ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΕΣ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΣΚΕΨΗΣ

Του Πέτρου Αργυρίου (Agriazwa.blogspot.com)

(Για την ρατσίστρια Κική Δημουλά, τα γεράματα της ποίησης και του αντιρατσισμού, την αντιρατσιστική αστυνομία σκέψης και τον επιλεκτικό ρατσισμό κατά των ιθαγενών και πάνω από όλα το δίκαιο και το αληθινό) 

Είναι το τρίτο κατά σειρά άρθρο που προσπαθεί να αναχαιτίσει τον ολοκληρωτισμό που έχει κατακτήσει τμήματα του αντιρατσιστικού χώρου. Ελπίζουμε να είναι και το τελευταίο.




Σε καμία περίπτωση δεν κάνουμε πλάτη στους ρατσιστές, θα ξεκινήσουμε όμως το άρθρο με μια ρατσιστική διάκριση: Θα διακρίνουμε τις σχέσεις ρατσισμού σε δύο κατηγορίες: Σε αυτές που εκμεταλλεύονται το ρατσισμό και σε αυτές που γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από το ρατσισμό:

Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν πολιτικοί, δημοσιογράφοι, εργολάβοι και εργοδότες που αντλούν οφέλη από την ύπαρξη του ρατσισμού και που μπορεί να παρουσιάζονται ως ρατσιστές ή αντιρατσιστές, ανάλογα με το από ποια πλευρά των φαινομένων που προκαλεί ο ρατσισμός αντλούν αυτοί τα οφέλη τους.

Στη δεύτερη ανήκουν εκείνοι που είναι τα θύματα τα ρατσισμού ανεξάρτητα από το αν στη συνέχεια θα γίνουν και αυτοί θύτες: Οι πολιτικοποιημένοι πολίτες και οι μετανάστες. Πρώτα θύματα και μετά θύτες είναι οι πολίτες που τα φαινόμενα των καιρών τους έχουν σπρώξει στις αγκάλες αυτών που αντλούν οφέλη από το ρατσισμό, στις αγκάλες των «επαγγελματιών του ρατσισμού» αλλά και του αντιρατσισμού. Θύματα όλων των παραπάνω είναι οι μετανάστες .

Το ότι οι μετανάστες είναι θύματα, δεν αποκλείει μαθηματικά την πιθανότητα να είναι και θύτες όσον αφορά άλλα ζητήματα. Θύμα δε σημαίνει άγιος ή οσιομάρτυρας. Θύμα σημαίνει ότι απαιτείται άμεσα απονομή δικαιοσύνης και περισσότερη σπουδή για την αποτροπή των παραγόντων που οδηγούν στη θυματοποίηση ανθρώπων.

Με το σημερινό άρθρο της (7/5/2013) στη στήλη της στην Εφημερίδα των Συντακτών «Τρίτη Ματιά» η πρώην των Νέων, της Αυγής, της κρατικής τηλεόρασης και νυν της Athens Voice και κατά τα άλλα συμπαθέστατή μας Άννα Δαμιανίδη μας μπερδεύει ως το σε ποια κατηγορία ανήκει: Στους «επαγγελματίες» του διπόλου ρατσισμού/αντιρατσισμού ή στους χρήσιμους ηλιθίους του αν και ενδόμυχα ελπίζουμε να μην έχει προσχωρήσει σε καμία από τις άνωθεν κατηγορίες.

Επαγγελματίες του διπόλου ρατσισμού/αντιρατσισμού;

Ως παράδειγμα των επαγγελματιών του αντιρατσισμού σας παραπέμπουμε σε παλαιότερο άρθρο μας (Φρούτα εποχής) όπου έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν του καταζητούμενου από την Interpol για σωματεμπορία «προέδρου της πακιστανικής κοινότητας» Javed Alsam και τη σχέση του με συγκεκριμένο αντιρατσιστικό πολιτικό χώρο στην Ελλάδα[1] όπου θεωρούμε ότι καταδεικνύεται πως η εκμετάλλευση των μεταναστών δε γίνεται μόνο από τους ρατσιστές αλλά και από χώρους με αντιρατσιστική ρητορική.

Χειρότερα ακόμη, η αντιρατσιστική ρητορική έχει φθάσει σε τέτοιες ακρότητες που αποτελεί πλέον μια νέα αστυνομία σκέψης όπως ακριβώς αποτελούσε η παλαιά αντικομμουνιστική δεξιά.

