ΦΑΚΕΛΟΣ Κ.Κ.Ε.

Το βρόμικο μεροκάματο του ΚΚΕ. 

Το ΚΚΕ, ως μηχανισμός, έχει φτιαχτεί εξ' αρχής ως εργαλείο ιμπεριαλισμού. Το διαμόρφωσε ο Στάλιν με τέτοιον τρόπο, ώστε να μπορεί να εξυπηρετεί τα συμφέροντά του εντός μιας φαινομενικά ανεξάρτητης χώρας.



Για όσο διάστημα ο Στάλιν "ονειρευόταν" μια Ελλάδα "δορυφόρο" της Σοβιετικής Αυτοκρατορίας, το ίδιο "ονειρευόταν" και το ΚΚΕ. Όταν ο Στάλιν ήρθε σε συναλλαγή με τους Δυτικούς και μοίρασαν τον κόσμο, άλλαξε τακτική απέναντι στην Ελλάδα. Από τη στιγμή που —εξαιτίας των ανταλλαγμάτων που έλαβε— τον συνέφερε να παραμείνει η Ελλάδα στα χέρια των "συνεταίρων" του, το ΚΚΕ βοηθούσε σ' αυτήν την κατεύθυνση. Ο Στάλιν παρέδωσε το ΚΚΕ στην υπηρεσία της Δύσης, που ήθελε την Ελλάδα προτεκτοράτο των Αγγλοσαξόνων.

Τον σταλινισμό του το σημερινό ΚΚΕ δεν τον εγκαταλείπει, όχι μόνον για λόγους ιδεολογίας, αλλά για πρακτικούς λόγους. Με τον σταλινικό τρόπο μπορεί και γίνεται αποδοτικό γι' αυτούς που το χειρίζονται. Μπορεί να παίρνει ρόλους και αυτό μπορεί να του αποφέρει κέρδος. Υλικό κέρδος. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει πλέον Στάλιν, ο οποίος να έχει ανάγκη τις υπηρεσίες του, δεν σημαίνει τίποτε.

Το ΚΚΕ μπορεί να προσφέρει τις ίδιες υπηρεσίες και σε άλλους. Το όλο θέμα είναι να βρίσκεται σε θέση να προσφέρει υπηρεσίες. Αυτό είναι το βασικό στοιχείο, που συντηρείται από τη σταλινική του νοοτροπία. Η δυνατότητα εξυπηρέτησης. Χθες ήταν ο Στάλιν, σήμερα μπορεί να είναι άμεσα ο δικομματισμός και έμμεσα ο Μπους. Όλοι είναι δεκτοί ως "αφεντικά", αν του επιτρέπουν να επιβιώνει με τον τρόπο που επιθυμεί το ίδιο και άρα με τον πιο προσοδοφόρο.

Πώς λειτουργεί το ΚΚΕ και τι το κάνει πολύτιμο εργαλείο; Το ΚΚΕ εκμεταλλεύεται χαρακτηριστικά της αστικής δημοκρατίας, για να ελέγχει και να "καπελώνει" μάζες. Ελέγχει τις κοινωνικές αντιδράσεις προς όφελος αυτού που το ελέγχει ή απλά "πληρώνει" για τις υπηρεσίες του. Συνεργάζεται με τους εξουσιαστές ως επαγγελματίας "αντιεξουσιαστής". Είναι ο κοινωνικός συνδικαλιστής. Ο συνδικαλιστής που φωνάζει και ωρύεται όσο κανένας άλλος, αλλά ταυτόχρονα τα "παίρνει" από αυτούς τους οποίους υποτίθεται εχθρεύεται. Αυτός είναι ο ρόλος του. Γι' αυτό "πληρώνεται". "Φωνάζει", για να μην ακούγεται κανένας άλλος, αλλά ταυτόχρονα η απειλή του δεν είναι σημαντική για τα "αφεντικά".

Αν αυτός που εμφανίζεται ως "αφεντικό" του είναι ο Στάλιν ή ο Μπους ή κάποιος εξωγήινος, αυτό ελάχιστα το ενδιαφέρει. Το ΚΚΕ το ενδιαφέρει να υπάρχει απέναντί του μια εξουσία, την οποία να μπορεί να την απειλεί, ώστε να την οδηγεί σε συναλλαγή. Μια εξουσία, που, αν την εξυπηρετήσει, να μπορεί να του αποδώσει κέρδος. Πώς γίνεται αυτό; Με τον εξής απλό τρόπο. Στην αστική δημοκρατία η βασική μονάδα είναι ο πολίτης. Η μαζικότητα των αντιδράσεων είναι το άθροισμα των αντιδράσεων των μονάδων. Συγκυριακά δηλαδή συγκεντρώνονται "μονάδες" με τυχαία κριτήρια και αυτό τους επιτρέπει να δίνουν συλλογικότητα στις αντιδράσεις τους.

Όλη αυτή η δραστηριότητα όμως είναι "χύμα", εφόσον οι αντιδρώντες δημοκράτες είναι ομοϊδεάτες και διαμαρτύρονται για πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Οι οικοδόμοι διαμαρτύρονται για τα ασφάλιστρα, οι συνταξιούχοι για τις συντάξεις, οι εργάτες της χημικής βιομηχανίας για τα ειδικά επιδόματα κλπ.. Όλοι δημοκράτες με συγκεκριμένα αιτήματα προς την εξουσία. Όταν όμως η πλειοψηφία της αντίδρασης είναι "χύμα", υπάρχει χώρος για δραστηριοποίηση οργανωμένων "μειοψηφιών". Εκεί μπαίνει στο παιχνίδι του ελέγχου της αντίδρασης το ΚΚΕ.

Η οργάνωσή του και η συλλογικότητά του επιτρέπουν σ' αυτό να "παρεισφρέει" σε αντιδράσεις ιδεολογικών αντιπάλων του και να τις καπελώνει. Έχει έτοιμη "φασόν" την επιχειρηματολογία της διεκδίκησης, αλλά, και μόνον που υπάρχει στην πορεία, θέτει θέμα ιδεολογίας. Εκεί βραχυκυκλώνουν όλα. Ο δημοκράτης, που διαμαρτύρεται για ένα επίδομα, αρνείται να συνεχίσει να διαμαρτύρεται, όταν στην κεφαλή της πορείας βρίσκονται ιδεολογικοί του αντίπαλοι.

