ΓΙΑΤΙ ΛΑΤΡΕΥΩ ΤΟ FACEBOOK

Του Πέτρου Αργυρίου

(agriazwa.blogspot)

To Facebook και τα υπόλοιπα ηλεκτρονικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πέρα από τις σκοπιμότητες για τις οποίες δημιουργηθήκαν ή τα συμφέροντα τα οποία εκ των υστέρων εξυπηρετούσαν, αποτελούσαν για τους χρήστες τους ένα παράθυρο στον κόσμο, έναν κόσμο που ήδη είχε αρκετές διαφυγές κοσμοπολιτισμού.

Μπορούσες θεωρητικά να συνδεθείς με οποιονδήποτε στον κόσμο, να μάθεις τα προβλήματα ενός νιγηριανού, ενός Έλληνα, ενός βολιβιανού, να φλερτάρεις με μια Ιταλή/ο, Γάλλο/γαλλίδα, Κινέζο/Κινέζα.

Και ποιο ήταν το μέσο μέσα από το οποίο μπορούσε να συμβεί αυτό, πέραν του τεχνολογικού;

Κάτι το πανανθρώπινο: κάτι το αρχαίο. Το σημαντικότερο μέσω επικοινωνίας που το γνωστό μας σύμπαν φαίνεται να έχει εξελίξει σε τέτοιο βαθμό ώστε να συγκρίνεται και αν παραλληλίζεται με την άλλη συμπαντική γλώσσα, το φως : Ποιο είναι αυτό το μέσο; Μα ο Λόγος. Ο λόγος που μπορούσες να εμφυσήσεις στα κουτάκια λόγου των ηλεκτρονικών μέσων.

Οι δυνατότητες φαινόντουσαν απεριόριστες. Μια νέα πολύχρωμη παγκόσμια νέα κοινότητα επικοινωνίας, κατανόησης, εξέλιξης θα μπορούσε να πραγματωθεί.

Δυστυχώς όμως ο λόγος έχει αποδομηθεί,  αλλοιωθεί, εκμαυλιστεί, διαφθαρεί. Το ίδιο και οι ανθρώπινες σχέσεις. Τα πάντα χωρίζονται πλέον σε χρησιμοθηρικά ή απλά άχρηστα. Και οι χρήστες επιδίδονται με ζήλο και στις δύο αυτές κατηγορίες πραγμάτων: Και τα χρησιμοθηρικά και τα άχρηστα.

Παραδείγματα άχρηστων πραγμάτων, εφαρμογών και δραστηριοτήτων αφθονούν στο Facebook. Από το Farmville μέχρι το κάθε χρονοβόρο παιχνίδι που εξομοιώνει εγκεφαλική λειτουργία στη χαμηλότερη στάθμη της, το facebook δίνει στους ανθρώπους ένα διέξοδο από τα καθημερινά τους προβλήματα: Τη νοητική αυτοκτονία.

Ο χρόνος, ο προσωπικός μας χρόνος, είναι το μόνο που έχουμε σε αυτό το σύμπαν. Σκοτώνοντας το χρόνο σου σκοτώνεις τη ζωή σου.

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι αυτοκτονούν νοητικά μέσω του διαδικτύου. Σκοτώνουν το χρόνο τους.

Την προσωπική τους ελευθερία.

Κάνουν απόπειρες από τα κοινωνικά τους και επαγγελματικά τους έγκλειστα για να εγκλωβιστούν διπλά στο διαδίκτυο.

Πες μου το προφίλ σου να σου πω ποιος είσαι.

Η αδράνεια σκοτώνει το πνεύμα.

Τα νέα ηλεκτρονικά καφενεία είναι μίζερες φυλακές χρόνου τόσο όσο και τα παλαιότερα.

Σκεφτείτε το λίγο. Δεν είναι το μέσο. Είναι ο χρήστης.

Το διαδίκτυο παρέχει νέες αδιανόητες σε σχέση με το παρελθόν δυνατότητες και επιλογές. Παρέχει ελευθερία.

Και τι κάνουν οι άνθρωποι με αυτές τις επιλογές;

Απλά τις καταστρέφουν.

Σημαντικό κομμάτι του διαδικτύου έχει γίνει ένα ηλεκτρονικό κομπολόι.

Σκότωσε χρόνο. Σκότωσε νευρώνες. Σκότωσε το μυαλό σου. Σκότωσε την ψυχή σου.