Και για αυτήν ακριβώς την αστυνομία σκέψης η κατ’ άλλα συμπαθέστατη Άννα Δαμιανίδη λειτούργησε ως καρφί.

Σε τι αναφέρομαι; Η Δαμιανίδη «έδωσε» την γριά ποιήτρια Κική Δημουλά βορά στην κοινή γνώμη καθώς η δεύτερη δήλωσε «στο τέλος της περιήγησης στην αυλή του σχολείου» κατά τη διάρκεια εκδήλωσης των Atenistas στην Αθήνα πως «δεν αντέχει τους μετανάστες στην Κυψέλη, τόσοι πολλοί που είναι, πιάνουν και τα παγκάκια, δεν βρίσκεις να καθίσεις στην πλατεία, άσε που κλέβουν και φοβάται να βγει από το σπίτι της».

Απαπαπα. Απίστευτο. Είναι δυνατόν μια γριά μετά από περιήγηση να κάνει ένα παράπονο για τα παγκάκια που δε βρίσκει να καθίσει; Δε θα ήταν καλύτερο να παραπονεθεί μετά από την περιήγηση ότι δεν υπάρχουν αρκετές ανηφόρες στην Κυψέλη για να γυμνάζονται οι γέροι;

Αν στα παγκάκια καθόντουσαν νέοι Ελληνικής καταγωγής που ερωτοτροπούσαν και γράφαν τη γριά θα λέγαμε τα κωλόπαιδα που δε σέβονται τίποτε. Αλλά η Δημουλά έκανε το θανάσιμο λάθος να αναφερθεί στην άγια για τον αντιρατσισμό λέξη του «μετανάστη».

Τώρα που για πρώτη φορά μάθαμε ότι οι γέροι πλέον στην Ελλάδα δεν πεθαίνουν μόνο από πέσιμο ή χέσιμο αλλά και από κλέψιμο (ναι, ναι ρίξτε και καμιά ματιά στα δελτία: ξεχειλίζουν από εγκλήματα), τώρα μπορούμε πλέον να βγάλουμε τις αντιρατσιστικές κορώνες για την απαράδεκτη δήλωση μιας γριάς.

Πρώτα από όλα να συγχαρώ την Άννα Δαμιανίδη για το απέραντο θάρρος να σταθεί απέναντι σε μια παγκοσμίως αναγνωρισμένη γριά και να την εκθέσει για αυτό που είναι: μια βρωμερή ρατσίστρια: Όπως άλλωστε φαντάζομαι πως έχει κάνει στο παρελθόν με τους εργοδότες της και τους συναδέρφους τους, που δεν τους άφησε σε χλωρό κλαρί για τα σεξιστικά τους σχόλια και για τις έμπρακτες σεξουαλικές παρενοχλήσεις/ κακοποιήσεις. Μα τι λέω; Στις εφημερίδες και τις τηλεοράσεις δεν συμβαίνουν σεξιστικές και σεξουαλικές κακοποιήσεις. Όχι, για το όνομα της ελευθεροτυπίας.

Επίσης να τη συγχαρώ για τη μάχιμη δημοσιογραφία της που μας απάλλαξε από συναδέρφους της  εγκληματίες όπως αυτούς που τη στήσαν στον Βαξεβάνη και τον Χύτο αλλά και άλλους που απλά συγκάλυπταν εγκλήματα. Μικρά και τεράστια οικονομικά εγκλήματα.

Όταν λοιπόν ένας τέτοιος ογκόλιθος που γνωρίζει μόνο το δίκιο και αναγνωρίζει και πολεμά το άδικο όπου σταθεί και όπου βρεθεί εκθέτει τη γριά ποιήτρια ως ρατσίστρια καλά της κάνει.

Τέτοια τομάρια πρέπει να εκτελούνται. Κωλόγεροι που θέλουν να καθίσουν κιόλας. Αυτά τα λένε οι γριές από κάψα που δεν τους κάθονται νεαροί γραμμωμένοι μετανάστες.

Εκτελέστε τη Δημουλά τώρα. Για παραδειγματισμό. Απελευθερώστε το κεφάλι του ποιητή που πάντα θέλει να πετά από το άχρηστο βάρος του σώματος της.

