Συγχωρεί εκείνους που τον κακολογούν και προσποιείται ότι δε θυμώνει με όσα λέγονται εναντίον του. Μιλά με πραότητα σε εκείνους που έχει αδικήσει, όταν έρχονται να παραπονεθούν. Σε όσους επιθυμούν να τον συναντήσουν επειγόντος, τους λέει να ξαναπάνε αργότερα, και ότι το σκέπτεται και ότι ακόμα δεν αποφάσισε και ότι τώρα μόλις έφτασε και ότι είναι αργά και ότι είναι άρρωστος.
Σε όσους του ζητούν δανεικά ή κάποια συνεισφορά, λέει ότι δεν είναι πλούσιος.
Οταν πουλά κάτι, λέει ότι δεν πουλά, ενώ οταν δεν πουλά, λέει ότι πουλά. Αν άκουσε κατι, λέει ότι δεν άκουσε, αν είδε ότι δεν είδε, αν συμφώνησε λέει ότι δε θυμάται. Αλλες φορές λέει ότι θα το σκεφτεί, άλλοτε ότι δε γνωρίζει, άλλοτε ότι απορεί, άλλοτε ότι και αυτός έκανε αυτήν την ίδια σκέψη.
Είναι γενικά άνθρωπος που χρησιμποιεί με ιδιαίτερη τέχνη τέτοιου είδους φρασεολογία: "δεν πιστέυω", "δε νομίζω", "εκπλήσσομαι - φαίνεται σαν να έγινε άλλος άνθρωπος", "κι όμως, εμένα δεν μου είπε τέτοια πράγματα", "μου φαίνεται παράδοξο", "αυτά να τα πεις σε άλλον", "δεν μπορώ να αποφασίσω αν πρέπει να μη σε πιστέψω ή να τον καταδικάσω" και "πρόσεξε μήπως είσαι ευκολόπιστος".
Αυτά είναι τα τεχνάσματα και τα κωθογυρίσματα των υποκριτών, και από τους χαρακτήρες που δεν είναι απλοί, αλλά πονηροί, πρέπει να φυλάγεται κανείς, περισσότερο και από τις οχιές."
ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ - ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ
ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ἡ μὲν οὖν εἰρωνεία δόξειεν ἂν εἶναι, ὡς τύπῳ λαβεῖν, προσποίησις ἐπὶ [τὸ] χεῖρον πράξεων καὶ λόγων, ὁ δὲ εἴρων τοιοῦτός τις, [2] οἷος προσελθὼν τοῖς ἐχθροῖς ἐθέλειν λαλεῖν, οὐ μισεῖν· καὶ ἐπαινεῖν παρόντας, οἷς ἐπέθετο λάθρα, καὶ τούτοις συλλυπεῖσθαι ἡττωμένοις· καὶ συγγνώμην δὲ ἔχειν τοῖς αὑτὸν κακῶς λέγουσι καὶ ἐπὶ [πᾶσι] τοῖς καθ' ἑαυτοῦ λεγομένοις. [3] καὶ πρὸς τοὺς ἀδικουμένους καὶ ἀγανακτοῦντας πράως διαλέγεσθαι· καὶ τοῖς ἐντυγχάνειν κατὰ σπουδὴν βουλομένοις προστάξαι ἐπανελθεῖν. [4] καὶ μηδὲν ὧν πράττει ὁμολογῆσαι, ἀλλὰ φῆσαι βουλεύεσθαι καὶ προσποιήσασθαι ἄρτι παραγεγονέναι καὶ ὀψὲ γενέσθαι [αὐτὸν] καὶ μαλακισθῆναι. [5] καὶ πρὸς τοὺς δανειζομένους καὶ ἐρανίζοντας [εἰπεῖν ὡς οὐ πλουτεῖ· καὶ πωλῶν φῆσαι] ὡς οὐ πωλεῖ· καὶ μὴ πωλῶν φῆσαι πωλεῖν· καὶ ἀκούσας τι μὴ προσποιεῖσθαι, καὶ ἰδὼν φῆσαι μὴ ἑωρακέναι, καὶ ὁμολογήσας μὴ μεμνῆσθαι· καὶ τὰ μὲν σκέψεσθαι φάσκειν, τὰ δὲ οὐκ εἰδέναι, τὰ δὲ θαυμάζειν, τὰ δ' ἤδη ποτὲ καὶ αὐτὸς οὕτως διαλογίσασθαι.[6] καὶ τὸ ὅλον δεινὸς τῷ τοιούτῳ τρόπῳ τοῦ λόγου χρῆσθαι· Οὐ πιστεύω· Οὐχ ὑπολαμβάνω· Ἐκπλήττομαι· καὶ· Λέγεις αὐτὸν ἕτερον γεγονέναι· Καὶ μὴν οὐ ταῦτα πρὸς ἐμὲ διεξῄει· Παράδοξόν μοι τὸ πρᾶγμα· Ἄλλῳ τινὶ λέγε· Ὅπως δὲ σοὶ ἀπιστήσω ἢ ἐκείνου καταγνῶ, ἀποροῦμαι· Ἀλλ' ὅρα, μὴ σὺ θᾶττον πιστεύεις. [7] [Τοιαύτας φωνὰς καὶ πλοκὰς καὶ παλιλλογίας εὑρεῖν ἔστι τῶν εἰρώνων. τὰ δὴ τῶν ἠθῶν μὴ ἁπλᾶ ἀλλ' ἐπίβουλα φυλάττεσθαι μᾶλλον δεῖ ἢ τοὺς ἔχεις.]"
Η μετάφραση είναι δική μου και είναι βασισμένη στη μετάφραση του Εμμανουήλ Δαϋίδ:
http://www.mikrosapoplous.gr/theophrastos/theophr1.htm