Γράφει η Ιδεοπηγή
Αηδιασμένος απ’ την υποκρισία, τα ψέματα και την οσφυοκαμψία των πολιτικών, θέλω να αντιδράσω αλλά πως;Θυμωμένος απ’ τις συκοφαντίες και τις προσβολές των «φίλων», εντός και εκτός της χώρας, θέλω να αντιδράσω αλλά πως;
Οργισμένος απ’ τη συμπεριφορά και τις απειλές, αυτών που πριν λίγα χρόνια έπιναν κρασί σε νεκροκεφαλές, θέλω να αντιδράσω αλλά πως;
Εξαγριωμένος με αυτούς τους βάρβαρους, που ήρθαν στην Ευρώπη καταστρέφοντας τα πάντα και σήμερα καμώνονται τους πολιτισμένους, θέλω να αντιδράσω αλλά πως;
Αν πω ότι δεν χρωστάμε τίποτε, στους διεθνείς τοκογλύφους, που εδώ και 190 χρόνια έχουν καταληστέψει την χώρα, θα πέσουν όλοι επάνω μου, «υπάρχουν υπογραφές κύριε», «υπάρχουν χαρτιά», μα! Εγώ δεν έχω υπογράψει σε κανένα χαρτί, «άπαξ και υπέγραψε ο υπουργός (που εσύ ψήφισες) είναι το ίδιο».
Ναι! Αλλά εγώ λεφτά ποτέ δεν είδα, «εμείς πάντως τα δώσαμε», «ψάξε να’ βρεις ποιοι τα πήραν».
Μα! πως θα πληρώσω όντας άνεργος και αφού η χώρα μου δεν παράγει τίποτε; «Δεν μας νοιάζει, πούλησε τα νησιά σου, έχεις πολλά», «πούλησε τα ακίνητά σου», «πούλησε την Ακρόπολη».
Μήπως τελικά πρέπει να πω «σε λίγο θα πάρετε το τρίτο το μακρύτερο»;
Αν πω ότι οι Έλληνες στη βόρεια Ήπειρο καταπιέζονται απ’ τους Αλβανούς θα πέσουν επάνω μου «πιπέρι στο στόμα αν το ξαναπείς, δεν υπάρχει βόρεια Ήπειρος αλλά νότια Αλβανία»
Μήπως πρέπει να τους πω «έχω μια αδερφή, κουκλίτσα αληθινή, τη λένε βόρεια Ήπειρο, την αγαπώ πολύ»;
Αν πω ότι το 40% της Κύπρου είναι κάτω από Τουρκική στρατιωτική κατοχή αν και οι Τουρκοκύπριοι ήταν 18% θα πέσουν όλοι επάνω μου και θα μου πούνε «εμείς με τον εποικισμό θα τους κάνουμε 50% και πάνω», ναι! Αλλά οι αποφάσεις του ΟΗΕ; «τις γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια»
Μήπως πρέπει κι εγώ να πω «σας γράφω κι εγώ εκεί που δεν πιάνει μελάνι»;
Αν πω γιατί να χαρίσω το όνομα Μακεδονία στους Σλάβους θα μου πούνε «πρέπει για γεωπολιτικούς λόγους το κρατίδιο να υπάρχει και μπορεί να υπάρξει μόνο σαν Μακεδονία», που με εξυπηρετεί εμένα η ύπαρξη αυτού του κρατιδίου; «δεν χρειάζεται να ξέρεις πρέπει να δεχτείς ότι σε εξυπηρετεί».
Μήπως πρέπει να πω «Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου η χώρα»;
Αν πω τι δουλειά έχουν οι Τούρκοι στο Αιγαίο και την Θράκη θα πέσουν όλοι επάνω μου και θα μου πουν «έχεις αναγνωρίσει ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο», «στη Θράκη υπάρχει Τουρκική μειονότητα», μα! Δεν ρωτήθηκα ποτέ για το αν έχουν συμφέροντα οι Τούρκοι στο Αιγαίο, οι άνθρωποι στη Θράκη είναι μόνο μουσουλμάνοι όχι Τούρκοι, «ο πρωθυπουργός σου που εσύ ψήφισες αναγνώρισε τα δικαιώματα των Τούρκων στο Αιγαίο», «στη Θράκη μουσουλμάνος σημαίνει Τούρκος».