Από το 2012 γράφω για το δίπολο ρατσιστών/αντιρατσιστών και πως αυτό συμφέρει αμφότερους και λειτουργεί εις βάρους του γενικού πληθυσμού. Από το 2012 γράφω πως η στρατηγική της έντασης θα σπρώξει ακόμη περισσότερο κόσμο στην αγκαλιά της Χρυσής Αυγής.

Όντως, σήμερα η Χρυσής Αυγή με τα μέχρι σήμερα δεδομένα είναι ο πολιτικός χώρος με τη μεγαλύτερη δημοσκοπική δυναμική.

Αυτοί που δεν κάναν τίποτα μα τίποτε όταν το αυγό του φιδιού επωαζόταν, σήμερα ταΐζουν το φίδι να θεριέψει ακόμη περισσότερο.

Ο αντιρατσιστικός ολοκληρωτισμός και η αστυνομία σκέψης είναι σήμερα εδώ. Δεν μπορείς να πεις τη λέξη μετανάστης. Δεν μπορείς να πεις τη λέξη Έλληνας. Το πολίτ μπιρό του πολιτικά ορθού θα σε καταδικάσει μέχρι και με στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων και με εξοντωτικό χρηματικό πρόστιμο.

Έχουν τόσα κοινά πλέον ο ρατσισμός με τον ρατσισμό. Οι ρατσιστές θεωρούν τους μετανάστες ζώα.

Οι αντιρατσιστές τους θεωρούν ιερές αγελάδες. Ζώα δηλαδή, απλά ιερά.

Επειδή για χρόνια συγχρωτίζομαι με μετανάστες, ξέρω ένα μυστικό για αυτούς: Είναι άνθρωποι: Κάποιοι καλοί, κάποιοι κακοί, κάποτε καλοί, κάποτε κακοί, πότε θύματα πότε θύτες, πότε και τα δύο μαζί.

Κάποιοι μεταφέρουν τις νοοτροπίες και τα βιώματα από τον τόπο τους και εμμένουν σε αυτά, κάποιοι θέλουν να τα ξεπεράσουν.

Έχουν δει τα ματάκια μου πολλά. Από στιγμές ομορφιάς και έρωτα μέχρι μαχαιρώματα: πολλά μαχαιρώματα: Αλβανοί με Αφρικανούς, Καυκάσιοι με Πακιστανούς, Πακιστανοί με Αφγανούς, Αφγανούς με Αφγανούς. Ότι θέλετε. Μαχαιρώματα που από ιθαγενείς μόνο στο ευγενή χώρο του ποδοσφαιρικού χουλιγκανισμού μπορείς να βρεις. Μέχρι σήμερα. Γιατί το μαχαίρωμα είναι μεταδοτικό. Αν σου μαχαιρώσουν κάτι, ίσως να τους μαχαιρώσεις και εσύ κάτι. Έτσι εξαπλώνεται η βία και τα εγκλήματα κατά ζωής.

Ξέρω ένα πράγμα που οι επαγγελματίες του αντιρατσισμού δεν θα σας πούνε. Ο μετανάστης δεν πάει σε κάποια χώρα για να κάνει τον κόσμο καλύτερο. Πάει για ένα καλύτερο μέλλον για τον εαυτό του και τους δικούς του.

Πολλές φορές δε, νιώθει εξαπατημένος που μετά από τόσους κόπους κατέληξε σε ένα μπουρδέλο σαν το δικό μας. Αν δεν συνδεθεί η ζωή και το όραμα του με έναν τόπο, ο μετανάστης δίνει τόσες δεκάρα για τον τόπο υποδοχής του όσες δεκάρες δίνουν και οι ιθαγενείς για τον μετανάστη: ίσως και λιγότερες.

Αυτά τα τόσα απλά δεν θα σας τα πούνε οι επαγγελματίες του αντιρατσισμού για την πραγματικότητα που πληγώνει όλους μας: ιθαγενείς και μετανάστες.

Αντιθέτως, μιλάνε σαν να ταν οι παγκόσμιοι αρχίμπατσοι του ανθρωπισμού, ένα είδος καλύτερο από όλα τα υπόλοιπα μισαλλόδοξα είδη ανθρώπων που ξέρει πάντα το σωστό και πάντα το λάθος.

