Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

ΖΗΣΕ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΑΣ

ΔΙΑΓΕΙΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΣ

«Ασχρν ε νομα μν χειν τινός,
τ δ εδος ατο μή χειν»
πολλώνιος Τυανες
άν χς τ νομα «λλην», θ πρέπει ν χς κα τ λληνικν «εδος». Δηλαδ ν συμπεριφέρεσαι, ν ζς, ν διάγς ς λλην. Παραθέτω κάποιες ρχς πού, κατ τν γνώμη μου, σο πιτρέπουν ν τ πιτύχς.
1. νθρώπινος βίος εναι σύντομος κα μόνη δικαίωσίς του εναι κπλήρωσις το καθήκοντος. θνητότης πιβάλλει τν πρόσδωσιν νοήματος στν ζωή.
2. θεος (φυσικός) νόμος περέχει το νθρωπίνου (θετο) (ντιγόνη).
3. νθρωπος εναι σμα - ψυχή – πνεμα κα εναι λοκληρωμένος ταν τ τρία στοιχεα του βρίσκονται σ ρμονία (Πλάτων).
4. νθρωπος ξίζει ατν τν τίτλο μόνον ταν ζε μ τιμν κα ν νάγκ πεθαίνει γι’ ατήν (χιλλεύς).
5. νταγωνισμς εναι θετικ στοιχεο το κοινωνικο βίου ταν διεξάγεται ντίμως, μ ρους (σονομία, σηγορία) πο ν ξασφαλίζουν τν διάκρισι το πράγματι καλύτερου = το ρίστου.
6. Δικαιοσύνη εναι τ κατ’ ναλογίαν σον = καθένας προσφέρει κα λαμβάνει ναλόγως πρς τν ξία του.
7. ξία το νθρώπου δν καθορίζεται π τ λικ γαθ πο κατέχει, λλ π τν ρετή του.
8. νθρωπος, ς μέρος το λου, φείλει ν διάγ έν ρμονί πρς ατ κα χι ν τ ποδουλώσ, χρησιμοποιώντας το κρίτως  γι τις δικές του πιδιώξεις. Στν δεύτερη περίπτωσι, χουμε πόπειρα το μέρους ν ρθ περάνω το λου κα ν τ ποτάξ – δηλαδ τν βριν.
9. Νόημα το βίου  εναι διαρκς ζήτησις τς ληθείας, το Καλο, κα το ραίου. Ζε κάποιος ρθς, στν βαθμ πο νελίσσεται πρς ατος τος σκοπούς.
10. αταρχική, νελαστικ σχέσις ξουσιάζοντος -ξουσιαζομένου εναι διον τν βαρβάρων.
11. Καμμία γνώμη δν εναι μόνη ρθή. πλς συμπίπτει διαφέρει π μίαν λλην.
12. πόκτησις γνώσεως παιτε τν καταβολν τιμήματος (Προμηθεύς).
13. νθρωπος τομικς κα νθρωπότης συνολικς, χουν ρια πο μπορον ν τ διευρύνουν λλ χι ν ξαλείψουν (ρακλς, ρφεύς, χιλλεύς).
14. «λιος γρ οκ περβήσεται μέτρα· ε δ μ ρινύες μιν Δίκης πίκουροι ξευρήσουσιν» (ράκλειτος). μεγαλομανία εναι ατοκαταστροφική.
15. νθρωπος πρέπει ν ζ μ θικ κα δικαιοσύνη (κτωρ).
16. νθρωπος εναι μέλος τς νθρωπότητος, τς κοινωνίας, τς Πολιτείας κα φείλει ν χη συναίσθησιν το καθήκοντός του πρς τ σύνολο.
17. Βασικ γνώρισμα το ξίου νθρώπου εναι ζήτησις ληθείας.
18. λήθεια προκύπτει μ τν πολυφωνικ διάλογο κα εναι σύνθεσις διαφόρων συνιστωσν.
19. διάλογος δν πολήγει σ ριστικ συμπέρασμα. Παρατίθενται ο διάφορες κα συχν ντίθετες πόψεις – γνμες π το συζητουμένου θέματος κα ναγνώστης κροατής, φήνεται λεύθερος ν συναγάγει τν «καθόλου ρισμόν».
20. νθρωπος χει τν τάσιν ν ποχωρ νώπιον το πιφόβου γνώστου κα ν πιχειρ  ν τ ξευμενίση ξορκίζοντας, λατρεύοντας πηρετώντας το. λλην μως δν ποκύπτει στ γνωστο. Στν πρόκλησί του παντ ξερευνώντας το.
21. περάνω λων εναι πατρίς (Ασχύλος).
22. κδίκησις στρέφεται κα ναντίον ατο πο τν παίρνει (χιλλεύς).
23. κόμη κα πι δίκαιη τιμωρία χει τ ριά της (μνηστηροφονία).
24. νθρωπος εδαιμονε μόνον σ εδαιμονοσα πόλιν (ριστοτέλης). τομικότης (πρόσωπο) ναδεικνύεται ντς τς συλλογικότητος (πόλις).