Για ένα επίδομα αρνείται να στηρίξει αυτούς που, χωρίς να τον ρωτήσουν, μπήκαν μπροστά, υποτίθεται για να το διεκδικήσουν. Για λίγα χρήματα αρνείται ν' απαρνηθεί τη δημοκρατία. Το αποτέλεσμα; Η αντίδραση "ξεφουσκώνει". Οι δημοκράτες πηγαίνουν στα σπίτια τους και στον δρόμο μένουν τα "συντρόφια" να διαμαρτύρονται στα "αφεντικά" τους. Η πλειοψηφία εγκαταλείπει και η μειοψηφία μονοπωλεί την αντίδραση.

Αυτό ακριβώς κάνει το ΚΚΕ. Αυτό "πουλάει" στην εξουσία. Όταν είσαι μια λαομίσητη εξουσία, πάντα θέλεις να υπάρχει ένα ΚΚΕ στην κοινωνία. Γιατί; Γιατί, αν το εξυπηρετείς, σε εξυπηρετεί. Αυτό κάνει σήμερα ο δικομματισμός. Ευνοεί το ΚΚΕ με κρατικά χρήματα και εκείνο του ανταποδίδει. Ό,τι και να λέει, δεν διεκδικεί την εξουσία και ταυτόχρονα "καπελώνει" όλους εκείνους οι οποίοι έχουν κάτι να πουν. Με τον τρόπο αυτόν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού εναλλάσσονται μεταξύ τους χωρίς καμία αντίδραση. Λένε ψέματα στον λαό και δεν φοβούνται την τιμωρία στις κάλπες. Οι αντιλαϊκές πολιτικές είναι μόνιμη κατάσταση, αλλά δεν φοβούνται την αντίδραση.

Δεν θα βρούνε μπροστά τους τον κόσμο. Θα βρούνε μπροστά τους το ΚΚΕ, το οποίο έχει φροντίσει με τη δραστηριότητά του να καθηλώσει τον κόσμο στο σπίτι του. Δεν θα βρούνε μπροστά τους αντιπάλους ισχυρούς, που τους "παρήγαγε" η αντίδραση. Αυτούς θα τους "κλαδέψει" το ΚΚΕ. Ποιος ξέρει πόσοι χαρισματικοί πολίτες δημοκράτες χάθηκαν από την ελληνική πολιτική σκηνή εξαιτίας του ΚΚΕ. Πόσοι αγωνιστές εξουθενώθηκαν στα "πεζοδρόμια" πριν μπουν με δύναμη στην κεντρική πολιτική σκηνή. Μεγάλοι αντίπαλοι των Γιώργων και των Ντορών χάθηκαν, επειδή δεν άντεχαν τα "δαγκώματα" από τα κομματόσκυλα του Περισσού.

Το ΚΚΕ μπορεί να τα κάνει όλα αυτά, γιατί εκμεταλλεύεται τα χαρακτηριστικά της αστικής δημοκρατίας. Ως οργανωμένη συμμορία, μπορεί εύκολα να παρακάμπτει το άτομο. Είτε με την πονηριά είτε με τη βία απέναντι σε μεμονωμένους πολίτες, αργά ή γρήγορα θα φτάσει στην "κορυφή" της αντίδρασης. Της "χύμα" αντίδρασης των απλών πολιτών. Αν στη δραστηριότητά του αυτήν προστεθεί και η ανοχή της εξουσίας, που συνεργάζεται μαζί του και η οποία θέλει να ελέγξει την αντίδραση των πολιτών, τότε τα πράγματα είναι πολύ εύκολα. Η εξωτερική εξουσία σε συνδυασμό με την οργάνωση και τη συλλογικότητα των δράσεων του ΚΚΕ εντός της αντίδρασης "βραχυκυκλώνουν" τα πάντα.

Ο Κώστας, ο Γιώργος ή η Ντόρα μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Μπορούν να εξυπηρετούν όποιους ιμπεριαλιστές ή διαπλεκόμενους θέλουν, χωρίς να φοβούνται τον κόσμο. Μπορούν ν' ασκούν όποια πολιτική θέλουν, χωρίς να φοβούνται την αντίδραση. Γι' αυτό φροντίζει η Αλέκα. Την αντίδραση της πλειοψηφίας του λαού θα τη μετατρέψουν σε αντίδραση κομουνιστικής μειοψηφίας και θα εμφανίσουν τους "γόνους" σαν προστάτες της δημοκρατίας. Έχουν φάει γλυκό "ψωμί" όλοι αυτοί από το ΚΚΕ.

Η φωτογραφία, που άλλαξε τη μεταπολεμική μας ιστορία.

Το μεγαλύτερο επίτευγμα της προβοκατόρικης αυτής πολιτικής το ΚΚΕ το πέτυχε εις βάρος του ΕΑΜ και υπέρ του "εργοδότη" Στάλιν. Σήμερα πετυχαίνει μικρότερα επιτεύγματα υπέρ του νέου "εργοδότη" του, που είναι οι "γόνοι" των Καραμανλήδων, των Παπανδρέου και των Μητσοτάκηδων.

 Σήμερα το ΚΚΕ υπηρετεί τον δικομματισμό κι αυτό απ' ό,τι φαίνεται είναι μια ιδιαίτερα προσοδοφόρος γι' αυτό δραστηριότητα. Ο δικομματισμός τού έδωσε τα χρήματα για να δημιουργήσει τη μεγαλύτερή του επιχείρηση και ο ίδιος του εξασφάλισε την πελατεία. Ο δικομματισμός τού δίνει πρόσβαση στα διαπλεκόμενα ΜΜΕ και άρα επαφή με τον κόσμο.

Αν μια φωτογραφία είναι χίλιες λέξεις, όπως λένε οι Κινέζοι, η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι εκατό χιλιάδες λέξεις.

Αυτή η φωτογραφία είναι ο απόλυτος ορισμός της προβοκάτσιας δια χειρός ΚΚΕ. Η προβοκάτσια από τον μαιτρ του είδους. Στη μεγαλύτερη γιορτή ενός ολόκληρου λαού πήγαν κάποια κτήνη και "βρόμισαν" τα πάντα. Τιμωρία θανάτου αξίζει στο κτήνος, που πήγε κι έβαλε τη σημαία της Σοβιετικής Ένωσης πάνω από τα σύμβολα του ΕΑΜ. Η ζημιά που προκάλεσε αυτή και μόνον η φωτογραφία ήταν ανυπολόγιστη. Ένας ολόκληρος λαός, που ήθελε να πανηγυρίσει τον αγώνα και τη θυσία των παιδιών του, "απωθήθηκε", εξαιτίας αυτής της εμετικής φωτογραφίας.

