Ισως να αδικώ τον Metternich συγκρίνωντας τον με τον Παπανδρέου, γιατί ο πρώτος ήταν μεγάλη Προσωπικότητα της εποχής του, ενώ ό δεύτερος είναι διεκπεραιωτής αχυράνθρωπος, αλλά θέλω να τονίσω τον ρόλο που έχουν δώσει στον Παπανδρέου.
Δεν χρειάζεται να σχολιάσει κανείς κάτι, τα λέει απροκάλυπτα και χωρίς αιδώ μόνος του ! Δίνει μάλιστα και το τρόπο πρότυπο της παγκόσμιας διακυβέρνησης, προέχουν γι αυτόν οι G20! Δηλάδη να
φανταστούμε ότι ακολουθούν κι τα παρακλάδια αυτών, όπως το ΝΑΤΟ ή το Συμβούλιο Ασφαλείας! Οι G20 θα υπερασπιστούν για εμάς την “παγκόσμια” δημοκρατία (sic!)! το σύστημα στήριξης ΕΕ και ΔΝΤ για την Ελλάδα! Χωρίς δημοψηφίσματα, χωρίς δημοκρατικές διαδικασίες, χωρίς εθνικές κυριαρχίες! Ιδού ο λόγος του στο Reichstag…συγνώμη στην σοσιαλιστική διεθνή! Να σας θυμίσω ότι μέλος της διεθνούς αυτής είναι κι ο Στραους Κοεν του ΔΝΤ που μας δάνεισε! Να σκεφτώ ότι το είχαν “μαγειρέψει” από πρίν;
φανταστούμε ότι ακολουθούν κι τα παρακλάδια αυτών, όπως το ΝΑΤΟ ή το Συμβούλιο Ασφαλείας! Οι G20 θα υπερασπιστούν για εμάς την “παγκόσμια” δημοκρατία (sic!)! το σύστημα στήριξης ΕΕ και ΔΝΤ για την Ελλάδα! Χωρίς δημοψηφίσματα, χωρίς δημοκρατικές διαδικασίες, χωρίς εθνικές κυριαρχίες! Ιδού ο λόγος του στο Reichstag…συγνώμη στην σοσιαλιστική διεθνή! Να σας θυμίσω ότι μέλος της διεθνούς αυτής είναι κι ο Στραους Κοεν του ΔΝΤ που μας δάνεισε! Να σκεφτώ ότι το είχαν “μαγειρέψει” από πρίν;
Στις 21/6/2010 στην Νέα Υορκη είπε !
Ομιλία κατά την έναρξη των Εργασιών του Συμβουλίου Σοσιαλιστικής Διεθνούς
…[...]…Είναι επιτακτική επομένως η ανάγκη για αλληλεγγύη, πολλώ δε μάλλον η ανάγκη μιας παγκόσμιας συνεργασίας, μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης, για λύσεις παγκόσμιας εμβέλειας…[...]…
…[...]…Θα επιτρέψουμε να περάσουν οι δυνάμεις αυτές στα χέρια και τον έλεγχο των λίγων και να παραμείνουν ανεξέλεγκτες; Ή μήπως θα κυβερνήσουμε με τρόπο δημοκρατικό, θα τιθασεύσουμε τις δυνάμεις αυτές για το καλό της ανθρωπότητας και της εξυπηρέτησης των αναγκών της; Σε αυτό το ζήτημα, το κίνημά μας διαδραματίζει κεντρικό ρόλο, παράγοντας αξίες, εκείνες τις παγκόσμιες αξίες, που συντελούν υπέρ μιας παγκόσμιας και δημοκρατικής διακυβέρνησης…[...]…
…[...]…Από τη μια, υφίσταται η πρόκληση της δημιουργίας ενός κόσμου με ανθρώπινο πρόσωπο, η πρόκληση του εξανθρωπισμού της παγκοσμιοποίησης.
Από την άλλη, αν δεν τα καταφέρουμε, θα οδηγηθούμε προς την κατεύθυνση ενός ενισχυμένου λαϊκισμού, περισσότερου φονταμενταλισμού, αύξησης της πόλωσης, εντονότερου ρατσισμού, ξενοφοβίας, εντονότερου εθνικισμού, ρήξεων και βαρβαρότητας.
Αυτό είναι το δίλημμά μας, λοιπόν. Καθώς επίκειται η Σύνοδος τωνG20 εντός των ερχόμενων ημερών, το ζήτημα μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης αποτελεί ολοένα και μεγαλύτερη πρόκληση για την ανθρωπότητα. Έχει αξία η δημιουργία του θεσμού του G20, ενός θεσμού σημαντικού που, στο παρελθόν, έχει λάβει αποφάσεις μεγάλης βαρύτητας. Παρά ταύτα, οι αποφάσεις αυτές, παρατηρούμε ότι υλοποιούνται ελάχιστα ή και καθόλου…[...]…
…[...]…Ποιος όμως είναι αυτή τη στιγμή ο εγγυητής, στον οποίο μπορεί να προστρέξει κανείς, ως έσχατη λύση; Αν δεν είναι οι κυβερνήσεις, ούτε ο χρηματοπιστωτικός τομέας, τότε μόνον παγκόσμιοι θεσμοί και παγκόσμια όργανα, λύσεις παγκόσμιας, ή και περιφερειακής εμβέλειας, μπορεί να υπάρξουν, όπως έδειξε και η ελληνική κρίση, με τη δημιουργία του μηχανισμού στήριξης από τηνΕυρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ…[...]…
…[...]…Είναι όμως αυτό μοντέλο προς μίμηση; Θέλουμε αλήθεια την υποβάθμιση; Θέλουμε να κατρακυλήσουμε προς τα κάτω, για να είμαστε ανταγωνιστικοί; Ή μήπως εμείς, οι σοσιαλιστές, οι σοσιαλδημοκράτες, τα εργατικά κόμματα, επιθυμούμε την αναβάθμιση των όρων και προδιαγραφών, που ισχύουν σε αναδυόμενες και αναπτυγμένες χώρες, ώστε οι εργαζόμενοι σε αυτές να αποκτήσουν μεγαλύτερο μερίδιο του πλούτου, να συμμετάσχουν περισσότερο στην αναδιανομή του πλούτου των κρατών τους και της υφηλίου;
Μόνον τότε θα υπάρχουν ίδιοι κανόνες για όλους και θα μπορέσουμε να διατηρήσουμε τα συστήματα του κράτους πρόνοιας σε παγκόσμιο επίπεδο.