Αυτός ο πολιτισμός έχει γίνει ένας σύγχρονος πολιτισμός λέμινγκς. Αυτοκαταστρέφεται μέσω μιας φαινομενικής πληθώρας επιλογών.

Βλέπεις το ελληνικό Facebook: Σεξιστικές σελίδες όπως «Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και το Facebook δεν την αφήνει», «το γκάζι θέλει πάτημα και το μουνί περπάτημα». «της γυναίκας το μυαλό πούτσα λούσα και χορό» και άλλου τέτοιου είδους κράχτες μαζεύουν χιλιάδες μέλη.

Συστημικοί συγγραφείς όπως ο Τατσόπουλος και η Μαντά όταν κλάνουν το facebook προσκυνά.

Εγκληματίες πολιτικοί στο facebook είναι ακόμη κραταιοί και αποδεχτοί .

Γκομενάκια, βάρδοι του λαϊκισμού, ποδοσφαιριστές, γαμάν και δέρνουν στο FB. Ναι μάγκες μου, μην έχετε καμία αμφιβολία. Τo ελληνικό fb δεν έχει γίνει κάτι καινούριο. Αφομοιώθηκε πλήρως και έγινε μια μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας.

Σαν τα μούτρα σας.

Μιλάμε για αξίες που χάθηκαν;

Ποιοι από αυτούς που δεν έχουν ακτιβιστικά συμφέροντα ή δεν επαγγελματικά οφέλη από τη σύναψη δημοσίων σχέσεων έχουν αφιερώσει έστω και το ένα δέκατο του χρόνου της ηλεκτρονικής τους περσόνας για να περάσουν ένα αξιόλογο μήνυμα, μια ιδέα, έναν νέο δημιουργό; Πόσο χρόνο έχετε ξοδέψει για να δημιουργήσετε τη δική σας εποχή, διακριτή, αναγνωρίσιμη, ιδιαίτερη;

Οι Έλληνες βιαστήκαν να μεγαλώσουν για να γίνουν ακριβώς όπως οι γονείς τους: Συντηρητικοί, εγωπαθείς, έγκλειστοι και γκρινιάρηδες φιλοτομαριστές.

Οι δυνατότητες υπάρχουν, πάντα υπήρχαν. Σε μια εποχή που έχει μόνο μέσα και όχι ουσία, αυτό που συνήθως λείπει δεν είναι τα μέσα αλλά η πρόθεση της αλλαγής.

Αφήστε για λίγο τις ψυχολογικές και τις αστρολογικές μαστούρες. Κάντε ένα τεστ.

Μπείτε στο προφίλ σας στο FB. Μελετήστε το σαν να ήσασταν ένας κοινωνιολόγος από το μέλλον που η καριέρα του θα κριθεί από το ψυχολογικό προφίλ που θα σκιαγραφήσει για το χρήστη Μήτσο Παπάρα- άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.

Και κάντε μια βασική ερώτηση, αυτή που σπάνια κανείς διερωτάται: Ώστε αυτός είμαι λοιπόν;

 Αυτοί είναι οι φίλοι μου;

Αυτά είναι τα πράγματα που μου αρέσουν;

Αυτά είναι τα πράγματα που δίνουν ικανοποίηση;

Αυτά είναι τα παραδείγματα που ακολουθώ;

Πόσο ψεύτης είμαι όταν διδάσκω τα παιδιά μου;

Αυτή είναι η ζωή μου;

Αυτός είμαι εγώ;

Ο καθρέφτης είναι φίλος λίγων και οι περισσότεροι από αυτούς είναι παθολογικά ναρκισσιστές.

Και σε αντίθεση με τον χρήστη του, ο καθρέφτης σπάνια λέει ψέματα.

Κοίτα τα μούτρα σου στο μουτροβιβλίο λοιπόν πριν αρχίσεις να λες τι σκατά είναι ο κόσμος. Γιατί σε αυτό το νέο πλαίσιο κόσμου που λέγονται ηλεκτρονικά κοινωνικά δίκτυα είσαι συνδημιουργός.

Και στο μερίδιο που σου αναλογεί τον έχεις κάνει κατ εικόνα και ομοίωση σου.

Μαλάκα μου, πόσο μοιάζεις της πεθεράς σου στα νιάτα της… και στα γερατειά της. Φτυστός ο μπαμπάς. Φτυστός. Κατάπτυστος. 

 

http://agriazwa.blogspot.gr/2012/12/facebook.html