Μιας φωτογραφίας, που, από τη στιγμή που δημοσιεύτηκε, δίχασε τους Έλληνες. Μιας φωτογραφίας, που έγινε εργαλείο προπαγάνδας γι' αυτούς που είχαν ως στόχο να βάλουν τους Έλληνες να σκοτωθούν μεταξύ τους. Εκατομμύρια Έλληνες, που έδωσαν το αίμα τους για την ελευθερία, απωθήθηκαν από το δικό τους επίτευγμα, εξαιτίας της αυθαιρεσίας κάποιου αγράμματου σταλινικού κτήνους.

Εκατομμύρια Έλληνες την επομένη της δημοσίευσης της φωτογραφίας έσπευσαν να διαχωρίσουν τους εαυτούς τους από ένα ΕΑΜ, το οποίο κάποιοι το μετέτρεψαν σε διαπραγματευτική "πατσαβούρα" του Στάλιν. Εκατομμύρια Έλληνες απαρνήθηκαν την "ψυχή" τους εξαιτίας αυτού του ανοσιουργήματος. Μιλάμε για εκατομμύρια ανθρώπων, γιατί εκατομμύρια Έλληνες ήταν τα μέλη του ΕΑΜ. Εκατομμύρια Έλληνες σε μια Ελλάδα που είχε ελάχιστους ΚΚΕδες.

Εξαιτίας αυτής της φωτογραφίας μπορεί να άλλαξε ολόκληρη η μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας. Με αυτήν τη φωτογραφία στα χέρια "ξεχύνονταν" οι δοσίλογοι και οι δειλοί "απόντες" του εθνικού αγώνα, για να βασανίσουν και να κατηγορήσουν για προδοσία τους ταλαιπωρημένους ΕΑΜιτες. Αυτή η φωτογραφία ήταν το "ντοκουμέντο" της προδοσίας και βέβαια της δικής τους "εθνικοφροσύνης". Όμως, μ' αυτήν τη φωτογραφία "δούλευε" και το άλλο "στρατόπεδο. Μ' αυτήν τη φωτογραφία οι ΚΚΕδες μόλυναν την ιστορία του ΕΑΜ. Μ' αυτήν οικειοποιούνταν το αίμα ενός ολόκληρου λαού. Μ' αυτήν συνέδεαν το ΕΑΜ με τον Δημοκρατικό Στρατό, ρίχνοντας "νερό" στον "μύλο" του φασιστικού παλατιού.

Αυτό ακριβώς έκανε και κάνει πάντα το ΚΚΕ. Προβοκάρει την οποιαδήποτε συλλογική ενέργεια του λαού. Αυτό έγινε και με την εν λόγω φωτογραφία, που μας οδήγησε στην αθλιότητα. Κάποιοι ΚΚΕδες του ΕΑΜ —με την απειλή ακόμα και των όπλων— παρέκαμψαν την αντίσταση κάποιων αγνών αγωνιστών του ΕΑΜ και τοποθέτησαν τη σημαία, που θα "καπέλωνε" αιωνίως ολόκληρο τον αγώνα του λαού. Τη σημαία της Σοβιετικής Ένωσης. Στη μεγάλη γιορτή του ΕΑΜ αυτοί "αποπάτησαν" πάνω στον κόπο και τη θυσία ενός ολόκληρου λαού. Για ποιον; Για τα αφεντικά τους. Για τον Στάλιν και τη Σοβιετική Ένωση.

Για τον δειλό Στάλιν, που, ακόμα κι όταν κινδύνευε η Σοβιετική Ένωση, δεν έκανε τίποτε άλλο από το να κρύβεται στα κρησφύγετα του κόμματός του. Στην πιο κρίσιμη ώρα της Σοβιετικής Ένωσης κατάθλιψη είχε πάθει ο "μέγας" στρατηγός της. Το μόνο που σκεφτόταν ήταν ποιους "άπιστους" θα προλάβει να εξοντώσει πριν χάσει τη θέση του. Η μόνη στρατηγική που είχε επιλέξει ήταν να στέλνει άοπλους αντικαθεστωτικούς Ρώσους μπροστά στα γερμανικά πυροβόλα μέχρι να τα "μπουκώσει". Να πάρει όσους μπορεί "μαζί" του σε περίπτωση που θα χάσει τη μάχη, τη θέση του και τη ζωή του.

Για την αχάριστη και επίσης δειλή Σοβιετική Ένωση, που όχι μόνον δεν βοήθησε σε τίποτε τον αγώνα του ΕΑΜ, αλλά δημιούργησε προβλήματα, τα οποία χωρίς την ψύχραιμη επέμβαση κάποιων πατριωτών θα το οδηγούσαν στη διάσπαση και τους Έλληνες σε πρόωρο εμφύλιο παρουσία ξένου κατακτητή. Εν μέσω γερμανικής κατοχής πήγαν οι Σοβιετικοί να διασπάσουν τον ΕΑΜ με υποσχέσεις για τη Μακεδονία στους Βούλγαρους κομματικούς.

Το ΚΚΕ υποστήριξε τη σοβιετική εντολή και λίγο έλειψε να τινάξει στον αέρα την εθνική ομοψυχία. Απείλησε να τινάξει τα πάντα στον αέρα για μια δειλή "αυτοκρατορία", η οποία διαπραγματευόταν τα πάντα με τους πάντες προκειμένου να επιβιώσει ο "τυφλοπόντικας", που παρίστανε τον "μεγάλο τιμονιέρη". Ο νάνος της ιστορίας. Ο προκάτοχος του "μεγάλου πιτσαδόρου" Κορμπατσώφ.
Η Σοβιετική Ένωση ακόμα και στο πρακτικό επίπεδο δεν βοήθησε καθόλου. Το μόνο που την ενδιέφερε ήταν να αλληλοβοηθούνται τα στελέχη του ΚΚΕ, προκειμένου να παραμένουν μόνιμα κοντά στην ηγεσία του ΕΑΜ.

Να εκμεταλλευτούν την αίγλη και τη δημοφιλία του Άρη Βελουχιώτη, για να "φορτωθούν" πάνω του. Πάνω στον πραγματικό ήρωα και πατριώτη Άρη Βελουχιώτη, ο οποίος —δυστυχώς για έναν ολόκληρο λαό— έτυχε να είναι παλαιότερο έστω και διαγραμμένο στέλεχος του ΚΚΕ. Από τη στιγμή που θα το κατάφερναν αυτό, ήταν εύκολο για τους επαγγελματίες προβοκάτορες την κατάλληλη στιγμή να τον εξουδετερώσουν.

