ΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΣΟΥ, ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΜΑΣ ΥΜΝΟ

Νομίζω ότι η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού νομίζουμε ότι γνωρίζουμε τον εθνικό μας ύμνο. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε αποστηθίσει τις δύο πρώτες στροφές και επειδή αγνοούμε την ύπαρξη των υπολοίπων, ή νομίζουμε ότι δε μας αφορούν, δεν τις διαβάσαμε ποτέ.
Και αυτό είναι πολύ λυπηρό, διότι στις υπόλοιπες στροφές, ο εθνικός μας ποιητής, μας αποκαλύπτει αλήθειες διαχρονικές...

Καλές οι δύο πρώτες στροφές, με τα σπαθιά τα τρομερά και τα κόκκαλα τα ιερά, αλλά η ουσία βρίσκεται παρακάτω. Η Ελλάδα σήμερα περνάει πολύ δύσκολες στιγμές και δεν είναι η πρώτη φορά. Ο εθνικός μας ποιητής, μας θυμίζει, ότι σε όλες τις δύσκολες στιγμές, βρεθήκαμε μόνοι, αντιμέτωποι με το φόβο, την προδοσία, την απόγνωση, την κοροϊδία, την αιματοχυσία και μας υπενθυμίζει το πεπρωμένο μας, που είναι να πολεμάμε και να δοξαζόμαστε για την ελευθερία.


ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ !


1.

Σε γνωρίζω από την κόψη

του σπαθιού την τρομερή,

σε γνωρίζω από την όψη

που με βία μετράει τη γη.



2.

Απ' τα κόκαλα βγαλμένη

των Ελλήνων τα ιερά,

και σαν πρώτα ανδρειωμένη,

χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!



3.

Εκεί μέσα εκατοικούσες

πικραμένη, εντροπαλή,

κι ένα στόμα ακαρτερούσες,

"έλα πάλι", να σου πεί.



4.

Αργειε νάλθει εκείνη η μέρα,

κι ήταν όλα σιωπηλά,

γιατί τά 'σκιαζε η φοβέρα

και τα πλάκωνε η σκλαβιά.



5.

Δυστυχής! Παρηγορία

μόνη σού έμενε να λές

περασμένα μεγαλεία

και διηγώντας τα να κλαις.



6.

Και ακαρτέρει και ακαρτέρει

φιλελεύθερη λαλιά,

ένα εκτύπαε τ' άλλο χέρι

από την απελπισιά,



7.

Κι έλεες: "Πότε, α, πότε βγάνω

το κεφάλι από τσ' ερμιές;".

Και αποκρίνοντο από πάνω

κλάψες, άλυσες, φωνές.



8.

Τότε εσήκωνες το βλέμμα

μες στα κλάϊματα θολό,

και εις το ρούχο σου έσταζ' αίμα,

πλήθος αίμα ελληνικό.



9.

Με τα ρούχα αιματωμένα

ξέρω ότι έβγαινες κρυφά

να γυρεύεις εις τα ξένα

άλλα χέρια δυνατά.



10.

Μοναχή το δρόμο επήρες,

εξανάλθες μοναχή

δεν είν' εύκολες οι θύρες

εάν η χρεία τες κουρταλεί.



11.

Αλλος σου έκλαψε εις τα στήθια,

αλλ' ανάσαση καμμιά

άλλος σου έταξε βοήθεια

και σε γέλασε φρικτά.



12.

Αλλοι, οϊμέ, στη συμφορά σου

οπού εχαίροντο πολύ,

"σύρε νά 'βρεις τα παιδιά σου,

σύρε", έλεγαν οι σκληροί.



13.

Φεύγει οπίσω το ποδάρι

και ολογλήγορο πατεί

ή την πέτρα ή το χορτάρι

που τη δόξα σού ενθυμεί.





Ο Εθνικός Ύμνος των Ελλήνων.


"ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ" Διονυσίου Σολωμού