Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

ΣΤΟ ΠΑΡΟΥΣΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΘΑ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΠΩΝ;

Σήμανε η ώρα να γίνουμε ένα...

Σήμερα η χώρα βρίσκεται σε ένα ιστορικό σταυροδρόμι. Μέσα σε έναν πλανήτη που βιώνει τεράστιες γεωπολιτικές και οικονομικές ανακατατάξεις, η Ελλάδα έχει βρεθεί εγκλωβισμένη, με μία κυβέρνηση που μάλλον δεν έχει συναίσθηση ούτε των ευθυνών της, αλλά ούτε και της κρισιμότητας στην οποία πρέπει να ανταπεξέλθει.


Το μεγάλο δυστύχημα, όμως, για την χώρα, δεν είναι η ανικανότητα (ή η δολιότητα κατ’ άλλους) της παρεούλας που (δια)κυβερνά την χώρα. Το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι η δύσκολη οικονομική θέση της Ελλάδας, που απειλείται έως και με γεωγραφική συρρίκνωση. Εξάλλου, τα προβλήματα υπάρχουν για να λύνονται, ακόμη και με την μέθοδο του Μ. Αλεξάνδρου όταν συνάντησε τον Γόρδιο Δεσμό...

Το ζητούμενο, αλλά μη ευρισκόμενο, το ποθούμενο είναι η συνειδητοποίηση του προβλήματος και η ενότητα των πολιτών. Αυτό μας λείπει… δυστυχώς.

Ιστορικά, είμαστε ένας λαός, ο οποίος είχε πάντα μεγάλες διαφωνίες. Ενίοτε αυτές οι διαφωνίες υπήρξαν και καταστροφικές. Όμως, αυτό το μειονέκτημά μας είναι συνάμα και όπλο δημιουργίας. Γιατί μέσα από την διαφωνία, μέσα από την διαφορετική άποψη είναι δυνατόν να γεννηθεί κάτι νέο, να δημιουργηθεί κάτι πρωτότυπο και μοναδικά υπέροχο. Αυτή η ανησυχία του ελληνικού πνεύματος, υπήρξε άλλωστε και η γενεσιουργός δύναμη σε όλα όσα κατόρθωσε ο Ελληνισμός.

Σήμερα, όμως, οι πολίτες της χώρας βρίσκονται σε ένα παράξενο καθεστώς συναισθηματικής φόρτισης, λογικής συντριβής και πλήρους απραξίας…! Είναι γεγονός πως αυτό το «κράμα» ενέχει τεράστιους κινδύνους πρώτα για τον ίδιο τον λαό κι έπειτα για όλους τους άλλους. Διαπιστώνοντας πως ενώ έχουμε συνειδητοποιήσει την ρίζα του προβλήματος που γιγαντώνεται σε καθημερινή βάση και απειλεί την ίδια μας την ύπαρξη, παρατηρώ πως δεν είμαστε σε θέση να αφήσουμε στην άκρη όλα εκείνα (τα μικρά ή τα μεγάλα) που μας χωρίζουν, προκειμένου να σταθούμε απεγκλωβισμένοι απέναντι στο κοινής διαπίστωσης πρόβλημά μας. Συνεχίζουμε να αναμασάμε ο ένας τα λάθη του άλλου, αλλά δεν βρίσκουμε τη δύναμη της ψυχής που απαιτείται για να πιαστούμε χέρι-χέρι και να σταθούμε απέναντι σε όσα μας απειλούν.

Έντεχνα, το σύστημα διαρρέει τις «φωνές» που το διατηρούν στην εξουσία, τις «φωνές» του «διαίρει και βασίλευε». Και όλοι εμείς, «μοιραίοι και άβουλοι αντάμα» πιανόμαστε με τα μικρά δικά μας λάθη, αντί να πιέσουμε και να σπάσουμε το απόστημα που δηλητηριάζει την κοινωνία και τον πολιτικό βίο.