Όταν έφυγαν οι Γερμανοί, οι ΚΚΕδες θυμήθηκαν ότι ο Βελουχιώτης ήταν ο "μιζέριας". Κατόπιν τους ήταν εύκολο να τον "φάνε". Έναν αυθεντικό ήρωα τον "έφαγε" ο νεάτερνταλ Σιάντος, αποδεικνύοντας ότι καμία "μονάδα" δεν μπορεί ν' αντέξει απέναντι σε οργανωμένη συμμορία. Αποδεικνύοντας ότι ακόμα κι ένας λέων δεν μπορεί ν' αντέξει απέναντι σε αγέλη πεινασμένων υαινών.

Μόνον σ' αυτήν την καμαρίλα των αγράμματων και σάπιων στελεχών του ΚΚΕ είχε συμμετοχή η Σοβιετική Ένωση στον αγώνα των Ελλήνων. Δεν έστειλε καμία βοήθεια ούτε σε έμψυχο ούτε σε άψυχο υλικό. Ο ΕΑΜ στηριζόταν αποκλειστικά στην υποστήριξη του λαού και τα όπλα του τα εξασφάλιζε μέσα από τις μάχες με τη λεηλασία των ηττημένων. Η Σοβιετική Ένωση τον θυμήθηκε μόνον για να το ελέγξει και να το διαπραγματευτεί υπέρ των συμφερόντων της. Στα εύκολα του τέλους. Να διευκολύνει ο Στάλιν τον Χίτλερ να τραβήξει με ασφάλεια τα στρατεύματά του από την Ελλάδα. Να διευκολύνει ο Στάλιν τον Τσόρτσιλ να εγκαταστήσει το παλάτι στην Ελλάδα, πριν αναλάβει το ΕΑΜ να κάνει δημοψήφισμα για το πολίτευμα.

Μόνον όταν τελείωσε η μάχη του ΕΑΜ έστειλε η Σοβιετική Ένωση μερικούς ένστολους πράκτορές της τύπου Ποπώφ και κάποιους ΚΚΕδες έμμισθους συνεργάτες της KGB τύπου Βαβούδη, για να ελέγχουν από κοντά τη δράση των στελεχών του ΚΚΕ, που θα αναλάμβαναν το "καπέλωμα" του ΕΑΜ. Στελέχη, τα οποία ήταν έτοιμα να δολοφονήσουν οποιαδήποτε "μονάδα" αντιδρούσε στη σταλινική συμμορία. Στελέχη, τα οποία θα έβαζαν τη γνωστή σημαία στο γνωστό μπαλκόνι της γνωστής φωτογραφίας. Στελέχη, τα οποία ήταν έτοιμα να σκοτώσουν όποιον θα τους εμπόδιζε να βάλουν τη σημαία αυτήν.

Εμείς αμφισβητούμε ό,τι πατριωτικό και τίμιο έχει κάνει το ΚΚΕ στο σύνολο της ιστορίας του, ακόμα και με κίνδυνο να φανούμε άδικοι απέναντι σε κάποιους ανθρώπους. Άποψή μας είναι ότι στο ΕΑΜ οι ΚΚΕδες δεν πήγαν για τους λόγους που πήγαν όλοι οι άλλοι. Δεν πήγαν για λόγους πατριωτισμού. Πήγαν για δύο λόγους πολύ διαφορετικούς.

Πρώτον, πήγαν επειδή τους διέταξε ο Στάλιν να πάνε, ο οποίος είχε συμφέρον να έχει έλεγχο στην ελληνική αντίσταση. Δεύτερον, πήγαν επειδή ήταν βέβαιον ότι οι Γερμανοί δεν θα τους άφηναν ήσυχους. Οι ΚΚΕδες δεν ήταν περίπτωση όμοια με τους υπόλοιπους συμβατικούς αστούς, οι οποίοι "λούφαξαν" στη γερμανική κατοχή. Οι ναζιστές μισούσαν τους κομμουνιστές και έκαναν διωγμούς εναντίον τους. Γι' αυτούς τους λόγους οι ΚΚΕδες έκαναν την ανάγκη φιλοτιμία κι ανέβηκαν στο "βουνό". Είχαν συμφέρον να ανέβουν στο "βουνό". Είχαν εντολές ν' ανέβουν στο "βουνό".

Τον πατριωτισμό τους τον αμφισβητούμε πλήρως, γιατί οι ίδιοι μας το επιτρέπουν. Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας τους βάζουν την ιδεολογία τους πάνω από την έννοια της πατρίδας. Πάντα ήταν υπάκουοι στον Στάλιν. Πρώτα ο Στάλιν και μετά όλα τα άλλα. Αυτό σημαίνει το εξής. Αν στη θέση των εισβολέων κατακτητών δεν ήταν οι Γερμανοί αλλά οι Σοβιετικοί, τότε τα στελέχη του ΚΚΕ θα ήταν οι "δοσίλογοι" εκείνης της πραγματικότητας. Τα στελέχη αυτά θα ήταν χειρότερα από τους γερμανόφιλους της εποχής. Δεν ήταν καν Ρωσόφιλοι. Ήταν Ρωσόδουλοι στην κυριολεξία. Ο Στάλιν τους έσφαζε κι αυτοί δεν αντιδρούσαν.

Ο ίδιος ο Σιάντος στην κυριολεξία γλίτωσε από σύμπτωση τη δολοφονία του από παγίδα του Στάλιν και μέχρι το τέλος της ζωής του τον "έγλειφε". "Σφάξε με πασά μου να αγιάσω" ήταν οι περισσότεροι απ' αυτούς. Τους δολοφονούσαν στη Σοβιετική Ένωση κι αυτοί συνέστηναν στους υπολοίπους να παραμένουν πιστοί και να συγχωρούν τη "φωτισμένη" ηγεσία. Τους έστελναν στις Σιβηρίες κι αυτοί αναζητούσαν ευκαιρία να ξαναυπηρετήσουν το καθεστώς της Μόσχας, για να "δικαιωθούν". Τους σάπιζαν στο ξύλο κι αυτοί άντεχαν για το "καλό" του κόμματος. Τους χτυπούσε ο Ρώσος καθοδηγητής τους κι αυτοί ανησυχούσαν μήπως του σπάσουν κάποιο νύχι. Τους έφτυνε ο Στάλιν κι αυτοί ανησυχούσαν να μην αρρωστήσει ο "μεγάλος" ηγέτης από την αφυδάτωση.

