ΒΡΑΔΥΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

ΘΕΟΥΛΗ ΜΟΥ...

Σήμερα το βράδυ πριν πάω για ύπνο, είδα φρικτά πράγματα.


Είδα ανθρώπους μέσα σε αυτοκίνητα και να τρέχουν αίματα από παντού.Φτωχούς που δεν είχαν φαγητό να φάνε, είδα ελεεινές ψεύτρες μαριονέτες , είδα ανθρωπους καμένους από την κρίση, είδα υποκριτές σιχαμερούς ντελάληδες, είδα χαζοχαρούμενους ανθρώπους να χαίρονται για τιποτένια πράγματα, είδα χυδαίο έρωτα, είδα παιδιά να πουλιουνται, είδα τα έγγραφα που προδίδουν την Πατρίδα μου, είδα στατιστικές που λένε ότι η πατρίδα μου θα καταστραφεί. Οτι κάποιοι στοιχηματίζουν γι αυτό. Και μαζί της θα χαθώ κι εγώ.

Και δε φτάνουν αυτά μόνο Θεούλη μου. Ακούω συνέχεια ότι τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα. Πολύ χειρότερα. Και φοβάμαι. Και τρέμω. Οχι τίποτ 'αλλο, λυπάμαι τα παιδιά.  Και δεν ξέρω τι να κάνω. Και δε δίνεις κι εσύ λίγη φώτιση.

Ξέρω, θα μου πεις ότι η φώτιση είναι μέσα μου. Μου τό 'χεις ξαναπεί. Μέσα μου όμως φοβάμαι περισσότερο Θεούλη μου. Γιατί όταν ανοίγω το καπάκι - ξέρεις αυτό που μου 'δειξες, βγαίνουν από μέσα καπνοί. Και βλέπω και σπίθες. Και ακούω και κραυγές. Και φοβάμαι.

Κάπου εδώ τελειωνω την προσευχή Θεούλη μου, γιατί η προσευχή έχει αρχίσει να ξεφεύγει σε επικίνδυνα μονοπάτια. Ζωή και θάνατος. Τον δεύτερο τον φοβάμαι πιο πολύ απ' όλα. Ασε που λυπάμαι και τα παιδιά...

Γι αυτό σου λέω άσε την εσωτερικη φώτιση και δώσ' ημίν τον άρτον ημών τον επιούσιον τον αυριανόν...

Καληνύχτα...