Να σας πω λοιπόν έναν τύπο που όλοι μας, αντιρατσιστές, ρατσιστές, μετανάστες και ιθαγενείς τον λατρεύουμε. Τον λατρεύουμε τόσο που θέλουμε προσωπικές στιγμές μαζί του: Τον πρόεδρο του Τέταρτου και τελευταίου ΠΑΣΟΚ, τον Ευάγγελο Βενιζέλου.

Γιατί τον αναφέρω αυτόν;

Να σας πω.  

Μόλις λίγες μέρες πριν έγραφα ξανά για το ρατσιστικό/αντιρατσιστικό δίπολο και το πόσο ρατσιστικό και μισαλλόδοξο έχει γίνει και το αντιρατσιστικό σκέλος του.

Πόσο προπαγανδιστικό έχει γίνει και πως ήδη έχει αρχίσει να εφαρμόζει μεθόδους που μας θυμίζουν το δυστοπικό και τόσο κοντινό πλέον 1984 του Τζορτζ Όργουελ.

Έγραφα λοιπόν στο «Μάρκος Κλαυσίγελος»:

Το αντιρατσιστικό παραλήρημα έχει φτάσει σε τέτοια σημεία που ισοπεδώνει και την επιστήμη: Διαβάζουμε λοιπόν σto λήμμα της Βικιπαιδεία "Ρατσισμός"(http://el.wikipedia.org/wiki/Ρατσισμός) ατόφια ισοπεδωτική αντιρατσιστική προπαγάνδα για τα παιδιά της 1ης δημοτικού:


«Επίσημη θέση επιστημών

Τέτοιες πεποιθήσεις έχουν αποδειχτεί λανθασμένες από επιστημονική και ανθρωπολογική έρευνα, η οποία αποδεικνύει πώς όλοι οι άνθρωποι έχουν τον ίδιο πρόγονο, με αποτέλεσμα να έχουν τις ίδιες νοητικές και φυσιολογικές ικανότητες.» (ως έχει μέχρι και σήμερα- στις 3/5/2013)[2]

Φυσικά μια τέτοια βιβλικού τύπου εξόφθαλμη παπαριά δεν υπάρχει στην αγλλόφωνη Wikipedia και αμφιβάλλω αν υπάρχει σε οποιαδήποτε άλλη Wikipedia στον Κόσμο. Είναι δημιούργημα του Έλληνα προπαγανδιστή του αντιρατσισμού (είναι τόσο γελοία που μπορεί να το χει γράψει και κάποιος ακροδεξιός για προβοκάτσια):

Εγώ προσωπικά δεν έχω τις ίδιες νοητικές και φυσιολογικές ικανότητες ούτε με τον αδερφό μου ούτε με την αδερφή μου που προερχόμαστε από κοινούς γονείς. Η ετερότητα, η ποικολομορφία κλπ κλπ καθιστά την γονιδιακή πισίνα της ανθρωπότητας πλούσια και απαλλαγμένη από κάποιο «τελικό σκοπό», ικανή να επιλέγει κατάλληλα απέναντι σε άπειρες δυνατότητες και πιθανότητες περιβαλλοντικών συνθηκών και μόνιμα σε διαλεκτική σχέση με το σύμπαν. Στο κοινωνικό επίπεδο αυτή η ετερότητα εμφανίζεται με διάφορους τρόπους, όπως στη σκέψη, στο συναίσθημα, στην τέχνη κ.λ.π. Η διαφορετικότητα στο κοινωνικό επίπεδο είναι μια «πισίνα» που παρέχει άπειρες δυνατότητες κοινωνικής προόδου όπως στο βιολογικό επίπεδο το πολυδύναμο της γενετικής πισίνας παρέχει άπειρες δυνατότητες εξέλιξης

Φυσικά πάντα υπάρχουν εκτροπές, αστοχίες και καταστροφές.»[3]      

Στο ίδιο άρθρο προφητικά περιέγραφα προφητικά: «Η «αστυνομία» σκέψης που αναπτύσσεται στην Ελλάδα από τα αριστερά είναι τόσο κακός οιωνός όσο η αστυνομία σκέψης από τα δεξιά. Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι το ποιος θα έχει την κάθε φορά την εξουσία στα χέρια του. Όποιος και αν την έχει, αν αυτός πιστεύει στην αστυνομία σκέψης, να είστε σίγουροι ότι πρώτη θα σκοτώσει τη δημοκρατία. Μετά κάποιους από εμάς. Ανάλογα με τα δικά του πάντα κριτήρια. Αριστερά ή δεξιά ή κεντρώα.