Μιλάμε για απίθανους ανθρώπους. Μιλάμε για "απολιθώματα" μιας άλλης εποχής. Μιλάμε για ανθρώπους που "χτίστηκαν" με πολύ βία. Με βία από τους δικούς τους ανθρώπους. Με τόση βία, που έκανε τη βία των εχθρών τους να φαίνεται σαν "χάδι". Τίποτε δεν μπορούσε να τρομοκρατήσει τους ΚΚΕδες παραπάνω από τους ΚΚΕδες. Καμία κρατική ασφάλεια δεν μπορούσε να τους πανικοβάλει όσο τους πανικόβαλε ένας Γραμματέας, που αναζητούσε γύρω του προδότες. Κανένας χωροφύλακας δεν μπορούσε να τους τρομάξει με μια ενέδρα του όσο η ενέδρα κάποιου "συντρόφου". Καμία απειλή δεν μπορούσε να τους τρομάξει όσο η κομματική απειλή. Λαχταρούσαν να πάνε στην ασφάλεια να φάνε ξύλο, για ν' "αποδείξουν" σε ένα κόμμα-τρομοκράτη ότι είναι πιστοί.

Μιλάμε για πειθήνια όργανα ενός ανθρωπόμορφου κτήνους. Ενός κτήνους, που δολοφονούσε όποιον δεν υπάκουε. Ενός κτήνους, που βασάνιζε μέχρι θανάτου όποιους απλά δεν συμπαθούσε. Ενός κτήνους, που είχε γεμίσει τη Σιβηρία με "δυνάμει" εχθρούς του. Αυτοί οι άνθρωποι "καπηλεύτηκαν" τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ενός ολόκληρου λαού. Αυτοί έγιναν οι συντελεστές για την εγκατάσταση του βασιλιά στην Ελλάδα και οι ίδιοι οδήγησαν τους Έλληνες στον εμφύλιο. Αυτοί έκαναν πάντα ό,τι τους διέταζαν οι Σοβιετικοί δικτάτορες. Αν αυτούς τους δικτάτορες τους συνέφερε η Μακεδονία ν' ανήκει στους Βούλγαρους και η Κύπρος στους Ινδούς, το ΚΚΕ θα το υποστήριζε. Κανένα εθνικό συμφέρον δεν μπορούσε να συγκριθεί με την "άνωθεν" εντολή.

Αυτοί οι δωσίλογοι δικτατορίσκοι εδώ και μισό αιώνα τρώνε "ψωμί", έχοντας το θράσος να μιλάνε για εθνικούς αγώνες και δημοκρατία. Ακόμα και τον εμφυλιοπολεμικό στρατό του Στάλιν τον ονόμασαν "Δημοκρατικό". Ο ίδιος ο Ζαχαριάδης εξόριστος από τον Στάλιν και μέσα από ένα θλιβερό σοβιετικό Γκούλαγκ μιλούσε για αγώνα υπέρ της δημοκρατίας. Απίθανο κι όμως πραγματικό. Σήμερα εξακολουθούν να κάνουν τα ίδια πράγματα.

Με μία διαφορά. Είναι πλέον "ορφανοί". Δεν έχουν "πατερούλη" κι αναγκαστικά βγήκαν στην ελεύθερη "αγορά". Σήμερα το ΚΚΕ έχει σημαία ευκαιρίας. Όποιος μπορεί να το πληρώσει, τον εξυπηρετεί. Ο δικομματισμός είναι σήμερα αυτός ο οποίος πληρώνει το "ρεύμα" στον Περισσό.
Aυτή είναι η υπηρεσία του ΚΚΕ στον δικομματισμό. Καθηλώνει τον κόσμο στο σπίτι του. Τον κάνει τηλεθεατή των εξελίξεων. Καταλαμβάνει αυθαίρετα τους "δρόμους" και δεν αφήνει την κοινωνική αντίδραση να εκδηλωθεί.

Όποιος Έλληνας, για όποιο αίτημά του κι αν βγει στον δρόμο να διαμαρτυρηθεί, θα βρει στον δρόμο του το ΚΚΕ. Θα μαζευτούν εκατό χιλιάδες Έλληνες δημοκράτες να διαδηλώσουν νόμιμα για ένα αίτημά τους και θα πάνε εκατό ΚΚΕδες στην κεφαλή της πορείας να βάλουν τα σύμβολα του ΚΚΕ. Όποιος από τους διαδηλώνοντες πολίτες διαμαρτυρηθεί ως άτομο για το "καπέλωμα", θα πέσει θύμα βίας. Θύμα βίας εντός της πορείας από τους ΚΚΕδες επαγγελματίες διαδηλωτές και θύμα βίας εκτός της πορείας από τους αστυνομικούς του δικομματισμού, οι οποίοι συνεργάζονται άριστα με τους ΚΚΕδες.

Μέσα σε τριάντα λεπτά της ώρας έχουν εντοπιστεί οι "προβοκάτορες" και "αντιδραστικοί" και έχουν αποβληθεί από την πορεία. Μέσα σε τριάντα μέτρα ακόμα και η πιο μεγαλειώδης διαδήλωση θα έχει τελειώσει την πορεία της. Άλλος θα πάει σπίτι του, άλλος στο καφενείο, αλλά κανένας δεν θα θελήσει να συνεχίσει κάτω από τις σημαίες του ΚΚΕ. Του ΚΚΕ, των επαγγελματιών "διαδηλωσάκηδων". Των κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών του ΚΚΕ, τους οποίους πλαισιώνουν εκατοντάδες αργόμισθοι του Περισσού

Η δύναμη του ΚΚΕ στην ελληνική κοινωνία.

Η πολιτική δύναμη του ΚΚΕ στη σύγχρονη Ελλάδα πιστεύουμε ότι είναι ανύπαρκτη. Ακόμα και το ποσοστό που παίρνει στις εκλογές δεν ανταποκρίνεται σε καμία πραγματικότητα και προπάντων στην ελληνική πραγματικότητα. Πραγματικοί ΚΚΕδες είναι μόνον αυτοί οι οποίοι με τον άλφα ή βήτα τρόπο ζούνε από αυτό που υποτίθεται πιστεύουν. Μόνον αυτοί οι οποίοι έχουν μετατρέψει την ιδεολογία τους σε βιοποριστικό μέσον.

