Λέει ο Κολοκοτρώνης στα απομνημονεύματά του: “Είδα πως ότι κάμωμε θα το κάμωμε μοναχοί μας και δεν έχομε ελπίδα από τους ξένους”. Ξένοι για μας είναι τα κόμματα. Και τα λέει αυτά ο γέροντας που μας λευτέρωσε, για την προ-επαναστατική εποχή, όταν μετά από ότι είχε προηγηθεί (Ορλωφικά, Ναπολεόντειοι πόλεμοι κλπ) είχαν αρχίσει να συνειδητοποιούν πως δεν είχαν να περιμένουν τίποτε από τον ξένο παράγοντα. Μόνοι τους ήταν. Σαν κι εμάς.
Και ο Φιλικός Εμμανουήλ Ξάνθος, στα δικά του απομνημονεύματα γράφει ότι αποφάσισαν να ενεργήσουν “μόνοι των, ότι ματαίως και προ πολλού χρόνου ήλπιζον από την φιλανθρωπίαν των χριστιανών βασιλέων”. Οπου “χριστιανοί βασιλείς” τα δικά μας κόμματα. Δεν υπάρχει φιλανθρωπία για μας από τα κόμματα. Μόνοι μας είμαστε.Διότι τα κόμματά μας είναι οι δημιουργοί της τωρινής καταστροφής με το τριακονταετές πάρτυ που προηγήθηκε. Στο οποίο πάρτυ εκμαύλισαν και πολλούς από τον λαό, για να έχουν συνενόχους και να υποστηρίζουν τώρα ότι “μαζί τα φάγαμε”. Δεν έχουμε τίποτε να ελπίζουμε από αυτά τα κόμματα πια. Ούτε πόλεμο στη διαφθορά. Ούτε τιμωρία ενόχων. Ούτε πίσω τα κλεμμένα. Ούτε διαφάνεια στα δάνεια και τις προμήθειες. Ούτε αξιοκρατία. Ούτε δικαιοσύνη. Ούτε προκοπή. Λήξις.
Οι μισοί από αυτούς, και οι άπειροι συνεργάτες τους στην δημόσια μηχανή, έπρεπε νάναι στην φυλακή εδώ και χρόνια.
Ο έλληνας τώρα αρχίζει και συνειδητοποιεί, διότι το 50% της αποχής δεν σημαίνει ότι όλοι μας έχουμε πάρει χαμπάρι τι γίνεται και που βαδίζουμε, πως είναι μόνος του. Και τον μόνο που έχει είναι ο διπλανός του έλληνας. Ο διπλανός τους έλληνας, λέω. Ισως και την εκκλησία. Που πάντα δίνει ένα πιάτο φαϊ στον άπορο, παρά τις αδυναμίες της, όπως κάνει και τώρα με τα συσσίτια. Η εκκλησία μας, ναι, που πρέπει να συνεχίσει την θέση την οποία εξέφρασε αυτές τις μέρες με το φυλλάδιό της “Προς τον Λαό“, και που είναι ο μόνος επίσημος φορέας που είπε “είμαστε υπό κατοχή“. Ούτε ο ΣΕΒ, ούτε οι Τράπεζες (ναι, ξέρω), ούτε ο Αρειος Πάγος, ούτε το Συμβούλιο της Επικρατείας, ούτε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ούτε τα δύο μεγάλα μας κόμματα. Δεν θυμάμαι αν το άκουσα κι από την ΓΣΕΕ, για να μην τους αδικώ κιόλας.
Οσοι φίλοι και πατριώτες θέλουν να περιμένουν τον κ. Σαμαρά, να τον περιμένουν. Ας ετοιμαστούν όμως για μακρά αναμονή. Διότι εκεί στην ΝΔ, στην ηγεσία της δηλαδή, περιμένουν να πάει ο λαός με το μέρος τους. Και όχι αυτοί με το μέρος του λαού. Που είναι ΠΟΛΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ πράγμα.
Δεν ξέρω πόσο χρόνο έχουμε μπροστά μας και πότε μπορεί να ξεσπάσει κάνα καταστροφικό τσουνάμι που δεν θα αφήσει τίποτε όρθιο. Εικάζω ότι έχουμε οικονομικές δυνάμεις, όχι όλοι αλλά αρκετοί από μας, για να ζήσουμε τις οικογένειές μας το πολύ μέχρι τα μέσα της Ανοιξης. Μετά οι περισσότεροι έλληνες θα έχουν γίνει τόσο εύφλεκτοι που η συζήτηση μπορεί να μην έχει και νόημα, αν δεν προλάβουμε τώρα να διαδώσουμε δυο-τρεις ιδέες και κυρίως τις κατευθύνσεις που θα πρέπει να πάρει η λαϊκή οργή ώστε να μετουσιωθεί σε δημοκρατικά αιτήματα και όχι σε μανία καταστροφής και εκδίκησης.