Συμφωνήσαμε σε μια στενότερη συνεργασία Σοσιαλιστικής Διεθνούς και Σωματείων Εργαζομένων παγκοσμίως, ούτως ώστε να ασκήσουμε εντονότερες πιέσεις, οι οποίες απαιτούνται προκειμένου να πραγματοποιηθούν οι παγκόσμιες αλλαγές που επιδιώκουμε, να υπάρξει ανάπτυξη και θέσεις εργασίας, μια δίκαιη μετάβαση στην πράσινη οικονομία, καθώς και αναδιάρθρωση των οικονομιών μας, με τρόπο ώστε να μην επιβαρυνθούν οι πιο αδύναμοι…[...]…
…[...]…το κίνημά μας διαδραματίζει κεντρικό ρόλο, παράγοντας αξίες, εκείνες τις παγκόσμιες αξίες, που συντελούν υπέρ μιας παγκόσμιας και δημοκρατικής διακυβέρνησης.…[...]…
Στις 26/8/2010 στην Αθήνα έκανε δήλωση για την Παγκόσμια Οικονομία και την Οικονομική Μεταρρύθμιση
…[...]..Η παγκόσμια διακυβέρνηση είναι απαραίτητη
Η G-20 έχει αναλάβει σημαντικές δεσμεύσεις για την διόρθωση των δύο θεσμικών όργανων και τις ρυθμίσεις για τη διαχείριση της παγκοσμιοποίησης. Είναι ζωτικής σημασίας ότι οι εν λόγω να εφαρμοστούν αποτελεσματικά, για παράδειγμα, ότι οι επικεφαλής των διεθνών οργανισμών πρέπει να επιλέγονται με βάση την αξία τους.(σ.σ. πολύ δημοκρατία!) Ακόμα, πρέπει να καταστεί σαφές ότι ο ρυθμός των μεταρρυθμίσεων είναι αργός και οι μεταρρυθμίσεις στο τραπέζι, ενώ κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, ενδέχεται να αποδειχθούν ανεπαρκής για την αντιμετώπιση της κρίσης. Για παράδειγμα, δίνοντας απλώς στην Κίνα κι άλλες αναδυόμενες αγορές περισσότερα δικαιωμάτα ψήφου αν κι επιθυμητό, δεν υπάρχουν λόγοι να πιστεύουμε ότι αυτό θα οδηγήσει σε θεμελιώδεις αλλαγές στη συμπεριφορά των διεθνών θεσμών. Πιο θεμελιώδεις μεταρρυθμίσεις, όπως η διπλή πλειοψηφία θα πρέπει να ληφθούν υπ’οψιν…[...]…
…[...]…Σε πολλές περιπτώσεις, για παράδειγμα, όσον αφορά προδιαγραφές για προσδιορισμό του τραπεζικού απόρρητου, η διεθνής κοινότητα έχει μετατρέψει τον ΟΟΣΑ σε ανεξάρτητο “think tank” ώστε να ενεργεί για λογαριασμό της, όμως παραμένει ένα θεσμικό όργανο των πιο προηγμένων βιομηχανικών χωρών. Υπάρχει ανάγκη για τη δημιουργία ανάλογων διεθνών οργανισμών που περιλαμβάνει τόσο τις ανεπτυγμένες όσο και αναπτυσσόμενες χώρες.
Το δημοκρατικό ζήτημα αποτελεί προϋπόθεση για την αποτελεσματικότητα των οικονομικών πολιτικών. Χωρίς δημοκρατία – κοινωνικά, πολιτικά και περιβαλλοντικά – οι άνθρωποι δεν αποδέχονται τις αποφάσεις των ηγετών τους και αυτές οι αποφάσεις χάνουν την αποτελεσματικότητα τους. Οι πολίτες πρέπει να συμμετέχουν περισσότερο στις σημαντικές δημόσιες επιλογές.(σ.σ.εννοεί το 60% της απόχης των Δημοτικών;)
Πρέπει να καταπολεμηθεί η συστηματική ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση του δημόσιου τομέα, που έχει επιπτώσεις στην ποιότητα της ανθρώπινης ζωής. Ο δημόσιος τομέας είναι σε θέση να δώσει τη σταθερότητα στο οικονομικό σύστημα σε αυτή την περίοδο της επιθετικής ιδιωτικής κερδοσκοπίας.(σ.σ.Τι λέει ο Ανθρωπος! Κι οι ιδιωτικοποιήσεις στην Ελλάδα τι είναι;)
Στις 12/8/2010 στην The Christian Science Monitor είπε !