Άνθρωποι, που έχουν σπουδάσει "φτηνά", εξαιτίας της ιδεολογίας τους. Άνθρωποι, που έχουν "βολευτεί" εύκολα στο δημόσιο, εξαιτίας της ιδεολογίας τους. Γενικά, άνθρωποι, για τους οποίους ο Περισσός είναι το σπίτι του Άγιου Βασίλη με τα δώρα. Το σπίτι που θα τους εξασφαλίσει ένα τζάμπα δωμάτιο σε μια φοιτητική εστία. Το σπίτι που θα τους εξασφαλίσει μια υποτροφία σε ξένο κράτος. Το σπίτι που θα τους εξασφαλίσει δουλειά. Το σπίτι που θα τους εξασφαλίσει "καριέρα" πολιτικού.

Από εκεί και πέρα υπάρχει το χάος. Μέσα σ' αυτό το αιώνιο κι ασήμαντο 5% οι περισσότεροι δεν είναι κομμουνιστές, αλλά άνθρωποι που μισούν κάποιους άλλους περισσότερο κι απ' τους κομμουνιστές. Αυτό είναι και το ζητούμενο από την όλη πολιτική λειτουργία του κόμματος, εφόσον δεν μπορεί να διεκδικήσει οτιδήποτε παραπάνω, ώστε να διεκδικήσει την εξουσία. Το ΚΚΕ με την όλη δραστηριότητά του μπορεί και λειτουργεί ως μια λεκάνη απορροής κοινωνικής προβληματικότητας. Δεν μπορεί να εισπράξει πολιτική δυσαρέσκεια, αλλά μπορεί να εισπράξει κοινωνική προβληματικότητα.

Άνθρωποι, οι οποίοι για παράδειγμα αδικήθηκαν κατάφορα —για τον οποιονδήποτε λόγο και όχι απαραίτητα για λόγους ιδεολογίας— από το αστικό κράτος, υποστηρίζουν το ΚΚΕ μόνον και μόνον για λόγους παρηγοριάς. Μόνον και μόνον επειδή εκεί μπορούν να βρουν ομοιοπαθείς. Άνθρωποι, οι οποίοι σιχαίνονται το αστικό κράτος και τους γόνους τού δικομματισμού, ψηφίζουν ΚΚΕ μόνον και μόνον για να το "ανησυχήσουν". Μόνον και μόνον γιατί θέλουν να παίζουν με τους "συναγερμούς" του. Αυτό είναι που λέμε κοινωνική προβληματικότητα.

Όλοι όσοι θέλουν να "πουν" κάτι στο άδικο και άθλιο αστικό κράτος, ψηφίζουν ΚΚΕ. Όλοι όσοι θέλουν να χτυπήσουν το γαϊδούρι και δεν μπορούν να το κάνουν, χτυπάνε το σαμάρι. Αυτοί όμως δεν είναι ΚΚΕδες. Ψηφίζουν ΚΚΕ για κάποιον συγκεκριμένο λόγο, γνωρίζοντας ότι αυτή η ψήφος δεν απειλεί τη δημοκρατία. Γνωρίζοντας ότι αυτή η ψήφος δεν θ' αποτελέσει "διαβατήριο" εξουσίας για τις Αλέκες του σταλινισμού. Γνωρίζοντας ότι αυτή η ψήφος δεν θα δημιουργήσει νέους Τσαουσέσκου.
Αυτά συμβαίνουν παντού κι αυτά συμβαίνουν και στην Ελλάδα. Άλλωστε το είχε πει και σε ανύποπτο χρόνο ο ίδιος ο Λένιν. Επί 100 κομμουνιστών οι 40 είναι αγύρτες οι 59 αφελείς και ΕΝΑΣ πραγματικός μπολσεβίκος.

Αυτός είναι —δια στόματος Λένιν— ο στελεχιακός πυρήνας του ΚΚΕ. Γύρω από αυτούς, αν προσθέσει κάποιος και την κοινωνική προβληματικότητα, η οποία θέλει να εκφράσει την αντίδρασή της και δεν βρίσκει άλλο τρόπο και βγήκε το ποσοστό του ΚΚΕ στην ελληνική κοινωνία. Απλά πράγματα.
Μετά από έναν αιώνα υποτίθεται κοινωνικών αγώνων του ΚΚΕ, στην πρώτη ανησυχία της ελληνικής κοινωνίας ένας Καρατζαφέρης μόνος του συγκεντρώνει ένα ανάλογο ποσοστό.

Το νέο προφίλ του ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ στο "παζάρι" της Νέας Τάξης.

Εξαιτίας αυτών των αναγκών του το ΚΚΕ μάχεται τώρα ν' αλλάξει το "προφίλ" του. Δεν θέλει να φαίνεται η συνεργασία του με τη Σοβιετική Ένωση παλαιότερα και στη συνέχεια με τη ΔΕΞΙΑ. Δεν θέλει να φαίνεται ως ο πολιτικός φορέας μιας χρεοκοπημένης ιδεολογίας. Δεν θέλει να φαίνεται ότι επιβιώνει για λόγους που εξυπηρετούν συμφέροντα τρίτων. Δεν θέλει να φαίνεται ότι Κολέγιο Αθηνών και Περισσός είναι οι δύο όψεις του ιδίου νεοταξικού νομίσματος.

Γνωρίζει το ΚΚΕ ότι ο λαός δεν το συμπαθεί και γνωρίζει ότι αυτή η μη συμπάθεια μπορεί πολύ εύκολα να γίνει αντιπάθεια, όταν συνδεθεί με τα βολέματα και τα κρατικά χρήματα. Εύκολα ο λαός αντιπαθεί έναν πολιτικό φορέα ιδεολογικά "νεκρό", ο οποίος του κοστίζει δισεκατομμύρια ετησίως, απλά και μόνον επειδή είναι αναγκαίος στον δικομματισμό. Εύκολα ο λαός, αν καταλάβει ότι τον "δουλεύουν", φτάνει με ξύλα και πέτρες μέχρι τον Περισσό.

Γι' αυτόν τον λόγο το ΚΚΕ σήμερα προσπαθεί να μην προκαλεί, τουλάχιστον στο επίπεδο της εικόνας. Γι' αυτόν τον λόγο έβαλε στην άκρη τους προκλητικούς "δημοκράτες" καπεταναίους του εμφυλίου. Δεν υπάρχει σήμερα ο ψευδοϊδεολογικός δικομματισμός, που να δίνει νόημα ύπαρξης σε πρόσωπα τύπου Φλωράκη. "Κομμουνισταράδες", που τρόμαζαν τον δημοκρατικό κόσμο.

