ΑΛΛΟ ΑΥΓΗ ΚΙ ΑΛΛΟ ΧΡΥΣΑΥΓΗ

Του Πέτρου Αργυρίου

Δεν θα ήταν υπερβολικό κανείς να χαρακτηρίσει το χθεσινό φύλλο της «Αυγής» ως αφιέρωμα στη «Χρυσή Αυγή» καθώς ένα μεγάλο κομμάτι της ήταν σχολιασμός των επιθέσεων των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής έναντι λαθροπωλητών.

Τα περισσότερα άρθρα της «Αυγής» ήταν απόλυτα πολωτικά, με νοοτροπία γηπέδου, με τις λέξεις φασίστες και νεοναζί να ρίχνονται κατά ριπάς με μια ευκολία που θα προκαλούσε αμηχανία ακόμη και σε εκείνους που το λεξιλόγιο τους αποτελείται από μια κυρίως λέξη: την λέξη μαλάκας.

Με εξαίρεση το άρθρο του Ανδρέα Ζαφείρη «Χτίζοντας με το φραγγέλιο κοινωνικές συμμαχίες» (http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=712542) που παρότι δεν αποφεύγει επικίνδυνα κλισέ, διαπνέεται από γνήσια αγωνία και διατυπώνει έγκυρα και κρίσιμα ερωτήματα για το τι γιγαντώνει το θεριό του μίσους, το υπόλοιπο φύλλο της Αυγής είναι κατάφορτο με στερεότυπα τα οποία στο όνομα του πολέμου κατά του φασισμού ουσιαστικά τον ενδυναμώνουν ενώ παράλληλα αναδεικνύουν ένα ιδιότυπο είδος αντίστροφου φασισμού που δεν είναι καθόλου λιγότερο φασισμός από τον παραδοσιακό φασισμό.

Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε εγκλωβιστεί πλέον σε ένα φασιστικό τετράπολο που αποτελείται από το φασισμό της κεντρικής εξουσίας, το φασισμό της ακροδεξιάς, το σταλινισμό του ΚΚΕ και τον αναρχοφασισμό της άκρας αριστεράς. Μάλιστα κύριοι, πέρα από τις περισσότερο παραδοσιακές και αναγνωρίσιμες μορφές φασισμού πολλοί από εμάς έχουμε ζήσει τα τελευταία κρίσιμα χρόνια τον αναρχοφασισμό στο πετσί μας. Έχουμε δει φουκαριάρηδες που κρατούν μια πλαστική σημαία (και ναι ξέρουμε ότι τα εθνόσημα είναι κατασκευές) να δέχονται επιθέσεις από αναρχοφασίστες που έχουν κάνει τη λέξη φασίστας πιπίλα. Το είδαμε στις πλατείες, το είδαμε στους δρόμους. Πείτε μου κύριοι της ιδεολογικής ανωτερότητας της αριστεράς σκέψης, τι θα έκανε ο καημένος ο πολίτης που η κεντρική εξουσία τον ρημάζει και τον βρίζει στερώντας του το μέλλον και την αξιοπρέπεια του ενώ στους δρόμους που παλεύει για τα δίκια του υβρίζεται χυδαία από τον φανατικά «ανθρωπιστή» αριστερό γιατί ο φουκαριάρης διαπράττει το έγκλημα να θέλει να έχει … πατρίδα; Δε θα δει αυτός ο άνθρωπος που του χουν κολλήσει τη ρετσινιά του φασίστα τα στρατιωτάκια της αριστεράς περισσότερο συμπαθητικά το φασισμό της Χρυσής Αυγής; Ερωτώ.