25. φθόνος εναι διον κατωτέρων ντων (ρχίλοχος).
26. Πρέπει ν πάρχ ρμονία λόγων κα ργων (Φονιξ πρς χιλλέα –«λ.» 1438-445). Διότι «λόγος χωρς ργον εναι νώφελος κα κενός» (Δημοσθένης). Ν δρς συνεπς συμφώνως πρς ατ πο πρεσβεύεις, ναρμονίζοντας τος λόγους μ τς πράξεις σου.
27. Συνεπαγόμενο τς προηγουμένης ρχς:Ν διακινδυνεύεις γι σα πιστεύεις (Σωκράτης, Πλάτων).
28. οκογένεια χει μεγάλην ξία. γαμος βίος θεωρετο νώμαλος κα σ πολλς πόλεις (Σπάρτη κ). Ο γαμοι δν κατελάμβαναν δημόσια ξιώματα φίσταντο κα ποινές. Πλάτων πογραμμίζει τν σημασίαν το γάμου, ποος πρέπει ν θεωρται «ερός» κα σ καμμία περίπτωσι ν μν εναι «χαλαρός» («Πολιτ.» Ε΄. «Νόμοι» 6). Πρν π’ ατόν, μηρος προβάλλει τν γάμον μ τς σχέσεις κτορος -νδρομάχης, δυσσέως –Πηνελόπης. ς κατάλληλην λικίαν γάμου, Πλάτων θεωρε τ 30 τη γι τν νδρα κα τ 20 γι τν γυνακα. Ο γάμοι συνήθως τελοντο κατ τν μνα Γαμηλινα (ανουάριο –Φεβρουάριο) κατ τν πανσέληνον (Γενναριάτικο φεγγάρι). Γαμήλιοι θεοί (προστάτες το γάμου) σαν Ζεύς, ρα, ρτεμις κα ξειδικευμνος πρς τοτο μέναιος.
29. γυνακα τιμται. Γερμανς κλασσικς φιλόλογος, καθηγητής γερμανικν πανεπιστημίων κα το Χάρβαρντ, μέλος τν καδημιν Γερμανίας, Δανίας, Βρεταννίας, V. Jaeger (1888-1961) γράφει:
   «ο γυνακες κατέχουν πολ ψηλ κοινωνικ θέσι πρς τ τέλος τς περιόδου τν μηρικν πποτν… ρήτη τιμται  π τν λα ς θε κα συμβουλή της λαμβάνεται π’ ψιν στς ποφάσεις το συζύγου της, βασιλέως τν Φαιάκων… Πηνελόπη κινεται μεταξ τν μνηστήρων, μ πλήρη βεβαιότητα τι θ διατηρήση  λον τν πρς μίαν γυνακα φειλόμενον σεβασμόν… μηρικ ριστοκρατία τιμ τς γυνακες ς φορες ψηλόφρονος θικς κα τς παλαις παραδόσεως» («Paideia, die forming des Grieshischen menschen” ).
30. ψηλοτάτη πρέπει ν εναι ασθησις το καθήκοντος κα τς τιμς. κτωρ ξέρει τι Τροία εναι καταδικασμένη κα μαζί της κα διος. μως μάχεται γι’ατήν, πως το πιτάσσει τ καθκον του πρς τν πατρίδα του. χιλλες γνωρίζει, τι ν ξαναριχθ στν μάχη, θ σκοτωθ. μως ρίχνεται σ’ ατήν, πως το πιτάσσει τ ασθημα τιμς (βλέπε κα Θερμοπυλομάχους).
31. Ελικρίνεια (βασικ γνώρισμα το ρωϊκο τρόπου ζως). Δηλώνει χιλλεύς: «Εναι χθρός μου… ποιος λλα σκέπτεται κα λλα λέγει» («λ.» Ι 313).
32. «Μ μπιστευόμενοι οτε τν πλούσιο, οτε τν φτωχό, ο λληνες πιστεύουν στν π ατς τς πλευρς μέσο πολίτη… λλς δημιούργησε θος χθρικ πρς τν συσσώρευσι πλούτου κα στν πιρρο το πλουσίου, κα εναι μία π τς λάχιστες κοινωνίες τς στορίας πο πέτυχε ν πιβάλη ατν τν ντίληψι» (V.D. Hanson – J. Heath: «Ποις σκότωσε τν μηρο;»).
33. « τιμωρία πιβάλλεται πρς χάριν το μέλλοντος» (Πλάτ. «Πρωταγόρας» 324b). Τ γκλημα πρέπει ν τιμωρεται. πονομ Δικαιοσύνης εναι παραίτητη κα δν πιτρέπεται παρεμπόδισίς της π τν πέρμετρον νοχή. «Μέγιστο κα πρώτιστο μεταξ τν κακν εναι ν’δικ κάποιος κα ν μ τιμωρται» (Πλάτ. «Γοργίας», 479d). νοχ πρς τ κακ εναι νοχή.
34. Πέρα κα πάνω π τ σχετικό, πάρχει τ πόλυτο. λήθεια κα Δικαιοσύνη εναι μορφς το πολύτου. σχετικότης φορ στν κοινότοπη καθημερινότητα, χι στν Κοσμικ Νόμο, πο συνεπάγεται να θικ Σύμπαν. 