...[...]…Πιστεύω ότι τα οφέλη της παγκοσμιοποίησης υπερτερούν σημαντικά των κινδύνων, αλλά οι κίνδυνοι αυτοί πρέπει να είναι διαχείρισηζονται με προσοχή. Είναι ζωτικής σημασίας ότι η παγκοσμιοποίηση δεν θα πρέπει να παράγει μια κούρσα προς τα κάτω, αλλά με συντονισμένο τρόπο την ενίσχυση των προδιαγραφών των συνθηκών διαβίωσης όλων και την προώθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης.Αντί για έναν «τρίτο δρόμο», θα έλεγα ότι χρειαζόμαστε ένα «τέταρτο δρόμο» (σ.σ. μην ξεχάσεις το mea culpa μετά!). Στην προσπάθεια για έναν «τρίτο δρόμο» στη δεκαετία του 1990 (σ.σ. το ξέχασε ότι ήταν κι ο ίδιος υπουργός;), η υπερβολική εξάρτηση από τις αγορές ως ένα μέτρο της ανάπτυξης και την υπόθεση ότι οι αγορές είναι πάντα σωστές, που αποδείχθηκε τελικά ότι είναι λάθος. Αυτό που χρειαζόμαστε τώρα είναι ένας «τέταρτος δρόμος» – αυτόν που φροντίζει ώστο οι αγορές να έχουν την ελευθερία να καινοτομήσουν και να αναπτυχθούν, αλλά πάνω απ ‘όλα να εξασφαλίζει ότι η δημοκρατία δεν θα υποτάσσεται (subordinated) σε αυτές.O «Τέταρτος δρόμος» εξαρτάται από την υπευθυνότητα, τους δημοκρατικούς θεσμούς που θέτουν την παγκόσμια αλληλεγγύη πάνω από εθνικά συμφέροντα. (σ.σ.κι έλεγα θα το πεί, δεν θα το πεί). Πρέπει να πάρουμε στα χέρια μας την παγκοσμιοποίηση και να αποφασίσουμε εμείς οι ίδιοι που θα την οδηγήσουμε.Αυτό σημαίνει ότι ορισμένα πράγματα. Χρειαζόμαστε παγκόσμια διακυβέρνηση. Πολυμελείς οργανισμούς, όπως το G20 και τον ΟΗΕ που θα πρέπει να είναι πιο περιεκτικοί και πιο αντιπροσωπευτικοί.Πρέπει να αποφασίσουμε ακριβώς πόση αλληλεξάρτηση θέλουμε και πόσο αυτάρκεια θέλουμε. Περισσότερη αυτονομία σημαίνει περισσότερο έλεγχο…[...]…
Στις 20/9/2010 στην Presidency of Socialist International είπε!
…[...]…Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι πολίτες μας αμφισβητούν την πολιτική μας βούληση, την πολιτική μας βούληση να προχωρήσουμε, ως παγκόσμια κοινότητα. Αναμένουν, και δικαίως, τους πολιτικούς ηγέτες να κάνουν περισσότερα, να κάνουμε περισσότερα για να διορθώσουμε τις ανισορροπίες και ανισότητες που το σημερινό σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης έχει δημιουργήσει.
Η αποτυχία μας να δράσουμε παρά τις καλές προθέσεις μας, είναι μια κρίση της διακυβέρνησης, της δημοκρατικής διακυβέρνησης, η παγκόσμια δημοκρατική διακυβέρνηση.
Τα εθνικά μας ιδρύματα (σ.σ.εννοει τα ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΚΡΑΤΗ ΜΑΣ) δεν διαθέτουν την ικανότητα να αντιμετωπίσουν τα παγκόσμια ζητήματα.Ταυτόχρονα, η συγκέντρωση της εξουσίας, του κεφαλαίου και των μέσων ενημέρωσης επέτρεψε σε μια προνομιούχο ελίτ με παγιωμένα συμφέροντα για να εγκλωβίσει τις δημοκρατικές διαδικασίες μας…[...]…
…[...]…Οι Αναπτυξιακοί Στόχοι της Χιλιετίας αγωνίζονται για την ανάπτυξη μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης, που θα δίνουν την δυναυτότητα στους πολίτες μας, να μετατρέψει τον κόσμο των ελεύθερων αγορών σε έναν κόσμο ελεύθερων ανθρώπων. Είτε έχουμε την πολιτική της αλληλεγγύης ή θα έχουμε πολιτική του φόβου, της ξενοφοβίας και αποδιοπομπαίων τράγων. Είτε θα εξανθρωπίσει την παγκοσμιοποίηση ή η ίδια η παγκοσμιοποίηση, θα υπονομεύσει την ανθρωπότητα…[...]…
Στις 20/9/2010 στον ΟΗΕ-UN General Assembly είπε!
...[...]… Ωστόσο, οι εμπειρίες μου (σ.σ.στη σφαγή συνταξιούχων, φτωχών κι ενός ολόκληρου Εθνους!) κατά τη διάρκεια του τρέχοντος έτους έχουν ενισχύσει την πεποίθησή μου ότι ο κόσμος έχει ανάγκη, περισσότερο από ποτέ, μια προοδευτική ατζέντα, και σίγουρα την θέληση για τη δημοκρατική και παγκόσμια συνεργασία και διακυβέρνηση …[...]…
…[...]…Έτσι, είναι επιτακτική ανάγκη να προχωρήσουμε πιο γρήγορα, και χρειαζόμαστε τη βούληση για την παγκόσμια και δημοκρατική διακυβέρνηση. Αυτό έχει το σλόγκαν μας για πολλά χρόνια. Έχουμε αποδειχθεί σωστοί, αν θέλετε. Η οικογένειά μας έχει, ήδη από την αρχή της κρίσης, να τίθενται συγκεκριμένες προτάσεις για το πώς πρόκειται να αντιμετωπίστουν πολλά ζητήματα, όπως η χρηματοπιστωτική κρίση, η κρίση της αλλαγής του κλίματος, η επισιτιστική κρίση, τα θέματα της φτώχειας, τα ζητήματα της διάδοσης των όπλων μαζικής καταστροφής.Είμαστε στην πρώτη γραμμή, και οι ιδέες μας, νομίζω, είναι περισσότερο επίκαιρες παρά ποτέ…[...]…
Στις 15/11/2010 στην εναρκτήρια ομιλία του, στο Συνέδριο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς είπε:
Council of the Socialist International (Opening)
OECD headquarters, Paris, France, 15 November 2010
…[...]..Σας ευχαριστώ Martine (σ.σ.Martine Aubry) καθώς κι τους άλλους συντρόφους για την δημόσια υποστήριξή σας προς τις υποψηφιότητες μας στην Αθήνα, τον Γιώργο Καμίνη, ο οποίος ήταν υποψήφιος υποστηριζόμενος από ένα ευρύ συνασπισμό των προοδευτικών, σοσιαλιστικών και πράσινων δυνάμεων και φυσικά να σας πληροφορώ με υπερηφάνια ότι πήραν τη Δημαρχία της Αθήνας μετά από 28 χρόνια διακυβέρνησης των συντηρητικών (σ.σ.ο Κάμινης “άνθρωπος” των G20; Μπα!).
