«Και εσείς τι κάνετε;». Η αναθεματισμένη ερώτηση ερχόταν ξανά και ξανά σε όλες τις προβολές και τις ομιλίες που πραγματοποιήσαμε στο πλαίσιο της περιοδείας του ντοκιμαντέρ Catastroika σε πέντε πόλεις της Γαλλίας....
Το κοινό κατανοούσε τις περιγραφές της φτώχειας, της εξαθλίωσης και του αυταρχισμού που έχει επιβάλλει η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη, ήταν όμως εμφανές ότι περίμενε και μια δυναμική απάντηση. Πριν από ένα χρόνο αντιμετώπιζαν τους Έλληνες σαν την «επαναστατική πρωτοπορία» της Ευρώπης. Φέτος σαν να ψιλιάστηκαν ότι κάτι δεν πάει καλά.
Ο Σλαβόι Ζίζεκ φάνηκε να δίνει μια απάντηση σε αυτή την αδράνεια με ένα άρθρο του στον Guardian. Οι λαοί, έλεγε δεν εξεγείρονται στο αποκορύφωμα της κρίσης αλλά όταν μια γενιά συνειδητοποιεί ότι το μέλλον της θα είναι χειρότερο από αυτό των γονιών της.
Η ιστορία των μεγάλων εξεγέρσεων του 20ου αιώνα φαίνεται να τον επιβεβαιώνει: Ο παγκόσμιος Μάης του ’68, δεν ήρθε με την οικονομική κρίση των αρχών της δεκαετίας του ’70 αλλά λίγο πριν από αυτή – όταν ο δυτικός κόσμος διαισθάνθηκε ότι το όνειρο της διαρκούς μεταπολεμικής ανάπτυξης ήταν κλινικά νεκρό. Ο ελληνικός Δεκέμβρης του ’08 ήταν μια μικρογραφία αυτής της κατάστασης. Προέβλεψε την κρίση, δεν την αντιμετώπισε.
Μόνο που στην Ελλάδα δεν έχουμε απλώς κρίση. Έχουμε πόλεμο. Όπως παρατηρούσε ο ακαδημαίκός Σπ. Μαρκέτος το ΑΕΠ της χώρας συρικνώθηκε κατά 20%, δηλαδή σημείωσε πτώση που ιστορικά παρατηρείται μόνο σε καιρό πολέμου ή εμφυλίου. Είναι ένας πόλεμος με χιλιάδες θύματα. Το προσδόκιμο ζωής των Ελλήνων πιστεύεται ότι μειώθηκε ήδη κατά πέντε χρόνια. Πολαπλασιάστε με τον πληθυσμό και αναλογιστείτε τις εκατόμβες των θυμάτων.
Στους πολέμους όμως δεν ισχύει η θεωρία του Ζίζεκ για τις εξεγέρσεις. Στους πολέμους πάιρνεις το όπλο σου και αγωνίζεσαι για να μην σε σκοτώσουν. Εδώ το ένστικτο της αυτοσυντήρησης δεν επιβάλλει υποταγή και απομόνωση αλλά οργάνωση και κοινή αντεπίθεση. Έχουμε πόλεμο! Γιατί δεν πολεμάμε;
Άρης Χατζηστεφάνου
Unfollow Απρίλιος 2013
Υ.Γ με την ελπίδα αυτό το κείμενο να είναι σε λίγο τόσο άκαιρο όσο και εκείνο το Editorial της Monde στις αρχές του 1968: «Η Γαλλία βαριέται, η νεολαία βαριέται, ο στρατηγός Ντε Γκολ βαριέται». Και ύστερα το Παρίσι φωτίστηκε από τις φλόγες της εξέγερσης.
Από δημοσίευση της Δημητρίας στο facebook
Ωραία πράγματα, οι ντόπιοι τσιφλικάδες χάνουν το μαγαζί από τους ξένους και θέλουν να βάλουν τους είλωτες να πολεμήσουν για την πάρτη τους, το έχουμε ξαναδεί το έργο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν έπεσε ο βόθρος ονόματι βυζάντιο κανένας Έλληνας δεν το υπερασπίστηκε (και καλά έκανε!) το ίδιο κάνει και τώρα.
Όλη αυτή η παρασιτική πλέμπα με τον καιρό θα τουρκέψει θα φραγκέψει και θα αμερικανέψει και θα μας αδειάσει τη γωνία να καθαρίσει ο τόπος. Ο Έλληνας θα επιβιώσει, στα ψηλά βουνά μας και στην απέραντη θάλασσα μας, περιμένοντας έναν νέο Κωλοκοτρώνη, Καραϊσκάκη και Ρήγα που γεννιούνται μόνο εκεί (όχι μέσα στην αστική χαβούζα, εκεί γεννιώνται μόνο ποντικοί...).
Ο απλός Έλληνας κάνει ανταρτοπόλεμο! Τώρα! Κοίτα γύρω σου και θα το δεις ...
Άσε τους επαναστάτες της φακής με τα αδούλευτα χέρια να κάνουν ότι επανάσταση θέλουν (αν τολμάνε φυσικά οι κότες) να γελάσουμε και λίγο ...
Ο τζάμπα μάγκας, είναι αυτός που μιλάει για ανταρτοπόλεμο ανοιχτά στο διαδίκτυο και ταυτόχρονα αποκαλεί μερικά εκατομμύρια Ελληνες "ποντικούς", και όχι αυτός που προσπαθεί και αγωνίζεται, έστω και αν διαφωνούμε με τον τρόπο που το κάνει.
ΔιαγραφήΑν δεν είσαι τζάμπα μάγκας, ανέβα στα ψηλά βουνά να περιμένεις τον Καραϊσκάκη να σου σώσει το τομάρι, αλλά άσε και εμάς τους φτωχούς ποντικούς να δούμε και εμείς τι θα κάνουμε.