Το αποκορύφωμα της προσκόλλησης στο πρωκτικό στάδιο της ιδεοληψίας ήταν το άρθρο του Θέμη Δημητρακόπουλου «Χρυσή Αυγή, το απωθημένο όνειρο του κάθε κρυφοφασίστα Νεοέλληνα» (http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=712546). Ποιος είναι λοιπόν αυτός ο «κάθε» κρυφοφασίστας Νεοέλληνας; Όποιος ήταν το κρυφοκομμούνι του παρελθόντος. Εγώ, εσύ, ο παραδίπλα, όποιος αποφασίσει η ιερά εξέταση της δεξιάς ή της αριστεράς ότι έχει το Διάβολο ή κάποια άλλη καταστροφική ιδεολογία μέσα του. Ας δούμε λοιπόν κάποια στιγμιότυπα αυτής της αποφατικής φασιστολογίας που αναπτύσσει ο αρθρογράφος:

Γράφει λοιπόν ο κύριος Δημητρακόπουλος: «Ο φασισμός είναι ενδημικός στην Ελλάδα. Οι δωσίλογοι, οι συνεργάτες του κατακτητή, οι κουκουλοφόροι και οι μαυραγορίτες της Κατοχής είναι αυτοί που στην πραγματικότητα εξουσίασαν και ποδηγέτησαν τη μετεμφυλιακή χώρα. Το μίσος κατά του «άλλου», του διαφορετικού, του ξένου, αυτού που δεν είναι δικός μας, δεν σίγασε ποτέ. Οι ανιστόρητες ανοησίες περί «φιλόξενου» έθνους είναι για ηλίθιους, ψεύτες και αγράμματους.»

Εδώ είμαι υποχρεωμένος να συμφωνήσω. Με κάθε αλλαγή γεωπολιτικής φρουράς στην Ελλάδα, η τοπική ελίτ ενσωματωνόταν και διασφάλιζε τη συνέχεια της εξουσίας και της διαχείρισης σε αυτήν την έρμη χώρα, τη χώρα έρμαιο. Με τους Οθωμανούς τα ίδια, τα γιουσουφάκια γίναν αργότερα φανατικοί βασιλόφρονες. Μετά γίναν γερμανοτσολιάδες. Μετά χουντικοί και αμερικανοτσολιάδες. Εσχάτως γίναν ευρωτσολιάδες. Η οσφυοκαμψία του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα δεν έχει όρια. Και κάθε φορά αυτές οι λέρες προγραμμάτιζαν τον πληθυσμό να είναι δεκτικός στη νέα τάξη πραγμάτων και εχθρικός σε όσους την αντιμάχονταν.

Και κάπου εδώ εξαντλείται η όποια συμφωνία θα μπορούσα να έχω με τον αρθρογράφο. Με την διατύπωση του ότι «Το μίσος κατά του «άλλου», του διαφορετικού, του ξένου, αυτού που δεν είναι δικός μας, δεν σίγασε ποτέ.».

Και ποιος είναι ο άλλος για την άκρα αριστερά; Όχι μόνο ο Χρυσαυγίτης ο ορκισμένος αλλά και ο «κάθε κρυφοφασίστας Νεοέλληνας» με τα φασιστικά του απωθημένα.

Και ποιοι είμαστε εμείς; Το γράφει ξεκάθαρα ο αρθρογράφος: Δις: «Η δική μας Αριστερά». «Οι ευθύνες της δικής μας ριζοσπαστικής Αριστεράς»

Οι δικοί μας και οι άλλοι. Είτε είσαι μαζί μας είτε εναντίον μας. Αυτή είναι η ουσία του φασισμού κ. Δημητρακόπουλε. Η μαύρη ψυχή του.

Ο φασισμός είναι ενδημικός στην Ελλάδα όπως γράφετε με ευκολία κ. Δημητρακόπουλε. Οι Έλληνες έχουν τον φασισμό στο DNA τους. Και αυτό δεν είναι ρατσισμός κατά του Έλληνα κύριε Δημητρακόπουλε; Η Αριστερά έχει τις ευθύνες της κ. Δημητρακόπουλε όπως γράφετε παρακάτω και εδώ παρά τη λανθασμένη προηγούμενη μου δήλωση ότι έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια συμφωνίας με τις απόψεις σας θα ξανασυμφωνήσω με κάποιες από αυτές: Έχει τις ευθύνες της η Αριστερά: Έχει την ευθύνη ότι έκανε τον αντιφασισμό ιδιότυπο φασισμό. Ότι έκανε τον αντιρατσισμό ιδιότυπο ρατσισμό. Έχει ευθύνη όταν κάνει την «Αυγή» να μοιάζει με φερέφωνο της Χρυσής Αυγής. Που με τον ανέξοδο ή μάλλον χρήσιμο για το σύστημα εξουσίας φανατισμό της σπρώχνει τον απλό κοσμάκι στο άλλο άκρο, τον υποτιθέμενο «προαιώνιο εχθρό της».