Επιτρέψτε μου επίσης να ευχαριστήσω τον Γενικό Γραμματέα του ΟΟΣA, Angel Gurria, που μας εδώσε την ευκαιρία να οργανώσουμε το Συμβούλιο μας εδώ. Θα ήθελα να συγχαρώ τον Angel για τον ομόφωνο επαναδιορισμό του ως Γενικού Γραμματέα, του εύχομαι μια επιτυχημένη νέα θητεία και επίσης τον συγχαιρώ για τη δήλωσή του σήμερα και τι είπε σήμερα στους G20. Παίζει σημαντικό ρόλο στη συλλογική μας προσπάθεια για την παγκόσμια οικονομική ανάκαμψη, την ανάπτυξη και την κοινωνική δικαιοσύνη. Και η εμπλοκή του ΟΟΣΑ με τις αναδυόμενες οικονομίες έχει ενίσχυσαν το παγκόσμιο επιρροή και ρόλος στη πρόοδο των G20…[...]…
…[...]…Χρειαζόμαστε επειγόντως προσοχή στην μεταρρύθμιση του παγκόσμιου συστήματος διακυβέρνησης μας, να δημιουργήσει νέα παγκόσμια πρότυπα, που διέπουν το παγκόσμιο κεφάλαιο, αλλά και οικονομικά όσο και πολιτικά δικαιώματα για όλους τους πολίτες του κόσμου. Διαφορετικά, οι παγκόσμιους ηγέτες θα αντιμετωπίσουν, και θα το αξίζουν, την κριτική δισεκατομμυρίων ανθρώπων από όλο τον πλανήτη.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, η Σοσιαλιστική Διεθνής έχει διαδραματίσει ενεργό ρόλο στην φέρει όλα αυτά τα ζητήματα στο προσκήνιο της παγκόσμιας ατζέντας. Τα κόμματά μας και η οργάνωση μας είναι ενεργά και να συνεχίζουν να συνεργάζονται με άλλους οργανισμούς για τα θέματα αυτά. Οι αρχές, της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της βιώσιμη και πράσινης ανάπτυξης, μας καθοδηγούν στην δημιουργία εργαλείων και την διαμόρφωση πολιτικών. Είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε τις νέες προκλήσεις και τις πολυπλοκότητες της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Και οι αξίες στις οποίες πιστεύουμε, όπως είναι η δημοκρατία, η ισότητα, η δικαιοσύνη και η αειφόρος ανάπτυξη. Μπορούν να είναι αυτονόητες για εμάς, αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση εγγυημένες χωρίς τον σταθερό και δυναμικό αγώνα μας για την υπεράσπισή τους. Αντιθέτως, βρίσκονται σε κίνδυνο…[...]…
…[...]…Εμείς (Σοσιαλιστκή Διεθνείς) προτείναμε σημαντικούς τρόπους για να περιορίσουμε και να αντιμετωπίσουμε τις αγορές παραγώγων, την κερδοσκοπική επίθεση και την έλλειψη διαφάνειας στο εσωτερικό καθώς και των φορολογικών παραδείσων στο εξωτερικό. Έχουμε ζητήσει να ληφθούν μέτρα που βοηθούν την πραγματική οικονομία, πραγματικές θέσεις εργασίας, βιώσιμη ανάπτυξη για τους ανθρώπους, τους ανθρώπους που πραγματικά χρειάζονται, πραγματικά έχουν ανάγκη (σ.σ.πόσα θέλει να μας τρελάνει ο “πάγκαλος”; Στην Τροϊκα, τα είπε αυτά;)…[...]…
…[...]…Πρόκειται για μια ανισορροπία που αντανακλάται στις πολιτικές μας. Φυσικά οι πολιτικές, όλοι γνωρίζουμε, εξακολουθούν να είναι τοπικές, είναι εθνικές. Αυτές μέχρι σήμερα υπήρξαν επιτυχείς και ικανές. Αλλά η δημοκρατία σήμερα πρέπει να γίνει παγκοσμιοποιημένη
Διότι σήμερα δεν είναι τα προβλήματα παγκόσμια, αλλά η οικονομία. Η δύναμη των μέσων ενημέρωσης βρίσκεται συχνά στα χέρια των μετοχών που είναι παγκόσμια, διακρατική και συχνά μπορεί να κρύβεται από τον έλεγχο. Το γεγονός είναι ότι δεν έχει σημασία πόσο ισχυρή είναι η χώρα ή πόσο ισχυρή η οικονομία, το εθνικό κράτος (!) μόνο δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπίσει τα διακρατικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε τώρα. Είτε πρόκειται για διακρατική κερδοσκοπία, είτε πρόκειται για την κλιματική αλλαγή ή αν είναι η ανεργία των νέων τους.