Οι λογικές αποκλεισμού δεν είναι προνόμιο της δεξιάς.»

Μερικές ώρες μετά (ή εν αγνοία μου μερικές ώρες πριν) ο Ευάγγελος Βενιζέλος επανέφερε προς συζήτηση μια παλαιότερη πρόταση νόμου του ΠΑΣΟΚ που είναι χαρακτηριστική του πως θα χρησιμοποιηθεί η αστυνομία σκέψης για να πατάξει τα άκρα και να συνθλίψει και να καθυποτάξει ακόμη περισσότερο τον πληθυσμό.

Πριν πάμε στο γιατί επανέφερε την πρόταση νόμου ο Βενιζέλος ας πάμε στο τι προβλέπει η πρόταση αυτού του οργουελικού νόμου λογοκρισίας που επιχειρήθηκε να περάσει αρχικά το 2011 και που είναι το αυγό του φιδιού ενός μηχανισμού παλαιού: Αυτής της αντισιωνιστικής λογοκρισίας που επέβαλε το Anti Defamation League ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1940 στις ΗΠΑ και αργότερα εξ’ επαγωγής και στην Ευρώπη: αυτή που ταύτιζε τον αντισιωνισμό με τον αντισημιτισμό και που επομένως παρείχε ηθική ασπίδα απέναντι σε όλα τα εγκλήματα του Ισραήλ κατά των Αράβων.

Αλλά ας γυρίσουμε στο θέμα της αντιρατσιστικής πρότασης νόμου: Το νομοσχέδιο πάνω στο οποίο στηρίχτηκε ήταν αυτό του 2011 περί «εχθροπάθειας». Δε θα σας παραπέμψουμε στο τι γράφαμε τότε για αυτό αλλά σε κείμενο του Νίκου Μπογιόπουλου στο Ριζοσπάστη της εποχής: «Οι απαλλοτριώσεις δικαιωμάτων συνηθίζεται να ξεκινούν από απαγορεύσεις που επιβάλλονται εναντίον εκείνων που φαντάζουν εξόφθαλμα. Τότε η κοινή γνώμη είναι ευκολότερο να κάνει αποδεκτή την απαγόρευση. Η άρνηση του Ολοκαυτώματος ή της γενοκτονίας των Αρμενίων είναι μια τέτοια εξόφθαλμα αντιδραστική θέση. Αλλά αν στα ζητήματα των ιδεών δεχτείς την απαγόρευση που στρέφεται ενάντια στο εξόφθαλμο (ή σε εκείνο που μετά από πλύση εγκεφάλου το έχεις αποδεχτεί σαν «εξόφθαλμα» βλαπτικό) τότε αρχίζεις ανεπαισθήτως να αποδέχεσαι το ξήλωμα της κάλτσας όλων των δικαιωμάτων. Έχεις ανοίξει την κερκόπορτα για όλες τις υπόλοιπες απαγορεύσεις που θα έρθουν»

Αυτή είναι η ουσία του νομοσχεδίου του 2011. Ένα νομοσχέδιο προληπτικής καταστολής και αστυνομίας σκέψης.

Ο Βενιζέλος το 2013 το επικαιροποίησε κάνοντας το ακόμη σκληρότερο, εξοντωτικό. Τι θα παθαίνει ο κάθε ρατσίστας: Τα πάντα: Φυλάκιση, εξοντωτικό πρόστιμο, στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων, εργασιακό αποκλεισμό. Τα πάντα όλα.

Ο σεξιστής φυσικά τη βγάζει φίνα γιατί οι περισσότεροι Έλληνες και μετανάστες σε αυτόν τον τόπο είναι σεξιστές.  Τι και αν ο σεξισμός είναι από τις χειρότερες μορφές ρατσισμού; Στην Ελλάδα ο αντισεξισμός δεν φέρνει ψηφοφόρους.