Δεν τρομάζει πλέον κανέναν δημοκράτη η παρουσία ενός τέτοιου τύπου και ύφους σταλινικού καπετάνιου. Δεν πιστεύει κανένας πλέον ότι κινδυνεύει η δημοκρατία από έναν τέτοιο δεινόσαυρο. Η παρουσία του δεν δίνει άλλοθι σε κανέναν από τα δύο μεγάλα κόμματα να κομματικοποιεί το κράτος, εκμεταλλευόμενο τέτοιου είδους δογματικούς κομμουνιστές. Το μόνο που κάνει ένας τέτοιος σταλινικός "δεινόσαυρος" είναι να θέτει υπό αμφισβήτηση την κρατική χρηματοδότηση του κόμματος.

Ως εκ τούτου το ΚΚΕ έπρεπε να προσαρμοστεί στην νέα κατάσταση. Να λαθροβιεί, χωρίς να προκαλεί. Τι έκανε; Τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που κάνουν οι άλλοι. Στην εποχή της εικόνας "μετρίασε" τη δύναμη της δικής του εικόνας. Έβαλε επικεφαλής του μηχανισμού του μια απλή γυναίκα, για να μην προκαλεί. Μια γυναίκα πολύ κάτω του μέσου όρου. Μια γυναίκα ατάλαντη, κοντή και ίσως λίγο άσχημη. Γιατί; Γιατί αυτό επεδίωκε.

Επεδίωκε η εικόνα του ηγέτη του να μην προκαλεί. Να μην προκαλεί, όταν με χρήματα του κράτους θα υπηρετεί τη ΔΕΞΙΑ της Νέας Εποχής. Να μην προκαλεί, όταν με χρήματα του κράτους η Αλέκα και τα "συντρόφια" της σπουδάζουν τα παιδιά τους στο Κολέγιο Αθηνών και στα διάφορα Χάρβαρντ.
Πού εξυπηρετεί τον άχρωμο πλέον ιδεολογικά νεοταξικό δικομματισμό το σημερινό απρόσωπο ΚΚΕ; Τον εξυπηρετεί στο γεγονός ότι μπορεί να εκφράσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια, χωρίς να κάνει πολιτικές "εισπράξεις" και άρα χωρίς ν' απογυμνώνει από ψηφοφόρους τα κυρίαρχα πολιτικά κόμματα της ελληνικής πολιτικής σκηνής.

Ενώ δηλαδή μπορεί με τη γνώση του πάνω στον ιμπεριαλισμό και τα κοινωνικά προβλήματα να εκφράσει τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, δεν μπορεί αυτό να το μεταφράσει σε ψήφους.
Είναι ο ευνούχος ειδήμων του σεξ. Όσο καλά κι αν τα λέει, δεν μπορεί να προχωρήσει στο δια ταύτα. Δεν μπορεί να διεκδικήσει θέση στο όποιο "κρεβάτι" της εξουσίας. Δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί τις όποιες γνώσεις του, γιατί δεν τον βοηθά η φύση του. Η νεκρή ιδεολογικά "φύση" του. Γι' αυτόν τον λόγο ταυτόχρονα φωνάζει αλλά και κρύβεται. Αλλάζει τη "βιτρίνα" του, για να μην προκαλεί τον κόσμο, προσπαθώντας να επιβιώσει.

Γι' αυτόν τον λόγο εκπροσωπείται στα ΜΜΕ από την πρώην Δεξιά Κανέλη. Η Κανέλη εκφράζει έναν λόγο "συμβατό" στα αυτιά του κόσμου και ο οποίος δεν έχει τις γνωστές "κορώνες" των παραδοσιακών ΚΚΕδων της "καθοδήγησης". Για τον ίδιο λόγο το ΚΚΕ εφεύρε το ΠΑΜΕ. Για να μην προκαλεί τον λαό. Με τις κόκκινες σημαίες δηλώνει την παρουσία του στις διαδηλώσεις, αλλά λείπουν τα σύμβολα που εκνευρίζουν τους πάντες και μπορεί να τύχουν μαζικών διαμαρτυριών και αντιδράσεων.

Αυτό προσπαθεί να κάνει τώρα το ΚΚΕ, προκειμένου να επιβιώσει. Να βελτιώσει την εικόνα του. Όλα προσπαθεί να τα αλλάξει όσο μπορεί. Όλα ή σχεδόν όλα, εφόσον μερικά πράγματα δεν μπορεί —όσο κι αν το θέλει— να τα ξεπεράσει. Δεν μπορεί για παράδειγμα να ξεπεράσει τα χρέη του στη ΔΕΞΙΑ και δεν μπορεί ν' αλλάξει τον χαρακτήρα του. Τον μικρόψυχο χαρακτήρα του.

Όλοι είδαμε τι συνέβη πρόσφατα. Πήγαν στελέχη του ΚΚΕ σε εκδήλωση για τη μνήμη του Καραμανλή. Άνθρωποι του ΚΚΕ εκθείασαν την προσωπικότητα του ηγέτη της ΔΕΞΙΑΣ. Εκθείασαν την προσωπικότητα του φυσικού ηγέτη της παράταξης, την οποία υποτίθεται μισούσαν. Τις ίδιες μέρες όμως πέθανε και ο Φαράκος και δεν βρήκε το ΚΚΕ ούτε μια λέξη συμπάθειας να πει για τον θανόντα. Δεν βγήκε να πει το παραμικρό για έναν άνθρωπο, που ήταν ηγετικό του στέλεχος επί χρόνια. Το μικρόψυχο ΚΚΕ, που δεν συγχωρεί. Το "δημοκρατικό" ΚΚΕ, που δεν αντέχει τη διαφωνία. Το θλιβερό υποκατάστημα της ΔΕΞΙΑΣ.

Αυτό το ΚΚΕ θα φύγει από τη Βουλή. Βραχυκυκλώνει τη Δημοκρατία μας. Επιτρέπει στον δικομματισμό να αλλοιώνει το πολίτευμά μας. Αυτό το ΚΚΕ θα φύγει από τη Βουλή, είτε το θέλει είτε όχι. Ακόμα κι αν αρνηθούν να το διώξουν τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας, θα το διώξουν οι πολίτες. Αυτό επιβάλει το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος της Δημοκρατίας μας. Από τώρα και στο εξής καλό θα είναι να προσέχει το ΚΚΕ τι κάνει. Να προσέχει, γιατί είναι θέμα χρόνου να την πατήσει.