Αδέρφια είμαστε, σε τούτη τη χώρα που ποτέ δεν δίστασε να τα βάλει με τους μεγάλους του πλανήτη. Ακόμη και όταν ήξερε ο Έλληνας πως έδινε αγώνες που τις είχε χαμένες, έπεφτε αγωνιζόμενος επειδή η ψυχή του δεν σήκωνε το να ζήσει ατιμασμένος. Μεγάλη κατάρα η διχόνοια και κόστισε πολύ αίμα σε τούτη τη γη. Διχόνοια και μικροψυχία πάνε μαζί. Αυτό μας αξίζει; Χωρίς καμιά προσπάθεια, δίχως να δώσουμε κανέναν αγώνα, γραφόμαστε στα βιβλία των υποτακτικών της άρχουσας ανίκανης τάξης…;

Σήμερα, αυτοί οι «άρχοντες» και οι δούλοι τους, φροντίζουν να μας βομβαρδίζουν με κάθε μέσο, με κάθε τρόπο και σε κάθε ώρα της ημέρας. Χρησιμοποιούν όλα τους τα όπλα. Και ξέρετε γιατί; Επειδή φοβούνται… Επειδή τρέμουν την δύναμη που έχουμε όλοι μας όταν γινόμαστε ένα...

Ελάτε λοιπόν αδέρφια. Ας παραμερίσουμε αυτά που μας χωρίζουν. Ελάτε να κάνουμε ένα βήμα μπρος, για να γίνουμε ένα απέναντι σε αυτά που μας απειλούν. Μετά, όταν όλα θα έχουν τελειώσει, μαζί θα γεννήσουμε κάτι νέο, μαζί θα χτίσουμε μέσα από τα παθήματά μας, μέσα από τα λάθη μας, αλλά και μέσα από τον κοινό μας αγώνα. Κι αν θέλετε, αν έτσι το προτιμάτε, όταν θα έρθει εκείνη η στιγμή να μαλώσουμε και πάλι, να πιαστούμε και πάλι με τα μικρά που φαντάζουν μεγάλα. Και ξέρετε γιατί θα το κάνουμε; Θα το κάνουμε επειδή θα μπορούμε!!! Αν όμως δεν βαδίσουμε σήμερα ο ένας πλάι στον άλλο, τότε αύριο δεν θα μπορούμε να μαλώσουμε ούτε για τα μικρά και ασήμαντα, επειδή θα έχουμε χάσει τα μεγάλα, τα σπουδαία… τα ιδανικά!

Μην αναρωτιέστε αν μπορούμε. Ρωτήστε μόνο τους εαυτούς σας αν θέλετε να σηκώσετε το ανάστημά σας απέναντι στους εργολάβους που καταστρέφουν τις ζωές μας για να μας στριμώξουν στην φυλακή τους...

Κωνσταντίνος Μιχαήλ

kostasxan.blogspot.com

4 σχόλια:

  1. Συμφωνώ με τον Κωνσταντίνο
    Στεφανία Λυγερού

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνώ και γω, ΑΛΛΑ .....

    Διευκρινείστε τι σημαίνει "βήμα εμπρός". Διότι για τον καθένα που διαβάζει μπορεί να έχει διαφορετική έννοια. Και αυτό σημαίνει πάλι "διχασμός". Οπότε πέστε μας τι εννοείτε με το "βήμα εμπρός". Επανάσταση ? Όπλα ? Εξέγερση ? Νέο κόμμα ? Δικαστικούς αγώνες ? Πορείες ? Τι από όλα ?

    Και ποιό είναι το πλάνο ? Διότι αν απλά καθόμαστε και λέμε για τα επόμενα 10 χρόνια ότι ήρθε η ώρα να γίνουμε ένα, δεν θα καταφέρουμε ποτέ τίποτα. Απλά θα παρατηρούμε την Ελλάδα να καταστρέφεται όλο και περισσότερο.

    Αν με το "βήμα εμπρός" εννοείτε τις 'σπίθες' και τα 'δεν πληρώνω' τότε δεν ενδιαφέρομαι. Αν εννοείτε ένα σωστό πλάνο που να καλύπτει τη μέρα της αλλαγής και την επόμενη μέρα τότε είναι καιρός όσοι αγαπάμε την Ελλάδα να βάλουμε σε ενέργεια το πλάνο αυτό. Κάθε ώρα που περνά γράφει εις βάρος μας.

    Και επιτέλους εμείς που πραγματικά στενοχωριόμαστε και προβληματιζόμαστε για την σημερινή κατάσταση, ΑΣ ΠΙΟΥΜΕ ΕΝΑ ΚΑΦΕ ΠΑΡΕΑ ...

    Νομίζω πως ήρθε η ώρα να περάσουμε από τις γενικότητες στις λεπτομέρειες.

    Εγώ δηλώνω παρών όμως ώρες ώρες αισθάνομαι μόνος εναντίον όλων.

