Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΑΚΟΥ

Μεγάλωσε σε μια μικροαστική οικογένεια στον Πειραιά.

Ο πατέρας του ,εργάτης στα Λιπάσματα στη Δραπετσώνα και η μάνα του οικιακά. Τα πρώτα χρόνια στο προσφυγικό στην Αμφιάλη και μετά στο νοικι στην Αγιά Σοφιά για να ειναι κοντά στη Δραπετσώνα και να πηγαίνει ο πατέρας με τη βέσπα στη δουλειά.

Όμως ο πατέρας του ηταν ανήσυχο πνεύμα. Εϊχε όνειρα και παρά το ότι δεν σπούδασε τίποτα, δεν υπήρχαν λεφτά άλλωστε, διάβαζε πάντα πολύ. Αποφάσισε να κάνει και δεύτερη δουλειά για να τα βγάζει πέρα και  έτσι έγινε  πωλητής  Και επειδή είχε ανάγκη έγινε και καλός πωλήτης. Άρχισε να κερδίζει περισσσότερα χρήματα.Έτσι προσπάθησε  να φτιάξει ένα καλύτερο μέλλον για την οικογένειά του και τα κατάφερε.

 Σπούδασε...
Διοίκηση Επιχ/σεων  στo Πανεπιστήμιο και άρχισε να δουλεύει υπάλληλος αμέσως μετά το σχολείο για να μην επιβαρύνει την οικογένειά του. Έφτιαξε τη δική του μόλις απολύθηκε από φαντάρος και τότε ένιωσε σχεδόν ολοκληρωμένος . Δεκαοκτώ χρόνια δούλεψε σε ξένη πολυεθνική και έκανε «καριέρα» αλλά ήρθε κάποια στιγμή να τα αλλάξει όλα. Δεν άντεξε τα ψέμματα,την υποκρισία και την αναξιοκρατία και άλλαξε πορεία. Τα παράτησε και είπε να κυνηγήσει το δικό τoυ όνειρο.

Να γίνει επιχειρηματίας, καταστηματάρχης! Ονειρεύτηκε ότι μπορει να δημιουργήσει κάτι σημαντικό και να προσφέρει στην οικογένειά του περισσότερα ,όπως ο πατέρας του.Πιστεψε ότι μπορεί να προσφέρει κάτι διαφορετικό και με τιμιότητα να χτίσει μια επιχείρηση.

 Η χώρα μας άλλωστε ,όπως τον διαβεβαίωνε η κυβέρνηση, «… είναι σε ανοδική πορεία με ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ πάνω από 3%»  και είχαμε και τους Ολυμπιακούς μπροστά μας.Πολλά λεφτά θα έμπαιναν στην χώρα και πολύς κόσμος θα ερχόταν και όλα θα άλλαζαν μετά …

Έτσι τα έδωσε όλα. Όλα τα λεφτά, όλη τη ψυχή , όλο το μυαλό, όλο το σώμα.

Έφτιαξε το κατάστημα σε καλή περιοχή .Το έκανε όσο καλύτερο μπορούσε. Στην αρχή ήξερε ότι δεν πρέπει να περιμένει πολλά. Έβαλε σαν στόχο μετά την  πενταετία να δει αποτελέσματα. Τα πρώτα χρόνια κάτι πηγε να γίνει αλλά όχι αυτό που ήθελε.

«Υπομονή…» είπε στον εαυτό του «..είναι αρχή  και τώρα που θα γίνουν οι Ολυμπιακοί και  νέα κυβέρνηση θα αλλάξει κάτι.»  Δέκα χρόνια δούλευε σαν σκυλί.

Μπούρδες. Από το κακό στο χειρότερο πήγαιναν τα πράματα. Αναρωτιόταν τι δεν κάνει καλά.Πίστευε ότι αυτός είναι υπεύθυνος για την πορεία της δουλειάς. Πλήρωσε και εξωτερικό σύμβουλο να του πει τι πρέπει να κάνει ( μήπως αυτός δεν βλέπω τι φταίει) αλλά ό,τι και να έκανε δεν είδε διαφορά .

Δούλευε ακόμα πιο σκληρά για να μειώσει τα έξοδα .Ατελειώτες ώρες να κάνει τα πάντα για να γίνουν όλα όσο το δυνατόν πιο σωστά με το λιγότερο κόστος! Δέκα χρόνια δούλευε σαν τρελλός . Οι  φίλοι του τον κορόιδευαν και του έλεγαν ότι «πάει για τα πολλά λεφτά και τι θα τα κάνει?» και αυτός τους  έλεγε ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα.Απλά έκανε πολλές δουλειές για να αποφύγει έξοδα.