Όχι δε φταίει η κρίση για την άνοδο της Χρυσής Αυγής. Έτσι γράφετε: «Ούτε είναι απλά ένα φαινόμενο απότοκο της πολύπλευρης κρίσης – κρίσης κυρίως πολιτικής, κοινωνικής και πολιτιστικής και κατόπιν οικονομικής – που μαστίζει τον τόπο. Ο φασισμός είναι ενδημικός στην Ελλάδα»

Όχι δε φταίει η ανθρωπιστική πλέον κρίση που σπρώχνει απλούς ανθρώπους στα άκρα. Φταίει που οι Έλληνες γεννιούνται φασίστες και ρατσιστές.

Ρατσίστας δε γίνεσαι γεννιέσαι. Το πιο έξοχο ρατσιστικό δόγμα. Και το υιοθετείτε έτσι εύκολα κ. Δημητρακόπουλε. Δεν φταίνε οι συνθήκες κ. Δημητρακόπουλε. Τα πολιτικά γονίδια φταίνε. Θάνατος στους φασίστες. Διαλύστε τα μισάνθρωπα γουρούνια. Επικίνδυνη ναζιστική δημαγωγία στη φαρέτρα της άκρας αριστεράς. Hate Speech.

Δύο μέτρα και δύο σταθμά κ. Δημητρακόπουλε: Για όσους ανήκουν στη «δική σας αριστερά» εγκληματίας δε γεννιέσαι, γίνεσαι. Μάλιστα πολλοί από τους ποινικούς χαίρουν άκρας στήριξης από την άκρα αριστερά, αρκεί να την έχουν ασπαστεί. Οι εγκληματίες εντός συστήματος είναι απλά εγκληματίες. Οι δικοί σας είναι αγωνιστές. Και για να συνεχίσουμε με την παραβατικότητα ξαναγυρνώντας στο αρχικό θέμα των επιθέσεων κατά των λαθροπωλητών θα συμφωνήσω μαζί σας πως οι λαθροπωλητές είναι βιοπαλαιστές και έχουν κάθε δικαίωμα στη ζωή και την εργασία: Οι λαθρέμποροι όμως, οι ναρκέμποροι, οι σωματέμποροι, οι λαθρέμποροι όπλων που πολλές φορές κινούνται ανάμεσα στα ίδια κέντρα διακίνησης και αυτοί άνθρωποι δεν είναι κύριοι Δημητρακόπουλε; Άνθρωποι που έχουν δικαίωμα στη ζωή και την εργασία των άλλων; Πότε έχει αναφερθεί σε αυτούς η άκρα αριστερά κύριε Δημητρακόπουλε; Για πόσο ακόμη οι λαθροπωλητές θα χρησιμοποιούνται ως ανθρώπινη ασπίδα από οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα ενώ η άκρα αριστερά θα κυνηγά να ξετρυπώσει με το ζόρι από τις τρύπες τους «κρυφοφασίστες Νεοέλληνες;». Η αφέλεια ξέρετε κύριε Δημητρακόπουλε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πολιτικό άλλοθι μέχρι ενός σημείο. Και η άκρα αριστερά το έχει ξεπεράσει προ πολλού.