Εμείς οι πολιτικοί ηγέτες πρέπει να μπορούμε να σκεφτόμαστε και να δρουμε πέραν των εκλογικών κύκλων (!), αλλά και πέρα από τα εθνικά σύνορα. Αυτό είναι όπου οι οργανώσεις, όπως η Σοσιαλιστική Διεθνής μπορεί να έχουν μεγάλο αντίκτυπο. Θα σκεφτούμε τη συνολική εικόνα. Μιλάμε γι αυτή της παγκόσμιας δημοκρατικής διακυβέρνησης. Μπορούμε να δώσουμε συνέχεια στo πολιτικό μας πρόγραμμα πέρα από τους κύκλους των εκλογών (σ.σ.βρε κόλλημα με τις εκλογές!). Μπορούμε να δείξουμε στους ανθρώπους, τους πολίτες μας και ψηφοφόρους ότι δεν είναι μόνοι, ότι υπάρχει ελπίδα, ότι υπάρχει ένα παγκόσμιο κίνημα, ότι υπάρχει αλληλεγγύη, ότι υπάρχει μια παγκόσμια προοπτική, αρκεί να ενώνουμε τις προσπάθειές μας....[..]…
Στις 16/11/2010 στο κλείσιμο του Συνέδριο της Σοσιαληστικής Διεθνούς είπε:
Council of the Socialist International (Closure)
OECD headquarters, Paris, France, 16 November 2010
…[...]…Έχουμε επαναλάβει τη σημασία της δημιουργίας ενός υγιούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, η οποία δίνει προτεραιότητα στην ανάπτυξη, στην απασχόληση, στην κοινωνική δικαιοσύνη. Και αυτά είναι σαφή μηνύματα προς την κατεύθυνση της G20 και η ανάγκη για παγκόσμια διακυβέρνηση, η παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση…[...]…
Στις 29/11/2010 στο Ευρωαφρικανικο Συνέδριο στην Τρίπολη της Λιβύης είπε:
…[...]…Ακόμα κι έτσι (ενν.με την κρίση), η Ελλάδα συνεχίζει τα περιβαλλοντικά έργα της καθώς και τη χρηματοδότηση περιβαλλοντικών έργων στην Αφρική, ύψους Ευρώ 12 εκατομμυρίων ευρώ (σ.σ.μας περισσεύουν !!!!), μεταξύ 2008 και 2011, διότι θεωρούμε ότι είναι για το κοινό συμφέρον.
Αλλά αν εμείς συλλογικά θέλουμεν να κάνουμε πραγματικά τη διαφορά και να κάνουμε αυτό το παιχνίδι κέρδος για όλους (χρησιμοποιεί τον όρο win-win), θα ήθελα να επαναλάβω μια πρόταση που πολλοί έχουν εγκρίνει στην Κοπεγχάγη το περασμένο έτος. Βέβαια, ατυχώς Κοπεγχάγη δεν ήταν ένα επιτυχημένο συνέδριο, για την ανάπτυξη ενός παγκόσμιου φόρου επί του CO2 ή ενός παγκόσμιου φόρου για τα αέρια θερμοκηπίου και τις εκπομπές, (σ.σ.θέλει να φορολογίσει τον αέρα*! Κοπανιστό*!) προκειμένου να δημιουργηθεί ένα ταμείο, και αυτό το ταμείο να χρηματοδοτεί καθαρά και πράσινα αναπτυξιακά έργα σε αναπτυσσόμενες χώρες.
Τούτο θα ενθαρρύνει επίσης την ανάπτυξη στις ανεπτυγμένες χώρες, όπως ο Αντιπρόεδρος της Νιγηρίας είπε νωρίτερα.
Αλλά αυτό σημαίνει και πάλι ισχυρότερη παγκόσμια διακυβέρνηση, υποδομές, συντονισμό και πολιτική βούληση.Και δεν έχουμε δει αυτή την πολιτική βούληση στην Κοπεγχάγη, και ατυχώς δεν μπορούμε να την δούμε στο Κανκούν (σ.σ.κλαψ κλαψ!)…[...]..
…[...]…Έτσι κοινό μήνυμά μας, πρέπει να είναι ότι η βιώσιμη ανάπτυξη μπορεί και πρέπει να είναι:
- Aνάπτυξη, αλλά πράσινη ανάπτυξη,
- Καλύτερες συνθήκες διαβίωσης για όλους,
- Την κοινωνική δικαιοσύνη στην καταπολέμηση της φτώχειας και της ανισότητας (σ.σ.ο Λοβέρδος το ξέρει;),
- Διασφάλιση των φυσικών μας πόρων για τις μελλοντικές γενιές.
- Aνάπτυξη, αλλά πράσινη ανάπτυξη,
- Καλύτερες συνθήκες διαβίωσης για όλους,
- Την κοινωνική δικαιοσύνη στην καταπολέμηση της φτώχειας και της ανισότητας (σ.σ.ο Λοβέρδος το ξέρει;),
- Διασφάλιση των φυσικών μας πόρων για τις μελλοντικές γενιές.
‘Η να το πουμε καλύτερα, εξανθρωπισμός της παγκοσμιοποίησης…[...]…
* ΔΕΙΤΕ [Video]το σχετικό ντοκυμαντέρ του Γ.ΑυγεροπούλουΕΞΑΝΤΑΣ : Πουλώντας Αέρα
Στις 01/12/2010 στην Αστάν του Καζακστάν στηνΔιάσκεψης Κορυφής του ΟΑΣΕ είπε:
…[...]…Υπάρχει μια αυξανόμενη αναγνώριση του γεγονότος ότι δεν έθνος-κράτος δεν είναι πια σε θέση να αντιμετωπίση μόνο του αυτής της ευρείας κλίμακας θέματα. Η μεταφορά από την περιφερειακή στην παγκόσμια καλή διακυβέρνηση, έχει καταστεί απαραίτητη για την ασφάλειά μας, για τη σταθερότητά μας, την κοινή μας ασφάλεια.
