Σάλεχ έχει κάνει όλους τους ακόλουθους ισχυρισμούς, κάποιους έμμεσα και κάποιους άμεσα.

Α)Τα μνημόνια και η επίθεση της πολιτικής στην κοινωνία δεν μπορεί να είναι παρά μόνο η αφορμή.

Β) Η αιτία είναι όμως πως οι αυτόχειρες είναι ψυχοπαθείς.

Γ) Η αυτοκτονία είναι είτε βλακεία είτε μόδα.

Δ) Οι αυτόχειρες είναι τρομοκράτες.

Ε)Όσοι αναδεικνύουν το θέμα είναι εγκληματίες. Αυτό είναι το φιρμάνι της Αλ Σάλεχ. Καταδικάστε τα θύματα.

Η τέλεια αντιστροφή. Ο τέλειος φασισμός

Σε ένα πράμα θα συμφωνήσουμε Αλ Σάλεχ. Όπως λες και εσύ: «Σε τελική ανάλυση, αν δεν το καταλαβαίνουν από μόνοι τους, ας λειτουργήσει η δικαιοσύνη επιτέλους. Ας μας προστατεύσει κάποιος από τις σειρήνες»

Περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο agriazwa.blogspot.com