Έχετε αναρωτηθεί γιατί ακόμη και κάποιοι μετριοπαθείς στην άκρα αριστερά έχουν εδώ και χρόνια να μιλάνε για ιδεολογικοποίηση των ποινικών και για εγκληματικοποίηση των ιδεολόγων; Για ποιο λόγο όπως περιγράφει ο Β. Λαμπρόπουλος: «Τα τελευταία χρόνια, οι ποινικοί μαζικά ιδεολογικοποιούν την παραβατικότητά τους και βρίσκουν σε αντιεξουσιαστές στηρίγματα και άλλοθι ζωής και δράσης. Και από την άλλη πλευρά οι αντάρτες πόλης βρίσκουν εύκολα «τεχνική υποστήριξη»- αν όχι και εκτελεστές- σε κακοποιούς μικρού και μεγάλου βεληνεκούς.»; (http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=346373).

Τι φρούτα έχουν δώσει όλα αυτά κύριε Δημητρακόπουλε, όλα αυτά για τα οποία η αριστερά τηρεί σιγή ιχθύος;

Μιλάτε για παρακράτος. Της Δεξιάς. Ναι, κάθε παρακράτος υπάρχει μέσα στα πλαίσια του συστήματος εξουσίας. Αλλά το παρακράτος επιλέγει στελέχη από όλες τις δεξαμενές και σε όλες τις δεξαμενές φυτεύει στελέχη του έχοντας πάντα ιδιαίτερη προτίμηση στα άκρα. Άκρα-δεξιά, άκρα-αριστερά.

Δεν ήταν οι Χρυσαυγίτες η 17Ν κύριε Δημητρακόπουλε. Η μήπως ήταν; Μήπως ξέρετε κάτι που δεν ξέρω για τους υπόγειους συνδέσμους ανάμεσα στα άκρα; Δεν ήταν οι Χρυσαυγίτες που φάγαν τον αμφιλεγόμενο πάλαι πότε συστημικό δημοσιογράφο Γκίολα σε ένα μαφιόζικο χτύπημα μετά από παραγγελία εκτέλεσης που δόθηκε στη νέα τρομοκρατία της άκρας αριστεράς. Και τότε η αριστερά μούγκα στην στρούγκα. Και δεν ήταν οι χρυσαυγίτες που προετοιμάσαν πρόσφατα μάλλον καρτέρι θανάτου σε έναν από τους ελάχιστους (κατά την κρίση τη δικιά μου και πολλών άλλων) ανεξάρτητους δημοσιογράφους, τον Κώστα Βαξεβάνη. Και πάλι η αριστερά μούγκα στην στρούγκα. Όλως παραδόξως, χωρίς να έχω στοιχεία να υπαινιχθώ οποιαδήποτε σχέση ή ανάμειξη, και τα δύο περιστατικά κατά της ζωής δημοσιογράφων έγιναν μετά από σύγκρουσή τους με τον «αριστερό» μεγαλοδημοσιογράφο Μάκη Τριανταφυλλόπουλο, προνομιακό μέσα στα πλαίσια του δημοσιογραφικού του πάντα λειτουργήματος, συνομιλητή ποινικών και τρομοκρατών (π.χ αφοι Ξηροί κλπ). Και πάλι πέπλο σιωπής για το παρακράτος από την επίσημη αριστερά…

Όλα αυτά κύριε Δημητρακόπουλε δίνουν το πάτημα σε συστημικούς δημοσιογράφους όπως ο Μανδραβέλης να κάνουν τις προκλητικές εξισώσεις ακροαριστεράς και ακροδεξιάς.

Όλα αυτά τα αδιαφανή σημεία επιτρέπουν στην Καθημερινή και άλλες συστημικές φυλλάδες να τσουβαλιάζουν τη βία των άκρων με τα δίκαια και ιερά κινήματα αντίστασης και λαϊκών αγώνων.