    Α.Ζ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν είστε μόνοι.Πολλοί συμφωνούν με όλ'αυτά.(Όλοι σχεδόν θα έλεγα, αλλά δε θα το τολμήσω ακόμα).Μάλλον όμως είμαστε λίγοι όσοι θέλουν να δράσουν επί της ουσίας.Το χειρότερο είναι βέβαια ότι πραγματικά δεν γνωρίζουμε τι μπορούμε να κάνουμε...επακριβώς.
    Κάποτε, οι καλοί κ'αγαθοί και οι φιλόσοφοι όταν υπήρχε ανάγκη έπαιρναν τα ηνία της χώρας μας.Αυτούς περιμέναμε τόσο καιρό νομίζω.Ανθρώπους με άποψη και ισχύ.Με μόρφωση και αρετές.Υπολογίσιμους με άλλα λόγια,γιατί όλοι οι άλλοι για να ακουστούν πρέπει να μαζευτούν ο ουκ έστιν αριθμός.Σίγουρα κάτι θα γίνει πιστεύω.Πραγματικά.Είναι και λογικό.Πόση απραξία πια!
    'Εως τη δράση και το αποτέλεσμα εμμένουμε στο ¨εάν μή έλπηται ανέλπιστον ουκ εξευρήσει¨του Ηράκλειτου.
    ¨Καδ΄δύναμην έρδειν¨όμως.(Ησίοδος).Όπερ σημαίνει: να πράττεις ό,τι μπορείς.Εγώ νομίζω το κάνω ήδη.Τα σπουδαία και τα μεγάλα όμως και η αρχή πρέπει να γίνουν από άλλους. Αυτοί που μπορούν πολλά,έχουν και μεγαλύτερη ευθύνη.Ο καθένας μας γνωρίζει τις δυνατότητές του. Ας βγουν μπροστά επιτέλους. Έστω τώρα.
    Ο δίκαιος είναι άτρωτος.(Ρουσσώ)

    P.S: Διαβάζω πολύ συχνά ό,τι γράφεις.Σήμερα δεν ξέρω τι μ΄έκανε να γράψω κι εγώ - και να θυμηθώ ότι πριν χρόνια ξενυχτούσα κι εγώ γράφοντας,απαντώντας και ανταπαντώντας...
    Όπως και να΄χει.Να είσαι καλά που ασχολείσαι. Ευχαριστώ. Γ.Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ολοι το ξέρουμε οτι αυτό ειναι το σημείο "κλειδί" στην ανατροπή της κατάστασης.
    Ομως η ενότητα απαιτεί να έχουμε όλοι κάτι κοινό - μια βάση που μας ενώνει- και αυτο δεν ειναι πάντα η κριση αφού αυτή κάποιοι την εισπράτουν και κάποιοι την επιβάλλουν. Δηλα΄δη υπάρχουν πολλοι που ακόμα δεν την εχουν νιώσει πολύ βαθιά ή φοβούνται τα χειρότερα αν δεν υπακούσουν.
    Οταν την νιώσουν ολοι τότε ειναι αργά γιατι τα πάντα καταρρέουν και πάλι επωφελούνται όσοι κοιτάνε απο "ψηλά" τις μαριονέτες να πέφτουν και να ζητάνε λιγη ελεημοσύνη.
    Μονη διέξοδος να ξεσηκωθούμε μονοι μας.
    Πριν να ειναι αργά.
    Χρειαζόμαστε ομως κάτι ή κάποιον να μας ενώσει.
    Δυστυχώς.
    Η 11η Μαη ειναι κοντα και η γενική απεργία _ Να παμε στο Συνταγμα και να μεινουμε ζητώντας δημοψηφισμα. Να παμε και να μεινουμε - με σιδερένια θέληση - να πάμε και να τους πουμε
    ΜΕΝΟΥΜΕ Η ΦΕΥΓΕΤΕ.

    Τομ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η επίσκεψη σας στο Θαλαμοφύλακα με τιμά ιδιαίτερως.

Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι τρολλιές, οι κουτσουλιές και οι ύβρεις.

Τα υπόλοιπα θα μείνουν για πάντα εδώ, εκτεθειμένα σε κοινή θέα, γι αυτό πριν πατήσετε το κουμπί "Υποβολή", παρακαλώ να ξαναδιαβάσετε αυτό που γράψατε.

Αρχειοθήκη ιστολογίου