Μας ζητούν να καταδικάσουμε την βία των πολιτών, επειδή κάποιοι απελπισμένοι άνθρωποι που η ζωή τους γκρεμίστηκε τους φτύνουν, επειδή μερικοί δεν έχουν πλέον να πληρώσουν για το γάλα των παιδιών τους τους βρίζουν. Αυτοί οι γραφικοί πολίτες δεν μπορούν λένε να καταλάβουν ότι η κυβέρνηση έκανε το “ πατριωτικό” της καθήκον.
Οι άνθρωποι αυτοί δέχτηκαν να κουβαλήσουν τις κατάρες 11.000.000 Ελλήνων στις πλάτες τους ψηφίζοντας να μπει ταφόπλακα στην ελληνικό Έθνος, το οποίο οι ίδιοι σκοτώνουν σαδιστικά, μαρτυρικά.
Δέχτηκαν να σηκώσουν και τις κατάρες των αγέννητων Ελλήνων που θα πληρώνουν για τα επόμενα 100 χρόνια την δική τους σαπίλα, την μικροκομματική τους πολιτική, την προδοσία για να γεμίσουν οι λογαριασμοί τους στην Ελβετία.
Δέχτηκαν να φέρουν το στίγμα του εθνικού προδότη ες αεί και για να βολέψουν τους τεράστιους κώλους τους σε καρέκλες για λίγο ακόμη.
Αλήθεια πώς κοιμάστε κύριοι βουλευτές;
Πώς θα ησυχάζει η ψυχή σας όταν μετά από χρόνια που θα χουμε εγκαταλείψει αυτόν τον κόσμο, θα υπάρχουν ακόμη εξαθλιωμένοι Έλληνες λόγω των δικών σας “ πατριωτικών” αποφάσεων;
Θυμήθηκα το τελευταίο ποίημα του μεγάλου μας ποιητή Σεφέρη, μια που δεν υπάρχει κανένας ποιητής πλέον να μας τα πει, που μιλάει για τον Αρδιαίο τον τύραννο, που αναφέρεται στην Πολιτεία του Πλάτωνα.
Για τους Έλληνες το μεγαλύτερο αντίτιμο το πληρώνουν οι άδικοι άρχοντες, όσοι έπραξαν εις βάρος του λαού τους εγκλήματα. Όπως ο Αρδιαίος, τύραννος της Παμφυλίας που ακόμη στους ασπαλάθους τιμωρείται…
Κάποιους άλλους τυράννους είχε στον νου του ο Σεφέρης όταν το έγραφε το ’71, αλλά δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές…
Από το σχολικό βιβλίο:
Το ποίημα βασίζεται σε μια περικοπή του Πλάτωνα (Πολιτεία 614 κ.ε.) που αναφέρεται στη μεταθανάτια τιμωρία των αδίκων και ιδιαίτερα του Αρδιαίου. Ο Αρδιαίος, τύραννος σε μια πόλη, εκτός των άλλων εγκλημάτων, είχε σκοτώσει τον πατέρα του και τον μεγαλύτερο του αδερφό του. Γι’ αυτό και η τιμωρία του, καθώς και των άλλων τυράννων, στον άλλο κόσμο στάθηκε φοβερή. Όταν εξέτισαν την καθιερωμένη ποινή που επιβαλλόταν στους αδίκους και ετοιμαζόταν να βγουν στο φως, το στόμιο δεν τους δεχόταν αλλά έβγαζε ένα μουγκρητό. “ Την ίδια ώρα άντρες άγριοι και όλο φωτιά που βρισκόταν εκεί και ήξεραν τι σημαίνει αυτό το μουγκρητό, τον Αρδιαίο και μερικούς άλλους αφού τους έδεσαν τα χέρια και τα πόδια και το κεφάλι, αφού τους έριξαν κάτω και τους έγδαραν, άρχισαν να τους σέρνουν έξω από το δρόμο και να τους ξεσκίζουν επάνω στ’ ασπαλάθια και σε όλους όσοι περνούσαν από εκεί εξηγούσαν τις αιτίες που τα παθαίνουν αυτά και έλεγαν πως τους πηγαίνουν να τους ρίξουν στα Τάρταρα”. (Πλ. Πολιτεία 616).
Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού.”
πάλι με την άνοιξη.
Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες
το κόκκινο χώμα και οι ασπάλαθοι
δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια
και τους κίτρινους ανθούς.
Απόμερα οι αρχαίες κολόνες,χορδές μιας άρπας που αντηχούν
ακόμη…
Γαλήνη
-Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;
Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ, χαμένη στου μυαλού
τ’αυλάκια.
τ΄όνομα του κίτρινου θάμνου
δεν άλλαξε από κείνους τους καιρούς.
Το βράδυ βρήκα την περικοπή:
“ τον έδεσαν χειροπόδαρα” μας λέει
“ τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν
τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν
απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους
και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο κουρέλι”.
Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του
Ο Παμφύλιος ο Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος
Γιώργος σεφέρης
31 του Μάρτη 1971
(δημοσιεύτηκε στο Βήμα στις 23.9.71 τρεις μέρες μετά τον θάνατο του ποιητή)
αἰέν ἀριστεύειν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η επίσκεψη σας στο Θαλαμοφύλακα με τιμά ιδιαίτερως.
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι τρολλιές, οι κουτσουλιές και οι ύβρεις.
Τα υπόλοιπα θα μείνουν για πάντα εδώ, εκτεθειμένα σε κοινή θέα, γι αυτό πριν πατήσετε το κουμπί "Υποβολή", παρακαλώ να ξαναδιαβάσετε αυτό που γράψατε.