Ωστόσο, παραδόξως την ίδια στιγμή είμαστε μάρτυρες, σε μια αναβίωση του εθνικισμού. Κυριευμένοι από ανασφάλεια σε τόσο πολλά μέτωπα, οι άνθρωποι αναζητούν εξιλαστήρια θύματα και όχι κοινές λύσεις σε κοινά προβλήματα.
Θα ήθελα λοιπόν να καλωσορίσω, επίσης, την πρότασή σας, κ. Πρόεδρε, για την καταπολέμηση των προκαταλήψεων και την προώθηση του διαθρησκευτικού διαλόγου.
Αυτή η υποχώρηση στον εθνικισμό είναι εν μέρει αποτέλεσμα των ανισορροπιών στο παγκόσμιο σύστημά μας, αλλά και μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία που ολοένα και περισσότερο καθορίζεται από την ιδιοτελεια των αγορών, αντί της αλληλεγγύης και της συνεργασίας, μια παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά η οποία έχει μεγάλη ικανότητα να παράγει κέρδη, αλλά ακόμα κι αν βλέπουμε τα κέρδη αυτά, που βλέπουμε επίσης κι αύξηση των ανισοτήτων εντός και μεταξύ των εθνών μας.
…..
Ναι, η δημοκρατία είναι κάτι πολύ περισσότερο από τις εκλογές (
Στις 02/12/2010 στην Βαρσοβία στο Συνέδριο του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος είπε:
…[...]… Από το 2008 μιλάμε (σ.σ.μαλλιασε η γλώσσα του να σας το λέει! Κουτόφραγκοι!) για την επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθεί ένα πιο δημοκρατικό, διαφανές και υπεύθυνο σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης, όχι μόνο στο κίνημά μας. Τα μέσα ενημέρωσης όλου του κόσμου και οι διάφοροι οργανισμοί, συζητούν αυτό το θέμα.
Και όμως, δύο χρόνια τώρα, πολύ λίγα πράγματι αλλάξει (σ.σ.κλαψ κλαψ).
…[...]…Αυτό που έχουμε ανάγκη τώρα, είναι να προωθηθεί μια δίκαιη παγκόσμια οικονομία, η δημοκρατική παγκόσμια διακυβέρνηση, το κράτος δικαίου κι η προστασία των ανθρωπίνων και κοινωνικών δικαιωμάτων, όπου δεν θα διακινδυνεύει την ανταγωνιστικότητα και να θέτει σε κίνδυνο τα συστήματα πρόνοιας, λόγω του χαμηλού κόστους εργασίας, η έλλειψη συλλογικών διαπραγματεύσεων, (σ.σ.στην Ελλάδα ξέρει τι γίνεται;)των ανύπαρκτων συστημάτων κοινωνικής πρόνοιας και συχνά κραυγαλέα εκμετάλλευση των συνανθρώπων μας, στις αναδυόμενες και αναπτυσσόμενες οικονομίες…[...]…
Στις 6/1/2011 στο Παρίσι στο Συμπόσιο “Νέος Κόσμος, Νέος Καπιταλισμός είπε :
…[...]…Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που με τιμάτε με αυτή την πρόσκληση να μιλήσω σε ένα τόσο εκλεκτό ακροατήριο. Υποθέτω ότι αυτό δεν είναι για την αναγνώριση κάποιας ακαδημαϊκή εργασία που έχω κάνει για τον τίτλο του θέματος, αλλά λόγω των ουλών που εγώ κι η χώρα μου φέρουμε, από τις τεράστιες προσπάθειες να επιβιώσουμε σε αυτόν τον νέο κόσμο του νέου καπιταλισμού ….[...]…
..[...]…Μύθος νούμερο ένα: Η κρίση στην Ελλάδα, ήταν λόγο τους χρέους και του ελλείμματος. Υπερβολικές τις δαπάνες, ασυδοσία, σπατάλες. Και επομένως, ο πόνος της λιτότητας είναι τώρα η θεραπεία, η κάθαρση, για να χρησιμοποιήσουμε έναν ελληνικό όρο (σ.σ.δηλαδή η σφαγή των συνταξιούχων και των μισθωτών ειναί λάθος ή μύθος;)….[...]…
…[...]…Δείχνει (η κρίση) την έλλειψη των απαραίτητων δομών διακυβέρνησης, ή, ακόμη περισσότερο, τον έλεγχο των δημοκρατικών δομών διακυβέρνησης μας, από πολύ ισχυρά ειδικά συμφέροντα. Τόνισε, επίσης (η κρίση), μια βαθιά αδικία: η ιδιωτικοποίηση των κερδών και κοινωνικοποίηση των ζημιών και των χρεών (σ.σ.μάλλον οι εργαζόμενοι είναι οι ιδιώτες που κέρδιζαν, για να δούμε που το πάει) ….[...]…
…[...]…Λοιπόν, είμαστε σε καλό δρόμο, κι η Ελλάδα πέτυχε τη ολοκλήρωση των στόχων της, τον τελευταίο χρόνο. Και αυτό δεν είναι δική μου εκτίμηση, αλλά της Επιτροπής, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ (σ.σ.αλληλουια!).
Και όμως, όχι μόνο η Ελλάδα αλλά κι άλλες χώρες στην ευρωζώνη έχουν υποστεί πιέσεις προς την κατεύθυνση του αποκλεισμού από την αγορά, με παρά πολύ υψηλά spreads ή όρους του δανεισμού.