Είπα ψηφοβόρους; Γιατί το είπα αυτό;

Για να δούμε τι όπλα δίνει η πρόταση νόμου στους μετανάστες: Νομιμοποίηση, μήνυση χωρίς δικαστικά παράβολα, δωρεάν νομική συμβουλή, δυνατότητα επιστροφής στη χώρα αν έχει φύγει από αυτή. Τα πάντα. Ακριβώς ότι έχει δηλαδή και ο Έλληνας πολίτης  σε περίπτωση που αδικηθεί. Όπως πχ εδώ και τρία χρόνια που αδικείται από το ελληνικό κράτος.

Είναι σαφές πως η πρόταση νόμου και όλη η περιρρέουσα ατμόσφαιρα σήμερα στην Ελλάδα δηλώνει πως ο ιθαγενής έχει μόνο υποχρεώσεις απέναντι στο κράτος που του αφαιρεί διαρκώς δικαιώματα (τα προνόμια του τα χει πάρει προ καιρού) ενώ το κράτος έχει μόνο υποχρεώσεις απέναντι στους μετανάστες.

Η εξουσία κύριοι δεν είναι ρατσίστρια. Δίνει και κόβει προνόμια και δικαιώματα ανάλογα με το τι κρίνει ότι θα της επιτρέψει να διατηρήσει το αποκλειστικό της προνόμιο: αυτό της εξουσίας. 

Η πρόταση νόμου του Βενιζέλου είναι τόσο προκλητικά μεροληπτική σε όφελος των μεταναστών που είναι εξόχως ρατσιστική εις βάρος των ιθαγενών. 

Στα χέρια της εξουσίας και όποιων θελήσουν να χειραγωγήσουν τους μετανάστες δίνεται ένα τρομακτικό εκβιαστικό όπλο.

Αν κάποιος σε κατηγορήσει για ρατσιστή τότε τρέχα αν αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας.

Γιατί αν δεν αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας εσύ δεν είσαι πλέον πολίτης, ενώ αν ο μετανάστης σε κατηγορήσει ότι τον είπες πχ νυφίτσα ή πακιστανό, τότε αυτός μπορεί άμεσα να νομιμοποιηθεί.

Αυτό δεν είναι ότι ισονομία ούτε τίποτα. Αυτό είναι ξερά αντίστροφος ρατσισμός. ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ με τα όλα του.

 Σύμφωνα με το MEGA (εξαρχής δεν θεωρούμε την αναφορά αξιόπιστη αλλά εκ παραδρομής μπορεί και να είναι), η πρόταση νόμου προβλέπει επίσης τη νομιμοποίηση των θυμάτων της σωματεμπορίας.

Λοιπόν, reality stroke:

Όπως έχουν μαλλιάσει τα δάχτυλα μας να πληκτρολογούνε, ένα σημαντικό κομμάτι των μεταναστών πληρώνουν οικειοθελώς σημαντικά ποσά γιατί έχουν τσιμπήσει με το δυτικό όνειρο. Πολλοί δε θέλουν απλά να ζήσουν και να δουλέψουν. Θέλουν να ζήσουν το «αμερικανικό όνειρο»

Αυτό το κλάσμα μεταναστών, παρότι θύματα εγκληματικής δραστηριότητας είναι και συνεργοί, με πολύ μικρότερο βαθμό υπαιτιότητας βέβαια από τον έμπορα, όπως ακριβώς ένας ναρκομανής είναι πρώτα θύμα αλλά και συνεργός σε μια εγκληματική δραστηριότητα. Κατανοητό;

Ας νομιμοποιήσουμε λοιπόν και τους σωματέμπορες. Και τους ναρκέμπορες. Γιατί όχι;

Ο αντιρατσισμός έχει καταντήσει αντίστροφος ρατσισμός. Με τρελαίνει όσο και ο ρατσισμός γιατί έχει όπως και αυτός δύο μέτρα και δύο σταθμά. Ο ρατσισμός στην Ελλάδα θεοποιεί τους Έλληνες και δαιμονοποιεί τους μετανάστες, ο αντιρατσισμός πλέον αγιοποιεί τους μετανάστες και δαιμονοποιεί τους ιθαγενείς. Τα σκατά των πολλών μέτρων και των πολλών σταθμών αν τα γυρίσεις ανάποδα, πάλι σκατά θα είναι.

