
Πᾶνε χρόνια πολλά πού γνώρισα, ὡς μαθήτρια, ἕνα τρελοκόριτσο, πού συνδύαζε καί τίς δύο ἰδιότητες γιά τήν παραγωγή τῆς ἀλήθειας. Τό ἐν λόγω τρελοκόριτσο, ἀντί νά μοῦ γράφει ὅσα ἀπαιτοῦσαν τά «μουρλά» τοῦ ὑπουργείου Ὑπνοπαιδείας –καί τώρα διά βίου παθήσεως- μοῦ γέμιζε τίς κόλλες του «κουφά», ἔτσι γιά νά μέ «κουφάνει». Ἕνα τέτοιο κουφό ἦταν καί τό ἀκόλουθο παραινετικό: «Κάνε τή ζωή σου μακριά καί χρήσιμη σάν χαρτί … τουαλέττας»!