«Τι μάθαμε;», ρωτάνε. Και κάνουν πλάκα με τις κατινιές των τηλεγραφημάτων, όπως εκείνο με τη χυμώδη ξανθιά νοσοκόμα του Καντάφι. Δεν αναρωτιούνται γιατί μπήκε στον κόπο ένας διπλωμάτης να περιγράψει τα γούστα του Λίβυου ηγέτη.
Υπάρχουν ήδη μεγάλες -ηθελημένες και αθέλητες- παρεξηγήσεις σχετικά με την πρωτοφανή διαρροή. Δεν είναι στημένη υπόθεση από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Ή τουλάχιστον αυτό προκύπτει. Δεν είναι η πρώτη διαρροή, το WikiLeaks υπάρχει από το 2006 κι έχει δώσει πολύ υλικό.
Δεν είναι υπόθεση που αφορά το Ιντερνετ. Αλλά μόνο μέσα από αυτό θα μπορούσε να υπάρξει. Είναι ανθρωπίνως αδύνατον να κλέψεις από ένα γραφείο 251.287 τυπωμένα έγγραφα και να τα παρουσιάσεις μετά στο κοινό. Ολος ο ντόρος έγινε για τηλεγραφήματα που έως χθες το απόγευμα ήταν μόλις 598, τα δύο χιλιοστά του συνόλου που αναμένεται. Θα πάρει μήνες μέχρι να τελειώσει η ιστορία.
Τα τηλεγραφήματα μόνα τους δεν είναι ολόκληρη η ιστορική στιγμή. Ενα «λυσάρι» είναι, για το πώς οι υπάλληλοι της υπερδύναμης και οι συνομιλητές τους βλέπουν τον κόσμο. Εχει σημασία να συγκριθούν οι αλλαγές στάσεων μέσα στο χρόνο και ανάλογα με τους συμμετέχοντες. Αλλά αυτό αργότερα.
Δεν λένε όλη την αλήθεια. Η αυτολογοκρισία του WikiLeaks και των συνεργαζόμενων με αυτό ΜΜΕ έχει εξαφανίσει πολλά ονόματα. Στις ΗΠΑ, με συμφωνία κυβέρνησης και ΜΜΕ, δεν δημοσιεύτηκαν πληροφορίες για το Ιράν. Υπάρχουν ακόμη απόρρητα υψηλότερης διαβάθμισης από αυτά που κυκλοφορούσαν στο δίκτυο SIPDIS και υποκλάπηκαν. Αλλωστε το δίκτυο αυτό φτιάχτηκε μετά τις 11/9/2001 για γρήγορη ενημέρωση στρατιωτικών και διπλωματών και μαζική διασύνδεση πληροφοριών. Ολοι οι διπλωμάτες όλων των χωρών συγκεντρώνουν πληροφορίες, τις αξιολογούν και τις προωθούν στις προϊστάμενες αρχές. Αυτονόητο επίσης, ότι κάθε συνομιλητής τους δεν είναι υποχρεωτικά και «πράκτοράς» τους. Αυτό βέβαια δεν αθωώνει τις εντολές για πραγματική κατασκοπία που δόθηκαν στην περίπτωση του ΟΗΕ.
Τηλεγραφήματα που αφορούν άμεσα την Ελλάδα δημοσιεύει από τη Δευτέρα η «Ελευθεροτυπία». Και Ελλάδα υπάρχει σε πολύ περισσότερες περιπτώσεις από όσες θα βρούμε με το σχετικό κωδικό. Αλίμονο αν περιμένουμε Guardian ή New York Times να ασχοληθούν με τα δικά μας, ενώ καίγεται το σπίτι τους. Τουλάχιστον 697 από αυτά που περιμένουμε θα αναφέρονται σε «εσωτερικές υποθέσεις» της ελληνικής κυβέρνησης. Εντυπωσιακό είναι ότι η δεύτερη χώρα (μετά το Ιράκ) σε αναφορές στα έγγραφα είναι η Τουρκία με 11.086 παρουσίες. Αυτό και μόνο δείχνει το αμερικανικό ενδιαφέρον για τη γείτονα.
Ως παρενέργεια αλλάζει ο ρόλος του Τύπου. Πρέπει να αξιολογήσει και να συνδέσει κάθε πληροφορία που έρχεται «χύμα» από το WikiLeaks με την ιστορική στιγμή, τα πρόσωπα που αλληλεπιδρούν, το χώρο όπου διαδραματίζεται το σκηνικό.
Χρειάζεται να προστεθεί στις δημοσιογραφικές ειδικότητες ακόμη μία: του ερευνητή σε μεγάλες βάσεις δεδομένων με ανεπεξέργαστο υλικό (data mining). Τα WikiLeaks είναι μόνο ένα παράδειγμα. Στην Ελλάδα έχουμε τη «Διαύγεια» και δεν έχουμε δει αξιόλογα ρεπορτάζ από τα δεδομένα της. Εχουμε την υποχρεωτική δημοσίευση των προεκλογικών εξόδων και πάλι δεν έχουν γίνει συσχετισμοί. Πάντως, για να ευλογήσουμε τα δημοσιογραφικά γένια μας, πολλά από τα «μυστικά» της διπλωματίας δεν είναι τόσο μυστικά. Είχαν ήδη δημοσιευθεί στον Τύπο. Μυστικό ήταν έως τώρα η αποτύπωσή τους, σύμφωνα με την αμερικανική οπτική, στα διπλωματικά έγγραφα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η επίσκεψη σας στο Θαλαμοφύλακα με τιμά ιδιαίτερως.
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι τρολλιές, οι κουτσουλιές και οι ύβρεις.
Τα υπόλοιπα θα μείνουν για πάντα εδώ, εκτεθειμένα σε κοινή θέα, γι αυτό πριν πατήσετε το κουμπί "Υποβολή", παρακαλώ να ξαναδιαβάσετε αυτό που γράψατε.