Γιατί πιέζει ο Βενιζέλος για ένα ακόμα νομοθέτημα έκτρωμα στα οποία ο ίδιος εξειδικεύεται;

Υπάρχουν δύο τρόποι για  να αλλάξεις μια δυσάρεστη εκλογική πρόβλεψη: Να αλλοιώσεις τα εκλογικά αποτελέσματα με νοθεία ή να αλλάξεις τον πληθυσμό.

Δεν είναι η πρώτη φορά που το ΠΑΣΟΚ επιχειρεί το δεύτερο. Για το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου ιδιαίτερα, αυτό είναι ίσως το τελευταίο στοίχημα. Το ζήτημα είναι υπαρξιακό πλέον. Μπορεί να βρεθεί και εκτός Βουλής από τις αποκλειστικά ελληνικές ψήφους. Πρέπει να στραφεί σε ένα άλλο εκλογικό σώμα και έχει μόλις μερικούς μήνες για να το δημιουργήσει.

Επίσης, η πρόταση νόμου προβλέπει την απόλυτη κοινοβουλευτική απομόνωση της Χρυσής Αυγής. Βασικά είναι και ένα σχέδιο νόμου για να βγει εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή με το πρόσχημα ενός «Συνταγματικού τόξου» στο οποίο θα συμμετέχουν οι κυβερνητικές δυνάμεις που έχουν κάνει το σύνταγμα κωλόχαρτο (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ), ο ΣΥΡΙΖΑ που μέχρι πρότινος σύμφωνα με την κυβέρνηση «φλέρταρε με τη νομιμότητα» και το ΚΚΕ, ένα κόμμα που έχει κατά το παρελθόν τεθεί από το σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα εκτός νόμου. Μια πραγματικά ανίερη συμμαχία στο μυαλό του δολοπλόκου Βενιζέλου.

Με αυτό τον τρόπο, νομίζει ότι θα αποτρέψει μια αυτοδύναμη ακροδεξιά κυβέρνηση ΝΔ-Χρυσής Αυγής που δε θα χρειάζεται πλέον ψευτοαριστερά δεκανίκια τα οποίκα ούτως ή άλλως δεν δύνανται πλέον να πείσουν Έλληνες ψηφοφόρους για τον φιλολαϊκό προσανατολισμό τους.

Μπορείτε να φανταστείτε πόσο απελπισμένος είναι ο Βενιζέλος που προτείνει ένα τέτοιο νομοθετικό έκτρωμα γιατί ορθά προβλέπει ότι αν δεν κάνει τα αδύνατα δυνατά θα καταλήξει στον κάλαθο των αχρήστων της εξουσίας οπότε προσπαθεί να είναι ο ίδιος ο ρυθμιστής των ισορροπιών;

Μάταια.

Ο Βενιζέλος νοιάζεται για την αδικία; Για τα δικαιώματα των ανθρώπων; Θα άφηνε ποτέ αυτός ο άνθρωπος μισό σεντ στον Πακιστανό που καθαρίζει παρμπρίζ; Πάτε καλά; Καταλαβαίνετε τι σας γίνεται;

Για να πάμε λίγο στα παράδοξα της πρότασης νόμου Βενιζέλου:

Στην Ελλάδα έχουμε και Άραβες μετανάστες και πολίτες. Κάποιο κομμάτι εξ αυτών είναι φανατικά αντισημίτες. Όχι αντισιωνιστές. Βαθύτατα αντισημίτες: Αυτούς τι θα τους κάνουμε; Θα τους βάλουμε σε ένα καράβι και θα τους βουλιάξουμε; Έχουμε και κάποιους Εβραίους φανατικούς αντιάραβες. Αυτούς θα τους κάνουμε σαπούνια;

Έχουμε και Αλβανούς Χρυσαυγίτες, νοικοκυραίους πλέον που βλέπουν νέα μεταναστευτικά κύματα από αλλού να τους απειλούν. Αυτούς τι;

Μπορούμε να κάνουμε τους ανθρώπους να μην εκφράζουν ανοιχτά το μίσος τους αλλά το μυστικό σε μια υγιή κοινωνία είναι να μην τους κάνουμε να μισούν.

Και έχουμε μετανάστες που έχουν κάθε δίκιο να μισούν τους Έλληνες. Αν περάσει ένα τέτοιο νομοσχέδιο οποιοσδήποτε μετανάστης μπορεί να σε κάνει να μετανιώσεις την ώρα και τη στιγμή που δεν τον κέρασες ένα τσιγάρο γαμημένο ρατσιστή.