Αν θέλει να κάνει αντιαμερικανική πορεία, να καλεί τα μέλη του για να την κάνουν. Αν θέλει να κάνει πορεία υπέρ των συνταξιούχων, να καλεί τα μέλη του για να την κάνουν. Δεν έχει δικαίωμα ν' απευθύνεται στον δημοκρατικό λαό και να εκμεταλλεύεται τις ευαισθησίες του για να τον "καπελώνει". Ο δημοκρατικός λαός έχει δικούς του ηγέτες και μόνον αυτοί μπορούν να του απευθύνουν τον λόγο. Αυτό το οποίο κάνει το ΚΚΕ δεν είναι μόνον παράνομο αλλά είναι και παράλογο. Είναι σαν να προσπαθεί ο μουφτής των μουσουλμάνων να ηγηθεί του ορθόδοξου μένους κατά του Βατικανού. Υπάρχει τέτοια πιθανότητα; Να καλέσει ο μουφτής τους ορθόδοξους χριστιανούς σε διαδήλωση κατά του Πάπα; Να μπει ο μουφτής επικεφαλής σε πανχριστιανική διαμαρτυρία;

Γι' αυτόν τον λόγο προτείνουμε στο ΚΚΕ να προσέχει. Προτείνουμε στους ΚΚΕδες να προσέχουν. Μπορεί να μαζευτούν χιλιάδες Έλληνες δημοκράτες και να τους στήσουν παγίδα. Να κάνουν δήθεν πως προετοιμάζουν μια μεγάλη πορεία κατά των Αμερικανών ή για το ασφαλιστικό και να τους περιμένουν. Να τους περιμένουν και μόλις βγάλουν τα λάβαρά τους, να τους θυμίσουν τον Ρουμάνο ευγενή, που έκανε επιστήμη τον ανασκολοπισμό.

Εμείς, ως δημοκράτες και απευθυνόμενοι σε δημοκράτες, προτείνουμε η επόμενη αντιιμπεριαλιστική πορεία των Ελλήνων να καταλήγει στον Περισσό. Αν μη τι άλλο θα έχει πλάκα. Θα δούμε τις δυνάμεις της αντίδρασης και της καταστολής να φυλάγουν το "σπίτι του λαού" από τον λαό. Θα δούμε για πρώτη φορά τους συνεργάτες ν' αγωνίζονται δίπλα-δίπλα. Θα τους δούμε για πρώτη φορά πίσω από τα ίδια κάγκελα. Θα δούμε τους επαγγελματίες "εργατοπατέρες" να κρύβονται σαν τα ποντίκια μέσα στους πολυτελείς διαδρόμους του μεγάρου.

Ένα είναι σίγουρο. Σύντομα θ' ανοίξει ο φάκελος ΚΚΕ. Στην εποχή του ίντερνετ και της τηλεόρασης τίποτε δεν μένει κρυφό, όταν αποφασίζεται από τον κόσμο ν' ανοίξει το "στόμα" του. Θα δούμε με ποιών εντολές ξεκίνησε ένας εμφύλιος —εκ των προτέρων καταδικασμένος— ανθρωποσφαγή σ' έναν κόσμο ο οποίος είχε ήδη "μοιραστεί" και δεν υπήρχε πιθανότητα ν' αλλάξει τίποτε. Θα δούμε ποιοι σκότωσαν ποιους και για ποια κέρδη. Θα δούμε την υπόθεση Μπελογιάννη. Θα δούμε την υπόθεση Λαμπράκη.

Δεν μπορεί. Κάποιον λόγο θα είχε για να κρύβεται —ακόμα και μέσα στη Σιβηρία— ένα "σκουλήκι" σαν τον Ζαχαριάδη.

Η "συντρόφισσα" Αλέκα θα μας παραχωρήσει προς μελέτη τα αρχεία του "σπιτιού του λαού"; Αυτή δεν είναι που διαμαρτύρεται σε Αμερικανούς και Βρετανούς για τα κλειστά αρχεία τους; Ας δώσει το καλό παράδειγμα η ίδια. Ας δώσει πρόσβαση στα αρχεία του ΚΚΕ. Ας δώσει στη δημοσιότητα την αλληλογραφία των Σοβιετικών με τους ηγέτες του ΚΚΕ.

Ας δώσει στη δημοσιότητα την αλληλογραφία των εξόριστων ηγετών του ΚΚΕ με τον κομματικό μηχανισμό της εποχής της παρανομίας. Να δούμε ποιοι ήταν Έλληνες πατριώτες και δημοκράτες. Να δούμε ποιοι ήταν έμμισθοι υπάλληλοι της KGB. Να δούμε ποιοι ήταν "χορηγοί" πληροφοριών της ελληνικής κρατικής ασφάλειας. Να δούμε επιτέλους ποιοι είναι αυτοί που εδώ και δεκαετίες μπαίνουν επικεφαλείς στις πορείες διαμαρτυρίας του ελληνικού δημοκρατικού λαού.

Αυτά τα αρχεία είναι όλο το ζητούμενο. Ο τρόμος του ΚΚΕ είναι να μην πέσουν αυτά τα αρχεία σε ξένα χέρια.

Αυτά τα αρχεία είναι ο λόγος της θωράκισης του "σπιτιού" του λαού. Γι' αυτόν τον λόγο υπάρχουν τα κάγκελα. Σε μια επικίνδυνη στιγμή να καθυστερήσουν τον κόσμο, ώστε η ηγεσία να προλάβει να κάψει ή να φυγαδέψει αυτά τα αρχεία. Αυτό φοβάται το ΚΚΕ. Φοβάται μήπως βρεθεί σε αδυναμία να προστατεύσει τα αρχεία που φυλάσσονται στο σταλινικό "μαυσωλείο" του Περισσού.

Τα αρχεία, τα οποία αποκαλύπτουν τις προδοσίες του και τις δολοφονίες του. Τα αρχεία, που είναι χρήσιμα στην καθημερινότητα του σταλινικού κόμματος για την άσκηση εξουσίας μέσω του εκβιασμού των στελεχών του, αλλά εξαιρετικά επικίνδυνα αν δημοσιοποιηθούν. Αν αυτά τα αρχεία πέσουν σε ξένα χέρια, πολλά "συντρόφια" θα ψάχνουν διαβατήρια σ' έναν κόσμο όπου δεν υπάρχει πλέον ο προορισμός της Σοβιετικής Ένωσης

eamb.gr