Οι αγορές δεν είναι κάποια θεϊκή οντότητα, ούτε ο διάβολος. Αποτελούνται από ανθρώπους, επικεφαλείς εταιρειών, hedge funds, τράπεζες, επιχειρήσεις και καταναλωτές (σ.σ.Ααα! γι αυτό πήγε το ΦΠΑ στο Θεό!). Γι ‘αυτό και πρέπει πολύ απλά να καταλάβουμε ότι υπάρχουν διαφορετικά συμφέροντα που διακυβεύονται.
Και πρόκληση της διακυβέρνησης μας εδώ είναι, αν θα οργανώσουμε αυτά τα συμφέροντα με τρόπο που εμείς θα ρυθμίζουμε, έτσι ώστε οι αγορές λειτουργούν για το κοινό καλό, αλλιώς αυτές θα γίνονται όλο και περισσότερο ένα εργαλείο για τη συγκέντρωση της εξουσίας και προνομίων των λίγων (σ.σ.εξαιρούνται εργολάβοι, ΜΜΕ, συγκροτήματα, Πρόεδροι ΠΑΕ, βιομήχανοι, που δεν τους χρωστάει, που να τους χρώσταγε κιόλας! κτλ)
Το λέω αυτό γιατί σήμερα είμαστε αντιμέτωποι με μια τεράστια συγκέντρωση της οικονομικής δύναμης (σ.σ.Στην Ελλάδα; Α-πα-πα-πα!). Για παράδειγμα, σύμφωνα με ένα πρόσφατο άρθρο στην εφημερίδα New York Times, μόνο μια χούφτα εννέα ανώνυμων ανθρώπων, όπως λένε, λιγότεροι ή περισσότεροι έλεγχουν τις διάφορες αγορές παραγώγων προϊόντων.
Και όλο και περισσότεροι αναλυτές μας λένε ότι το βασικό πρόβλημα της πρόσφατης Μεγάλης Ύφεσης, όπως και με τη μεγάλη οικονομική κρίση, είναι η ανισότητα: Bob Reich, Joe Stiglitz, PaulKrugman, για να αναφέρουμε μερικούς (σ.σ.κολλητάρια). Οι τεράστιες ανισότητες στις κοινωνίες μας και μεταξύ κρατών και ηπείρων, είναι και η βασική αιτία για πολύ πόνο, έγκλημα, διαφθορά, ακόμη και την υπονόμευση των δημοκρατικών μας θεσμών, καθώς αυτή συγκεντρώνει εξουσία στα χέρια των λίγων.
Από την άλλη πλευρά, η ισότητα. Οι κοινωνίες που είναι πιο ίσες είναι υγιέστερες, πιο ισχυρές, πιο συνεκτικές, πιο ανταγωνιστικές, πιο ευτυχισμένες. Έτσι, στο νέο παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό κόσμο μας, πρέπει να αγωνιστούμε για τη διακυβέρνηση που θα ρυθμίζει και θα αξιοποιήσει τη θετική δύναμη των αγορών, με έναν τρόπο που θα φέρνει, επίσης, δικαιοσύνη και ισότητα στις κοινωνίες μας. (σ.σ.Πες το επιτέλους, μας έσκασες! )
Και αυτό συνδέεται με το τρίτο μύθο, ότι τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορούν,μόνο με τα κατάλληλα μέτρα λιτότητας και μεταρρυθμίσεων, εκτελέσουν την αποστολή τους. Εάν με το να είναι κάθε χώρα είναι φορολογικά υπεύθυνη, τότε το πρόβλημα θα εξαφανιστεί. Οτι δεν υπάρχει ανάγκη για ισχυρότερες δομές διακυβέρνησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν υπάρχει ανάγκη για αλληλεγγύη, ιδίως σε χώρες που δεν έχουν ευθύνη στις πρακτικές τους…[...]…
…[...]…Και πάλι, μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματα αυτά (σ.σ.αφού μας τα παρουσίασε όλα μαύρα, φτώχεια, ανισότητα κτλ, ήρθε στο ψητό!) με τη στενή συνεργασία, την ενίσχυση της ρύθμισης και της οικονομικής διακυβέρνησης, όχι μόνο με τη μετάβαση, αλλά μέσω μεγαλύτερης ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ….[...]….
…[...]…Έτσι, επιτρέψτε μου να ολοκληρώσω με κάποιες πιο συγκεκριμένες προτάσεις. Η απάντηση ευρωζώνη έχει μέχρι στιγμής τρεις πτυχές: την είσοδο σε μια δυναμική δημοσιονομική εξυγίανση, τη βελτίωση της επιτήρησης μέσω του νέου πλαισίου οικονομικής διακυβέρνησης, τη δημιουργία ενός χρηματοδοτικού μηχανισμού σταθεροποίησης .…[...]…
…[...]…Ενώ η αποκατάσταση της δημοσιονομικής πειθαρχίας είναι επιτακτική ανάγκη, χωρίς μια αρκετά δυναμική οικονομία ο στόχος αυτός δεν μπορεί να επιτευχθεί, πόσο μάλλον οι στόχοι της υψηλής απασχόλησης και της κοινωνικής ειρήνης. Δεν υπάρχει κανένας χώρος για την παροχή οικονομικών κινήτρων στο επίπεδο των εθνικών πολιτικών, όπως έχουμε δει, αλλά αίθουσα υπάρχει όμως στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (σ.σ.Graecia Delenda Est!)….[...]…
..[...]…Φόρος για το CO2 ή το λεγόμενο φόρο αερίων του θερμοκηπίου, ένας άλλο πόρο που θα μας βοηθήσει να προχωρήσουμε προς την πράσινη ανάπτυξη, αλλά και τη δημιουργία των ιδίων πόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (σ.σ.Ρε τι κόλλημα έχει ο τύπος, να μας φορολογίσει τον Αέρα τον Κοπανιστό!)…[...]…
…[...]…Έτσι, πριν κλείσω, θα ήθελα να επωφεληθώ αυτής της ευκαιρίας για να ευχαριστήσω τη χώρα που μας φιλοξενεί, τη Γαλλία, όχι μόνο για την οργάνωση αυτού του συμποσίου, αλλά και πάλι για την αλληλεγγύη της. Και σας εύχομαι καλή επιτυχία στον ρόλο σας αυτό το έτος ως επικεφαλείς της G20.
Έχετε μια μεγάλη πρόκληση μπροστά σας, και η παγκόσμια δημοκρατική διακυβέρνηση θα είναι στην ατζέντα μας για τα επόμενα χρόνια ….[...]…
…[...]…Ενώ η αποκατάσταση της δημοσιονομικής πειθαρχίας είναι επιτακτική ανάγκη, χωρίς μια αρκετά δυναμική οικονομία ο στόχος αυτός δεν μπορεί να επιτευχθεί, πόσο μάλλον οι στόχοι της υψηλής απασχόλησης και της κοινωνικής ειρήνης. Δεν υπάρχει κανένας χώρος για την παροχή οικονομικών κινήτρων στο επίπεδο των εθνικών πολιτικών, όπως έχουμε δει, αλλά αίθουσα υπάρχει όμως στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (σ.σ.Graecia Delenda Est!)….[...]…
..[...]…Φόρος για το CO2 ή το λεγόμενο φόρο αερίων του θερμοκηπίου, ένας άλλο πόρο που θα μας βοηθήσει να προχωρήσουμε προς την πράσινη ανάπτυξη, αλλά και τη δημιουργία των ιδίων πόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (σ.σ.Ρε τι κόλλημα έχει ο τύπος, να μας φορολογίσει τον Αέρα τον Κοπανιστό!)…[...]…
…[...]…Έτσι, πριν κλείσω, θα ήθελα να επωφεληθώ αυτής της ευκαιρίας για να ευχαριστήσω τη χώρα που μας φιλοξενεί, τη Γαλλία, όχι μόνο για την οργάνωση αυτού του συμποσίου, αλλά και πάλι για την αλληλεγγύη της. Και σας εύχομαι καλή επιτυχία στον ρόλο σας αυτό το έτος ως επικεφαλείς της G20.
Έχετε μια μεγάλη πρόκληση μπροστά σας, και η παγκόσμια δημοκρατική διακυβέρνηση θα είναι στην ατζέντα μας για τα επόμενα χρόνια ….[...]…
Στις 29/10/2011 στον Αγ.Νικόλαο Κρήτης στην Σοσιαλιστική Διεθνή.
Η Σοσιαλιστική Διεθνής στάθηκε πάντα στο πλευρό εκείνων που αγωνίζονται για ένα δικαιότερο σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης και για ένα δίκαιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.Εμείς αναλάβαμε πρωτοβουλίες, για να ακουστούν αυτές οι φωνές και να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους. Γι’ αυτό το λόγο, η Σοσιαλιστική Διεθνής θεωρεί τη μεταρρύθμιση της παγκόσμιας διακυβέρνησης και του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος ως βασική της προτεραιότητα, με την οποία συμφωνούν πολλοί από τους διαδηλωτές στη Wall Street και σε πολλές άλλες μεγάλες πόλεις.
Επειδή αυτές οι διαδηλώσεις, θα έλεγα, ότι εκφράζουν κάτι το ευρύτερο: δεν αρκεί να αλλάξουν οι κοινωνίες και οι χώρες μας. Πρέπει να αλλάξουμε μια ευρύτερη κοινωνία, το σημερινό παγκόσμιο χωριό μας.
Αυτό το αισθάνομαι προσωπικά, από την εμπειρία μου των δυο τελευταίων ετών στην Ελλάδα, με αυτή την τόσο δύσκολη οικονομική κρίση και κατάσταση, που αντιμετώπισαν η Ελλάδα και η Ευρώπη. Δεν μπορούμε να αγωνιζόμαστε κατά της αδικίας μόνο στις κοινωνίες μας, στις χώρες μας, επειδή το παγκόσμιο σύστημα έχει δημιουργήσει τεράστιες ανισότητες, τόσο ανάμεσα στις κοινωνίες, όσο και ανάμεσα στους πολίτες, διαμορφώνοντας μια παγκόσμια τάξη πλούσιων και ισχυρών, που παρακάμπτουν το νόμο, δεν πληρώνουν φόρους, συγκεντρώνουν την εξουσία στα χέρια τους, έχουν τον Τύπο με το μέρος τους και διαφεύγουν κάθε δημοκρατικό έλεγχο. Γι’ αυτό και η αλλαγή του χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι ένας από τους βασικούς μας στόχους. papandreou.gr
Ποιος είναι όμως ο Μέντορας του Γ.Α.Παπανδρέου;
Στο βίντεο (Financial Times) που θα δείτε παρακάτω, ο Soros συζητεί “για την ομαλή πτώση” του αμερικάνικου δολαρίου, για το επερχόμενο παγκόσμιο νόμισμα και τη σημασία της Νέας Τάξης Πραγμάτων !
http://netakias.wordpress.com/2010/06/23/globalgovernance/
http://netakias.wordpress.com/2010/06/23/globalgovernance/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η επίσκεψη σας στο Θαλαμοφύλακα με τιμά ιδιαίτερως.
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι τρολλιές, οι κουτσουλιές και οι ύβρεις.
Τα υπόλοιπα θα μείνουν για πάντα εδώ, εκτεθειμένα σε κοινή θέα, γι αυτό πριν πατήσετε το κουμπί "Υποβολή", παρακαλώ να ξαναδιαβάσετε αυτό που γράψατε.