Ένα ακόμα όπλο πολιτικού εκβιασμού να στρέφεται προς τον κρόταφο μας.

Μετά από όλα αυτά τα τόσα δυσοίωνα για μια χώρα σε ανθρωπιστική κρίση που καλείται να μεριμνήσει για τους μετανάστες όταν οι ίδιοι της οι πολίτες έχουν γίνει πολίτες 5ης κατηγορίας, ας κλείσουμε επιστρέφοντας εκεί από όπου έχουμε ξεκινήσει:

Από το άρθρο γνώμης της Άννας Δαμιανίδης και το ρουφιάνεμα της Κικής Δημουλά.

Κλείνει η Δαμιανίδη το κοσμοπολιτικό της παραλήρημα ενός ανθρώπου που νομίζει ότι ζει στη Neverland όπως τόσοι άλλοι της τάξης και του σιναφιού της γράφοντας:

«Η ποιήτρια επιβεβαίωσε ότι στην Ελλάδα η μπαναλιτέ του ξενοφοβικού λόγου δεν γνωρίζει σύνορα, ταξικά και άλλα. Με άνεση μπορείς να γενικεύεις, να βγάζεις το ρατσισμό σου χωρίς άγχος, ακόμα και δημόσια, ακόμα και σε πρωτοποριακές συναντήσεις γνωριμίας μς το χώρο και τους γείτονες. Αλίμονο, τι είναι η πολιτική ορθότης για μια ποιήτρια που έφτασε στην κορυφή; Ξενέρωτες αμερικανιές». 

Ας επισημάνω και εγώ όπως ένας σχολιαστής στη Lifo πως το πολιτικά ορθό το έχουμε γραμμένο. Τον ορθό λόγο χρειαζόμαστε και όχι αυτό τον σινιέ απολυταρχισμό του πολιτικά ορθού, το άκρων άωτον της πολιτικής υποκρισίας όπως το χουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια.

Πολιτικά ορθώς μας πηδάνε. Πολιτικά ορθώς καταλύσανε το σύνταγμα.

Να σου θυμίσω Άννα ότι το πολιτικά ορθό δεν είναι ξενέρωτη αμερικανιά. Αμερικανιά ναι. Ξενέρωτη όχι. Είναι ένας λόγος ακραία ισοπεδωτικός στον οποίο αρέσκονται οι Αμερικανοί προκειμένου να μην ξύνουν τις παλιές πληγές των θεμελιωδών εγκλημάτων τους κατά της ανθρωπότητας.

Να σας θυμίσω πως αυτό το «πολυπολιτισμικό» υπέροχο μοντέλο που ενσωματώνει τόσο άνετα μετανάστες έχει χτιστεί πάνω σε πτώματα. Ιθαγενών. Έτσι χτίστηκε το αμερικανικό όνειρο. Με τη γενοκτονία των ινδιάνικων φύλων και φυλών. Των ιθαγενών. Είναι σαν κάποιος να χει μπει στο σπίτι κάποιου, να σκοτώνει αυτόν και την οικογένεια του και μετά να στέλνει προσκλήσεις για το πάρτι που θα κάνει στο νέο του σπίτι.

Το φονιάδες των λαών αμερικάνοι δεν είναι λαϊκισμός καλή μου Άννα. Είναι ιστορική πραγματικότητα, σχετικά πρόσφατη σε σχέση με την ιστορία άλλων λαών όπως οι Έλληνες.

Αυτό το πολυπολιτισμικό μοντέλο που βασίζεται στη γενοκτονία των ιθαγενών θα περάσει πάνω από το πτώμα μας. Και το εννοώ κυριολεκτικά. Οι ιθαγενείς σε αυτόν τον τόπο δεν έχουν καμία αντίσταση να προβάλουν. Το καλύτερο που μπορούν να κάνουν είναι να αρχίσουν για μια ακόμη φορά να ενσωματώνονται στη νέα τάξη πραγμάτων και να προσεύχονται ο νέος τους δυνάστης να μην είναι επιλεκτικά ρατσιστής απέναντί τους.


http://agriazwa.blogspot.gr/2013/05/blog-post_7.html