Και το πρώτο-πρώτο που έχουμε να κάνουμε είναι να χτίσουμε, να τσιμεντάρουμε, την ομόνοια μας. Το όλοι μαζί. Μπετόν. Γι’ αυτό να πάει ο κάθε ΝεοΔημοκράτης να βρει τον γείτονά του τον ΠαΣόΚο, και να πάρουν και τον ΚΚΕ της γειτονιάς τους μαζί, να κάτσουν να μιλήσουν σαν έλληνες που έχουν την ίδια μάνα. Ηρεμα κι αγαπημένα. Στο ίδιο τραπέζι. Και να αφήσουν τα “ναι αλλά εσένα σου διόρισαν τον γιο, κι εγώ δεν πρόλαβα να διορίσω την κόρη μου”. Δεν είναι της ώρας. Μας εκμαυλίσανε. Το ξέρουμε. Χαρήκαμε πολύ. Την πατήσαμε. Πάμε παρακάτω. Συχνές συναντήσεις στα καφενεία. Φέρτε και τον κουμπάρο, και τον φίλο, και τον άλλο γείτονα. Συχνές.
Συζήτηση λοιπόν πατριωτική (πατρίδα είναι οι άνθρωποι, όχι σύμβολα και μεταφυσικές ξαναλέω, οι άνθρωποι είναι πατρίδα, οι οικογένειές μας είναι η πατρίδα, οι γείτονές μας είναι πατρίδα, οι έλληνες είναι η πατρίδα, οι έλληνες όλοι).
Τι να ξέρουμε: τι είναι δημοκρατία και τι δεν είναι, τι αλλαγές να ζητήσουμε στο Σύνταγμα, ποιος έχει στα χέρια του το χρήμα, πως το δουλεύει, τι κάνουν οι τράπεζες με τα δάνεια, τι μας κάνουν ΟΛΑ τα κόμματα τόσα χρόνια που τους αφήσαμε χωρίς χαλινάρι και λαιμαριά. Γιατί θέλουνε να διορίζουνε τις κεφαλές των δικαστών. Γιατί και πως ελέγχουν τα συνδικάτα μας.
Το διαδίκτυο είναι ΓΕΜΑΤΟ από κείμενα. Βρείτε τα. Τυπώστε τα. Μισά μισά. Ρεφενέ ο Νεοδημοκράτης με τον ΠαΣοΚο. Θα βάλει κι ο ΚΚΕς, νάστε σίγουροι. Ολοι θα βάλουμε. Ολοι ρεφενέ. Αρκεί να μιλήσετε. Να μιλήσουμε μεταξύ μας. Οπως πρέπει. Σαν πατριώτες έλληνες. Πόλεμο και κατοχή έχουμε κι αφήστε την φαγωμάρα τώρα. Να λευτερωθούμε πρώτα και μετά ξαναπλακωνόμαστε με την ησυχία μας.
Συζητήστε: τι πρέπει να ξέρουμε, τι να κάνουμε, πως να το κάνουμε, πως να το οργανώσουμε, τι να πούμε στις γυναίκες μας, τι στα παιδιά μας, τι στον παπά της ενορίας, τι στο σωματείο, στη γειτονιά, στο καφενείο, στη δουλειά στους συναδέλφους. Τι σε όλο τον κόσμο.
Διαδώστε το μήνυμα λοιπόν, ότι πρώτα απ’ όλα πρέπει να γίνουν οι ΣΩΣΤΕΣ αλλαγές στο πολίτευμα (για κει πάμε) και προετοιμαστείτε. Μάθετε και διδάξτε μαζί. Ετοιμαστείτε να αντέξουμε.
Και να θυμάστε ένα πράγμα πάντα.
Εμείς, ο λαός, είμαστε οι ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ. (άρθρο 1, παρ. 2 και 3 του Συντάγματος)
Κανείς άλλος (το κέρατό τους όλοι).
Κανείς άλλος εκτός από μας .
Θραξ Αναρμόδιος
Τίτλος πρωτότυπου: Τώρα μόλις συνειδητοποιούμε πως ότι είναι να γίνει θα το κάνουμε εμείς, ο λαός, μόνοι μας. Και όχι τα κόμματα.
Η γενική ιδέα είναι σωστή. Μόνοι μας ότι κάνουμε. Η Εκκλησία είναι ανάξια εμπιστοσύνης, εκτός κι αν αρχίσει να πληρώνει δόσεις δανείων στο ΔΝΤ ή επιδόματα στους μισθούς των Ελλήνων (ένα πιάτο φαί το δίνει ο καθένας).
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΑΙ και στο διαδίκτυο, όμως αυτά που γράφονται πρέπει να κάνουν το γύρο του κόσμου ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ.
Όταν συζήτησα την κατάσταση της Ελλάδας με φίλους του εξωτερικού, οι πιο πολλοί δεν είχαν ιδέα και λίγοι ήξεραν ότι απλά έχουμε ένα οικονομικό προβληματάκι.