Αλλά να σας κάνω μια ερωτησούλα κ. Δημητρακόπουλε. Ο Μανδραβέλης δεν προσλήφθηκε χθες: Για ποιο λόγο η ΕΣΗΕΑ με αρκετούς αριστερούς στους κόλπους της, τον ανακάλυψε σχετικά πρόσφατα; Αφήστε να σας απαντήσω: Γιατί τόσα χρόνια τρώγαν ψωμί από το ίδιο χέρι. Και δεν δαγκώνεις το χέρι που σε ταϊζει όπως είχε δηλώσει δημοσίως ο φίλος του Ηλίας Κανέλλης. Τώρα που δεν έχουν δουλειά να χάσουν γιατί δεν υπάρχουν δουλειές στο σινάφι και αφού πρώτα ξεμπρόστιασαν τον Μανδραβέλη ανεξάρτητοι ανάμεσα στους οποίους και η αφεντομουτσουνάρα μου, μόνο όταν οι δημοσιογράφοι χάσαν τα προνόμια της δουλικότητάς τους, τότε μόνο θυμηθήκαν τη δεοντολογία και το δημοσιογραφικό κώδικα. Μόνο όταν δεν είχαν να φοβηθούν προσωπικό κόστος το παίξαν μάγκες. Τσάμπα μάγκες που λέει και ο απεχθής μου Βαγγέλης Βενιζέλος. Πώς να εμπιστευτεί ο κόσμος την αριστερά όταν τη θεωρεί έστω σε περιορισμένο βαθμό κομμάτι της διαπλοκής; Ποιος σπρώχνει τον κόσμο στην Χρυσή Αυγή αν όχι σε μεγάλο βαθμό οι δικαιολογημένες του καχυποψίες για την αριστερά και το ρόλο της στα πράματα;

Φυσικά και θα συμφωνήσουμε κ. Δημητρακόπουλε, φυσικά και η Χρυσή Αυγή δεν είναι η αριστερά: Η Χρυσή Αυγή είναι παραστρατιωτική οργάνωση. Ακροδεξιά. Και πλέον, χάρη στο πολιτικό μας σύστημα στο οποίο εντάσσεται η «δική σας» αριστερά, είναι και η Τρίτη πολιτική δύναμη. Αίσχος, ντροπή και όνειδος και βαστάτε Τούρκοι τα άρματα κ.λ.π. Ναι, ναι συμφωνούμε.

Αλλά για μισό λεπτό. Το μεγαλύτερο πολιτικό έγκλημα που έγινε στην πρόσφατη ιστορία αυτό του τόπου δεν το κανε η Χρυσή Αυγή: Έγινε στη Marfin όπου πολίτες δολοφονήθηκαν μαζικά και σαδιστικά. Λίγο πριν την ώρα του μεγάλου θριάμβου του, το λαϊκό κίνημα ηττήθηκε κατά κράτος: από το παρακράτος. Τον αριστερό του βραχίονα. Την άκρα αριστερά: Ξέρετε, το παρακράτος έχει δύο πολύ μακριά χέρια: τον ακροδεξιό και τον ακροαριστερό βραχίονα. Και ενώ η αριστερά βρυχάται για την εγκληματικότητα του ακροδεξιού βραχίονα για τον ακροαριστερό κάνει τουμπεκί ψιλοκομμένο. Και ας ξέρει πολύ καλά καλά η μία χείρα τι κάνει η άλλη.

Τι προτείνετε για αυτό λοιπόν που η άκρα αριστερά βοήθησε να ανδρωθεί; Τι προτείνετε για τη Χρυσή Αυγή; Για να σας διαβάσουμε. «Με περιφρούρηση, με τις δικές της δυνάμεις, των πιο αδύναμων στόχων των αλητοσυμμοριτών της Χρυσής Αυγής.» ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ. 

Η λύση είναι λοιπόν ο Σύριζα να γίνει Αντι-Χρυσή Αυγή: Γάμησε τα ρε φίλε: Κάποιοι στην αριστερά έχουν εθιστεί τόσο πολύ στο αντί που φαντάζονται ότι η ουτοπία είναι ένας δρόμος στρωμένος με αντί. Και αν ουτοπία γίνει πραγματικότητα αυτοί αυτομάτως θα γίνουν αντιουτοπιστές.

Λοιπόν σοβαρά τώρα. Αντι τάγματα εφόδου= αντι Χρυσή Αυγή. Αντιποίηση αρχής (μιας που η πολιτεία κάνει τα στραβά μάτια= αυτοδικία = Χρυσή Αυγή. Έχουμε τους χρυσαυγίτες θα έχουμε και τους Αυγίτες τώρα.