ταν Πρωταγόρας σχυρίσθηκε  «πάντων μέτρον νθρωπος», Πλάτων παρετήρησε τι οδες νθρωπος εναι δυνατν ποτ ν ναδειχθ ες μέτρον τν πάντων. Ἐὰν θέλωμε να «μέτρον»,  επε, τότε ατ μπορε ν εναι μόνον Θεός. Ἐὰν εσαι λλην φείλεις ν ζς ς λλην. Δηλαδ κατ τν λληνικν Τρόπον Ζως, μ δηγν τς ξίες του. Πο θ π, ν εσαι Πρόσωπο λεύθερο, νος νήσυχος κα ρευνητικός, πνεμα δογμάτιστο, χαρακτήρας νάρετος, γενναος, φιλόπατρις, εσεβής, τιμς τν οκογένεια, εσαι περασπιστς τν πατρίων. Ν εσαι πίσης μεγαλόψυχος –συγγνωμικς περ τ μέγιστα, εγνωμικς περ τ λάχιστα, ντιμος, συνεπής, λιτός, δωρικός, διαλεκτικός. κόμη, ν εσαι πολίτης ντ πήκοος, δεαλιστς ντ λιστής, κατατείνων πρς τν ρωϊκόν, χι τν εδαιμονιστικν τρόπον ζως.
λλην εναι ν πνευματικό, φιλομαθής, δημιουργικός, φανάτιστος, πορρίπτει τς αθεντίες, ξετάζει τ πάντα, κρίνει τος πάντες, μφισβητε, ναζητε τν λήθεια, νεργε ατοτελς κα διακινδυνεύει γι σα πιστεύει. Εναι ξιοπρεπής, σέβεται τος συνανθρώπους του, γαπ τν φύσι τν ποία θεωρε ερή, γωνίζεται γι δικαιοσύνη. λλην βιώνει τς λληνικς ξίες, ντ ν πιχειρ ν ναβιώση ξωτερικ γνωρίσματα λληνικότητος παρελθουσν ποχν. λληνικότης πραγματώνεται δι τς βιώσεως τς οσίας της, χι τν γραφικοτήτων της. πιδίωξις «ναβιώσεως» τς ρχαιότητος κφράζει μή -λληνικ πνεμα, φο κατ τν λληνικ ντίληψιν «τ πάντα ρε κα οδν μένει». ταν δν μπορομε ν μπομε δεύτερη φορ στ διο ποτάμι, πς θ ζήσουμε γι δεύτερη φορ στν τάδε π.Χ. αἰῶνα; λλην δν μπορε ν πιδιώκη πιστροφή. 
Δν μπορε ν πιχειρ ν ναστήση ξαν τν Διόνυσο. Μπορε μως κα πρέπει:
  • Ν σκέπτεται κα ν φέρεται ς λλην
  • Ν σκέπτεται διαλεκτικς πρς «ληθείας ζήτησιν».
  • Ν μφισβητ, ν διψ γι Γνσι, ν ρευν, ν κρίν, ν πορρίπτ τ ξουσιαστικ δόγματα.
  • Ν εναι προσηλωμένος σ ξίες, πως λήθεια, Πατρίδα, Παράδοσις, Οκογένεια, ξιοκρατία, λευθερία.
  • χι ν ναβιών φαντασιωτικ τ ε΄ π.Χ. αἰῶνα, λλ ν φαρμόζ μπράκτως στν τωριν χρο κα στν σύγχρονο χρόνο, τ λληνικς Ζν, ς οσία, χι μ ξωτερικ παρελθοντολογικ στοιχεα.
Τ λληνικς Ζν σημαίνει χι χλαμυδοφορίες, πυρσούς, πέδιλα κα θεατρινισμούς, λλ Παιδεία -λευθερία –Δημιουργία = Φρόνημα λληνικό κα Πρξιν λληνικήν. λληνικότης δν εναι ξωτερικότης. Εναι μία εδική (κα μοναδική) ντίληψις περ Κόσμου κα Ζως. κόμη περισσότερο: εναι καθημεριν βίωσις ατς τς ντιλήψεως.
Τοτο προϋποθέτει κα συνεπάγεται τ «γωνίζεσθαι». λληνικ λέξις «γών» δν χει τ σοδύναμό της σ καμμίαν λλην γλσσα (τος λυμπιακος γνες, ο γγλοσάξωνες τος ποκαλον games κα ο Γάλλοι  jeux = παιχνίδια!). Στος λληνες πρχε κα θες γών. μως στος ξένους π τν γνα πέμεινεν μόνον γωνία.

