ΕΠΤΑ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣΟΥΜΕ...

Με όχημα το ασύλληπτο δημόσιο χρέος και με πρόσχημα την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας μια πρωτοφανής επίθεση εκτυλίσσεται στις κατακτήσεις και τα δικαιώματα του ελληνικού λαού. Η ανάδειξη του διλήμματος «μνημόνιο ή πτώχευση» ως μονόδρομος για το ξεπέρασμα της κρίσης ενισχύεται με κάθε μέσο από την κυβέρνηση προκειμένου να ληφθούν επώδυνα μέτρα κατά του Έλληνα πολίτη.


Μέτρα που συνεπάγονται πρωτόγνωρη λιτότητα για τον εργαζόμενο και το συνταξιούχο, που στοχεύουν στην περαιτέρω λεηλασία του εισοδήματός του, νέα επίθεση στα ασφαλιστικά του δικαιώματα, νέους φόρους, μέτρα που δεν έχουν τέλος. Μέτρα που υποθηκεύουν την περιουσία του ελληνικού λαού και οδηγούν τη χώρα στην πλήρη υποδούλωσή της, στα παγκόσμια οικονομικά συμφέροντα, το διεθνές πιστωτικό σύστημα και το διεθνή οικονομικό έλεγχο.

Μέτρα που αποσκοπούν στην εκχώρηση της λαϊκής μας κυριαρχίας και ενισχύουν τις κατασταλτικές δυνάμεις του αστυνομικού κράτους, προκειμένου να επιβάλλουν σιδηρά πειθαρχία στην τήρηση των κανόνων που το ΔΝΤ και η τρόικα επιβάλλουν.

Και ακόμα διογκώνουν τις κοινωνικές ανισότητες και υπονομεύουν τη συλλογική δράση, αναιρούν την αυτονομία και αυθυπαρξία του πολίτη, καθιστώντας τον έρμαιο της πολιτικής εξουσίας.

Η προσπάθεια εξαπάτησης του ελληνικού λαού με την καταπάτηση όλων των προεκλογικών δεσμεύσεων της κυβέρνησης, που μας οδήγησαν από το περιβόητο «λεφτά υπάρχουν» στον πέλεκυ της χρεωκοπίας και την υπογραφή του μνημονίου, συνεχίζεται με την προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης μέσα από τους μηχανισμούς της προπαγάνδας. Τα ΜΜΕ ταγμένα στην εξυπηρέτηση ιδιοτελών οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων φιμώνουν κάθε αντίθετη ελεύθερη φωνή, επιδιώκοντας την πολιτική και πολιτιστική υποδούλωση των Ελλήνων πολιτών και την καθήλωσή τους στο περιθώριο των εξελίξεων.

Οι τακτικές του κοινωνικού αυτοματισμού, η πολιτική του διαίρει και βασίλευε, με τη στροφή της μιας κοινωνικής ομάδας εναντίον της άλλης, αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο της πολιτικής βαρβαρότητας.

Χρεωκοπημένες και προκλητικά απούσες από τα δραματικά τεκταινόμενα στο χώρο της εργασίας στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα οι μεγάλες συνδικαλιστικές οργανώσεις, που δεν μπορούν ή δε θέλουν να εκφράσουν την αγανάκτηση των εργαζομένων, να δώσουν δυναμική με πανεθνικές κινητοποιήσεις, να βάλουν φραγμό στο αδηφάγο πολιτικό σύστημα που λυμαίνεται τη χώρα, μετατρέποντας τον Έλληνα εργαζόμενο σε δουλοπάροικο και υπόλογο για την οικονομική κρίση.

Τα κοινωνικά δικαιώματα όμως και οι δημοκρατικές αρχές σε μια ευνομούμενη πολιτεία δεν αναιρούνται εξαιτίας των οικονομικών συγκυριών.

«Η επιβολή του μνημονίου αποτελεί πραξικόπημα», δήλωσε ο καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, κύριος Κασσιμάτης.

