Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΤΡΕΛΟΥ: Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΗΣΗΣ...

Αγαπητό μου ημερολόγιο.

Σήμερα άκουσα στις ειδήσεις κάτι που είπε ένας καθηγητής Πανεπιστημίου. Ηταν ο Dr. Ing. Habil Κ.Λ.Εμμανουήλ Ε. Παπαδόπουλος. Τι όνομα!

Αμέσως ένιωσα ένα δέος... αγαπητό μου ημερολόγιο, μα την Παναγία, ήμουν σίγουρος ότι θα έλεγε κάτι σωστό. Και είπε. Δε θυμάμαι τι, ξέρεις, με τόσα χάπια, η μνήμη μου είναι ασθενική...
Θυμάμαι όμως το δέος που ένιωσα... Καθηγητής Πανεπιστημίου! Οτι δεν έγινα ποτέ. Καταπληκτικός τύπος. Ο απόλυτος ξερόλας. Μπορεί να λέει ότι ανοησία θελει και κανείς να μην τον αμφισβητεί. Δε θα γίνω ποτέ... Δε μπορώ να περάσω τις προδιαγραφές για το μήκος της γλώσσας..

Οι άλλοι τρελοί στο σαλόνι όμως, μάσησαν. Οτι τους είπε ο καθηγητής το έχαψαν αμέσως. Τι κι αν τους σκουντούσα και φώναζα: "Αυτός παίρνει ευρωπαϊκά λεφτά ! Και με αυτά αντλεί δύναμη! και δόξα!". Αυτοί μου έλεγαν να σκάσω και να πάω μέσα να κοιμηθώ και να μη μιλάω άλλο. "Ρε τρελοί!" τους φώναζα, "Δε θυμάστε τη Φερράρι που αγοράστηκε για την Πρυτανεία της Παντείου; Δεν καταλαβαίνετε ότι είναι κι αυτοί κοπρίτες; Και μάλιστα οι χειρότεροι;" αυτοί με χτυπούσαν και με έδιωχναν. Με φώναζαν τρελό και μου λεγαν να φύγω. "Διαχειρίζονται πακτωλούς ευρωπαϊκών χρημάτων ρε κορόϊδα τρελοί!" τους φώναζα, "σιγά μη θέλουν να σώσουν εσάς και το ίδρυμα ρε τρελάρες!" χα χα χα! στρίγκλιζα καθώς οι γιατροί με παίρνανε σηκωτό πάλι και μου βάλανε το ανάποδο πουκάμισο που μισώ και με κλείσουν σε εκείνο το μισητό άσπρο δωμάτιο...

Μπορεί να είμαι τρελός όπως λένε οι γιατροί, μα ξέρεις ότι έχω ζήσει το πανεπιστήμιο από μέσα. Εχω δει ότι οι καθηγητάδες που με τόσο δέος βλέπει ο λαουτζήκος στα κανάλια είναι στην πλειοψηφία τους ανθρωπάκια άδεια από κάθε συναίσθημα αφιερωμένα στη συλλογή χρημάτων, δόξας και δύναμης, στερώντας Πανεπιστημιακό χρήμα που θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει την παιδεία μας που βρίσκεται στα σημερινά χάλια. Ο περισσότερος κόσμος δεν θυμάται τις Φερράρι που αγοράστηκαν για τον Πρόεδρο της Παντείου, θέμα που έβγαλε σε εκπομπή του ακόμα και ο Τριανταφυλλόπουλος. Δεν γνωρίζει καν για τους πακτωλούς χρημάτων που εισπράτουν οι καθηγητάδες μας για "έρευνες" και "ανάπτυξη"... Δεν είδε τη μιζέρια με την οποία αντιμετωπίζεται η αφρόκρεμα των μυαλών στα πανεπιστήμια από τους βρωμιάρηδες που την εκμεταλεύονται αντί να την προωθούν... Δεν είδε ότι η βρωμιά γίνεται όλο και πιο ανυπόφορη όσο ανεβαίνεις σε αξιώματα...

Και δε φτάνει αυτό αγαπητό μου ημερολόγιο... Αλλά αυτοί οι καθηγητάδες είναι που καταστρέφουν την παιδεία... Μεταξύ αυτών είναι και οι φωστήρες που επέλεξαν να έχουν οι μαθητές της πρώτης δημοτικού πέντε κιλά βιβλία και τετράδια! Αυτοί είναι που καταστρέφουν το εθνικό μας φρόνημα, υπερασπιζόμενοι το διεθνισμό, χάρις στον οποίο διαχειρίζονται τους πακτωλούς χρημάτων που λέγαμε, χάρις στους οποίους, όλο και κάτι μένει στην άκρη...

Το πιο λυπηρό αγαπητό μου ημερολόγιο, είναι ότι ο κόσμος περιμένει να του πει η "διανόηση" τι να κάνει. Και οι εχθροί μας, (ξέρεις αυτοί που νιώθω τη μανία καταδίωξης που λέει ο Γιατρός) έχουν συνδέσει τη λέξη "διανόηση" με αυτούς τους απίστευτους ανθρώπους. Και η "διανόηση", θα απαντήσει σύμφωνα με το δικό της μικροσυμφέρον... Και ο κόσμος ακούει τα υποκείμενα αυτά και καταπίνει ότι ανοησία του πετάξουνε...

Ξέρεις τι με έστειλε εδώ σ΄αυτό το μέρος αγαπητό μου ημερολόγιο; Η τρέλα. Που έβλεπα όλους τους υποψήφιους διδάκτορες και μεταπτυχιακούς δίπλα μου να χαίρονται και να γλύφουν τους εκάστοτε "Καθηγητές Πανεπιστημίου", πολιτικά πρόσωπα, αντισεξουαλικές δεσποινίδες ετών ήντα... Ομως αγαπητό μου ημερολόγιο τώρα θα πρέπει να κλείσω... Γιατί όσο τα σκέφτομαι, με πιάνει... ξέρεις, αυτό... το τρέμουλο... το ουρλιαχτό... και δε μπορώ... Δε θέλω να βρεθώ πάλι εκεί... θέλω να ησυχάσω τώρα... Ασε με... θα τα πούμε αυριο πάλι...

ΘΑΛΑΜΟΦΥΛΑΚΑΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η επίσκεψη σας στο Θαλαμοφύλακα με τιμά ιδιαίτερως.

Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι τρολλιές, οι κουτσουλιές και οι ύβρεις.

Τα υπόλοιπα θα μείνουν για πάντα εδώ, εκτεθειμένα σε κοινή θέα, γι αυτό πριν πατήσετε το κουμπί "Υποβολή", παρακαλώ να ξαναδιαβάσετε αυτό που γράψατε.

Αρχειοθήκη ιστολογίου