Μήπως πρέπει να πω «είναι βαριά, είναι βαριά, η π….τσα του τσολιά»;
Αν πω φτάνει πια δεν χωράνε άλλοι λαθρομετανάστες στη χώρα μου, θα μου πουν «είσαι αφιλόξενος και απολίτιστος», ναι! Αλλά με κλέβουν, με βιάζουν και αύριο θα με σκοτώσουν, «υπερβολές, ληστείες, κλοπές και δολοφονίες γίνονταν και πριν».
Μήπως πρέπει να τους πω «πάρτε ένα αγγούρι Καλυβιώτικο και βάλτε το εκεί που ξέρετε»;
Αν πω ότι οι πολιτικοί μας είναι κλέφτες, προδότες και οσφυοκάμπτες, θα πέσουν επάνω μου όλοι και θα μου πουν «είσαι ισοπεδωτικός και μηδενιστής», «δεν έχεις αποδείξεις», «αν το πεις θα πας φυλακή», «εσύ τους ψηφίζεις τόσα χρόνια».
Μήπως πρέπει να πω «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους»;
Φυσικά όλοι οι θολοκουλτουριαραίοι και οι νεοταξίτες θα με περιλούσουν με «κοσμητικά» επίθετα όπως πολεμοχαρής, φασίστας, ρατσιστής, εθνικιστής κτλ.
Μήπως πρέπει να πω «είμαι Έλληνας και θα αντιδράσω σαν Έλληνας»; Λέω μήπως;;;;;;;
Από: ideopigi.blogspot.com
Παιδιά μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕις τον τόπο τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιό καιρό άνδρες σοφοί, και άνδρες με τους οποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φθάσω τα ίχνη των. Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας, και έρχομαι να σας ειπώ, όσα εις τον καιρό του αγώνος και προ αυτού και ύστερα απ' αυτόν ο ίδιος επαρατήρησα, και απ' αυτά να κάμωμε συμπερασμούς και δια την μέλλουσαν ευτυχίαν σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα. Και δια τους παλαιούς Έλληνας, οποίας γνώσεις είχαν και ποία δόξα και τιμήν έχαιραν κοντά εις τα άλλα έθνη του καιρού των, οποίους ήρωας, στρατηγούς, πολιτικούς είχαν, δια ταύτα σας λέγουν καθ' ημέραν οι διδάσκαλοί σας και οι πεπαιδευμένοι μας. Εγώ δεν είμαι αρκετός. Σας λέγω μόνον πως ήταν σοφοί, και από εδώ επήραν και εδανείσθησαν τα άλλα έθνη την σοφίαν των.
Εις τον τόπον, τον οποίον κατοικούμε, εκατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες, από τους οποίους και ημείς καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομα τούτο.
------------------------------------------------
Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.
-------------------------------------------
Ήλθαν μερικοί και ηθέλησαν να γένουν μπαρμπέρηδες εις του κασίδη το κεφάλι. Μας πονούσε το μπαρμπέρισμά τους. Μα τι να κάμομε; Είχαμε και αυτουνών την ανάγκη. Από τότε ήρχισεν η διχόνοια και εχάθη η πρώτη προθυμία και ομόνοια.
-----------------------------------------------
Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη, εξ αιτίας των περιστάσεων, έμεινα αγράμματος και δια τούτο σας ζητώ συγχώρηση, διότι δεν ομιλώ καθώς οι δάσκαλοι σας. Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα και εγνώρισα, δια να ωφεληθήτε από τα απερασμένα και από τα κακά αποτελέσματα της διχονοίας, την οποίαν να αποστρέφεσθε, και να έχετε ομόνοια. Εμάς μη μας τηράτε πλέον. Το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε. Και αι ημέραι της γενεάς, η οποία σας άνοιξε το δρόμο, θέλουν μετ' ολίγον περάσει. Την ημέρα της ζωής μας θέλει διαδεχθή η νύκτα του θανάτου μας, καθώς την ημέραν των Αγίων Ασωμάτων θέλει διαδεχθή η νύκτα και η αυριανή ήμερα. Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε· και, δια να γίνη τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία, την καλλιέργεια του Θρόνου και την φρόνιμον ελευθερία.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ-ΠΝΥΚΑ 13/11/1838 (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ)