ΚΙ ΟΜΩΣ, ΤΟ 2013, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Όθων Ιακωβίδης

Οι ελπίδες ανάκαμψης της ευχαρίστησης που ο πολίτης αντλεί από την καθημερινή του ζωή, ζώντας σε μία ευνομούμενη Δημοκρατική κοινωνία, λιγοστεύουν επικίνδυνα.
Ο περισσότερος κόσμος έχει χάσει κάθε ελπίδα του για  βελτίωση της ζωής του σε ορατό μέλλον....

Το 2013, με τα δεδομένα που υπάρχουν, προμηνύεται δυσκολότερο και χειρότερο για την Ελληνική κοινωνία, μετά το πρόσφατο μπαράζ φόρων και περιοριστικών μέτρων που ήρθε να προστεθεί στα προηγούμενα, συντείνοντας στην ακόμη μεγαλύτερη στέρηση στοιχειωδών αγαθών, για τον Έλληνα και Ελληνίδα πολίτη.

Και όλα αυτά, χωρίς ακόμη η πλειοψηφία της κοινωνίας, να έχει συνειδητοποιήσει ότι το μεγαλύτερο αγαθό που φαίνεται ότι της κόβεται στάγδην, (ενώ έχει εκχωρηθεί χονδρικώς ήδη από το 1ο Μνημόνιο) είναι η πολιτική της ελευθερία, δηλαδή το να αποφασίζει αυτή για το παρόν και το μέλλον της ζωής της  καί όχι άλλοι, χωρίς μάλιστα να τη ρωτούν.
Και όμως, αυτό γίνεται και μάλιστα το βλέπει !!
Το γιατί δεν το συνειδητοποιεί και δεν επαναστατεί, είναι μία άλλη υπόθεση κοινωνιολογικού ενδιαφέροντος, που δεν θα μας απασχολήσει τώρα, εδώ.

Εκείνο όμως που συμβαίνει, είναι η παντελής απώλεια ελπίδας σωτηρίας. Και αυτό, διότι:
Όταν ο Σοσιαλισμός του ΠΑΣΟΚ αποδείχθηκε άκρατος φιλελευθερισμός

• Όταν ο Κομμουνισμός του ΚΚΕ αποδείχθηκε  ιστορικό απολίθωμα
• Όταν ο Πατριωτισμός της ΝΔ αποδεικνύεται ένθερμη δουλοφροσύνη στους πατροπαράδοτους έξωθεν πάτρωνες της κυβερνώσας Ολιγαρχίας
• Όταν η “Δεξιά” δοκιμάζει το μαύρο κοστούμι του Φασισμού
• Όταν η μισή “Αριστερά” (ΔΗΜΑΡ) στηρίζει κυβέρνηση “Δεξιάς” και η άλλη μισή (ΣΥΡΙΖΑ) στηρίζει (και θέλει να σώσει) όλο αυτό το “σύστημα”, που δεν είναι τίποτε περισσότερο από μία φούσκα γεμισμένη με τα παραπάνω τεράστια ψέμματα
• Όταν η “Δημοκρατία”  αποδεικνύεται ότι αποτελεί μάσκα για να καλύπτει μία οικογενειοκρατούμενη (πολιτική και οικονομική) Ολιγαρχία,

τί μένει για να ακουμπήσει ο κόσμος τις ελπίδες του;;;

-        Τίποτε !  θα πούν κάποιοι που η οπτική τους περιορίζεται στο κάδρο του πολιτικού κατεστημένου.

Όμως δεν είναι έτσι !
Υπάρχουν δύο ακλόνητα στηρίγματα :  η Αλήθεια και η ίδια η Κοινωνία, ο εαυτός της, ο “κυρίαρχος λαός” !!!

Το αφεντικό, λοιπόν, (ο “κυρίαρχος λαός”)  πρέπει να σηκωθεί από τον καναπέ του και τα ραχάτια του, να διώξει το υπηρετικό προσωπικό που τον κοιμίζει με το χάπι της TV για να τρώει  ανενόχλητο το βιός του, να του πηδά γυναίκα,  γιούς και  κόρες και να αναλάβει “τα του οίκου του”.
Αλλιώς, αφεντικό και δούλοι, γίναμε ένα μάτσο μούλοι....

Η “άλλη πρόταση”, υπάρχει.
Είναι αυτή που φέρνει στο προσκήνιο την μόνη Αλήθεια που, όπως πάντα, είναι απλή:
·        Η μόνη ελπίδα να ζήσουμε ευχαριστημένοι, είναι να ζούμε ανθρώπινα. Και, ζώ ανθρώπινα, σημαίνει ότι  ανήκω σε μία ανθρώπινη κοινωνία όπου είμαστε ελεύθεροι για να αποφασίζουμε ΕΜΕΙΣ, ως ΕλΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ για τη ζωή μας.

Σήμερα, όπως όλοι μας βλέπουμε και ακούμε, αποφασίζουν άλλοι, (ξένοι και εντόπια τσιράκια τους) για το παρόν και το μέλλον της ζωής μας την οποία (μέσα από κατάπτυστες συμφωνίες εθνικής υποταγής, στηριγμένες σε οικονομικές δοσοληψίες) κατέχουν και ορίζουν.

Το μόνο, λοιπόν, που χρειάζεται να κάνουμε, είναι να ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ την οποία αποφάσισαν για εμάς, χωρίς να μας ρωτήσουν.

Τό “πώς;” όποιος ενδιαφέρεται, θα το βρεί στο www.2013marathon.org

Και, ας μην ακούσω κάποιον, καθισμένο στον καναπέ του, να διαμαρτύρεται ησύχως ότι του βιάζουν καθημερινά το ανήλικό του....