ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

Γεώργιος Α. Δαουτόπουλος

Συντ. Καθηγητής Γεωπονίας ΑΠΘ

Κοινό χαρακτηριστικό των τελευταίων ετών και μάλιστα με επιταχυνόμενο ρυθμό, σε όλες τις Δυτικές κοινωνίες, είναι:

α) η απροθυμία συμμετοχής στα κοινά ολοένα και μεγαλύτερων τμημάτων του πληθυσμού,

β) η απαξίωση του πολιτικού κόσμου στα μάτια μιας ευρύτερης πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος που σήμερα, συνεπικουρούμενη από την οικονομική κρίση, κινδυνεύει να λάβει εκρηκτικές διαστάσεις,

γ) η δυσκολία εισόδου στην πολιτική σκηνή νέων ατόμων με προσόντα, αλλά έλλειψη οικονομικών μέσων και

δ) η επαγγελματοποίηση της πολιτικής

Όλες αυτές οι στρεβλώσεις δυναμιτίζουν το δημοκρατικό πολίτευμα, το απο­στερούν από τα ταλέντα και τις δεξιότητες των μελών του που δεν έχουν την τύχη να γεννηθούν σε πολιτικά τζάκια ή να αποκτήσουν επαγγέλματα που τους προσφέρουν δημοτικότητα και κινδυνεύουν να το καταστήσουν έρμαιο δυναμικών μειοψηφιών οι οποίες απεργάζονται την κατάλυσή του. Δύο χιλιάδες πεντακόσια και πλέον χρόνια μετά τη γέννηση της Δημοκρατίας, το Δημοκρατικό πολίτευμα διέρχεται από μια βαθιά κρίση. Βέβαια δεν ήταν ποτέ το τέλειο πολίτευμα, αλλά είναι σίγουρα το πολίτευμα με τις λιγότερες αδυναμίες.

Οι πολίτες στις μεταξύ τους συζητήσεις, κατηγορούν τους πολιτικούς ηγέτες ως υπεύθυνους της παρακμής, μιλάνε για την εκτεταμένη διαφθορά και απομακρύνονται από τα κοινά, δηλώνοντας αδυναμία βελτίωσης της παρούσας κατάστασης με τη δική τους συμβολή. Ο καθένας αυτο­παραιτείται και φυσικά αυτοεπιβεβαιώνεται, βλέποντας τα πράγματα να χειροτερεύουν παρά να βελτιώνονται. Ενεργώντας έτσι, ξεχνά ότι στο δημοκρατικό πολίτευμα όλα πηγάζουν από τον πολίτη ο οποίος οφείλει να παρακολουθεί και ελέγχει τη συμπεριφορά των εκπροσώπων του σε όλη τη διάρκεια της θητείας τους.

Δε γνωρίζουμε, αν η ανθρώπινη διανόηση θα μπορέσει με τη βοήθεια της τεχνολογίας και της συσσωρευμένης γνώσης σε όλους τους επιστημονικούς κλάδους, να θεσπίσει νέους τρόπους διαχείρισης των κοινών υποθέσεων. Μέχρι τότε, η συμμετοχή όλων μας είναι απαραίτητη για τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος σε όλες τις εκφάνσεις του (από έναν τοπικό σύλλογο, ένα Δημοτικό ή Περιφερειακό Συμβούλιο ή στις επερχόμενες εκλογές για την ανάδειξη των νέων μελών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης).

Συνηθίζουμε να αποδίδουμε τα επιτεύγματα της Αθηναϊκής Δημοκρατίας του 5ου π.Χ. αιώνα στον επικεφαλής της. Μιλάμε για «το Χρυσό Αιώνα του Περικλέους» και ξεχνάμε ότι όλα αυτά τα θαυμάσια δημιουργήματα της ανθρώπινης διανόησης τα έφτιαξε η Αθηναϊκή Δημοκρατία της εποχής εκείνης και όχι ο Περικλής. Αν δεν είχε γεννηθεί ο Περικλής, η Αθηναϊκή Κοινωνία θα είχε βρει έναν άλλο πολιτικό ηγέτη να την εκφράσει.

Συνεπώς, αν η παρακμή είναι αυτό που χαρακτηρίζει τα πολιτικά πράγματα της χώρας μας και άλλων χωρών, για αυτό δεν ευθύνονται οι πολιτικοί, αλλά ο ίδιος ο λαός από τον οποίο πηγάζουν οι εξουσίες και για λογαριασμό του οποίου ασκούνται. Με άλλα λόγια, οι πολιτικοί ηγέτες σε όλα τα επίπεδα (τοπικά ή εθνικά) είναι αντανάκλαση της κοινωνίας η οποία τους επιλέγει. Άλλωστε, οι Βυζαντινοί μας πρόγονοι το είχαν πολύ θαυμάσια εκφράσει λέγοντας, «Οίος ο λαός, τοιούτοι και οι άρχοντες».

Αν λοιπόν θέλουμε μια ριζική αλλαγή στα πολιτικά πράγματα, αυτή δεν θάρθει εξ ουρανού, αλλά από τη συμμετοχή όλων μας στη διαδικασία επιλογής των αρίστων μεταξύ των πολιτών που έχουν διακριθεί στον επαγγελματικό τους τομέα και έχουν το ήθος και την εντιμότητα που απαιτείται για να χειριστούν τις κοινές υποθέσεις.

Δεν θα ήταν άσχημο να τα έχουμε αυτά υπόψη στις επερχόμενες εκλογές και να απεγκλω­βιστούμε από επιλογές πολιτικού μάρκετινγκ που μας θέλουν να επιλέγουμε παθητικά αυτούς που κάποιοι άλλοι επέλεξαν για λογαριασμό μας. Επιλέγουμε προσωπικό­τητες που έχουν το ήθος, την εντιμότητα και την ικανότητα να χειριστούν κατά τον καλύτερο τρόπο τις υποθέσεις και μαζί με τη δική μας συμβολή, να μετατρέψουν τις περιφέρειες της χώρας μας σε καλύτερους τόπους για διαμονή και εργασία. Για μας και τα παιδιά των παιδιών μας.

Το είδα στο e-geoponoi.gr