Η παραχώρηση εκ μέρους της κυβέρνησης του δικαιώματος για ψήφιση νόμων, που αποφασίζει και επιβάλλει η τρόικα, με μοναδικό σκοπό την εξασφάλιση των δανειακών υποχρεώσεων και όχι βέβαια τη σωτηρία της χώρας, ισοδυναμεί με κατάσταση εθνικής υποδούλωσης, συνιστά κατάλυση του δημοκρατικού μας πολιτεύματος και βιασμό της βούλησης και της ελευθερίας του ελληνικού λαού.
Οι όροι της μνημονιακής σύμβασης για παραίτηση, αμετάκλητα και άνευ όρων της Ελλάδας από την εθνική της κυριαρχία, μπαίνουν για πρώτη φορά σε σύμβαση δανείου στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Αλλά ας δούμε μερικούς από τους όρους του μνημονίου που υπογράφηκαν από την ελληνική κυβέρνηση και την τρόικα για να καταλάβουμε καλύτερα γιατί η δανειακή αυτή σύμβαση δεν ψηφίστηκε ούτε κυρώθηκε από την ελληνική Βουλή, αφού η νομοθετική και εκτελεστική εξουσία έχει εκχωρηθεί πλήρως στον υπουργό Οικονομικών και τους διεθνείς δανειστές μας:

1)Η Ελλάδα, μετά την υπογραφή του μνημονίου, δεν μπορεί να πάρει δάνειο από άλλη χώρα όπως πχ η Ρωσία ή η Κίνα. Αυτό εξηγεί την αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης στην πρόταση της Ρωσίας για δανεισμό της χώρας μας με χαμηλά επιτόκια.

2)Ο δανειστής μας μπορεί να μεταβιβάσει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του για απαιτήσεις προς την Ελλάδα σε οποιονδήποτε τρίτο. Δηλαδή μπορεί να δανειστήκαμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά τελικά θα βρεθούμε χρεωμένοι στην Τουρκία ή τα Σκόπια.

3)Η δανειακή σύμβαση διέπεται μόνο από το αγγλικό δίκαιο.

4)Για να είναι νόμιμη, να ενεργοποιηθεί και να ισχύσει η δανειακή σύμβαση δε χρειάζεται καμιά άλλη πράξη παρά μόνο η υπογραφή του υπουργού Οικονομικών κυρίου Παπακωνσταντίνου.

5)Μόνο το δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα δικαστήρια των δανειστών μας μπορούν να ακυρώσουν αυτή τη σύμβαση. Κανένα ελληνικό δικαστήριο δεν επιτρέπεται να δικάσει τέτοια προσφυγή.

6)Επίσης η Ελλάδα παραιτείται αμετάκλητα και άνευ όρων από κάθε ασυλία η οποία αφορά τα περιουσιακά της στοιχεία. Είναι σαφές ότι οι διεκδικήσεις αφορούν τον ορυκτό πλούτο της χώρας και τα πετρέλαια.

7)Τέλος, με το μνημόνιο αναγνωρίζεται το δικαίωμα στους δανειστές μας να προβούν σε κατάσχεση της δημόσιας περιουσίας της Ελλάδας αδιακρίτως. Δηλαδή πρόκειται για στοιχεία της πολιτισμικής μας κληρονομιάς όπως η Ακρόπολη, δημόσια κτίρια όπως η Βουλή, κοινόχρηστοι χώροι, δρόμοι, πλατείες κλπ.

Με άλλα λόγια είμαστε μια χώρα υπό κατοχή, αλυσοδεμένη με τα δεσμά του μνημονίου.

Είναι άραγε συμβατοί οι όροι αυτοί με τη βασική δημοκρατική αρχή, την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας;

Νοείται εξουσία, σε ένα ανεξάρτητο κυρίαρχο κράτος, που να ασκείται από εξωτερικούς προς τη χώρα παράγοντες, που να στερείται έστω και τη στοιχειώδη δημοκρατική νομιμοποίηση από τη λαϊκή κυριαρχία;

Προφανώς όχι. Η υπερτροφική ανάδειξη μιας εικονικής πραγματικότητας, που ονομάστηκε «σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας», δεν εξηγεί τους λόγους για τους οποίους η κυβέρνηση συμφώνησε να διέπονται οι δανειακές συμβάσεις, από το επαχθές για την Ελλάδα αγγλικό δίκαιο παραχωρώντας παράλληλα το δικαίωμα στους δανειστές μας να διεκδικήσουν την ελληνική περιουσία.