Γ. Γεωργαλς «λλήνων Ζν»

4 σχόλια:

  1. Καλα ολα αυτα αλλα επειδη ζουμε σε καιρους παγκοσμιοποιησης ΕΛΛΗΝΑΣ ειναι αυτος που φερει το ΕΛΛΗΝΙΚΟ DNA να γεννηθηκε δηλαδη απο ΕΛΛΗΝΕΣ γονεις τερμα τις νεοταξικες μπουρδες.Απο κι και περα ομως οι γνησιοι ΕΛΛΗΝΕΣ εχουμε την υποχρεωση εκτος του να κανουμε ολα τα παραπανω αλλα και ενα ακομα....ΝΑ ΤΙΜΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ. να στε καλα ρε αδερφια...!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. .."γεγενῆσθαι καλῶς καὶ πεπαιδεῦσθαι σωφρόνως καὶ βεβιωκέναι φιλοτίμως"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ...ΛΌΓΙΑ ...λόγια, λόγια ακατάσχετη παπαρολογία από Ελλαδίτες νεοβυζαντινορωμιούς (πιθανόν!!!) καί όχι Ελληνες..αφού ώς πα΄τέρες έχουν τόν ύμνο..."δι ευχών τών αγίων πατέρων ημών Αβραάμ,Ισααάκ !!!!!!! κλπ κλπ ....είπατε τίποτις;;; σάς τό κράζει ο θεωρητικός τής χούντας ο Γ.Γεωργαλάς !!!!!! καί η Ελέυεθρη(;) "εμμεττικά" Ωρα τού Μιχαλόπουλου...βοήθειά σας ραγιάδες (β)-ρωμιοί.-

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η επίσκεψη σας στο Θαλαμοφύλακα με τιμά ιδιαίτερως.

Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι τρολλιές, οι κουτσουλιές και οι ύβρεις.

Τα υπόλοιπα θα μείνουν για πάντα εδώ, εκτεθειμένα σε κοινή θέα, γι αυτό πριν πατήσετε το κουμπί "Υποβολή", παρακαλώ να ξαναδιαβάσετε αυτό που γράψατε.

Αρχειοθήκη ιστολογίου