Να υπενθυμίσω: Η Χρυσή Αυγή δεν στρατολογεί βίαια. Κάνει επιδείξεις βίας για να στρατολογεί: Είναι πολύ διαφορετικό. Και χρησιμοποιεί βία λόγω έλλειψης πολιτικού περιεχομένου. Και το ίδιο προτείνετε και εσείς κ. Δημητρακόπουλε να κάνει ο Σύριζα. Να μην γεμίσει με πολιτική βούληση και δράση το κενό που έτσι και αλλιώς όχι μόνο φαίνεται ότι καλύπτει αλλά αντιπροσωπεύει η Χρυσή Αυγή. Προτείνεται να καλύψετε λοιπόν το κενό με κενό. Να απαντήσετε στη βία με βία. Απλά η δικιά σας βία θα είναι βία ειρηνικών προθέσεων. Είπαμε. Άλλο η βία της ακροδεξιάς και άλλο η βία της άκρας αριστεράς.

Πρώτα από όλα να σας υπενθυμίσω ότι η Χρυσή Αυγή είναι στον αρχικό της πυρήνα παραστρατιωτική οργάνωση. Και θα ρίξετε εσείς αμούστακα παιδιά να τα βγάλουν πέρα με ετοιμοπόλεμους φανατικούς: Ποιος σας έχρισε αρχιστράτηγο εσάς να ρίξετε ανθρώπινες ζωές τροφή για τα κανόνια; Πόσο ανεύθυνος είστε;

Εκτός βέβαια αν η αριστερά επιστρατεύσει τους ετοιμοπόλεμους της. Τα πρωτοπαλίκαρα του ΠΑΜΕ, τους ποινικούς και τους τρομοκράτες (φυσικά και δεν συγχέω το ΠΑΜΕ με τους ποινικούς και τους τρομοκράτες. Απλά το ΠAME έχει εμπειρία συγκρούσεων).

Όπως και να έχει, παροτρύνετε να εγκατασταθούν προεμφυλιακές συνθήκες: συμμοριτοπόλεμος. Και σε αυτές τις συρράξεις πρώτα θα πέσουν φάπες, μετά ροπαλιές, μετά καμιά μαχαιριά και μετά καμιά πιστολιά και μετά μπαράζ αντεκδικήσεων.

Αναρωτιέμαι βέβαια γιατί δεν προτείνατε με τον ίδιο ζήλο ομάδες περιφρούρησης που θα προστάτευαν τις αδύναμες ομάδες από τη νέα χούντα: Γιατί δεν προτείνατε με τον ίδιο ζήλο ομάδες περιφρούρησης για αυτούς που τους κόβαν το ρεύμα, τους παίρναν το σπίτια, τους ασθενείς που σκοτώνει κατά εκατοντάδες καθημερινά το ιατρικό κατεστημένο σε αγαστή συνέργεια με το πολιτικό κατεστημένο; Να σας πω γιατί. Γιατί όσοι από εσάς δεν είναι ΤΟ σύστημα βρίσκεστε σε ομηρία από το σύστημα. Ας χρησιμοποιήσω μια παραβολή που βασίζεται σε πραγματικό περιστατικό: Ζητήθηκε από γνωστή αριστερή δημοσιογράφο (το αριστερή χωρίς εισαγωγικά) με καρκίνο η οποία είχε προσωπική της φίλη γνωστή βουλευτή της αριστεράς (προσοχή δεν ταυτίζω αυτά τα δύο), της ζητήθηκε λοιπόν από μεγαλοχειρούργο το ποσόν των 20000 ευρώ για να τη χειρουργήσει. Και εκείνη ενέδωσε. Και όλοι, βουλευτές και δημοσιογράφοι μούγκα στη στρούγκα. Φανταστείτε πόσο πιο δύσκολα είναι για τον απλό πολίτη. Φανταστείτε γιατί ο πολίτης πείθεται από τις «καθαρές λύσεις» της βρώμικης Χρυσής Αυγής. Γιατί απλά θεωρεί ότι η αριστερά μέχρι σήμερα είτε υποκύψει ή συγκαλύψει ή ακόμη χειρότερα συμμετάσχει στη διαφθορά.

