ΣΧΟΛΙΟ ΑΥΤΟΥΝΟΥ ΠΟΥ ΕΦΑΓΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΓΚΑΛΟ...

Είμαι 46. Από νεαρός πάλεψα. Το πρωί στην δουλειά το απόγευμα (όταν μπορούσα) στο Πανεπιστήμιο. Πήρα το πρώτο μου πτυχίο και έδωσα πανελλαδικές και μπήκα και σε δεύτερο.
Ταυτόχρονα εργαζόμουνα ασταμάτητα. Εικοσιπέντε (25) ολόκληρα χρόνια. ΄Εφτασα να εργάζομαι σε 4 εργασίες ταυτόχρονα.
Ξενύχτι και τρέξιμο όλη μου η ζωή.
Δεν είχα βλέπεις κανένα να με ταίσει και δεν έγινα "τσιράκι" πουθενά. Δεν "λάδωσα" δεν κορόιδεψα δεν ζήτησα τίποτε περισσότερο από εναν αξιοπρεπή μισθό.
Μέχρι που έπαισα στα γρανάζια της "μηχανής". Δεν έκανα σε κανέναν πλέον. Μεγάλωσα. Είχα απαιτήσεις. Δεν μπήκα σε κανένα μηχανισμό που τα έπαιρνε ή τα έδεινε. Μου λέγαν "Μην πάς με τον σταυρό στο χέρι".
Τελικά αφού επέμεινα να μην χώσω το χέρι μου σε τίποτε για το οποίο δεν εργάστηκα ΜΕ ΑΠΟΛΥΣΑΝΕ.
Είμαι 13 μήνες χωρίς εργασία και χωρίς ταμείο ανεργίας. Χρωστάω. Στηρίζομαι στην βοήθεια καλών φίλων. 'Οπου και να πηγαίνω όλοι με επαινούν για το πλούσιο βιογραφικό μου. Αλλά κανείς δεν με παίρνει. Άλλος γιατί είμαι 46. Άλλος γιατί ξέρω πολλά άρα θα έχω απαιτήσεις και "μπορεί να του φύγω". Άλλος γιατί είμαι πολύ ανταγωνιστικός και φοβάται.
Και ο Παπανδρέου μου μιλάει για "θυσίες", προστασία ανέργων κ.λ.π.". Δεν εχω σπίτι. Αυτό που έχω ανήκει στον πατέρα μου που μόλις πεθάνει θα έρθει στο όνομα μου. Μόλις έρθει θα μου το κατασχέσουν οι τράπεζες.

Κύριε Παπανδρέου μπορώ να πάρω το πιστόλι από το τραπέζι...???

Σχόλιο ανωνύμου στην ανάρτηση του πινόκιο...