Μάταια όμως. Χρόνο με το χρονο χρώσταγε ακόμα περισσότερα σε Εφορία,Ικα,τράπεζες, κλπ. Φρόντιζε όμως οι εργαζόμενοι του να πληρώνονται κανονικά. Μπορεί να μην έπαιρναν πολλά λεφτά αλλά πάντα ήθελε να πληρώνονται σωστά και όπως είχανε συμφωνήσει. Ποτέ όμως όλα αυτά τα χρόνια δεν έχασε την ελπίδα του ότι κάτι θα αλλάξει, κάτι θα κάνει και θα διορθωθεί η κατάσταση,κάτι θα ανακαλύψει ότι κάνει λάθος και θα το διορθώσει. Πάντα πίστευε ο κακομοίρης ότι φταίει αυτος για την κατάσταση .Ήξερε ότι γενικά ο κόσμος δεν έχει λεφτά αλλά αφού η οικονομία έχει ανάπτυξη κάπου αλλού πάνε τα λεφτά και αυτός δεν έχει καταφέρει να τα βρει!

Που να φανταστει ότι η ανάπτυξη που του έλεγαν  δεν υπήρχε? Ό,τι με δανεικά λεφτα γινόταν ό,τι γινόταν γύρω του? Ό,τι κάθε μέρα που πέρναγε ο κόσμος χρεωνόταν στις τράπεζες ολοένα και περισσότερο? Ό,τι τα χρήματα πήγαιναν σε όσους τα κατηύθυναν οι πολιτικοί  και δεκάρα δεν έδιναν για πραγματική ανάπτυξη όλα αυτά τα χρόνια? Πώς να αγοράσει ο κόσμος όταν ουσιαστικά δεν υπήρχαν λεφτά? Όταν κάθε μέρα ακρίβαινε τρελά το σούπερμάρκετ,όταν τα λεφτά πήγαιναν στις τράπεζες για τα στεγαστικά δάνεια, όταν κατέστρεψαν τον κόσμο με το χρηματιστήριο? Όταν λεφτά που δανειζόταν το κράτος  για έργα πηγαιναν σε μετανάστες που με τη σειρά τους τα έστελναν στις φτωχές οικογένειές τους?

Και ήρθε και ο επίσημος επικήδειος της οικονομίας  από μια κυβέρνηση που διερρύγνυε τα ιμάτιά της λίγες μέρες πριν ό,τι υπάρχουν λεφτά και ό,τι θα τα διορθώσει όλα!

Και εκεί που η πτώση της δουλειάς του ήταν 10% κάθε χρόνο ξαφνικά έγινε 30-40 και 50% . Και έμοιαζε σαν να  τραβήξανε την πρίζα στο μηχάνημα μηχανικής υποστήριξης του ασθενή που ήταν ήδη στην εντατική. Εκεί πέθανε ο εμποράκος και η ελπίδα του ότι κάτι θα αλλάξει. Και μαζί της πέθανε και το όνειρο του.

Είναι πολύ άσχημο να μην έχεις όνειρο. Δεν έχεις πια κουράγιο να κάνεις τίποτα. Η μελαγχολία κυριέυει τη ζωή σου.

Και τώρα σκέφτεται ότι όχι μόνον δεν κατάφερε τίποτα αλλά και αυτό που προσπάθησε τελικά υποθήκευσε το μέλλον των παιδιών του. Ότι υποθέτοντας πως ό,τι του λένε είναι μάλλον αλήθεια και πως  ό,τι αυτοί που τον κυβερνάνε θα κάνουν  στοιχειωδώς ( τουλάχιστον) τη δουλειά τους ,τελικά την πάτησε χοντρά .Και το μέλλον του είναι πια πολύ δύσκολο.Νιώθει υπεύθυνος για την οικονομικό αδιέξοδο που έχει οδηγήσει όχι μόνον τον εαυτό του αλλά και την οικογένειά του. Αλλά δεν έχει επιλογές πια.

Ας πρόσεχε?

Ο εμποράκος είναι πια νεκρός . Στη θέση του κάτι άλλο θα προκύψει. Πολεμιστής ?

Θα δούμε.

ΤΟΜ