Αλλά ας γυρίσουμε σε εσάς κύριε Δημητρακόπουλε. Για χρόνια τώρα η αριστερά κυνηγά φαντάσματα. Έχει γίνει ο ψιθυριστής των φαντασμάτων σε κοινωνίες που είχαν αφήσει τους νεκρούς τους να αναπαύονται .Ουσιαστικά η αριστερά έγινε το σκευοφυλάκιο των σταχτών του φασισμού. Της κρατούσε προς επίδειξη, ως μπαμπούλα. Το φάντασμα του φασισμού ήταν το όπλο της αριστεράς όταν στέρευε από πολιτικά επιχειρήματα.

Πολλοί στην άκρα αριστερά βλέπαν σε κάθε πολίτη τον εν δυνάμει φασίστα. Το μετατραυματικό σύνδρομο της αριστεράς είναι ισχυρότατο. Όταν ήρθε ο φασισμός στην Ελλάδα το 2009, ο μνημονιακός φασισμός, πολλοί αριστεροί δεν ενθουσιάστηκαν. Περίμεναν τον φασισμό όπως τον θυμόντουσαν, με τους όρους του παρελθόντος.

Ε και αυτό το φασισμό βρήκαν στο πρόσωπο της Χρυσής Αυγής. Η προφητεία εκπληρώθηκε, οι μούμιες ξαναπερπάτησαν, κομμάτι της αριστεράς ξαναβρήκε το ρόλο της όχι μες στην κοινωνία όπως όφειλε αλλά μέσα στην ιδεοληψία όπως πάντα φανταζόταν: να είναι αντιδεξιά. Πολλοί από τους καταστροφιστές της αριστεράς, τους αμετανόητους ρεβανσιστές είδαν την ευκαιρία να ξαναζήσουν την δημοκρατία της Βαϊμάρης, τον εμφύλιο και αυτή τη φορά να κερδίσουν (η συγκεκριμένη διατύπωση και η πατρότητα της ανήκει στον γιατρό Γ.Θ που όποτε θελήσει να τη δημοσιοποιήσει οφείλω να συμπληρώσω με παραπομπή στο δικό του κείμενο). Τι να κάνεις με αυτούς τους φανατικούς. Είτε στα αριστερά, είτε στα δεξιά τα ίδια σκατά είναι.

Κύριε Δημητρακόπουλε. Μιλάτε για ευθύνες της «δικής σας» ριζοσπαστικής αριστεράς. Για να δούμε πρώτα τις δικές σας. Από τους οικολόγους πράσινους μεταπηδήσατε στη ΔΗΜΑΡ, τη Χρυσή Εφεδρεία του κυρίαρχου μνημονιακού φασισμού. Παρα ταύτα μιλάτε εσείς για φασισμό … Ξέρετε, για την αριστερά πολλές φορές η σιωπή είναι χρυσός, χρυσός λέω, η λέξη που διαφοροποιεί την λέξη Χρυσαυγίτης από την Λέξη Αυγίτης.

Μιας και μοιάζετε να είστε από αυτούς που μιλάνε με φαντάσματα, ίσως να μπορέσετε να ακούσετε και κάποιον που προέρχεται από μια αόρατη γενιά. Γεννήθηκα τη δεκαετία του 70. Ίσως να μην μας χωρίζουν πολλά χρόνια, αλλά τη δική μου τη γενιά και μπόλικες επόμενες γενιές η δικιά σου και οι προηγούμενες τη γάμησαν πατόκορφα. Μας κλέψαν παρόν και μέλλον. Τη θυμάμαι και γω τη δημοκρατία της Βαιμάρης και τον εμφύλιο -ως ιστορικές μνήμες εννοώ. Και αυτό που μου έχουν μάθει οι καταγραφές αυτές είναι ότι δεν θέλω να ξαναζήσω τέτοιες εποχές. Και όμως. Χάρη στο πολιτικό σύστημα και σε προτροπές όπως οι δικές σου, κάθε μέρα που περνάει είμαι πιο κοντά στη φρίκη. Βλέπεις Θέμη το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα αντιμετώπιζε την κατάρρευσή πολύ πριν οι πολίτες το μάθουμε. Για αυτό και συναίνεσε στη διάλυση της κοινωνίας. Όταν οι ακραίοι πόλοι θα εδραιωθούν, όταν ο συμμοριτοπόλεμος αποτελεί καθημερινή πραγματικότητα, τότε θα έρθει ένα νέα κέντρο φτιαγμένο από τα μπάζα του παλιού συστήματος να εγγυηθεί τάξη και ασφάλεια.

Επειδή λοιπόν εγώ και οι Έλληνες έχουμε έναν κοινό εχθρό και αυτός είναι το σαθρό σύστημα εξουσίας, πάρτε τις ομάδες περιφρούρησης σας και πάτε παίξτε με τα ηλίθια φουσκωτά αγόρια της Χρυσής Αυγής στο δικό σας χώρο με τους δικούς σας όρους. Όσο περνάει από το χέρι μου (ελάχιστα δηλαδή), δε θα αφήσω κανέναν να κάνει τη χώρα μου γήπεδο.

Γράφεις: «Αύριο δε θα υπάρχουν δικαιολογίες και άλλοθι για κανένα. Ούτε για την αριστερά. Ούτε για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ούτε για σένα και για μένα».

Κάνεις λάθος. Από προχθές έχουν τελειώσει τα άλλοθι για την αριστερά και το ΣΥΡΙΖΑ.

Όσο για σένα, καμία δικαιολογία. Η Χρυσή Αυγή θα έπεφτε σαν το κακό σπυρί που είναι αν το ΣΥΡΙΖΑ κοίταζε να καθαρίσει τον τόπο από τη βρωμιά του συστήματος. Αν συνέχιζε να κάνει αντιπολίτευση και αγώνα κατά του φασιστικού μνημονίου και του οικονομικού ιμπεριαλισμού που απειλεί να καταργήσει αυτή τη χώρα και να τη μετατρέψει σε ειδική οικονομική ζώνη. Άκου, δε θα ζήσω άλλο σε δοκιμαστικό σωλήνα. Άκου. Δε θα στραφώ κατά του συμπολίτη μου για την όποια μαλακοιδεολογία έχει. Άκου.

Αρκετά ζημιά έχετε κάνει με το να αναθρέφετε τη Χρυσή Αυγή και να στηρίζετε το σύστημα. Κανένας δεν είναι εκ προοιμίου εγκληματίας. Αντε να κάνουμε και φυλακές για τους Χρυσαυγίτες. Και μετά να δούμε ποιος άλλος θα μπει εκεί μέσα.

Δεν έχετε καταλάβει ακόμη ότι για πολλούς Έλληνες, ναι αυτούς τους κρυπτοφασίστες νεοέλληνες, η Χρυσή Αυγή είναι οι αγωνιστές και οι υπόλοιποι οι καταπιεστές και αυτοί που διώκουν τους αγωνιστές. Ότι ζούμε την αντιστροφή του αντικομμουνισμού. Ότι γιγαντώνετε κάθε μέρα την πόλωση.

Ότι στο ντέρμπυ ΣΥΡΙΖΑ- Χρυσή Αυγή νικητής θα είναι ο διαιτητής: ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΟΠΩΣ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΙΩΝΕΣ ΤΩΡΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΚΑΝΕ ΑΝΕΛΠΙΔΟΥΣ ΡΑΓΙΑΔΕΣ.

Ρε συ Δημητρακόπουλε. Ειλικρινά τώρα: Τι από τα δύο συμβαίνει: Είσαι το τυρί ή απλά δε βλέπεις τη φάκα;

(Περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο προσωπικό του blog agriazwa.blogspot.com)