Το δημοκρατικό μας σύνταγμα, ανέδειξε ως πυρήνα του, την προστασία της αξίας του ανθρώπου και προβλέπει θεσμούς που εξασφαλίζουν το κράτος δικαίου και το κράτος πρόνοιας. Καμιά οικονομική κρίση δε δικαιολογεί εκπτώσεις από τις συγκεκριμένες αρχές και αξίες οι οποίες από μόνες τους μπορούν να αποτελέσουν το θεμέλιο για τη σταθερή ανασυγκρότηση της χώρας αλλά και τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής.

Το θεσμικά κατοχυρωμένο μοντέλο του κράτους δικαίου και ο σεβασμός των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων γίνονται και πάλι το ζητούμενο όταν οι ανθρώπινες αξίες μπαίνουν στην ελλειμματική ζυγαριά του χρήματος και οι πραγματοποιούμενες μεταρρυθμίσεις εντάσσονται στο πλαίσιο μιας ευρύτατης ιδιωτικοποίησης καταλύοντας κάθε έννοια κοινωνικού κράτους.

Μπροστά σε αυτή την ανάγκη υποχωρούν όλες οι προφάσεις περί νομιμότητας, αφού η εξουσία κρατάει για τον εαυτό της την ερμηνεία της έννοιας του δικαίου.

Η αντιμετώπιση όσων αντιμάχονται το καθεστώς ως οιονεί παραβατών, η ποινικοποίηση της συμμετοχής σε πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες, η αναγόρευση κάθε συλλογικής δράσης ως νέου κοινωνικού εχθρού και η συνεχής αυστηροποίηση των ποινών, είναι τα βασικά εργαλεία άσκησης κατασταλτικής πολιτικής του σύγχρονου κράτους.

Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, διατυπώνει προς την πολιτεία την έντονη ανησυχία της, για το ότι οι εξελίξεις στο εθνικό οικονομικό περιβάλλον οδηγούν σε υπαρκτή διατάραξη των κοινωνικών ισορροπιών και παραβιάσεις στα θέματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τονίζει τη θέση της ότι δεν πρέπει να τυγχάνουν περιθωριακής ή ανύπαρκτης προσοχής, στις διαδικασίες που αφορούν τη στρατηγική εξόδου από την κρίση.

Οι πολιτικές αυτές που οι αριθμοί ευημερούν αλλά οι πολίτες χρεοκοπούν, που οι αποφάσεις λαμβάνονται χάριν των πολιτών αλλά ερήμην τους, ανήκουν σε ανεξέλεγκτα συστήματα, που υποτάσσουν το σύνολο και τα άτομα στην αδυσώπητη επιδίωξη συμφερόντων, μεταμφιεσμένων μέσα από ανίερους μηχανισμούς σε γενική θέληση.

Η καταπάτηση λοιπόν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η κατάλυση βασικών αρχών της δημοκρατίας, η διαρραγή του κοινωνικού ιστού και το πλάτεμα της κοινωνικής κόλασης, ο άνθρωπος μηχανή που λειτουργεί ξέφρενα και αφανίζεται στο χάος είναι η κληρονομιά που αφήσατε στη νέα γενιά.
Όμως η νέα γενιά είναι εδώ, με πλήρη γνώση της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας, στο κίνημα της Άμεσης Δημοκρατίας, στο κίνημα κατά της ακρίβειας, στο κίνημα κατά των διοδίων, μαζί με τους αγωνιστές της Κερατέας.

Γιατί γνωρίζουμε ότι η έκβαση του αγώνα και η έξοδος της Ελλάδας απʼ την κρίση θα κριθεί απʼ την αφύπνιση της εθνικής μας συνείδησης, απʼ την ανάκτηση της χαμένης μας αξιοπρέπειας και περηφάνιας, από την αλληλεγγύη των πολιτών και την απόφασή τους να πάρουν την τύχη της χώρας τους στα δικά τους χέρια.

Η λαϊκή δυσαρέσκεια θα βρει διέξοδο για να εκφράσει τη δικαιολογημένη οργή της, θα βρει το δρόμο της ενότητας και θα ταρακουνήσει το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που υπερασπίζεται τα ληστρικά συμφέροντα των τοκογλύφων δανειστών μας, την επιτήρηση και την κατοχή της χώρας μας.

Αλεξάνδρα Τράγκα
07/2/2011
Ομιλία στα πλαίσια εκδήλωσης της Σεισάχθειας

Πηγή:http://kontiloforos.blogspot.com/2011/02/blog-post_5004.html